|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 3 ΑΑΔ 365
11 Μαΐου, 2011
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ,
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΡΕΣΤΗΣ ΑΡΕΣΤΗ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Εφεσίβλητης.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 63/2008)
Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ― Ακύρωση άδειας οδικής χρήσης αστικού ταξί ― Περιστάσεις υπό τις οποίες διενεργήθηκε στην κριθείσα περίπτωση ― Η ακύρωση κρίθηκε ότι δεν έπασχε κατά οποιονδήποτε τρόπο.
Ο εφεσείων επεδίωξε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του, κατά της ακύρωσης της άδειας οδικής χρήσης αστικού ταξί, που είχε προηγουμένως εξασφαλίσει.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, εν προκειμένω, με αναφορά στα κριτήρια που θέτει ο νόμος, ερεύνησε εξ υπαρχής κατά πόσο ο εφεσείων πληρούσε τα υπό του νόμου προβλεπόμενα κριτήρια για τη χορήγηση άδειας αστικού ταξί. Μεταξύ άλλων, έλαβε υπόψη έρευνα που διενήργησε ο Ανώτερος Ελεγκτής Μεταφορών Αμμοχώστου, σύμφωνα με την οποία ο εφεσείων είχε ως κύριο επάγγελμα αυτό του γκαρσονιού. Η εφεσίβλητη σημειώνει στην απόφασή της τους διάφορους ισχυρισμούς που πρόβαλε ενώπιον της ο εφεσείων στην προσπάθειά του να πείσει ότι πληρούσε τα κριτήρια του νόμου και τους οποίους αξιολογεί στη συνέχεια.
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών με ορθή αναφορά στο νόμο, αξιολόγησε τα στοιχεία και γεγονότα που είχε ενώπιόν της και εύλογα κατέληξε στις διαπιστώσεις και συμπεράσματα που οδήγησαν στην αποδοχή της ιεραρχικής προσφυγής και την ακύρωση της άδειας αστικού ταξί που χορηγήθηκε στον εφεσείοντα. Ο τελευταίος, απέτυχε να αποδείξει ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι λανθασμένη για τους λόγους που έχει προβάλει και ορθά επικυρώθηκε η απόφαση της εφεσίβλητης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Παπαδοπούλου, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 46/05), ημερ. 28.3.08.
Κ. Κενεβέζος, για τον Εφεσείοντα.
Α. Μιλτιάδου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Κραμβή, Δ..
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η Αρχή Αδειών χορήγησε στον εφεσείοντα άδεια οδικής χρήσης αστικού ταξί για την αστική τροχαία περιοχή Αμμοχώστου. Κάποιος Παναγιώτης Ζαννέττος και άλλοι, άσκησαν ιεραρχική προσφυγή κατά της πιο πάνω απόφασης. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, αφού εξέτασε το θέμα εξ υπαρχής ως είχε δικαίωμα, αποδέχθηκε την ιεραρχική προσφυγή και η απόφαση της Αρχής Αδειών με την οποία είχε χορηγηθεί η άδεια αστικού ταξί στον εφεσείοντα, ακυρώθηκε.
Ο εφεσείων άσκησε προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο με την οποία αμφισβήτησε τη νομιμότητα της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών. Ισχυρίστηκε ότι η εν λόγω απόφαση λήφθηκε υπό καθεστώς πλάνης περί τα πράγματα, προβάλλοντας ότι δεν λήφθηκαν υπόψη όλα τα στοιχεία του φακέλου του, ειδικότερα, το πιστοποιητικό της αστυνομίας για την πολυετή ενασχόλησή του με το επάγγελμα του οδηγού ταξί. Εισηγήθηκε επίσης ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στα όσα ο ίδιος κατέθεσε και ότι παραγνωρίστηκε το σύνολο των κριτηρίων που καθορίστηκαν από την Αρχή Αδειών για παραχώρηση νέων αδειών ταξί τα οποία και πληρούσε. Ισχυρίστηκε ότι δεν λήφθηκε υπόψη το γεγονός ότι ήταν ιδιοκτήτης του αστικού ταξί SU 424 και ότι, μετά την πώλησή του, αγόρασε μαζί με συγγενικό του πρόσωπο το αστικό ταξί ΤΗΤΗ 124 με έδρα τον Πρωταρά. Πρόβαλε ότι δεν λήφθηκε υπόψη το γεγονός ότι κατέχει επαγγελματική άδεια οδηγού από το 1994 και ότι η Αναθεωρητική Αρχή είχε ενώπιόν της βεβαίωση καταβολής κοινωνικών ασφαλίσεων για το έτος 2001 ως επαγγελματία οδηγού. Ο εφεσείων ισχυρίστηκε επίσης ότι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών λήφθηκε καθ' υπέρβαση εξουσίας χωρίς τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας και ότι στερείται αιτιολογίας.
Οι πιο πάνω λόγοι ακύρωσης της απόφασης κρίθηκαν ανεδαφικοί και η προσφυγή απορρίφθηκε. Διαπιστώθηκε πρωτοδίκως ότι, «Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών έλαβε υπόψη όλα όσα τέθηκαν ενώπιόν της, προτού καταλήξει ότι ο αιτητής δεν μετέρχεται ή προτίθεται να μετέλθει ως κύριο επάγγελμά του αυτό του οδηγού αστικού ταξί σύμφωνα με το Άρθρο 5(9) του νόμου. Η εν λόγω κατάληξη, για τους λόγους που καταγράφονται στην προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα εύλογη ώστε δε δικαιολογείται επέμβαση.»
Ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και θέτει ξανά υπό κρίση τους ίδιους λόγους ακύρωσης που προώθησε με την προσφυγή του.
Το Άρθρο 5(9) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982 (Ν. 9/82) προβλέπει:
«5.(9) Ουδεμία άδεια οδικής χρήσεως θα χορηγείται αναφορικώς προς οιονδήποτε όχημα δημοσίας χρήσεως προς εκτέλεσιν οιασδήποτε οδικής χρήσεως δι' ην απαιτείται τοιούτον όχημα δυνάμει διατάξεων του παρόντος Νόμου, εκτός εάν ο ιδιοκτήτης τούτου πείσει την αρχήν αδειών ότι μετέρχεται ή προτίθεται όπως μετέλθει την μεταφορικήν επιχείρησιν ως κύριον αυτού επάγγελμα.»
Σύμφωνα με το Άρθρο 9(3) του Νόμου, η αρχή αδειών εν τη ενασκήσει της διακριτικής αυτής εξουσίας δέον όπως λαμβάνει υπ΄ όψιν τα ακόλουθα:
«(ιι) τον βαθμόν εις τον οποίον είναι πιθανόν ότι ο αιτητής θα δύναται να παρέχη τας αιτούμενας μεταφορικάς υπηρεσίας.»
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών με αναφορά στα κριτήρια που θέτει ο νόμος, ερεύνησε εξ υπαρχής κατά πόσο ο εφεσείων πληρούσε τα υπό του νόμου προβλεπόμενα κριτήρια για τη χορήγηση άδειας αστικού ταξί. Μεταξύ άλλων, έλαβε υπόψη έρευνα που διενήργησε ο Ανώτερος Ελεγκτής Μεταφορών Αμμοχώστου σύμφωνα με την οποία ο εφεσείων είχε ως κύριο επάγγελμα αυτό του γκαρσονιού. Η εφεσίβλητη σημειώνει στην απόφασή της τους διάφορους ισχυρισμούς που πρόβαλε ενώπιον της ο εφεσείων στην προσπάθειά του να πείσει ότι πληρούσε τα κριτήρια του νόμου και τους οποίους αξιολογεί στη συνέχεια. Οι διαπιστώσεις της εφεσίβλητης καταγράφονται στην απόφαση ως εξής:
«Μέσα από την έρευνα του Ελεγκτή Μεταφορών αλλά και μέσα από την εξέταση του ενδιαφερόμενου ως επίσης και μέσα από την γραπτή αγόρευση της δικηγόρου του ενδιαφερομένου δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά αλλά και αντιφάσεις. Ο ενδιαφερόμενος ενώ είχε εξασφαλίσει επαγγελματική άδεια οδηγού από 7.3.1994 φαίνεται καθαρά ότι από έκτοτε μέχρι και την ολοκλήρωση της εξέτασης της προσφυγής δεν είχε ασκήσει ως κύριο επάγγελμα τις μεταφορές. Ενώ δήλωνε στον Ελεγκτή Μεταφορών ότι είχε ως κύριο επάγγελμα το επάγγελμα του γκαρσονιού, σε μας ανέφερε ότι ασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου αλλά και ταυτόχρονα βοηθούσε τον πατέρα του ο οποίος ήτο οδηγός ταξί. Ανέφερε ότι ο αδελφός του ήταν γκαρσόνι αλλά ταυτόχρονα δήλωνε ότι ήταν και ιδιοκτήτης αστικού ταξί το οποίο εργάζετο ο ενδιαφερόμενος. Η νύφη του ήταν καθαρίστρια και ισχυρίζεται ότι οδηγούσε το ταξί της του οποίου ήταν ιδιοκτήτρια. Ο ενδιαφερόμενος δεν μας έκανε καθόλου καλή εντύπωση και μας δημιούργησε την εικόνα με τις αντιφάσεις και την ανειλικρίνεια του ότι είναι άτομο που μπορεί να μετέλθει οποιονδήποτε τρόπο για να παραπλανήσει την αρμόδια αρχή για να εξασφαλίσει την υπό εξέταση άδεια. Είναι εκπληκτικό ενώ δήλωσε τόσο στον Ελεγκτή Μεταφορών άλλο επάγγελμα όσο και ενώπιον μας ότι του καταβάλλοντο κοινωνικές ασφαλίσεις για άλλα επαγγέλματα το γεγονός ότι τόσο κατά την εξέταση όσο και μετά την ολοκλήρωση της εξέτασης εξασφάλισε βεβαιώσεις του γραφείου κοινωνικών ασφαλίσεων στις οποίες δηλώνεται ότι ασκούσε το επάγγελμα του οδηγού ταξί στον εργοδότη Κώστα Αριστείδου από 1.5.2001 μέχρι 3.9.2004. Να σημειωθεί ότι υπέβαλε την αίτηση του στην Αρχή Αδειών 15.10.2001 και δεν είχε προσκομίσει τέτοια βεβαίωση. Δημιουργεί την εντύπωση ο ενδιαφερόμενος ότι εκ των υστέρων σε συνεργασία με τον πατέρα εργοδότη του εξασφάλισε τις σχετικές βεβαιώσεις καταβάλλοντας αναδρομικά εισφορές στο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων για να παραπλανήσει ακόμα μία φορά την αρμόδια αρχή στην προσπάθεια του να εξασφαλίσει την έγκριση της. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε ότι η φύση της επαγγελματικής άδειας δεν είναι ένα επιπλέον προσόν αλλά το απαραίτητο εφόδιο για άσκηση του επαγγέλματος οδηγού μηχανοκινήτων οχημάτων δημόσιας χρήσεως. Μέσα από το όλο φάσμα των γεγονότων φαίνεται ότι ο ενδιαφερόμενος παρά το γεγονός ότι κατείχε επαγγελματική άδεια από τις 7.3.1994 δεν μας έπεισε ότι μετείρχετο το επάγγελμα του οδηγού ως κύριο επάγγελμα αλλά και μέσα από την συμπεριφορά του και την αντιφατικότητα των θέσεων του δεν μας έπεισε ότι έχει την ικανότητα ή και τις γνώσεις που είναι απαραίτητες για να μετέλθει ως κύριο επάγγελμα το επάγγελμα του οδηγού αστικού ταξί.
Μέσα από την εξέταση του ενδιαφερόμενου αλλά και από τα στοιχεία που περιέχει ο διοικητικός φάκελος φαίνεται καθαρά ότι ο ενδιαφερόμενος δεν πληροί τα κριτήρια που θέτει ο Νόμος για χορήγηση άδειας οδικής χρήσεως αστικού ταξί, αλλά ούτε και τις προϋποθέσεις που έθεσε η ίδια η Αρχή Αδειών όταν ανακοίνωσε στον τύπο ότι δέχεται αιτήσεις για χορήγηση αδειών οδικής χρήσεως αστικών ταξί.»
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών με ορθή αναφορά στο νόμο, αξιολόγησε τα στοιχεία και γεγονότα που είχε ενώπιόν της και εύλογα κατέληξε στις πιο πάνω διαπιστώσεις και συμπεράσματα που οδήγησαν στην αποδοχή της ιεραρχικής προσφυγής και την ακύρωση της άδειας αστικού ταξί που χορηγήθηκε στον εφεσείοντα. Ο τελευταίος, απέτυχε να αποδείξει ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι λανθασμένη για τους λόγους που έχει προβάλει και ορθά, κατά την κρίση μας, επικυρώθηκε η απόφαση της εφεσίβλητης.
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντα, τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.