ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
(2009) 3 ΑΑΔ 643
1 Δεκεμβρίου, 2009
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ,
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
UNIPLANT LTD,
Εφεσείουσα - Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων - Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 69/2007)
Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ― Διαπίστωση νομικής πλάνης του Εφόρου Προστιθέμενης Αξίας κατά την επιβολή του φόρου στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
Η εφεσείουσα εταιρεία αξίωσε τον παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της κατά της σε βάρος της επιβολής Φορολογίας Προστιθέμενης Αξίας.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποδεχόμενη την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η Ολομέλεια φρονεί, ότι δεν μπορεί να είναι υπό αμφισβήτηση, και τούτο έγινε δεκτό από τον πρωτόδικο Δικαστή, ότι η Εφεσείουσα είχε την κυριότητα των επίδικων μηχανημάτων όταν τα επώλησε στους αγοραστές. Με αυτό το υπόβαθρο, η σύμβαση πώλησης ήταν μεταξύ της και των αγοραστών, και ουδεμία τέτοια σύμβαση υπήρχε μεταξύ κατασκευάστριας εταιρείας και αγοραστών. Στη σύμβαση πώλησης μεταξύ εφεσείουσας και αγοραστών λοιπόν θα αναμένετο να εντοπισθεί ο οποιοσδήποτε όρος για εγγύηση. Και όντως, έτσι έχουν τα πράγματα. Η Εφεσείουσα ορθώς παραπέμπει τόσο στις ίδιες τις συμφωνίες παραγγελίας και εγγύησης όσο και στη συμφωνία αντιπροσώπευσης και συναφείς προς τούτη επιστολές για να καταδειχθεί ότι ήταν η ίδια που θα παρείχε, όπως και παρείχε, την εγγύηση - ενδεχομένως και αναλόγως και ευρύτερη εκείνης της κατασκευάστριας εταιρείας. Η λεγόμενη manufacturer´s warranty, στην οποία πρωτοδίκως εδόθη σημασία, κάθε άλλο παρά καταδείκνυε την ύπαρξη συμβατικής εγγύησης της κατασκευάστριας εταιρείας προς τους αγοραστές. Μάλλον οριοθετούσε τη σχέση μεταξύ της και της Εφεσείουσας στα πλαίσια της δικής τους συμφωνίας, όπως φαίνεται και από το ίδιο το απόσπασμα της επιστολής που παρετέθη πρωτοδίκως και από τα προηγούμενα αναφερόμενα στην επιστολή που δεν παρετέθησαν. Δηλαδή, ως προς την υποχρέωση που η κατασκευάστρια εταιρεία ανέλαβε με τη συμφωνία αντιπροσώπευσης να αποζημιώσει την Εφεσείουσα για απαιτήσεις που αυτή θα ικανοποιούσε δυνάμει της εγγύησης που θα έδιδε και που θα υπέβαλλε στη συνέχεια στην κατασκευάστρια εταιρεία εφ' όσον οι απαιτήσεις ενέπιπταν στη manufacturer´s warranty, προφανώς με τη λογική ότι η κατασκευάστρια εταιρεία, ως κατασκευάστρια, και όχι η Εφεσείουσα είχε την ουσιαστική «ευθύνη» για ελαττώματα ώστε να κρίνεται λογικό να την αποζημιώσει αναλόγως για δαπάνη που υπέστη προς ικανοποίηση εγγύησης που η ίδια παρείχε στους αγοραστές, όπως ήταν και υποχρέωσή της να παρέχει δυνάμει της συμφωνίας αντιπροσώπευσης. Και εδώ ακριβώς έγκειτο η διαφορά μεταξύ «αποζημίωσης» όπως διατείνετο η Εφεσείουσα και αντιπαροχής όπως διατείνετο ο έφορος.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Geo Pavlides and Araouzos Ltd ν. Δημοκρατίας (2000) 4(A) A.A.Δ. 621,
Cyprus Import Corporation Ltd ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1541/2005, ημερ. 31.10.2007.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Nικολάτος, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 1381/05), ημερ. 4/4/07.
Γ. Τριανταφυλλίδης με Ν. Παρτασίδου, για την Εφεσείουσα.
Ε. Συμεωνίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Μετά από έλεγχο στα της επιχείρησης που ασκεί η Εφεσείουσα, ο Έφορος Φόρου Προστιθέμενης Αξίας βεβαίωσε ως οφειλόμενο φόρο (ΦΠΑ) ποσό αναφερόμενο σε παροχή υπηρεσιών επιδιόρθωσης μηχανημάτων. Τις υπηρεσίες αυτές προσέφερε η Εφεσείουσα, ως αποκλειστικός εμπορικός αντιπρόσωπος της κατασκευάστριας εταιρείας, σε αγοραστές μηχανημάτων στα πλαίσια εγγύησης για επιδιόρθωση των μηχανημάτων χωρίς επιβάρυνση των αγοραστών. Τα έξοδα των επιδιορθώσεων κατέβαλε προς την Εφεσείουσα, δυνάμει της μεταξύ τους συμφωνίας, η κατασκευάστρια εταιρεία. Ο Έφορος θεώρησε ότι οι εν λόγω υπηρεσίες παρασχέθησαν προς την κατασκευάστρια εταιρεία, η οποία είχε τη συμβατική ευθύνη για την εγγύηση, ώστε να ήσαν υποκείμενες σε ΦΠΑ εφ΄όσον η κατασκευάστρια εταιρεία κατέβαλε προς την Εφεσείουσα ανάλογη πληρωμή η οποία εθεωρήθη ως αντιπαροχή για αυτές.
Προσβάλλοντας την απόφαση του Εφόρου, η Εφεσείουσα επιχειρηματολόγησε ότι η απόφαση του ήταν νομικώς πεπλανημένη. Την εγγύηση προς τους αγοραστές, ήταν η θέση της, την παρείχε η ίδια δυνάμει των μεταξύ τους συμφωνιών αγοραπωλησίας των μηχανημάτων και όχι η κατασκευάστρια εταιρεία, εφ' όσον τα μηχανήματα επωλήθησαν από την ίδια ως ιδιοκτήτρια, και ουδεμία συμβατική σχέση υπήρχε μεταξύ της κατασκευάστριας εταιρείας και των αγοραστών. Εφ' όσον λοιπόν οι υπηρεσίες επιδιορθώσεων δυνάμει της εγγύησης παρεσχέθησαν προς τους αγοραστές χωρίς οποιαδήποτε πληρωμή από αυτούς, παρεσχέθησαν άνευ αντιπαροχής και έτσι δεν υπόκειντο σε ΦΠΑ. Το ότι η ίδια επληρώθη από την κατασκευάστρια εταιρεία για τις επιδιορθώσεις δυνάμει της δικής τους συμφωνίας αντιπροσώπευσης ήταν άνευ σημασίας ως προς το ζητούμενο αφού οι ίδιες οι υπηρεσίες που είναι το αντικείμενο του φόρου παρεσχέθησαν όχι προς την κατασκευάστρια εταιρεία αλλά προς τους αγοραστές.
Ο αδελφός μας Δικαστής ο οποίος επελήφθη της προσφυγής πρωτοδίκως επεσήμανε ως το επίδικο θέμα το ποίος - η Εφεσείουσα, όπως η ίδια έλεγε, ή η κατασκευάστρια εταιρεία, όπως ο Έφορος έλεγε, είχε τη συμβατική ευθύνη για την εγγύηση. Έκρινε ότι την ευθύνη την είχε η κατασκευάστρια εταιρεία, βασιζόμενος ιδιαίτερα σε πρόνοια της συμφωνίας μεταξύ της και της Εφεσείουσας αναφερόμενη σε Manufacturer´s Warranty και ότι:
«...the Manufacturer undertakes as its sole warranty to make good by repair or replacement at its opinion carried out by a duly appointed Distributor or Main Dealer, free of all charge other than labour costs and travelling costs, any defects in JCB' Products arising in the Manufacturer's opinion from faulty materials or workmanship [.]»
Ανεφέρθη περαιτέρω σε επιστολή της κατασκευάστριας εταιρείας προς την Εφεσείουσα στην οποία αναφέρετο ότι:
«The distributorship agreement imposes οn the distributor certain obligations which include the carrying out free of charge to purchasers of new JCB Machines all work which in the opinion of the Distributor- will be acceptable under the terms of the Manufacturer's Warranty and to submit claims in respect thereof to JCB as prescribed from time to time.».
Διέκρινε δε την απόφαση του Αρτέμη, Δ. (ως ήτο τότε) στην υπόθεση Geo Pavlides and Araouzos Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 4(A) A.A.Δ. 621, όπου υπήρξε αντίθετη κατάληξη, ως περίπτωση με διαφορετικά γεγονότα.
Οι λόγοι της έφεσης αφορούν στην ορθότητα της κρίσης του Εφόρου ως νομικής κρίσης επί των ενώπιον του στοιχείων, και κατ΄επέκταση της κατάληξης του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Ενώπιον μας ετέθη ως κοινό έδαφος ότι τούτο είναι το κρινόμενο, όπως διετυπώθη και πρωτοδίκως, κατά πόσο δηλαδή η συμβατική εγγύηση εδόθη από την Εφεσείουσα ή από την κατασκευάστρια εταιρεία. Δεν θα επεκταθούμε λοιπόν σε θέματα με ευρύτερη διάσταση τα οποία εγείραμε κατά τη συζήτηση της έφεσης και τα οποία συναρτώνται προς το γεγονός ότι η κατασκευάστρια εταιρεία κατέβαλε χρήματα στην Εφεσείουσα για τις επιδιορθώσεις και προς την ύπαρξη οποιασδήποτε εκ του νόμου επιβαλλόμενης εγγύησης από την κατασκευάστρια εταιρεία.
Επί του ενώπιον μας ερωτήματος λοιπόν, με όλο το σέβας, έχουμε διάφορη άποψη από εκείνη του αδελφού μας Δικαστή. Φρονούμε ότι δεν μπορεί να είναι υπό αμφισβήτηση, και τούτο έγινε δεκτό από τον αδελφό μας Δικαστή, ότι η Εφεσείουσα είχε την κυριότητα των μηχανημάτων όταν τα επώλησε στους αγοραστές. Με αυτό το υπόβαθρο, η σύμβαση πώλησης ήταν μεταξύ της και των αγοραστών, και ουδεμία τέτοια σύμβαση υπήρχε μεταξύ κατασκευάστριας εταιρείας και αγοραστών. Στη σύμβαση πώλησης μεταξύ εφεσείουσας και αγοραστών λοιπόν θα αναμένετο να εντοπισθεί ο οποιοσδήποτε όρος για εγγύηση. Και όντως, έτσι έχουν τα πράγματα. Η Εφεσείουσα ορθώς παραπέμπει τόσο στις ίδιες τις συμφωνίες παραγγελίας και εγγύησης όσο και στη συμφωνία αντιπροσώπευσης και συναφείς προς τούτη επιστολές για να καταδειχθεί ότι ήταν η ίδια που θα παρείχε, όπως και παρείχε, την εγγύηση - ενδεχομένως και αναλόγως και ευρύτερη εκείνης της κατασκευάστριας εταιρείας. Η λεγόμενη manufacturer´s warranty, στην οποία πρωτοδίκως εδόθη σημασία, κάθε άλλο παρά καταδείκνυε την ύπαρξη συμβατικής εγγύησης της κατασκευάστριας εταιρείας προς τους αγοραστές. Μάλλον οριοθετούσε τη σχέση μεταξύ της και της Εφεσείουσας στα πλαίσια της δικής τους συμφωνίας, όπως φαίνεται και από το ίδιο το απόσπασμα της επιστολής που παρετέθη πρωτοδίκως και από τα προηγούμενα αναφερόμενα στην επιστολή που δεν παρετέθησαν. Δηλαδή, ως προς την υποχρέωση που η κατασκευάστρια εταιρεία ανέλαβε με τη συμφωνία αντιπροσώπευσης να αποζημιώσει την Εφεσείουσα για απαιτήσεις που αυτή θα ικανοποιούσε δυνάμει της εγγύησης που θα έδιδε και που θα υπέβαλλε στη συνέχεια στην κατασκευάστρια εταιρεία εφ' όσον οι απαιτήσεις ενέπιπταν στη manufacturer´s warranty, προφανώς με τη λογική ότι η κατασκευάστρια εταιρεία, ως κατασκευάστρια, και όχι η Εφεσείουσα είχε την ουσιαστική «ευθύνη» για ελαττώματα ώστε να κρίνεται λογικό να την αποζημιώσει αναλόγως για δαπάνη που υπέστη προς ικανοποίηση εγγύησης που η ίδια παρείχε στους αγοραστές, όπως ήταν και υποχρέωσή της να παρέχει δυνάμει της συμφωνίας αντιπροσώπευσης. Και εδώ ακριβώς έγκειτο η διαφορά μεταξύ «αποζημίωσης» όπως διατείνετο η Εφεσείουσα και αντιπαροχής όπως διατείνετο ο έφορος.
Δεν μπορούμε να διακρίνουμε την προκειμένη από την απόφαση στη Geo Pavlides and Araouzos Ltd. Η απόφαση του Ερωτοκρίτου, Δ., στην υπόθεση Cyprus Import Corporation Ltd ν. Δημοκρατίας, Yπόθ. Aρ. 1541/2005, ημερ. 31.10.2007, με την ίδια κατάληξη όπως η εφεσιβαλλόμενη, ενδεχομένως να διακρίνεται επί των δικών της δεδομένων, επί των οποίων και δεν θα εκφράσουμε άποψη.
Η έφεση επιτυγχάνει και η εφεσιβαλλόμενη απόφαση παραμερίζεται. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει €1500 έξοδα στην Εφεσείουσα.
H έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.