|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 166/08 και 173/08)
(Υπόθ. Αρ. 859/06)
14 Μαΐου 2012
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ,
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δικαστές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 166/08)
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
2. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΡΗΣΗΣ ΜΗΤΡΩΟΥ ΜΑΧΗΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Εφεσείουντες/Καθ΄Ων η Αίτηση
ν.
ΤΑΚΗ ΠΑΝΑΓΗ
Εφεσιβλητου/Αιτητή
_________
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 173/08)
ΤΑΚΗ ΠΑΝΑΓΗ
Εφεσείοντα/Αιτητή
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
2. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΡΗΣΗΣ ΜΗΤΡΩΟΥ ΜΑΧΗΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Εφεσιβλήτων/Καθ΄Ων η Αίτηση
_________
Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 166/08
Λ. Ουστά (κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, με ασκούμενες δικηγόρους Ε. Μόντη (κα) και Μ. Παπούλα (κα), για τους Εφεσείοντες.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσίβλητο.
Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 173/08
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Ουστά (κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, με ασκούμενες δικηγόρους Ε. Μόντη (κα) και Μ. Παπούλα (κα), για τους Εφεσίβλητους.
_________________
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Χατζηχαμπής, Δ.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο Εφεσείων στην Έφεση 173/2008, ο οποίος ήταν Αστυνομικός από το 1973, ενεγράφη το 2002 από την αρμόδια Επιτροπή στο Μητρώο Μαχητών της Αντίστασης τηρουμένου δυνάμει του Ν. 24(Ι)/2001. Μέχρι την αφυπηρέτησή του το 2003 δεν έλαβε οποιοδήποτε των προβλεπομένων στο Νόμο ωφελημάτων. Την 16.11.2004 το Υπουργικό Συμβούλιο, ως αρμόδιο, ενέκρινε την προαγωγή επ΄ανδραγαθία μελών της Αστυνομίας οι οποίοι είχαν εγγραφεί στο Μητρώο και για τους οποίους η Επιτροπή είχε κάνει εισήγηση, με ισχύ από 1.1.2005. Στον κατάλογο που υπεβλήθη στο Υπουργικό Συμβούλιο όμως εκ παραδρομής δεν περιλήφθη το όνομα του Εφεσείοντα. Μετά από σχετικό παράπονό του, την 22.6.2005 η Επιτροπή, προφανώς αποδεχόμενη το λάθος της, περιέλαβε και το όνομα του Εφεσείοντα στους πρόσθετους καταλόγους που υπέβαλε στο Υπουργικό Συμβούλιο, εισηγούμενη την αναδρομική προαγωγή του από 1.1.2005. Ότι εκ παραδρομής το όνομα του Εφεσείοντα δεν είχε περιληφθεί στον αρχικό κατάλογο βεβαίωσε και η Επίτροπος Διοίκησης, στην οποία είχε αποταθεί ο Εφεσείων, με επιστολή της ημερομηνίας 24.2.2006, παραπέμποντας στη διορθωτική εισήγηση της Επιτροπής της 22.6.2005, όπως και η ίδια η Επιτροπή, από την οποία ο Εφεσείων ζήτησε εξηγήσεις, παραπέμποντας στα ήδη λεχθέντα από την Επίτροπο Διοίκησης. Ο Εφεσείων όμως δεν ανέμεινε την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου και την 19.5.2006 κατεχώρησε προσφυγή, επιδιώκοντας:
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη και ή σιωπηρή άρνηση των καθ΄ων η αίτηση, ξεχωριστά και/ή συλλογικά, να μη προχωρήσουν σε εφαρμογή κατ΄ίση μεταχείριση και στην περίπτωση του αιτητή που είναι εγγεγραμμένος στο Μητρώο Αντιστασιακών, σε προαγωγή επ΄ανδραγαθία αναδρομικά και/ή σε παροχή πρόσθετου επιδόματος ή σύνταξης κατά το Νόμο 24(Ι)/01, όπως έγινε σε άλλους ήδη αντιστασιακούς ή ως η υπόδειξη της Επιτρόπου Διοικήσεως είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος και ότι κάθε τι που παραλήφθηκε θα πρέπει να διενεργηθεί.»
Πριν εκδικασθεί η προσφυγή, το Υπουργικό Συμβούλιο την 19.6.2007 εδέχθη την εισήγηση της Επιτροπής και ενέκρινε την επ΄ανδραγαθία προαγωγή του Εφεσείοντα, όχι όμως από 1.1.2005 αλλά από 1.7.2007.
Ο αδελφός μας Δικαστής ο οποίος επελήφθη της προσφυγής απεδέχθη σχετικές προδικαστικές ενστάσεις της Δημοκρατίας και απεφάσισε ότι, εφ΄όσον ο Εφεσείων είχε περιληφθεί στον υποβληθέντα στο Υπουργικό Συμβούλιο συμπληρωματικό κατάλογο πριν καταχωρηθεί η προσφυγή, δεν υπήρχε παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας όταν κατεχωρήθη η προσφυγή, ενώ και με την προαγωγή του που ακολούθησε μετά από την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου, και δη αναδρομικώς, δεν υπήρχε πλέον θέμα άνισης μεταχείρισης και η προσφυγή απώλεσε το αντικείμενό της.
Με την έφεσή του ο Εφεσείων θέτει ένα και μόνο λόγο έφεσης.
«Εσφαλμένα η πρωτόδικη απόφαση θεώρησε έξω από τα πραγματικά γεγονότα ότι υπήρξε, ως ανέφερε ότι «μετά την ικανοποίηση του αιτήματος του εφεσείοντα - αιτητή για αναδρομική προαγωγή επ΄ ανδραγαθία, με αναδρομική ισχύ» δεν μπορούσε να τεθεί θέμα ανισότητας.
Αιτιολογία
Ο εφεσείοντας αιτητής καίτοι συστήθηκε κατά το Νόμο από την Επιτροπή Τήρησης Μητρώων όπως και άλλοι που προήχθηκαν επ΄ανδραγαθία, δεν προήχθηκε και άρα συνέτρεχε αναιτιολόγητη άνιση μεταχείριση.
Η όλη φιλοσοφία του δικαστικού συλλογισμού και της τελικής κρίσης στηρίχθηκε στην εσφαλμένη αντίληψη (αντίθετη στην πραγματικότητα) περί δήθεν προαγωγής και δη αναδρομικά επ΄ανδραγαθία, του εφεσείοντα.»
Έφεση (166/08) κατεχώρησε και η Δημοκρατία, επίσης θέτοντας ένα και μόνο λόγο έφεσης:
«Λανθασμένα και από καθαρά τυπικό λάθος και/ή από παραδρομή το Πρωτόδικο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή του αιτητή αναφέρει στην απόφαση του ότι ο εν λόγω αιτητής προήχθη επ΄ανδραγαθία με αναδρομική ισχύ.
Αιτιολογία
Γιατί, όπως θα διαπιστώσει και το Σεβαστό Δικαστήριο τόσο από τα γεγονότα της υπόθεσης όσο και από τα πρακτικά των διευκρινίσεων αυτής που έγιναν τις 5.5.2008, εκείνο που ελέγχει και ήταν παραδεκτό γεγονός, ότι με βάσει την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 19.6.2007 (Τεκμ. 3 στην υπόθεση), ο αιτητής προήχθη επ΄ανδραγαθία μεν αλλά με ημερομηνία έναρξης της προαγωγής και/ή των ωφελημάτων αυτής με την αφυπηρέτηση του και όχι με αναδρομική ισχύ. Το τυπικό αυτό λάθος με κανένα τρόπο διαφοροποιεί την ουσία της υπόθεσης και ούτε βεβαίως το ακυρωτικό αποτέλεσμα όπως αυτό δόθηκε και/ή κρίθηκε με την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστή ημερ. 18.9.2008.»
Η έφεση της Δημοκρατίας, μας είπε η κα Ουστά, έγινε για να διορθωθεί το τυπικό λάθος που γίνεται στην απόφαση με την αναφορά στο ότι ο Εφεσείων προήχθη με αναδρομική ισχύ. Ο Εφεσείων στο περίγραμμα του ουσιαστικά δέχεται την έφεση της Δημοκρατίας, συμφωνώντας ότι πρόκειται για εκ παραδρομής αναφορά.
Οι τοποθετήσεις των μερών, όπως και τα γεγονότα στα οποία και βασίζονται, μας επιτρέπουν βεβαίως να πούμε ότι όντως πρόκειται περί λανθασμένης αναφοράς. Με αυτή την έννοια, η έφεση της Δημοκρατίας μπορεί να θεωρηθεί ότι ορθώς αποκαθιστά τα πράγματα. Με αυτό όμως να έχει λεχθεί, πρόδηλο είναι ότι αναδεικνύεται μία άλλη σημαντική διάσταση της υπόθεσης. Φαίνεται δηλαδή ότι ο αδελφός μας Δικαστής ενεργούσε υπό πλάνη όταν, κρίνοντας την προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή απώλεσε το αντικείμενό της, συνάρτησε την κρίση του προς το ότι ο Εφεσείων όχι μόνο προήχθη αλλά και προήχθη αναδρομικώς ώστε να μην υπήρχε πλέον θέμα άνισης μεταχείρισης και η προσφυγή να απώλεσε το αντικείμενό της. Σαφώς, αν η προαγωγή δεν ήταν αναδρομική, θα παρέμενε θέμα άνισης μεταχείρισης και υπολοίπου αντικειμένου της προσφυγής. Αυτό είναι μάλιστα και το θέμα που εγείρεται στο λόγο έφεσης του Εφεσείοντα (προφανώς στο περίγραμμα του εκ παραδρομής αναγράφεται ο λόγος έφεσης στην έφεση της Δημοκρατίας αντί ο λόγος έφεσης στην έφεση του Εφεσείοντα), ότι δηλαδή η απόφαση για προαγωγή του συνιστούσε άνιση μεταχείρισή του καθ΄ο μέτρο δεν ήταν αναδρομική.
Η επιτυχία όμως του λόγου έφεσης στην έφεση του Εφεσείοντα θα ήταν αλυσιτελής. Και τούτο διότι ο Εφεσείων με την έφεσή του δεν προσβάλλει την άλλη πτυχή της απόφασης, ότι δηλαδή, μετά από τη διόρθωση του λάθους της διοίκησης με την περίληψη του Αιτητή στο συμπληρωματικό κατάλογο και τη δοθείσα στη συνέχεια έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου για την προαγωγή του, δεν υπήρχε πλέον η παράλειψη για την οποία παρεπονείτο στην προσφυγή. Η διαπίστωση αυτή, που έτσι μένει απρόσβλητη και ισχυρή, είναι και ορθή αφού, με τη θετική πλέον ενέργεια του Υπουργικού Συμβουλίου, το όλο υπόβαθρο της προσφυγής ανετράπη και το παράπονο του Εφεσείοντα δεν μπορούσε πλέον να ήταν η παράλειψη προαγωγής του παρά μόνο το ότι η προαγωγή του δεν ήταν από 1.1.2005. Εξ άλλου, όπως διερωτήθηκε και ο αδελφός μας Δικαστής κατά τις διευκρινίσεις (σύμφωνα με το πρακτικό που η Δημοκρατία επεσύναψε στο περίγραμμά της στην έφεσή της), εφ΄όσον υπήρξε πλέον θετική ενέργεια της διοίκησης ο Εφεσείων θα έπρεπε να είχε προσβάλει εκείνη την απόφαση ως πάσχουσα κατά το ότι η προαγωγή δεν ήταν από 1.1.2005. Τότε θα ετίθετο και ευθέως το θέμα, και όχι μέσω της καθ΄όλα παράλειψης. Η θετική ενέργεια του Υπουργικού Συμβουλίου δημιούργησε μία νέα κατάσταση, διαφορετική εκείνης στην οποία είχε βασισθεί η προφυγή, και ο Εφεσείων όφειλε να είχε προσαρμόσει την αντίδρασή του αναλόγως.
Η έφεση 166/2008 της Δημοκρατίας επομένως επιτυγχάνει και η έφεση 173/2008 του Εφεσείοντα αποτυγχάνει. Εν όψει όμως του ιδιόμορφου των πραγμάτων, ότι δηλαδή η επιτυχία της έφεσης της Δημοκρατίας ουσιαστικά δικαιώνει τη θέση του Εφεσείοντα στη δική του έφεση, και ότι η έφεση του Εφεσείοντα αποτυγχάνει ως αλυσιτελής, δεν θα εκδώσουμε οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΚΧ»Π