|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 3 ΑΑΔ 636
16 Σεπτεμβρίου, 2011
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
MOHSEN GHARAHASANLOO,
Εφεσείων - Αιτητής,
ν.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,
Εφεσίβλητης - Καθ' ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 113/2008)
Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων ― Απόρριψη ιεραρχικής προσφυγής αιτητή ασύλου ― Περιστάσεις της νομιμότητας της απορριπτικής απόφασης στην κριθείσα περίπτωση.
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία ― Όρια αναθεωρητικού ελέγχου ― Ο έλεγχος της νομιμότητας της διοικητικής πράξης, δεν επεκτείνεται στην ουσιαστική κρίση της διοίκησης.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Κακοπιστία της διοίκησης ― Δεν στοιχειοθετήθηκε στην κριθείσα περίπτωση.
Ο εφεσείων επεδίωξε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε απορριφθεί η προσφυγή του κατά της αρνητικής γι' αυτόν απόφασης της εφεσίβλητης Αρχής επί αιτήσεως ασύλου.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Δεν υπάρχει εν προκειμένω λανθασμένη δικαστική κρίση, ως προς τη νομιμότητα της επίδικης διοικητικής διαδικασίας. Ο έλεγχος της νομιμότητας της διοικητικής πράξης δεν επεκτείνεται στην ουσιαστική κρίση της διοίκησης. Εδώ, όπως ορθώς διεπιστώθη πρωτοδίκως, δεν υπήρχε έρεισμα στις εισηγήσεις για πλάνη, ανεπαρκή έρευνα και έλλειψη αιτιολογίας. Τα όσα ισχυρίζεται ο Εφεσείων, ισοδυναμούν με επιβολή υποχρέωσης στη διοίκηση να δεχθεί αβασάνιστα όσα είχε ισχυρισθεί ο Εφεσείων, ενώ είναι ακριβώς στοιχειώδης η υποχρέωσή της να κρίνει το αξιόπιστο του αιτήματος.
Δεν μπορεί τέλος να γίνεται εδώ λόγος για κακοπιστία της διοίκησης, όπως αυτή είναι αντιληπτή στη νομολογία.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Ηλιάδης, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 945/07), ημερ. 6/6/08.
Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Γρηγορίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Χατζηχαμπή, Δ..
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο Εφεσείων, πολίτης του Ιράν, ήρθε στην Κύπρο την 2.8.2002 παρανόμως. Την 5.5.2003 υπέβαλε αίτημα για να του παραχωρηθεί το καθεστώς του πρόσφυγα. Το αίτημα εξετάσθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου στη βάση των στοιχείων που ο Αιτητής περιέλαβε στην αίτησή του και εκείνων που προέκυπταν από τη συνέντευξη στην οποία υπεβλήθη. Η Υπηρεσία Ασύλου διαπίστωσε σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας του αιτήματος, αιτιολογώντας σε έκταση την κατάληξή της. Ο Εφεσείων άσκησε ιεραρχική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων η οποία ήταν ανεπιτυχής αφού εκρίθη όχι μόνο ότι ήσαν ορθές οι διαπιστώσεις της Υπηρεσίας Ασύλου αλλά και ότι υπήρχαν και άλλες διαστάσεις αναξιοπιστίας. Η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων εξέτασε διεξοδικώς όλες τις επί μέρους εισηγήσεις του εκπροσώπου του Εφεσείοντα και τις απέρριψε.
Ο Εφεσείων καταχώρησε προσφυγή κατά της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων η οποία ήταν ανεπιτυχής εφ΄όσον απερρίφθησαν οι εισηγήσεις του για πλάνη, ανεπαρκή έρευνα και έλλειψη αιτιολογίας. Στην ενώπιον μας έφεση, οι εισηγήσεις του έχουν άλλη κατεύθυνση, θέτοντας ως κύρια βάση την έλλειψη καλής πίστης εκ μέρους της διοίκησης σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, με επανάληψη και των ισχυρισμών που είχαν τεθεί πρωτοδίκως.
Η έφεση στερείται οποιουδήποτε ερείσματος. Και αν ακόμα παραβλέπαμε το ότι, όπως παρατηρεί η Δημοκρατία, οι λόγοι έφεσης απευθύνονται στην ορθότητα της διοικητικής διαδικασίας αντί της εφεσιβαλλόμενης απόφασης, εν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει λανθασμένη δικαστική κρίση ως προς τη νομιμότητα της διοικητικής διαδικασίας. Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον Εφεσείοντα, σε ερώτηση του Δικαστηρίου, αναγνώρισε την αρχή ότι ο έλεγχος της νομιμότητας της διοικητικής πράξης δεν επεκτείνεται στην ουσιαστική κρίση της διοίκησης, ώστε να μην επιτρέπεται η υποκατάσταση της κρίσης του Δικαστηρίου για εκείνη της διοίκησης. Εδώ, όπως ορθώς διεπιστώθη πρωτοδίκως, δεν υπήρχε έρεισμα στις εισηγήσεις για πλάνη, ανεπαρκή έρευνα και έλλειψη αιτιολογίας. Τα όσα επαναλαμβάνει και ενώπιον μας ο Εφεσείων ισοδυναμούν με επιβολή υποχρέωσης στη διοίκηση να δεχθεί αβασάνιστα όσα είχε ισχυρισθεί ο Εφεσείων, ενώ είναι ακριβώς στοιχειώδης η υποχρέωση της να κρίνει το αξιόπιστο του αιτήματος.
Όσο για την εισήγηση ότι ο Εφεσείων δεν αντιμετωπίσθηκε με καλή πίστη εκ μέρους της διοίκησης, και αν παραβλέπαμε το ότι, όπως ήδη παρατηρήσαμε, τέτοιος λόγος ακύρωσης δεν είχε εγερθεί πρωτοδίκως, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για κακοπιστία της διοίκησης όπως αυτή είναι αντιληπτή στη νομολογία. Ενώ, καθ΄όσον οι ισχυρισμοί για κακοπιστία συναρτώνται προς λανθασμένη κρίση της διοίκησης, τα ανωτέρω λεχθέντα ήδη καλύπτουν το θέμα.
Η έφεση απορρίπτεται. Επιδικάζονται €500 έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας και εναντίον του Εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.