|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 3 ΑΑΔ 159
3 Απριλίου, 2009
[ΗΛΙΑΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ,
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
IALCO RECYCLING LTD.,
Εφεσείουσα - Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Εφεσιβλήτων - Καθ'ων η αίτηση.
(Aναθεωρητική Έφεση Αρ. 174/2006)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας ― Περιστάσεις της μη στοιχειοθέτησής τους στην κριθείσα περίπτωση.
Η εφεσείουσα εταιρεία επεδίωξε, τόσο πρωτόδικα, όσο και κατ' έφεση, την ακύρωση της απόφασης των εφεσιβλήτων, με την οποία ακυρώθηκε η άδειά της να εργοδοτεί αλλοδαπούς εργάτες.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε πλάνη στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Εξέτασε κάθε τι που τέθηκε ενώπιόν του, έλαβε ιδιαίτερα υπόψη την έρευνα που διεξήγαγαν οι εφεσίβλητοι, καθώς επίσης και την Έκθεση που ετοίμασαν. Πέραν αυτών, έλαβε υπόψη και την πρόσκληση που απευθύνθηκε στην Εφεσείουσα, στα πλαίσια της περαιτέρω διερεύνησης των επίδικων καταγγελιών, για να εκθέσει τις απόψεις της. Όμως η Εφεσείουσα την απέρριψε, για να παραπονείται στη συνέχεια ότι δεν διεξήχθη δέουσα έρευνα.
2. Η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι καθοριστικό στοιχείο εν προκειμένω δεν ήταν η εφαρμογή ή όχι της συλλογικής σύμβασης, αλλά τα κριτήρια απασχόλησης που έθεσε η διοίκηση, είναι ορθή.
3. Τα όσα ανέφερε ο δικηγόρος για την Εφεσείουσα πρωτοδίκως και τα οποία επανέλαβε κατ' έφεση, είναι ένα συνονθύλευμα γενικών και αόριστων ισχυρισμών, από τους οποίους τίποτε το ουσιαστικό δεν προκύπτει. Τόσο από το περιεχόμενο της απόφασης της διοίκησης όσο και από τον ίδιο το διοικητικό φάκελο, ο δικαστικός έλεγχος ως προς τη νομιμότητα της επίδικης πράξης, καθίσταται απόλυτα εφικτός.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Φωτίου, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 65/05), ημερ. 4.12.06.
Δ. Χριστοδούλου για Α. Παπαχαραλάμπους, για την Εφεσείουσα - Αιτήτρια.
Ν. Χαραλαμπίδου, για τους Εφεσίβλητους - Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Ερωτοκρίτου.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Επτά εργάτες-μετανάστες υπέβαλαν παράπονο εναντίον της Εφεσείουσας εταιρείας για παράβαση των όρων απασχόλησης τους. Το παράπονο τους διερευνήθηκε από Λειτουργό του Επαρχιακού Γραφείου Εργασίας, ο οποίος ετοίμασε σχετικές εκθέσεις διερεύνησης, οι οποίες διαβιβάστηκαν στην Επιτροπή Εξέτασης Εργατικών Διαφορών, στο εξής «η Επιτροπή».
Μετά από εξέταση του όλου θέματος, η Επιτροπή διαπίστωσε παρατυπίες αναφορικά με τη μισθοδοσία, την υπερωριακή εργασία, τη μη καταβολή του μηνιαίου μισθού των εργατών σε τραπεζικό λογαριασμό, στις εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων και στα ωράρια εργασίας. Ενόψει των πιο πάνω παραβάσεων στους όρους εργασίας, η Επιτροπή επέτρεψε στους επτά μετανάστες εργάτες να εξεύρουν νέο εργοδότη.
Η Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, με επιστολή της ημερ. 23.6.04 προς την Εφεσείουσα, περιορίστηκε στο να επισύρει την προσοχή της Εφεσείουσας στην υποχρέωση της να τηρεί πιστά τους όρους απασχόλησης μεταναστών εργατών.
Παρά το γεγονός ότι οι εκ μέρους της Εφεσείουσας συνεχείς παρατυπίες και παραβιάσεις των όρων εργοδότησης μεταναστών εργατών δικαιολογούσαν την άμεση στέρηση της άδειας εργασίας, το Τμήμα Εργασίας αποφάσισε όπως διερευνήσει περαιτέρω, κατά πόσο θα επιτρεπόταν στην Εφεσείουσα να συνεχίσει να απασχολεί μετανάστες εργάτες. Προς το σκοπό αυτό, ο Διευθυντής του Τμήματος Εργασίας, κάλεσε τον κ. Μ. Μηνά, Γενικό Διευθυντή της Εφεσείουσας, σε συνάντηση στο γραφείο του για συζήτηση των παραπόνων των αλλοδαπών. Ο Διευθυντής της Εφεσείουσας, με τετρασέλιδη επιστολή του ημερ. 5.4.04, πληροφόρησε το Διευθυντή ότι για τους λόγους που εξηγούσε θεωρούσε περιττή και αχρείαστη τη συνάντηση και δήλωνε ότι δεν θα παρευρίσκετο.
Στο μεταξύ, Λειτουργοί του Τμήματος Εργασίας, στα πλαίσια της περαιτέρω διερεύνησης των καταγγελιών, στις 9.6.04 πραγματοποίησαν επιθεώρηση στα υποστατικά της Εφεσείουσας και διαπίστωσαν παραβάσεις των όρων απασχόλησης, με αποτέλεσμα ο Διευθυντής του Τμήματος να αποφασίσει την ανάκληση της αρχικής άδειας εργασίας και με επιστολή του ημερ. 10.11.04 πληροφόρησε σχετικά τον Διευθυντή της Εφεσείουσας ότι:-
«Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα και στις πρόσφατες παραβιάσεις από μέρους της εταιρείας σας των όρων εργοδότησης αλλοδαπών για τους οποίους είχατε εξασφαλίσει καταρχήν έγκριση, ημερ. 30.8.2000 από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και σας πληροφορώ ότι αυτή ακυρώνεται.
Συγκεκριμένα υπήρξαν παραβιάσεις όσον αφορά το ύψος της καταβολής του μηνιαίου μισθού και της υπερωριακής απασχόλησης, δεν καταβαλλόταν εισφορά στο Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων και η καταβολή των μισθών δεν γινόταν σε τραπεζικό λογαριασμό όπως προνοείται στο συμβόλαιο εργοδότησης.
Σύμφωνα με τα κριτήρια απασχόλησης αλλοδαπών (παράγραφος Δ.3) «στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται παραβίαση των πιο πάνω κριτηρίων/όρων από τον εργοδότη θα ακυρώνονται οι άδειες εργασίας των αλλοδαπών και δεν θα παραχωρούνται στο μέλλον άδειες εργασίας στο συγκεκριμένο εργοδότη.»
Η Εφεσείουσα προσέβαλε τη νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης. Ο συνάδελφος μας που εκδίκασε πρωτοδίκως την προσφυγή, την απέρριψε, και επικύρωσε την απόφαση.
Με τρεις λόγους έφεσης, προσβάλλει τη νομιμότητα της απόφασης του συναδέλφου μας.
Με τον πρώτο λόγο έφεσης, η Εφεσείουσα θεωρεί λανθασμένη την απόφαση του συναδέλφου μας ότι δεν υπήρχε έλλειψη έρευνας. Πρωτοδίκως, ισχυρίστηκε ότι προτού ληφθεί η επίδικη απόφαση, δεν έγινε ουσιαστική έρευνα για τη διερεύνηση των παραπόνων των επτά μεταναστών και ότι η Εφεσείουσα δεν κλήθηκε να υποβάλει τις δικές της απόψεις σε σχέση με τις καταγγελίες. Ο συνάδελφος μας έκρινε για τους λόγους που εξηγεί στην απόφαση του ότι οι ισχυρισμοί της Εφεσείουσας είναι ατεκμηρίωτοι και τους απέρριψε.
Ο λόγος έφεσης δεν ευσταθεί.
Δεν διαπιστώνουμε οποιαδήποτε πλάνη στην απόφαση του συναδέλφου μας. Εξέτασε κάθε τι που τέθηκε ενώπιον του, έλαβε ιδιαίτερα υπόψη την έρευνα που διεξήγαγε η Επιτροπή, καθώς επίσης και την Έκθεση που ετοίμασε, στην οποία τεκμηριωνόταν η κρίση της Επιτροπής περί παραβιάσεως των όρων της άδειας εργασίας. Πέραν τούτου, έλαβε υπόψη και την πρόσκληση που απευθύνθηκε στην Εφεσείουσα, στα πλαίσια της περαιτέρω διερεύνησης των καταγγελιών, για να εκθέσει τις απόψεις της. Όμως η Εφεσείουσα την απέρριψε, για να παραπονείται στη συνέχεια ότι δεν διεξήχθη δέουσα έρευνα. Κατά την άποψή μας, η έρευνα που διεξήχθη από τη διοίκηση, ήταν η δέουσα και ο συνάδελφος μας πρωτοδίκως σε καμιά πλάνη δεν περιέπεσε ως προς τις διαπιστώσεις του.
Ο δεύτερος λόγος έφεσης αφορά στην απόρριψη του ισχυρισμού της Εφεσείουσας, ότι οι καθ'ων η αίτηση κατά την λήψη της απόφασης πεπλανημένα θεώρησαν ότι η Εφεσείουσα δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος στη Συλλογική Σύμβαση της Συντεχνίας ΠΕΟ και του Συνδέσμου Βιομηχάνων Ανακύκλωσης Κύπρου, με αποτέλεσμα να μην λάβουν υπόψη τις πρόνοιες της συλλογικής σύμβασης. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στο διοικητικό φάκελο υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι η συλλογική σύμβαση ήταν ενώπιον της διοίκησης. Όμως, ταυτόχρονα δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η συλλογική σύμβαση κάλυπτε την Εφεσείουσα. Αντίθετα, το μόνο στοιχείο που υπάρχει, είναι η επιστολή της Συντεχνίας ΠΕΟ, ημερομηνίας 17.6.2004 με την οποία πληροφορεί τον Επαρχιακό Λειτουργό Εργασίας ότι η συλλογική σύμβαση με τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων Ανακύκλωσης Κύπρου, δεν κάλυπτε την Εφεσείουσα και ότι η Συντεχνία βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με την Εφεσείουσα για την υπογραφή της.
Πρωτοδίκως, ο συνάδελφος μας θεώρησε ότι ανεξαρτήτως του αν η συλλογική σύμβαση κάλυπτε ή όχι την Εφεσείουσα, το συγκεκριμένο στοιχείο δεν ήταν ουσιώδες στα πλαίσια της προσφυγής, εφόσον επίδικο θέμα ήταν η νομιμότητα της ανάκλησης με καθοριστικό στοιχείο το κατά πόσον οι συνθήκες και όροι εργασίας των μεταναστών εργατών ανταποκρίνονταν ή όχι στα κριτήρια απασχόλησης, όπως αυτά καθορίστηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Ούτε αυτός ο λόγος έφεσης ευσταθεί.
Η διαπίστωση του συναδέλφου μας ότι καθοριστικό στοιχείο δεν ήταν η εφαρμογή ή όχι της συλλογικής σύμβασης, αλλά τα κριτήρια απασχόλησης που έθεσε η διοίκηση, είναι ορθή.
Με τον τρίτο και τελευταίο λόγο έφεσης, η Εφεσείουσα ισχυρίζεται ότι η κρίση του συναδέλφου μας ότι δεν τεκμηριώθηκε ο ισχυρισμός για περί έλλειψη αιτιολογίας, είναι εσφαλμένη.
Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Τα όσα ανέφερε ο ευπαίδευτος δικηγόρος για την Εφεσείουσα πρωτοδίκως και τα οποία επανέλαβε ενώπιον μας, είναι ένα συνονθύλευμα γενικών και αόριστων ισχυρισμών, από τους οποίους τίποτε το ουσιαστικό δεν προκύπτει. Τόσο από το περιεχόμενο της απόφασης της διοίκησης όσο και από τον ίδιο το διοικητικό φάκελο, ο δικαστικός έλεγχος ως προς τη νομιμότητα της πράξης, καθίσταται απόλυτα εφικτός. Κατά την άποψή μας, η κρίση του συναδέλφου μας περί του ατεκμηρίωτου των ισχυρισμών της Εφεσείουσας, είναι απόλυτα ορθή.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με €2.500 έξοδα υπέρ των καθ'ων η αίτηση.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.