|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 3 ΑΑΔ 776
12 Δεκεμβρίου, 2006
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ,
ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΓΙΑΓΚΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ,
Εφεσιβλήτων.
(Aναθεωρητική Έφεση Αρ. 3839)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Άδεια απασχόλησης κατά τις απογευματινές ώρες ― Άρθηκε όταν τα καθήκοντα πλέον του υπαλλήλου ήταν άμεσα σχετικά με την απασχόληση αυτή ― Ζήτημα εργασιακών σχέσεων ― Προσφυγή ορθά απορρίφθηκε.
Ο εφεσείων επεδίωξε τόσο πρωτόδικα, όσο και κατ' έφεση, την ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, όπως την εξέλαβε ο ίδιος, να ανακαλέσουν την άδεια που είχε εξασφαλίσει μετά από εξετάσεις από το Τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών για δυνατότητα τεχνικού ελέγχου οχημάτων.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Με τους προβαλλόμενους λόγους έφεσης ο εφεσείων ουσιαστικά επαναλαμβάνει τις θέσεις που εξέθεσε πρωτοδίκως. Με λίγα λόγια, υποστηρίζει ότι η απόφαση των εφεσιβλήτων να άρουν την εξουσιοδότηση που είχε για διεξαγωγή τεχνικού ελέγχου οχημάτων δεν ήταν το θέμα της διαφοράς, η οποία προσδιορίστηκε λανθασμένα ως εργασιακή διαφορά. Υποστηρίζει περαιτέρω ότι οι εφεσίβλητοι άσκησαν αρμοδιότητα κατά το νόμο ως imperium και αδικαιολόγητα και πεπλανημένα ανακάλεσαν την προηγούμενή τους απόφαση.
Η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Η προσέγγιση του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι ορθή. Δεν υπήρξε ανάκληση κεκτημένου δημόσιου δικαιώματος. Ο εφεσείων διατηρούσε το δικαίωμα να κατέχει τη σχετική άδεια/πιστοποιητικό, που τον καθιστούσε ικανό να προβαίνει σε τεχνικό έλεγχο οχημάτων σε ιδιωτικά συνεργεία. Η απασχόλησή του στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών δεν τον εμποδίζει να κατέχει την άδεια. Αυτή ήταν και η θέση του συνηγόρου του. Με την προσβαλλόμενη απόφαση ο εφεσείων δεν απώλεσε το δικαίωμα το οποίο είχε αποκτήσει να ασκεί τη συγκεκριμένη λειτουργία. Απλώς του απαγορεύτηκε από τον εργοδότη του, το Τμήμα Οδικών Μεταφορών, να απασχολείται κατά τις ελεύθερές του ώρες στο συγκεκριμένο εργαστήριο.
Εξ άλλου, το Τμήμα Οδικών Μεταφορών, δεν είχε αρμοδιότητα να του στερήσει το δικαίωμα να κατέχει το σχετικό πιστοποιητικό αφού δεν ήταν και το τμήμα που το είχε εκδώσει. Στον εφεσείοντα παρέμεινε η δυνατότητα να απασχοληθεί με τις δραστηριότητες που του επέτρεπε το πιστοποιητικό που είχε εξασφαλίσει, αν δεν εργαζόταν σε εργοδότη που το απαγόρευε. Πρόκειται, συνεπώς, καθαρά για θέμα εργασιακών σχέσεων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπ. Aρ. 690/2002), ημερ. 1/6/2004.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής Νικολαΐδης.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων είναι υπάλληλος στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών και κατά τον ουσιώδη χρόνο απασχολείτο στο Κέντρο Επιθεώρησης Μηχανοκινήτων Οχημάτων Λευκωσίας. Μετά την επιτυχή συμμετοχή του σε ειδική εξέταση στην οποία συμμετέσχε ύστερα από ανοικτή στο κοινό προκήρυξη του Τμήματος Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών, του εκδόθηκε σχετικό πιστοποιητικό. Στη συνέχεια, του επετράπη από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών να απασχολείται, κατά τον ελεύθερο του χρόνο, σε συγκεκριμένο ιδιωτικό συνεργείο τεχνικού ελέγχου οχημάτων, εργασία με την οποία μπορούν να απασχοληθούν μόνο όσοι κατέχουν το συγκεκριμένο πιστοποιητικό.
Ένα σχεδόν χρόνο αργότερα, στις 14.5.2002, με επιστολή του, ο Διευθυντής του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, τον πληροφόρησε ότι η εξουσιοδότηση που του είχε δοθεί για διεξαγωγή τεχνικού ελέγχου οχημάτων στο συγκεκριμένο ιδιωτικό συνεργείο αίρεται γιατί η απογευματινή του απασχόληση ήταν, τώρα, άμεσα συνδεδεμένη με τα νέα καθήκοντα που του είχαν ανατεθεί στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών, ως βοηθός τεχνικός επιθεωρητής. Ο εφεσείων αποτάθηκε στον Υπουργό Συγκοινωνιών και Έργων, ο οποίος όμως υποστήριξε την απόφαση του Τμήματος.
Ο εφεσείων προσέβαλε την απόφαση ημερ. 14.5.2002. Πρωτόδικα διευκρίνισε ότι δεν θεωρούσε την προσβαλλόμενη απόφαση ως απαγόρευση απασχόλησής του σε ιδιωτικό συνεργείο, καθ' όν χρόνο ήταν ωρομίσθιος κυβερνητικός υπάλληλος, αλλά ως στέρηση από τη διοίκηση και συγκεκριμένα από το εκδόσαν όργανο, της άδειας την οποία είχε εξασφαλίσει ύστερα από εξετάσεις. Αυτή η εγγραφή, σύμφωνα πάντα με τον εφεσείοντα, είναι δημόσιο δικαίωμα το οποίο ανακλήθηκε υπό την πλάνη ότι ήταν δημόσιος υπάλληλος. Με την ανάκληση, στερήθηκε δηλαδή κεκτημένου δημόσιου δικαιώματος.
Το πρωτόδικο δικαστήριο είχε διαφορετική άποψη. Κατέληξε ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση δεν ανακλήθηκε οποιοδήποτε δημόσιο δικαίωμα, ούτε αφαιρέθηκε από τον εφεσείοντα οποιοδήποτε δικαίωμα του είχε, ύστερα από εξέταση, αναγνωριστεί από το Τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών. Ο εφεσείων συνέχιζε να έχει το δικαίωμα απασχόλησης στο συγκεκριμένο τομέα, ενώ η προσβαλλόμενη απόφαση του στέρησε μόνο τη δυνατότητα ως εργοδοτουμένου στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών, να διατηρεί και δεύτερη απασχόληση. Συνεπώς, σύμφωνα πάντα με το πρωτόδικο δικαστήριο, αυτό δεν ήταν παρά μόνο θέμα εργασιακής σχέσης, έξω από το εν τέλει προσδιορισθέν υπό εξέταση ζήτημα.
Με τους προβαλλόμενους λόγους έφεσης ο εφεσείων ουσιαστικά επαναλαμβάνει τις θέσεις που εξέθεσε πρωτοδίκως. Με λίγα λόγια, υποστηρίζει ότι η απόφαση των εφεσιβλήτων να άρουν την εξουσιοδότηση που είχε για διεξαγωγή τεχνικού ελέγχου οχημάτων δεν ήταν το θέμα της διαφοράς, η οποία προσδιορίστηκε λανθασμένα ως εργασιακή διαφορά. Υποστηρίζει περαιτέρω ότι οι εφεσίβλητοι άσκησαν αρμοδιότητα κατά το νόμο ως imperium και αδικαιολόγητα και πεπλανημένα ανακάλεσαν την προηγούμενή τους απόφαση.
Η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Η προσέγγιση του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι ορθή. Δεν υπήρξε ανάκληση κεκτημένου δημόσιου δικαιώματος. Ο εφεσείων διατηρούσε το δικαίωμα να κατέχει τη σχετική άδεια/πιστοποιητικό, που τον καθιστούσε ικανό να προβαίνει σε τεχνικό έλεγχο οχημάτων σε ιδιωτικά συνεργεία. Η απασχόλησή του στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών δεν τον εμποδίζει να κατέχει την άδεια. Αυτή ήταν και η θέση του συνηγόρου του. Με την προσβαλλόμενη απόφαση ο εφεσείων δεν απώλεσε το δικαίωμα το οποίο είχε αποκτήσει να ασκεί τη συγκεκριμένη λειτουργία. Απλώς του απαγορεύτηκε από τον εργοδότη του, το Τμήμα Οδικών Μεταφορών, να απασχολείται κατά τις ελεύθερές του ώρες στο συγκεκριμένο εργαστήριο.
Εξ άλλου, το Τμήμα Οδικών Μεταφορών, δεν είχε αρμοδιότητα να του στερήσει το δικαίωμα να κατέχει το σχετικό πιστοποιητικό αφού δεν ήταν και το τμήμα που το είχε εκδώσει. Στον εφεσείοντα παρέμεινε η δυνατότητα να απασχοληθεί με τις δραστηριότητες που του επέτρεπε το πιστοποιητικό που είχε εξασφαλίσει, αν δεν εργαζόταν σε εργοδότη που το απαγόρευε. Πρόκειται, συνεπώς, καθαρά για θέμα εργασιακών σχέσεων.
Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.