|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 3 ΑΑΔ 372
8 Ιουλίου, 2010
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, XATZHXAMΠΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ,
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
SEA LION MARINE LTD,
Eφεσείοντες - Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΕΩΝΕΙΩΝ,
Εφεσιβλήτων - Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 86/2007)
Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ― Η υπαγωγή μεταβίβασης σκάφους σε μηδενικό συντελεστή Φ.Π.Α., δυνάμει της παραγράφου 3(α) του Έκτου Παραρτήματος του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 2000 (Ν.95(Ι)/2000) ― Παράνομα ανακλήθηκε η αρχική διοικητική απόφαση υπαγωγής σε μηδενικό συντελεστή και επιβλήθηκε Φ.Π.Α. ύψους £77.702,00 ― Πάσχουσα η αιτιολογία που δόθηκε.
Οι εφεσείοντες αξίωσαν την ακύρωση της ανάκλησης, της ευνοϊκής γι' αυτούς υπαγωγής της μεταβίβασης σκάφους στο μηδενικό συντελεστή Φ.Π.Α., η οποία είχε επικυρωθεί πρωτοδίκως.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποδεχόμενη την έφεση, αποφάσισε ότι:
Ήταν η θέση των εφεσειόντων πως δεν είναι δυνατό να ενταχθεί στην πρόνοια της παραγράφου 3(α) του Έκτου Παραρτήματος του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου 95(Ι)/2000, οτιδήποτε που αφορά στο είδος του σκάφους, ειδικά στο κατά πόσο κατασκευάστηκε ως σκάφος αναψυχής ή όχι.
Είναι ορθή αυτή η εισήγηση και μάλιστα και η συνήγορος για τους εφεσίβλητους αναγνώρισε πως η αιτιολογία που δόθηκε εν προκειμένω είναι ενδεχομένως παράνομη. Είναι παραδεκτό πως το σκάφος των εφεσειόντων είχε εκτόπισμα πέραν των 15 τόνων, με το νόμο δεν εξαρτάται ο μηδενικός συντελεστής προς οτιδήποτε αφορά στην κατασκευή του σκάφους και, πράγματι, η αιτιολογία που δόθηκε ήταν παράνομη. Ό,τι θα έπρεπε να είχε διαπιστωθεί, ασφαλώς μετά από έρευνα που όφειλε να περιλάβει και αναζήτηση στοιχείων και απόψεων από τους ίδιους τους εφεσείοντες, ήταν η περαιτέρω προϋπόθεση αναφορικά με τη χρήση του σκάφους και την εκτέλεση μεταφορών επιβατών με κόμιστρο ή και την άσκηση εμπορικής, βιομηχανικής ή αλιευτικής δραστηριότητας.
Ενόψει αυτής της κατάληξης δεν δικαιολογείται να εξεταστεί άλλο θέμα.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Νικολάτος, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 491/05), ημερ. 7/5/07.
Xρ. Κληρίδης και Στ. Αμερικάνος, για τους Εφεσείοντες.
Λ. Χριστοδουλίδου - Ζαννέττου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Το σκάφος με το όνομα NEODERMΑ, κατά τη μεταβίβασή του στους εφεσείοντες, υπάχθηκε σε μηδενικό συντελεστή ΦΠΑ. Αυτό, όπως εξηγήθηκε στην επιστολή ημερομηνίας 11.9.03, ενόψει της παραγράφου 3(α) του Έκτου Παραρτήματος του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 2000 (Ν.95(Ι)/2000 όπως τροποποιήθηκε), επειδή πληρούσε όλες τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις, που ήταν οι ακόλουθες:
- Είναι πλοία εκτοπίσματος όχι λιγότερου των 15 τόνων.
- Τα πλοία χρησιμοποιούνται στη ναυσιπλοΐα ανοικτής θάλασσας.
- Εκτελούν μεταφορές επιβατών με κόμιστρο ή με τα οποία ασκείται εμπορική, βιομηχανική ή αλιευτική δραστηριότητα.
Στις 16.3.2005 αυτή η απόφαση ανακλήθηκε. Με την απόφαση που εκδόθηκε προς αντικατάστασή της κρίθηκε πως ήταν λανθασμένη η υπαγωγή του σκάφους σε μηδενικό συντελεστή και επιβλήθηκε ΦΠΑ ύψους £77.702,00. Η αιτιολογία, όπως ρητά την καταγράφει η σχετική επιστολή, παραπέμπει σε πλάνη περί το Νόμο, θέση που σχηματίστηκε στη βάση ερμηνευτικής εγκυκλίου που εκδόθηκε στις 27.9.04. Παραθέτουμε τη ρητή αιτιολογία:
«Η υπαγωγή αυτή στο μηδενικό συντελεστή φαίνεται να βασίστηκε στο Άρθρο 25(2) και την παράγραφο 3(α) του έκτου παραρτήματος του Νόμου Φ.Π.Α. αρ. 95(Ι)/2000 το οποίον όμως δεν εφαρμόζεται σε σκάφη αναψυχής τα οποία έχουν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί ή μετατραπεί για χρήση ως σκάφη αναψυχής έστω και αν αυτά χρησιμοποιούνται για σκοπούς άσκησης επιχείρησης και πραγματοποίησης φορολογητέων συναλλαγών.
Κατά συνέπεια η υπαγωγή του σκάφους NEODERMA στο μηδενικό συντελεστή του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας θεωρείται εξ αρχής άκυρη.»
Απορρίφθηκε η προσφυγή που ασκήθηκε αλλά με σκεπτικό που δεν παραπέμπει σε ερμηνευτική θεώρηση σύμφωνα με την οποία το σκάφος των αιτητών, αναψυχής κατά την κατασκευή του όπως είναι παραδεχτό, εξ ορισμού και ανεξάρτητα από τη χρήση του δεν καλύπτεται από την πρόνοια για μηδενικό συντελεστή. Παραπέμπει στην ουσιαστική χρήση του σκάφους. Εξήγησε συναφώς ο συνάδελφός μας στην πρωτόδικη απόφαση:
«Καθίσταται λοιπόν σαφές ότι η εφαρμογή μηδενικού συντελεστή ΦΠΑ δυνάμει της παραγράφου 3(α) του έκτου παραρτήματος του Ν.95(Ι)/2000 μέχρι 2004 προϋποθέτει ουσιαστική χρήση σκάφους για τη μεταφορά επιβατών με κόμιστρο καθώς και ουσιαστική εμπορική εκμετάλλευση.
Επομένως στην παρούσα υπόθεση το καθοριστικό ήταν το κατά πόσο ικανοποιείτο η υποπαράγραφος (i) της παραγράφου 3(α) του έκτου Παραρτήματος του Νόμου 95(Ι)/00 δηλαδή το κατά πόσο το επίδικο σκάφος εκτελούσε ουσιαστικές μεταφορές επιβατών, με κόμιστρο, σύμφωνα με τα όσα δηλώθηκαν στις τελωνειακές αρχές».
Σ' αυτή τη βάση εξέτασε τα δεδομένα και για σειρά λόγων που παρέθεσε, με αναφορά στα αποτελέσματα έρευνας που διενεργήθηκε, κατάληξε πως όλα έδειχναν ότι το σκάφος «δεν χρησιμοποιείτο ουσιαστικά ως επιβατικό για μεταφορά επιβατών με κόμιστρο και η εμπορική εκμετάλλευση του ήταν πολύ περιορισμένη, σε σύγκριση μάλιστα με την αξία του».
Αυτή η κρίση, ως η καθοριστική της τύχης της προσφυγής, βάλλεται ως το αποτέλεσμα ανεπαρκούς έρευνας και πλάνης με ιδιαίτερο τονισμό του γεγονότος ότι εξετάστηκαν στοιχεία και εξάχθηκαν συμπεράσματα για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες των εφεσειόντων χωρίς καν η διοίκηση να είχε απευθυνθεί στους εφεσείοντες για να έχουν και εκείνοι τη δυνατότητα να παραθέσουν στοιχεία. Οι εφεσίβλητοι δέχτηκαν συναφώς πως, πράγματι, ο τελωνειακός λειτουργός παρέθεσε στοιχεία και διατύπωσε συμπεράσματα χωρίς να είχε θέσει το θέμα και στους εφεσείοντες. Τα πιο πάνω όμως προτείνονται διαζευκτικά προς τη βασική εισήγηση των εφεσειόντων πως, στην πραγματικότητα, ενόψει της ρητής αιτιολογίας στην προσβαλλόμενη απόφαση, δεν είναι σχετικά. Αυτή η ρητή αιτιολογία δεν περιλαμβάνει αναφορά σε οτιδήποτε που θα ήταν δυνατό να συσχετιστεί προς την πράγματι χρήση του σκάφους και τις συναφείς επιχειρηματικές δραστηριότητες των εφεσειόντων. Επομένως, δεν μπορούσε να τίθεται ζήτημα αναθεώρησής της από τέτοια άποψη ούτε βεβαίως και παρέχεται δυνατότητα για πρωτογενείς διαπιστώσεις από το Ανώτατο Δικαστήριο. Η νομιμότητα της απόφασης θα έπρεπε να είχε κριθεί με αναφορά στο νόμο, από τις πρόνοιες του οποίου θα προέκυπτε και η συνάρτηση της κατάληξης από το γεγονός ότι το σκάφος είχε κατασκευαστεί ως αναψυχής. Η παράγραφος 3(α) του Έκτου Παραρτήματος στην έκταση που ενδιαφέρει εδώ προνοεί τα ακόλουθα:
«3.-(α) Παραδόσεις, μετατροπές, επιδιορθώσεις, εργασίες συντήρησης, ναυλώσεις και μισθώσεις πλοίων που εμπίπτουν στις ακόλουθες κατηγορίες:
(i) πλοία εκτοπίσματος όχι λιγότερου των 15 τόνων που χρησιμοποιούνται στη ναυσιπλοΐα ανοικτής θάλασσας και εκτελούν μεταφορές επιβατών με κόμιστρο ή με τα οποία ασκείται εμπορική, βιομηχανική ή αλιευτική δραστηριότητα∙".
Ήταν η θέση των εφεσειόντων πως δεν είναι δυνατό να ενταχθεί σ' αυτή την πρόνοια οτιδήποτε που αφορά στο είδος του σκάφους, ειδικά στο κατά πόσο κατασκευάστηκε ως σκάφος αναψυχής ή όχι.
Μας βρίσκει σύμφωνους αυτή η εισήγηση και οφείλουμε να σημειώσουμε πως και η ευπαίδευτος συνήγορος για τους εφεσίβλητους αναγνώρισε πως η αιτιολογία που δόθηκε είναι ενδεχομένως παράνομη. Είναι παραδεκτό πως το σκάφος των εφεσειόντων είχε εκτόπισμα πέραν των 15 τόνων, με το νόμο δεν εξαρτάται ο μηδενικός συντελεστής προς οτιδήποτε αφορά στην κατασκευή του σκάφους και, πράγματι, η αιτιολογία που δόθηκε ήταν παράνομη. Ό,τι θα έπρεπε να είχε διαπιστωθεί, ασφαλώς μετά από έρευνα που μας φαίνεται πως όφειλε να περιλάβει και αναζήτηση στοιχείων και απόψεων από τους εφεσείοντες τους ίδιους, ήταν η περαιτέρω προϋπόθεση αναφορικά με τη χρήση του σκάφους και την εκτέλεση μεταφορών επιβατών με κόμιστρο ή και την άσκηση εμπορικής, βιομηχανικής ή αλιευτικής δραστηριότητας.
Ενόψει αυτής της κατάληξης δεν δικαιολογείται να ασχοληθούμε με άλλο θέμα.
Η έφεση επιτυγχάνει με €2.000 έξοδα, πλέον ΦΠΑ. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Επιπρόσθετα προς τα πιο πάνω, εκ συμφώνου επιδικάζονται €1.200, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των εφεσειόντων ως έξοδα για την πρωτόδικη διαδικασία. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.