|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 3 ΑΑΔ 573
21 Δεκεμβρίου, 2010
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΙΤΛΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΚΥ.Σ.Α.Τ.Σ.),
Εφεσείοντες - Καθ' ων η αίτηση,
ν.
ΜΙΛΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ (ΑΡ. 2),
Εφεσιβλήτου - Αιτητή.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 162/2007)
Κυπριακό Συμβούλιο Αναγνώρισης Τίτλων Σπουδών ― Αίτηση αναγνώρισης ισοτιμίας και αντιστοιχίας τίτλων σπουδών προς δίπλωμα Ανώτερης Εκπαίδευσης στον Κλάδο Διεύθυνσης Ξενοδοχείων ― Έλλειψη δέουσας έρευνας ― Αντιφατικές πληροφορίες, ως προς την αναγνώριση του τίτλου στη χώρα που αποκτήθηκε, επέβαλλαν περαιτέρω διερεύνηση.
Μετά τον παραμερισμό της πρωτόδικης δικαστικής απόφασης από την Ολομέλεια, αποφασίστηκε να εκδικαστεί η αίτηση ακυρώσεως στην ουσία της. Με αυτήν προσβαλλόταν η νομιμότητα της απόφασης του ΚΥΣΑΤΣ να απορρίψει αίτημα για αναγνώριση της ισοτιμίας και αντιστοιχίας του τίτλου του αιτητή, ως τίτλου Ανώτερης Εκπαίδευσης στη Διεύθυνση Ξενοδοχείων.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Ενόψει των διαφορετικών στοιχείων που αναφέρονται για το προαναφερόμενο ελβετικό ξενοδοχειακό ινστιτούτο, στη βεβαίωση του Υπουργείου Παιδείας ημερ. 7.8.1996 και στην πληροφόρηση που έλαβαν οι εφεσείοντες από το ENIC, ιδιαίτερα ως προς το κατά πόσον το ινστιτούτο αυτό είναι αναγνωρισμένη ξενοδοχειακή σχολή στην Ελβετία ή όχι, και ενόψει του γεγονότος ότι το όλο ζήτημα ανάγεται σε ζήτημα πραγματικού γεγονότος, ως προς αυτό ακριβώς το στοιχείο, κρίνεται πως οι εφεσείοντες-καθ' ων η αίτηση, για να είναι δίκαιοι προς τον αιτητή, όφειλαν να είχαν ερευνήσει περαιτέρω το θέμα και ιδιαίτερα τα στοιχεία που είχαν δοθεί στο Υπουργείο Παιδείας, από την Ελβετική Πρεσβεία, το 1996, σύμφωνα με τα οποία η προαναφερόμενη σχολή είναι «αναγνωρισμένη ξενοδοχειακή σχολή».
Σημειώνεται ότι η αντιδικία αφορούσε στο Ελβετικό δίπλωμα μόνο και όχι στο Αμερικανικό. Σημειώνεται επίσης ότι δεν εγείρεται ζήτημα υποχρέωσης παραπομπής της αίτησης, από τους εφεσείοντες, σε αρμόδια Επιτροπή Κρίσεως, εφόσον αυτό κρίθηκε ότι καλύπτεται από δεδικασμένο.
Δεν θεωρείται ότι τίθεται θέμα δέσμευσης ή νομικής υποχρέωσης των εφεσειόντων - καθ' ων η αίτηση να ακολουθήσουν τα όσα αναφέρονται στη βεβαίωση του Υπουργείου Παιδείας του 1996, αλλά η Ολομέλεια θεωρεί, ότι το ουσιαστικό και αποφασιστικό θέμα, είναι εκείνο της ανεπάρκειας της έρευνας στην οποία προέβησαν οι εφεσείοντες - καθ' ων η αίτηση πριν λάβουν την προσβαλλόμενη απόφαση.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Αρτέμης, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 973/05), ημερ. 7/9/07.
Ρ. Παπαέτη, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσείοντες - Καθ' ων η αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσίβλητο - Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολάτος.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Στις 20.5.2003 ο εφεσίβλητος-αιτητής υπέβαλε αίτηση προς τους εφεσείοντες - καθ' ων η αίτηση για αναγνώριση των τίτλων σπουδών του, «Diploma in Hotel Management» που του απενεμήθη από το Hotel Institute Montreux της Ελβετίας και «Hospitality Management Diploma» που του απενεμήθη από το American Hotel and Motel Association των ΗΠΑ.
Το αίτημα του αφορούσε στην αναγνώριση και πιστοποίηση των προαναφερόμενων τίτλων του, ως ισότιμων και αντίστοιχων προς δίπλωμα Ανώτερης Εκπαίδευσης στον κλάδο Διεύθυνσης Ξενοδοχείων. Οι εφεσείοντες - καθ' ων η αίτηση απέρριψαν το αίτημα στις 13.8.2003 και εναντίον της απόφασης εκείνης ο εφεσίβλητος-αιτητής καταχώρησε την προσφυγή με αρ. 925/2003 στην οποίαν εκδόθηκε ακυρωτική απόφαση στις 5.4.2005. Ο λόγος της ακύρωσης ήταν ότι έπασχε η σύνθεση του Συμβουλίου των εφεσειόντων ένεκα του γεγονότος ότι, στην κρίσιμη συνεδρίαση, είχε παρακαθήσει και ο Εκτελεστικός Διευθυντής ενώ δεν ήταν μέλος του Συμβουλίου. Στη συνέχεια έγινε επανεξέταση της αίτησης από το Συμβούλιο των εφεσειόντων, υπό νέα και ορθή συγκρότηση. Η κατάληξη της επανεξέτασης ήταν να απορριφθεί και πάλι το αίτημα του εφεσίβλητου και να μην αναγνωριστούν οι τίτλοι σπουδών του ως τίτλοι ισότιμοι και αντίστοιχοι προς δίπλωμα Ανώτερης Εκπαίδευσης στον κλάδο Διεύθυνσης Ξενοδοχείων, επειδή οι τίτλοι αυτοί δεν είχαν απονεμηθεί από αναγνωρισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Εναντίον της προαναφερόμενης απόφασης καταχωρήθηκε η Προσφυγή 973/2005, στην οποίαν εκδόθηκε απόφαση στις 7.9.2007, και με την οποία και πάλι ακυρώθηκε η απόφαση των εφεσειόντων ημερ. 24.6.2005 για το λόγο ότι το Συμβούλιο των εφεσειόντων, αντί να επανεξετάσει την αίτηση του εφεσίβλητου, επαναλαμβάνοντας από την αρχή τη διαδικασία και τη συζήτηση της αίτησης, απλά επεκύρωσε την προηγούμενη απόφαση (που είχε ληφθεί από το Συμβούλιο των εφεσειόντων με διαφορετική σύνθεση), αποφασίζοντας να «εμμείνει στην αρχική του απόφαση». Όπως παρατήρησε το πρωτόδικο δικαστήριο η αρχική απόφαση δεν ήταν δική του (Συμβουλίου των εφεσειόντων) αλλά του Συμβουλίου με διαφορετική συγκρότηση.
Εναντίον της δεύτερης ακυρωτικής απόφασης καταχωρήθηκε η παρούσα έφεση από τους εφεσείοντες - καθ' ων η αίτηση. Στις 4.5.2010 η Ολομέλεια εξέδωσε απόφαση με την οποίαν παραμέρισε την πρωτόδικη απόφαση ημερ. 7.9.2007, με έξοδα υπέρ των εφεσειόντων. Έκρινε ότι το πρωτόδικο συμπέρασμα ότι δεν είχε γίνει δέουσα επανεξέταση ήταν εσφαλμένο εφόσον ήταν προφανές από τα στοιχεία που υπήρχαν ενώπιον του δικαστηρίου ότι η εμμονή στην αρχική απόφαση ήταν απλά φραστική διατύπωση της θέσης του Συμβουλίου των εφεσειόντων αλλά στην πραγματικότητα είχε γίνει επανεξέταση, στη βάση του ακυρωτικού αποτελέσματος και όχι εφ' όλης της ύλης. Η Ολομέλεια έκρινε ότι έγινε επανεξέταση από Συμβούλιο που ήταν νόμιμα συσταθέν και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είχε ληφθεί μέσα σε νόμιμα πλαίσια. Επίσης η Ολομέλεια έκρινε ότι το ζήτημα της παραπομπής της αίτησης του εφεσίβλητου - αιτητή σε αρμόδια Επιτροπή Κρίσεως, για μελέτη, ήταν δεδικασμένο και ότι το Συμβούλιο των εφεσειόντων - καθ' ων η αίτηση δεν είχε υποχρέωση να παραπέμψει την αίτηση του εφεσίβλητου-αιτητή, σε Επιτροπή Κρίσεως.
Με την προαναφερόμενη απόφαση της Ολομέλειας κατέστη αναγκαίο, να επιληφθεί η Ολομέλεια της ουσίας της προσφυγής του εφεσίβλητου - αιτητή. Ως εκ τούτου ακούσαμε τους ευπαιδεύτους συνηγόρους των δύο πλευρών επί της ουσίας της προσφυγής.
Στην προσφυγή του ο εφεσίβλητος-αιτητής ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι οι εφεσείοντες - καθ' ων η αίτηση, λαμβάνοντας την προσβαλλόμενη απόφαση τους ημερ. 24.6.2005, ενήργησαν χωρίς να προβούν σε επαρκή έρευνα και χωρίς να δώσουν αιτιολογία της απόφασης. Ενήργησαν επίσης αντίθετα προς τις αρχές του δεδικασμένου. Ο κ. Αγγελίδης για τον εφεσίβλητο-αιτητή επεσήμανε στο δικαστήριο ότι η αίτηση του αιτητή αφορούσε σε αναγνώριση της ισοτιμίας των διπλωμάτων του με δίπλωμα ανώτερης εκπαίδευσης στο σχετικό κλάδο και όχι ανώτατης εκπαίδευσης, δηλαδή πανεπιστημιακού επιπέδου. Κατά τον κ. Αγγελίδη, επίσης, η έρευνα των εφεσειόντων - καθ' ων η αίτηση ήταν ανεπαρκής εφόσον δεν εξέτασαν και δεν έλαβαν δεόντως υπόψη βεβαίωση του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου του 1996 σύμφωνα με την οποία το προαναφερόμενο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Ελβετίας ήταν αναγνωρισμένο. Αντί αυτού οι εφεσείοντες - καθ' ων η αίτηση βασίστηκαν μόνο σε δική τους έρευνα και πληροφορίες που πήραν.
Η κα. Παπαέτη, για τους εφεσείοντες - καθ' ων η αίτηση, αρχικά είχε αμφισβητήσει ότι η βεβαίωση του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου αφορούσε στο ίδιο εκπαιδευτικό ίδρυμα στο οποίο αφορούσε και η μεταγενέστερη έρευνα των εφεσειόντων, αφού ταυτίστηκαν όμως τα στοιχεία και ιδιαίτερα η διεύθυνση του ιδρύματος, δέχθηκε ότι πρόκειται για το ίδιο ίδρυμα. Επίσης δέχθηκε ότι η βεβαίωση του Υπουργείου Παιδείας ημερ. 7.8.1996 βρισκόταν στην κατοχή του εφεσίβλητου - αιτητή νόμιμα αλλά υπέδειξε ότι ο εφεσίβλητος-αιτητής είχε εγγραφεί στο προαναφερόμενο ίδρυμα από τον Απρίλιο του 1996 και ότι, εν πάση περιπτώσει, οι εφεσείοντες άρχισαν νόμιμα τη λειτουργία τους το έτος 2000 και ότι οποιαδήποτε βεβαίωση είχε δοθεί από το Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου το 1996 ούτε δέσμευε, ούτε επηρέαζε την απόφαση των εφεσειόντων.
Το ερώτημα που τίθεται είναι το κατά πόσον οι εφεσείοντες-καθ' ων η αίτηση προέβησαν σε δέουσα έρευνα και έδωσαν επαρκή αιτιολογία για την προσβαλλόμενη απόφαση τους, όπως είχαν υποχρέωση. Κατά την κρίση μας η έρευνα των εφεσειόντων - καθ' ων η αίτηση δεν ήταν επαρκής ούτε και η ενδεδειγμένη υπό τις περιστάσεις. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήξαμε για τους εξής βασικά λόγους:
(α) Το ζητούμενο στην παρούσα υπόθεση ήταν το κατά πόσον το προαναφερόμενο Ξενοδοχειακό Ινστιτούτο στην Ελβετία ήταν αναγνωρισμένο ίδρυμα ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης ώστε και το δίπλωμα που απένειμε στον εφεσίβλητο - αιτητή να αναγνωριστεί ως ισότιμο διπλώματος ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης, αντίστοιχα, (στα ξενοδοχειακά).
(β) Στην κατοχή του αιτητή υπήρχε βεβαίωση του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου ημερ. 7.8.1996, την οποίαν ο εφεσίβλητος-αιτητής έθεσε, έγκαιρα, ενώπιον των εφεσειόντων - καθ' ων η αίτηση. Με αυτή βεβαιωνόταν ότι, από τα στοιχεία τα οποία απέστειλε η Ελβετική πρεσβεία στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, η προαναφερόμενη σχολή, η οποία αναφερόταν ως «Hotel Institute of Management», αλλά έγινε παραδεκτό ότι είναι η ίδια σχολή στην οποίαν φοίτησε ο εφεσίβλητος-αιτητής, δηλαδή το «Hotel Institute Montreux», «συγκαταλέγεται ανάμεσα στις αναγνωρισμένες ξενοδοχειακές σχολές της Ελβετίας. Το δίπλωμα το οποίο απονέμεται από τις σχολές αυτές έχει επίπεδο Ανώτερης Ειδικευμένης Σχολής στο Ξενοδοχειακό Τομέα, αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί πανεπιστημιακό δίπλωμα.»
(γ) Η πληροφόρηση των εφεσειόντων - καθ' ων η αίτηση αναφορικά με το Ελβετικό Ινστιτούτο, η οποία λήφθηκε από κάποια κα. Reka Vittani, εκ μέρους του Ελβετικού κλάδου του ENIC (European Network of Information Centres), ήταν ότι το προαναφερόμενο ίδρυμα είναι ιδιωτική σχολή, μέλος του Ελβετικού συνδέσμου ξενοδοχειακών σχολών. Δεν είναι αναγνωρισμένη από το κράτος και οι βαθμοί που δίδονται απ' αυτή δεν μπορούν να μεταφερθούν - πιστωθούν σε οποιοδήποτε από τα ελβετικά πανεπιστήμια. Είναι (σχολή) ανώτερης εκπαίδευσης αλλά όχι πανεπιστημιακού επιπέδου.
(δ) Ενόψει των διαφορετικών στοιχείων που αναφέρονται για το προαναφερόμενο ελβετικό ξενοδοχειακό ινστιτούτο, στη βεβαίωση του Υπουργείου Παιδείας ημερ. 7.8.1996 και στην πληροφόρηση που έλαβαν οι εφεσείοντες από το ENIC, ιδιαίτερα ως προς το κατά πόσον το ινστιτούτο αυτό είναι αναγνωρισμένη ξενοδοχειακή σχολή στην Ελβετία ή όχι, και ενόψει του γεγονότος ότι το όλο ζήτημα ανάγεται σε ζήτημα πραγματικού γεγονότος, ως προς αυτό ακριβώς το στοιχείο, κρίνουμε πως οι εφεσείοντες - καθ' ων η αίτηση, για να είναι δίκαιοι προς τον αιτητή, όφειλαν να είχαν ερευνήσει περαιτέρω το θέμα και ιδιαίτερα τα στοιχεία που είχαν δοθεί στο Υπουργείο Παιδείας, από την Ελβετική Πρεσβεία, το 1996, σύμφωνα με τα οποία η προαναφερόμενη σχολή είναι «αναγνωρισμένη ξενοδοχειακή σχολή».
Σημειώνουμε ότι η αντιδικία αφορούσε στο Ελβετικό δίπλωμα μόνο και όχι στο Αμερικανικό. Σημειώνουμε επίσης ότι δεν εγείρεται ζήτημα υποχρέωσης παραπομπής της αίτησης, από τους εφεσείοντες, σε αρμόδια Επιτροπή Κρίσεως, εφόσον αυτό κρίθηκε ότι καλύπτεται από δεδικασμένο.
Δεν θεωρούμε ότι τίθεται θέμα δέσμευσης ή νομικής υποχρέωσης των εφεσειόντων - καθ' ων η αίτηση να ακολουθήσουν τα όσα αναφέρονται στη βεβαίωση του Υπουργείου Παιδείας του 1996, αλλά θεωρούμε ότι το ουσιαστικό και αποφασιστικό θέμα είναι εκείνο της ανεπάρκειας της έρευνας στην οποία προέβησαν οι εφεσείοντες - καθ' ων η αίτηση πριν λάβουν την προσβαλλόμενη απόφαση.
Κατά συνέπεια και για τους λόγους που εξηγήσαμε η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Έξοδα €1.700.-, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει, υπέρ του εφεσίβλητου - αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.