|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 3 ΑΑΔ 237
18 Mαΐου, 2010
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ,
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΔΑΦΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
Εφεσείουσα - Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
Εφεσιβλήτου - Καθ' ου η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 123/2005)
Διοικητική Πράξη ― Εκτελεστή σε αντιδιαστολή προς πράξη στερούμενη εκτελεστότητας ― Περιστάσεις υπό τις οποίες κρίθηκε ως μη εκτελεστή η παράλειψη τοποθέτησης κλιματιστικού σε γραφείο δημοσίου υπαλλήλου στην κριθείσα περίπτωση.
Η εφεσείουσα αξίωσε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της κατά της παράλειψης τοποθέτησης συσκευής κλιματισμού στο γραφείο της.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε ένσταση του εφεσίβλητου όσον αφορά την εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης παράλειψης, υιοθετώντας και το σκεπτικό της απόφασης στην υπόθεση Παπαδοπούλου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 998/02, ημερ. 15.6.2005, στην οποία κρίθηκε ότι το θέμα συνιστούσε εσωτερική ρύθμιση, που δεν επηρέαζε το καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων και γενικά δεν επαγόταν έννομες συνέπειες και ως εκ τούτου δεν συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη (Vrahimis v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1428). Η απόφαση αυτή δεν εφεσιβλήθηκε.
2. Περαιτέρω, ο πρωτόδικος Δικαστής συμφώνησε και με το ότι δεν θα ήταν επιτρεπτό να μετατοπιστεί το θέμα, ώστε με τον έλεγχο μιας τέτοιας ενέργειας να εξεταστεί το ερώτημα κατά πόσο το κράτος ανταποκρίνεται ή όχι στις υποχρεώσεις του ως εργοδότης, θεωρώντας πως το θέμα αυτό δεν εντάσσεται στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
3. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Παπαδοπούλου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 998/02, ημερ. 15.6.2005,
Vrahimis v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1428.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Νικολαΐδης Δ.), (Υπόθεση Aρ. 665/02), ημερ. 9/9/05.
Η Εφεσείουσα παρουσιάζεται προσωπικά.
Λ. Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.
Ex-tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Π..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Η εφεσείουσα-αιτήτρια, η οποία παρουσιάστηκε προσωπικά, αξίωνε πρωτόδικα δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη του καθ΄ου η αίτηση να τοποθετήσει σύστημα κλιματισμού στο γραφείο της, στη Νομική Υπηρεσία, ήταν παράνομη και πως κάθε τι που παραλείφθηκε θα έπρεπε να είχε διενεργηθεί.
Το ιστορικό της υπόθεσης φαίνεται στην πρωτόδικη απόφαση και το παραθέτουμε:
«Η αιτήτρια είναι μέλος της Νομικής Υπηρεσίας και το γραφείο της εξυπηρετείται από κεντρικό σύστημα κλιματισμού. Φαίνεται πως από το 1991 είχε τοποθετηθεί στο γραφείο της επιπρόσθετη συσκευή κλιματισμού, η οποία, τον Αύγουστο του 2001 και ενώ η αιτήτρια βρισκόταν με άδεια άνευ απολαβών, αφαιρέθηκε.
Στις 28.6.2002, αποστάληκε από το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα στο Υπουργείο Οικονομικών σημείωση για έγκριση αγοράς και εγκατάστασης μιας συσκευής κλιματισμού στο γραφείο της αιτήτριας.
Η απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών ημερ. 26.7.2002, ήταν απορριπτική. Η αιτήτρια είχε όμως, εν τω μεταξύ, στις 22.7.2002, καταχωρήσει την παρούσα προσφυγή, προσβάλλοντας την παράλειψη των καθ' ων η αίτηση να τοποθετήσουν στο γραφείο της σύστημα κλιματισμού. Μετά την απόρριψη του αιτήματος από το Υπουργείο Οικονομικών καταχώρησε και την προσφυγή υπ' αρ. 998/2002, στην οποία ο Κωνσταντινίδης, Δ., στις 15.6.2005 κατέληξε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή πράξη, υποκείμενη σε αναθεώρηση δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.»
Το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε ένσταση του εφεσίβλητου όσον αφορά την εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης παράλειψης, υιοθετώντας και το σκεπτικό της απόφασης στην υπόθεση Παπαδοπούλου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 998/02, ημερ. 15.6.2005, στην οποία κρίθηκε ότι το θέμα συνιστούσε εσωτερική ρύθμιση, που δεν επηρέαζε το καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων και γενικά δεν επαγόταν έννομες συνέπειες και ως εκ τούτου δεν συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη (Vrahimis v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1428). Σημειώνουμε πως η απόφαση αυτή δεν εφεσιβλήθηκε.
Περαιτέρω, ο πρωτόδικος Δικαστής συμφώνησε και με το ότι δεν θα ήταν επιτρεπτό να μετατοπιστεί το θέμα, ώστε με τον έλεγχο μιας τέτοιας ενέργειας να εξεταστεί ως εντασσόμενο στη δικαιοδοσία το Άρθρο 146, το ερώτημα κατά πόσο το κράτος ανταποκρίνεται ή όχι στις υποχρεώσεις του ως εργοδότης, θεωρώντας πως το θέμα αυτό δεν εντάσσεται στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, συσχετίζοντας το και με την διατύπωση την οποία έχει χρησιμοποιήσει η εφεσείουσα στο αιτητικό της.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία να στηρίξουμε την πρωτόδικη απόφαση, θεωρώντας την ορθή επί του προκειμένου και υιοθετώντας το σκεπτικό της, χωρίς να προσθέσουμε οτιδήποτε.
Θα θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι η παρούσα υπόθεση καθυστέρησε στην εκδίκαση, κυρίως λόγω της τακτικής που ακολούθησε η εφεσείουσα και των προκαλουμένων εκ μέρους της επανειλημμένων αναβολών, καθώς και της κατάθεσης ογκοδέστατων εγγράφων, αχρείαστων για το απλό νομικό θέμα εκτελεστότητας της πράξης, που αποτελούσε το μόνο επίδικο θέμα.
Η έφεση απορρίπτεται. Επιδικάζονται έξοδα εναντίον της εφεσείουσας, τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.