|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 3 ΑΑΔ 394
13 Μαΐου, 2011
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ,
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
MICHAEL N. IOANNIDES MANUFACTURING & TRADING LTD
ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ/ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1408/2006)
Αναθεωρητική Έφεση ― Αίτηση για παράταση της προθεσμίας καταχώρισής της ― Περιστάσεις υπό τις οποίες απορρίφθηκε η αίτηση στην κριθείσα περίπτωση.
Οι αιτητές εφεσίβαλαν την πρωτόδικη δικαστική απόφαση, που απέρριψε το αίτημά τους για παράταση της προθεσμίας καταχώρισης αναθεωρητικής έφεσης, αλλά μετά από υπόδειξη της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απέσυραν την έφεση και καταχώρισαν την παρούσα αίτηση.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την αίτηση, αποφάσισε ότι:
Τέτοιας μορφής γενική δήλωση από την πλευρά των αιτητών όπως εν προκειμένω, ότι δεν γνώριζαν για το δικαίωμα έφεσης, δεν ήταν αρκετή. Εν πάση περιπτώσει, η αίτηση δομήθηκε πάνω στην αντίληψη, πως ο προηγούμενος δικηγόρος διέπραξε σφάλμα, ενώ δεν υπάρχει τέτοιο υπόβαθρο. Δεν καταχωρήθηκε ένορκη δήλωση από τον προηγούμενο δικηγόρο και η Ολομέλεια δεν γνωρίζει αν η έστω, κατά τον ισχυρισμό του αιτητή, μη πληροφόρησή του για δικαίωμα έφεσης, οφειλόταν όχι σε λάθος του δικηγόρου που θα ήταν απίθανο να μη γνώριζε για το δικαίωμα έφεσης, αλλά επειδή έκρινε ότι δεν έπρεπε να ασκηθεί έφεση. Ούτε και υπάρχει ισχυρισμός ότι ο εφεσείων θεωρούσε την απόφαση λανθασμένη, ώστε να ασκήσει το δικαίωμα έφεσης. Κατά την εκδοχή που προώθησε, ο νέος δικηγόρος, παρεμπιπτόντως, αναφέρθηκε στο δικαίωμα έφεσης αλλά και τότε ανέλαβε να μελετήσει περαιτέρω για να δει αν θα έπρεπε να ασκήσει την έφεση. Θα ήταν αδικαιολόγητη και η καθυστέρηση ακόμα και από εκείνη την ημερομηνία αλλά, εν πάση περιπτώσει, οι κρίσεις του Δικαστηρίου αναφέρονται στο σύνολο της καθυστέρησης.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
Αίτηση.
Αίτηση από τους αιτητές ημερ. 17/3/2011 με την οποίαν ζητούσαν παράταση της προθεσμίας για καταχώρηση αναθεωρητικής έφεσης.
Γ. Παπαθεοδώρου, για τους Αιτητές.
Μ. Θεοκλήτου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Στις 25.2.2008 ο συνάδελφος μας απέρριψε την προσφυγή των αιτητών σε σχέση με αίτημά τους για οικονομική βοήθεια. Με αίτηση που υποβλήθηκε ενώπιόν του στις 21.5.2008, ζητήθηκε παράταση της προθεσμίας για άσκηση έφεσης. Ο λόγος για τον οποίο δεν είχε ασκηθεί έφεση προηγουμένως, σύμφωνα με τον ισχυρισμό των αιτητών, ήταν ο ακόλουθος: Ενώ ενημερώθηκαν για την απορριπτική απόφαση του Δικαστηρίου, ο δικηγόρος τους δεν τους είχε αναφέρει πως είχαν δικαίωμα έφεσης. Και ήταν και η δική τους αντίληψη πως αφού η απόφαση προερχόταν από Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν υπήρχε δικαίωμα έφεσης.
Ο συνάδελφος μας απέρριψε την αίτηση για παράταση χρόνου με εμπεριστατωμένη απόφαση στην οποία γίνεται εκτεταμένη αναφορά στη σχετική νομολογία. Αναφέρθηκε στο γεγονός ότι δεν είχε κληθεί ο προηγούμενος δικηγόρος των αιτητών αλλά εν γένει και στο ότι δεν ήταν διατεθειμένος, στο πλαίσιο των αρχών όπως αυτές έχουν θεμελιωθεί, να θεωρήσει ότι τέτοιο πραγματικό υπόβαθρο δικαιολογούσε την έγκριση της αίτησης.
Οι αιτητές άσκησαν έφεση κατά της πιο πάνω απόφασης την οποία, μετά από τις υποδείξεις μας πως αυτή δεν ήταν προσφερόμενο ένδικο μέσο, απέσυραν για να υποβληθεί στις 17.3.2011 η παρούσα, για παράταση της προθεσμίας, στη βάση των ίδιων δεδομένων. Η καταχώρηση της έφεσης ήταν βεβαίως, όπως αναγνωρίσθηκε, λάθος του κ. Παπαθεοδώρου που και αυτό πρόσθεσε στην περαιτέρω καθυστέρηση για να έχουμε τώρα αυτό το ζήτημα μετά από τρία χρόνια.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι κατέθεσαν γραπτές αγορεύσεις και παρέπεμψαν στη νομολογία σε σχέση με τις αρχές.
Έχουμε μελετήσει το θέμα. Οι σκέψεις του συναδέλφου μας σε σχέση με τις αρχές που διέπουν το θέμα και το πώς τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης εντάσσονται σε αυτές, μας βρίσκουν σύμφωνους. Δεν θεωρούμε πως τέτοιας μορφής γενική δήλωση από την πλευρά των αιτητών θα ήταν αρκετή. Εν πάση περιπτώσει, επισημαίνουμε πως η αίτηση δομήθηκε πάνω στην αντίληψη πως ο προηγούμενος δικηγόρος διέπραξε σφάλμα ενώ δεν έχουμε τέτοιο υπόβαθρο, όπως επισημαίνει και ο συνάδελφος μας πρωτοδίκως. Δεν καταχωρήθηκε ένορκη δήλωση από τον προηγούμενο δικηγόρο και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η έστω, κατά τον ισχυρισμό του αιτητή, μη πληροφόρησή του για δικαίωμα έφεσης, οφειλόταν όχι σε λάθος του δικηγόρου που θα ήταν απίθανο να μη γνώριζε για το δικαίωμα έφεσης, αλλά επειδή έκρινε ότι δεν έπρεπε να ασκηθεί έφεση. Ούτε και υπάρχει ισχυρισμός ότι ο εφεσείων θεωρούσε την απόφαση λανθασμένη ώστε να ασκήσει το δικαίωμα έφεσης. Κατά την εκδοχή που προώθησε, ο νέος δικηγόρος, παρεμπιπτόντως, αναφέρθηκε στο δικαίωμα έφεσης αλλά και τότε ανέλαβε να μελετήσει περαιτέρω για να δει αν θα έπρεπε να ασκήσει την έφεση. Θα ήταν αδικαιολόγητη και η καθυστέρηση ακόμα και από εκείνη την ημερομηνία αλλά, εν πάση περιπτώσει, οι κρίσεις μας αναφέρονται στο σύνολο της καθυστέρησης. Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
Η αίτηση απρρίπτεται με έξοδα.