|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 3 ΑΑΔ 361
10 Μαΐου, 2011
[KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, XΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
XΡΙΣΤΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΡΠΗΣ,
Εφεσείων - Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων - Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 128/2008)
Ταχύπλοα Σκάφη ― Οι περί Ταχυπλόων Σκαφών Κανονισμοί του 1999 (Κ.Δ.Π. 121/99) ― Καν. 9(1) σύμφωνα με τον οποίο απαιτείται άδεια παροχής διευκολύνσεων, δυνάμει του περί Προστασίας της Παραλίας Νόμου, Κεφ. 59 ― Παράνομη η άρνηση έκδοσης άδειας κυκλοφορίας ταχύπλοου στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Έλλειψη αιτιολογίας που μαρτυρούσε πλάνη περί τα πράγματα ― Περιστάσεις στοιχειοθέτησής της στην κριθείσα περίπτωση.
Ο εφεσείων αξίωσε με την έφεσή του, την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε απορριφθεί η προσφυγή του κατά της μη έκδοσης άδειας κυκλοφορίας για τα ταχύπλοα σκάφη του.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποδεχόμενη την έφεση, αποφάσισε ότι:
Εάν θα έπρεπε εν προκειμένω, να εκλείψει το υπόβαθρο για τις άδειες κυκλοφορίας, θα έπρεπε το Κοινοτικό Συμβούλιο να είχε ανακαλέσει την άδεια παροχής διευκολύνσεων. Σε τέτοια περίπτωση, όπως επισημαίνει ο εφεσείων, θα παραχωρείτο προθεσμία στον εφεσείοντα για να διατυπώσει τις θέσεις του και θα ακολουθούσε απόφαση σε σχέση με την οποία, βεβαίως, θα είχε δυνατότητα διεκδίκησης θεραπείας. Δεν ήταν θέμα του Τμήματος Εμπορικής Ναυτιλίας. Εν πάση περιπτώσει, προκύπτει σοβαρό ζήτημα, σε σχέση με το πραγματικό υπόβαθρο της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης.
Ακόμη και αν θεωρείτο ή μπορούσε να θεωρηθεί από το Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας ότι ο Άριστος Ιωάννου ήταν υπάλληλος του εφεσείοντα, πράγμα που ο εφεσείων αμφισβητεί, δεν υπήρξε καταδίκη του όπως αυτή περιγράφεται στην αιτιολόγηση της προσβαλλόμενης απόφασης. Ήταν άλλο το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκε και σαφώς οι συναφείς λόγοι έφεσης είναι βάσιμοι. Το ελάχιστο που μπορεί να λεχθεί είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά πλάνη.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Αρτέμης, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 889/07), ημερ. 9/7/08.
Μ. Ηλία, για τον Εφεσείοντα.
Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα), για τους Εφεσίβλητους.
Ο Εφεσείων είναι παρών.
Ex tempore
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Για να εκδοθεί άδεια κυκλοφορίας ταχύπλοων σκαφών από το Tμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας, κατηγορίας Β, όπως στην περίπτωση του εφεσείοντα, σύμφωνα με τον Κανονισμό 9(1) των περί Ταχυπλόων Σκαφών Κανονισμών του 1999 (Κ.Δ.Π.121/99), μεταξύ άλλων απαιτείται άδεια παροχής διευκολύνσεων σύμφωνα με τον περί Προστασίας της Παραλίας Νόμο, Κεφ.59.
Είναι παραδεκτό πως ο εφεσείων είχε εξασφαλίσει από το αρμόδιο Κοινοτικό Συμβούλιο Πισσουρίου αυτή την άδεια παροχής διευκολύνσεων και συναφώς είχαν εκδοθεί για αριθμό σκαφών του άδειες κυκλοφορίας. Επεσυνέβη τραγικό ατύχημα, αποτέλεσμα του οποίου ήταν ο θάνατος της νεαρής Hannah Sutton ηλικίας 16 χρόνων. Δύο ταχύπλοα σκάφη που ανήκαν στον εφεσείοντα οδηγούνταν από ανήλικους χειριστές και συγκρούστηκαν μεταξύ τους. Η άτυχη νέα οδηγούσε το ένα από τα σκάφη. Το άλλο το οδηγούσε άλλος, επίσης ανήλικος, ηλικίας 17 ετών. Ασκήθηκε ποινική δίωξη και εναντίον του εφεσείοντα αλλά δεν καταδικάστηκε για οποιοδήποτε αδίκημα. Καταδικάστηκε ο Άριστος Ιωάννου αλλά όχι σε σχέση με κατηγορία παραπέμπουσα στο ατύχημα αυτό καθ΄ εαυτό αλλά για το ότι παρείχε συνδρομή στο χειριστή του ενός από τα ταχύπλοα να οδηγεί χωρίς την κατάλληλη άδεια. Σε σχέση με την άλλη κατηγορία καταχωρήθηκε αναστολή ποινικής δίωξης.
Με επιστολή ημερ.14.6.2007 ο εφεσείων πληροφορήθηκε πως το Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας ανακάλεσε όσες άδειες κυκλοφορίας του είχε ως τότε εκδώσει για ταχύπλοα σκάφη, και περαιτέρω, αρνήθηκε να του εκδώσει άδειες κυκλοφορίας για οποιοδήποτε σκάφος. Ο λόγος γι΄αυτή την απόφαση διατυπώνεται ρητά στην επιστολή. Ο Άριστος Ιωάννου, ως υπάλληλος του εφεσείοντα, «φέρει ευθύνη για την πρόκληση του θανατηφόρου ατυχήματος από σύγκρουση δυο θαλάσσιων scooter στην περιοχή Πισσουρίου». Επειδή δε, σύμφωνα με τον Καν.4Α(2)(δ) των περί Προστασίας της Παραλίας (Άδειες και Δικαιώματα) Κανονισμών του1994-2004, ΚΔΠ.54/2004, για να εκδοθεί άδεια παροχής διευκολύνσεων από την αρμόδια τοπική αρχή χρειάζεται βεβαίωση της οικείας αστυνομικής διεύθυνσης ότι ο ίδιος ή υπάλληλος του αιτητή δεν ευθύνεται για σοβαρό θαλάσσιο ατύχημα που επισυνέβη τα τελευταία 3 χρόνια, κατά παράβαση του Νόμου και των Κανονισμών που εκδίδονται με βάση το Νόμο, κρίθηκε ότι η βεβαίωση της Αστυνομίας που είχε προσκομίσει ο εφεσείων στο Κοινοτικό Συμβούλιο Πισσουρίου ημερ. 18.5.2007 και που οδήγησε στην εξασφάλιση της άδειας παροχής διευκολύνσεων, δεν ίσχυε πλέον, εφόσον, όπως περαιτέρω επεξηγείται στην ίδια επιστολή, «βάσει της αποφάσεως του Επαρχιακού Δικαστηρίου ημερ. 25 Μαΐου 2007 υπάλληλος σας κρίθηκε ένοχος για το θανατηφόρο ατύχημα της 2ας Αυγούστου 2005».
Πρωτοδίκως απορρίφθηκε η προσφυγή που άσκησε ο αιτητής αφού θεωρήθηκε πως ορθά ενήργησαν οι καθ' ων η αίτηση εφόσον δεν μπορούσαν να βασιστούν στην άδεια παροχής διευκολύνσεων που είχε εκδοθεί. Επεξηγήθηκε συναφώς πως η βεβαίωση της Αστυνομίας και η επακόλουθη παροχή άδειας διευκολύνσεων είχαν εκδοθεί πριν από την καταδικαστική απόφαση.
Ο εφεσείων εγείρει σειρά ζητημάτων που μας φαίνονται βάσιμα, ως ακολούθως:
Εάν θα έπρεπε να εκλείψει το υπόβαθρο για τις άδειες κυκλοφορίας, θα έπρεπε το Κοινοτικό Συμβούλιο να είχε ανακαλέσει την άδεια παροχής διευκολύνσεων. Σε τέτοια περίπτωση, όπως επισημαίνει ο εφεσείων, θα παραχωρείτο προθεσμία στον εφεσείοντα για να διατυπώσει τις θέσεις του και θα ακολουθούσε απόφαση σε σχέση με την οποία, βεβαίως, θα είχε δυνατότητα διεκδίκησης θεραπείας. Δεν ήταν θέμα του Τμήματος Εμπορικής Ναυτιλίας.
Εν πάση περιπτώσει προκύπτει σοβαρό ζήτημα σε σχέση με το πραγματικό υπόβαθρο της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης, όπως δικαίως αναγνώρισε ενώπιον μας και η ευπαίδευτη συνήγορος για τη Δημοκρατία.
Aκόμη και αν θεωρείτο ή μπορούσε να θεωρηθεί από το Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας ότι ο Άριστος Ιωάννου ήταν υπάλληλος του εφεσείοντα, πράγμα που ο εφεσείων αμφισβητεί, δεν υπήρξε καταδίκη του όπως αυτή περιγράφεται στην αιτιολόγηση της προσβαλλόμενης απόφασης. Ήταν άλλο το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκε και σαφώς οι συναφείς λόγοι έφεσης είναι βάσιμοι. Το ελάχιστο που μπορεί να λεχθεί είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά πλάνη.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Τα έξοδα πρωτοδίκως και κατ' έφεση επιδικάζονται υπέρ του εφεσείοντα και εναντίον του εφεσίβλητου.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.