|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ν. 42(I)/2000 - Ο περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου (Τροποποιητικός) (Αρ. 4) Νόμος του 2000
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2005) 3 ΑΑΔ 80
1 Μαρτίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ,
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΑΞΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσείοντες,
v.
ΔΗΜΗΤΡΗ Ι. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗ κ.ά.,
Εφεσιβλήτων.
(Aναθεωρητική Έφεση Αρ. 3457)
Ο περί Χρηματιστηρίου Αξιών Νόμος (Τροποποιητικός) (Αρ.4) Νόμος του 2000 (Ν.42(Ι)/2000) ― Άρθρο 3(3) ― Δυνατότητα παράτασης χρόνου για επιστροφή των χρημάτων που καταβλήθηκαν και όχι του τριμήνου εντός του οποίου όφειλε η εταιρεία να εισαχθεί στο Χρηματιστήριο.
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία ― Σχόλια του Δικαστηρίου, που δεν αποτελούν μέρος του σκεπτικού της απόφασης ― Συνιστούν απλή παρατήρηση ― Εν προκειμένω η παρατήρηση δεν επέδρασε στο σαφές περιεχόμενο της νομοθετικής πρόνοιας.
Το Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου, εφεσίβαλε την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία ακυρώθηκε απόφαση χορήγησης παράτασης της προθεσμίας επιστροφής των χρημάτων που κατέβαλαν οι εφεσίβλητοι σε εταιρεία, με την προοπτική της εισαγωγής της στο Χρηματιστήριο.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Η διατύπωση που χρησιμοποίησε ο νομοθέτης στην επιφύλαξη του Άρθρου 3(3) του Ν. 42(Ι)/2000 είναι κάτι περισσότερο από καθαρή. Παρέχεται στους αιτητές λογική παράταση χρόνου όσον αφορά την επιστροφή των εισπραχθέντων και όχι της προθεσμίας εισαγωγής της εταιρείας στο Χρηματιστήριο.
Δεν έχει αμφισβητηθεί πως συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής της επιφύλαξης του Άρθρου 3(3) και συνεπώς ότι υπήρχε η δυνατότητα άσκησης της διακριτικής εξουσίας των εφεσειόντων για παροχή λογικής παράτασης στην ενδιαφερόμενη εταιρεία. Το Δικαστήριο συμφωνεί με την ερμηνεία που δόθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο, ότι δηλαδή η προθεσμία των τριών μηνών εντός της οποίας τα ποσά που καταβλήθηκαν θα πρέπει να επιστραφούν, δεν παρατείνεται. Εκείνο που παρατείνεται είναι, χωρίς αμφιβολία, ο χρόνος για επιστροφή των εισπραχθέντων ποσών. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία θα ήταν εσφαλμένη και αντίθετη με τη ρητή αυτή πρόνοια.
2. Με τον τελευταίο λόγο της έφεσης προσβάλλεται το σχόλιο του Δικαστηρίου ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση δεν εξισορροπούνται τα δικαιώματα των επενδυτών και της ενδιαφερόμενης εταιρείας και ότι γνώμονας ήταν μόνο το ενδιαφέρον της εταιρείας να κρατήσει τα χρήματα. Η παρατήρηση αυτή του Δικαστηρίου δεν αποτελεί μέρος του σκεπτικού ή της αιτιολογίας της απόφασης στην οποία κατέληξε, αλλά συνιστά απλή παρατήρηση. Εν πάση περιπτώσει, η σκέψη αυτή δεν επιδρά καθ' οιονδήποτε τρόπο στη σαφήνεια της υπό εξέταση νομοθετικής πρόνοιας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους καθ' ων η αίτηση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπόθεση Αρ. 603/2001), ημερομηνίας 31/5/2002, με την οποία ακύρωσε την απόφασή τους να εγκρίνουν αίτημα της εταιρείας Αutoland Finance & Investment Ltd για παράταση του χρόνου επιστροφής των χρημάτων των αιτητών τα οποία κατέβαλαν για την απόκτηση μετοχών της εταιρείας με την προοπτική της εισαγωγής των τίτλων της στο Χ.Α.Κ., οι οποίοι τελικά δεν εισήχθησαν.
Θ. Κορφιώτης, για τους Εφεσείοντες.
Χ. Αρτέμης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής Νικολαΐδης.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι, το Νιόβρη του 1999, απέκτησαν αριθμό μετοχών στην Autoland Finance & Investment Ltd, αντί ποσού £300.000, με την προοπτική εισαγωγής των τίτλων της εταιρείας στο Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου.
Μετά τη θέσπιση του περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου (Τροποποιητικού) (Αρ.4) Νόμου του 2000, Ν.42(Ι)/2000, αξίωσαν την επιστροφή των χρημάτων που είχαν καταβάλει, αλλά η εταιρεία τους πληροφόρησε πως οι εφεσείοντες είχαν εγκρίνει αίτημά τους για παράταση του χρόνου επιστροφής των χρημάτων για περίοδο έξι μηνών, δηλαδή μέχρι τις 8.9.2001. Την απόφαση των εφεσειόντων να παράσχουν την πιο πάνω προθεσμία προσέβαλαν οι εφεσίβλητοι και το πρωτόδικο δικαστήριο την ακύρωσε γιατί κατέληξε ότι το Συμβούλιο του Χρηματιστηρίου είχε κινηθεί εκτός των ακραίων ορίων της διακριτικής του εξουσίας, κατά πλάνη περί τις νομοθετικές διατάξεις που την διέπουν.
Εναντίον της πρωτόδικης απόφασης ασκήθηκε η παρούσα έφεση. Οι εφεσείοντες υποστηρίζουν ότι το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα ερμήνευσε την επιφύλαξη του εδαφίου (3) του άρθρου 3 του Ν.42(Ι)/2000.
Το άρθρο 3 του Ν.42(Ι)/2000 προβλέπει την επιστροφή ποσών που εισπράχθηκαν για την πώληση τίτλων εταιρείας με την προοπτική ή και με παραστάσεις εισαγωγής των εν λόγω τίτλων στο Χρηματιστήριο. Στην περίπτωση είσπραξης ποσού από πώληση τίτλων για λογαριασμό υφιστάμενης ή υπό ίδρυση εταιρείας, πριν από την έναρξη ισχύος του Νόμου, με την προοπτική ή και με παραστάσεις εισαγωγής των εν λόγω τίτλων στο Χρηματιστήριο, αν οι τίτλοι δεν εισήχθηκαν για οποιοδήποτε λόγο, εντός τριών μηνών από την ημερομηνία υποβολής της σχετικής αίτησης, τα εισπραχθέντα θα πρέπει να επιστραφούν από την εταιρεία στον αγοραστή μέσα σε δέκα μέρες από την ημερομηνία που ζητήθηκε η επιστροφή.
Επιφύλαξη του άρθρου 3 προβλέπει ότι εφ' όσον το Συμβούλιο του Χρηματιστηρίου διαπιστώσει ότι η υπό εξέταση αίτηση είναι δεόντως και επαρκώς στοιχειοθετημένη και τεκμηριωμένη σύμφωνα με τους χρηματιστηριακούς κανονισμούς και ότι δεν υπάρχει εκ πρώτης όψεως ουσιώδες εμπόδιο για μη έγκριση της αίτησης και ότι η καθυστέρηση της έγκρισης δεν οφείλεται στην εταιρεία, δύναται να παρέχει λογική παράταση χρόνου για επιστροφή των εισπραχθέντων ποσών.
Οι εφεσείοντες επικαλούμενοι αρχές της ερμηνείας όταν νομοθέτημα είναι αόριστο (όπως για παράδειγμα Halsbury's Laws of England, 4η Έκδοση, Τόμος 44, παραγρ. 857, 858 και 871), υποστήριξαν ότι το Δικαστήριο εσφαλμένα δέκτηκε ότι η προθεσμία των τριών μηνών που προβλέπεται στο άρθρο 3(3) δεν παρατείνεται, γιατί, αν αυτό που παρατείνεται είναι τελικά το διάστημα εντός του οποίου θα πρέπει να επιστραφούν τα χρήματα που κατέβαλε ο αγοραστής, η πρόνοια αντιστρατεύεται το πνεύμα του νομοθέτη, αφού η πληρότητα της αίτησης της εταιρείας, το μοναδικό κριτήριο για τη χορήγηση της παράτασης, θα συνδέεται αναπόφευκτα μόνο με το χρόνο επιστροφής του ποσού που καταβλήθηκε και όχι με τη δυνατότητα εισόδου των τίτλων της εταιρείας στο Χρηματιστήριο.
Δεν χρειάζεται να λεχθούν πολλά. Βρίσκουμε την πρωτόδικη απόφαση ορθή στην ολότητά της και δεν βλέπουμε κανένα λόγο ανατροπής της. Η διατύπωση που χρησιμοποίησε ο νομοθέτης στην επιφύλαξη του άρθρου 3(3) είναι κάτι περισσότερο από καθαρή. Παρέχεται στους αιτητές λογική παράταση χρόνου όσον αφορά την επιστροφή των εισπραχθέντων και όχι της προθεσμίας εισαγωγής της εταιρείας στο Χρηματιστήριο.
Δεν έχει αμφισβητηθεί πως συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής της επιφύλαξης του άρθρου 3(3) και συνεπώς ότι υπήρχε η δυνατότητα άσκησης της διακριτικής εξουσίας των εφεσειόντων για παροχή λογικής παράτασης στην ενδιαφερόμενη εταιρεία. Συμφωνούμε με την ερμηνεία που δόθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο, ότι δηλαδή η προθεσμία των τριών μηνών εντός της οποίας τα ποσά που καταβλήθηκαν θα πρέπει να επιστραφούν, δεν παρατείνεται. Εκείνο που παρατείνεται είναι, χωρίς αμφιβολία, ο χρόνος για επιστροφή των εισπραχθέντων ποσών. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία θα ήταν εσφαλμένη και αντίθετη με τη ρητή αυτή πρόνοια.
Είναι γεγονός ότι οι προϋποθέσεις που τίθενται για παροχή της παράτασης, δηλαδή η δεόντως και επαρκώς στοιχειοθετημένη και τεκμηριωμένη αίτηση εισαγωγής στο Χρηματιστήριο και η μη ύπαρξη εκ πρώτης όψεως ουσιωδών εμποδίων για μη έγκριση της αίτησης, θα ήταν λογικό να θεωρηθούν ότι υποδεικνύουν προς διαφαινόμενη δυνατότητα εισαγωγής των τίτλων, η οποία δυνατόν και να αναιρούσε την υποχρέωση της επιστροφής των ποσών. Όμως η σαφέστατη αναφορά σε παράταση του χρόνου επιστροφής των εισπραχθέντων ποσών δεν αφήνει περιθώρια για άλλη ερμηνεία και κυρίως για παράταση της προθεσμίας των τριών μηνών, μετά την πάροδο της οποίας γεννάται η υποχρέωση επιστροφής των χρημάτων.
Απομένει ο τελευταίος λόγος της έφεσης με τον οποίο προσβάλλεται το σχόλιο του Δικαστηρίου ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση δεν εξισορροπούνται τα δικαιώματα των επενδυτών και της ενδιαφερόμενης εταιρείας και ότι γνώμονας ήταν μόνο το ενδιαφέρον της εταιρείας να κρατήσει τα χρήματα. Η παρατήρηση αυτή του Δικαστηρίου δεν αποτελεί μέρος του σκεπτικού ή της αιτιολογίας της απόφασης στην οποία κατέληξε, αλλά συνιστά απλή παρατήρηση. Εν πάση περιπτώσει, η σκέψη αυτή δεν επιδρά καθ' οιονδήποτε τρόπο στη σαφήνεια της υπό εξέταση νομοθετικής πρόνοιας.
Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.