|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 3 ΑΑΔ 1
13 Ιανουαρίου, 2005
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΦΥΛΑΚΩΝ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3431)
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία ― Δικαστικές πράξεις ή πράξεις οργάνων που είναι ενταγμένα ή συνδέονται με την άσκηση της δικαστικής εξουσίας ― Δεν υπόκεινται σε αναθεωρητικό έλεγχο ― Η περίπτωση της άρνησης του Διευθυντή Φυλακών να απολύσει κατάδικο.
Ο εφεσείων αμφισβήτησε με την έφεση την απόρριψη της προσφυγής του κατά της παράλειψης του Διευθυντή Φυλακών να τον απολύσει παρόλο που εξέτινε ποινή ισόβιας φυλάκισης.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Πρωτοδίκως έγινε δεκτή η προδικαστική ένσταση της Δημοκρατίας πως η προσβληθείσα απόφαση του Διευθυντή δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη ώστε να εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Διατυπώθηκε ένας λόγος έφεσης, χωρίς όμως αναφορά στην ειδοποίηση έφεσης ή στο περίγραμμα αγόρευσης ή προφορικά, σε οτιδήποτε το συγκεκριμένο που θα μπορούσε να συσχετισθεί προς το δικαιοδοτικό ζήτημα που οδήγησε στην απόρριψη της προσφυγής. Πολύ λιγότερο που θα έδειχνε οτιδήποτε ως λάθος επ' αυτού στην πρωτόδικη απόφαση.
Η προσβαλλόμενη απόφαση εκφεύγει της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή ο οποίος καταδικάστηκε από το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας στις 5/2/88 σε ποινή ισόβιας φυλάκισης εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπόθεση Αρ. 1248/2000) ημερομηνίας 8/4/2002, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του με την οποία ζητούσε δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση να μην τον απολύσουν λόγω αντισυνταγματικότητας ή/και παρανομίας της ποινής ισόβιας φυλάκισης, δυνάμει της οποίας αυτός εξακολουθεί να κρατείται επ' αόριστον στις Φυλακές, η οποία του κοινοποιήθηκε με την επισυνημμένη επιστολή με ημερομηνία 1.8.2000, είναι άκυρη, επειδή κρίθηκε ότι η προσβληθείσα απόφαση του Διευθυντή των Φυλακών δεν ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη, ώστε να εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Ε. Ευσταθίου με Χρ. Θεμιστοκλέους και Ν. Κλεάνθους για Χρ. Τριανταφυλλίδη, για τον Αιτητή.
Α. Βασιλειάδης, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων εκτίει ποινή ισόβιας φυλάκισης που του επιβλήθηκε από το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας στις 5.2.88, για το κακούργημα του φόνου εκ προμελέτης. Δηλαδή, όπως προσδιόρισε το Κακουργιοδικείο, για "το υπόλοιπο της βιολογικής ύπαρξης του καταδικασθέντος". Η έφεση που άσκησε στην οποία πάντως δεν φαίνεται να είχε θιγεί θέμα ως προς την ποινή, απορρίφθηκε.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα, με επιστολή του προς το Διευθυντή των Φυλακών ημερομηνίας 5.7.00, ζήτησε την αποφυλάκισή του θεωρώντας ότι η συνεχιζόμενη κράτησή του "είναι παράνομη, αντισυνταγματική και αντίκειται προς Διεθνείς Συμβάσεις που έχει κυρώσει η Δημοκρατία". Ο Διευθυντής των Φυλακών παρέπεμψε σε γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα για το νόμιμο της κράτησης και ο εφεσείων άσκησε προσφυγή, κατά το Άρθρο 146 του Συντάγματος, με αίτημα ως ακολούθως:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση να μην απολύσουν τον Αιτητή λόγω αντισυνταγματικότητας ή/και παρανομίας της ποινής ισόβιας φυλάκισης δυνάμει της οποίας ο Αιτητής εξακολουθεί να κρατείται επ' αόριστον στις Φυλακές, η οποία του κοινοποιήθηκε με την επισυνημμένη επιστολή με ημερομηνία 1.8.2000, είναι άκυρη και εστερημένη οποιουδήποτε αποτελέσματος".
Πρωτοδίκως έγινε δεχτή η προδικαστική ένσταση της Δημοκρατίας πως η προσβληθείσα απόφαση του Διευθυντή δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη ώστε να εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Με εκτεταμένη ανάλυση και παραπομπή στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του Συμβουλίου της Επικρατείας* εξηγήθηκε πως
"το απαύγασμα της σχετικής νομολογίας είναι ότι οι δικαστικές πράξεις ή πράξεις οργάνων που είναι ενταγμένα ή συνδέονται με την άσκηση της δικαστικής εξουσίας δεν υπόκεινται είτε απευθείας είτε παρεμπιπτόντως στον ακυρωτικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου".
Με την ακόλουθη κατάληξη που οδήγησε στην απόρριψη της προσφυγής, ως απαράδεκτης:
"Η απεμπλοκή που επιχειρήθηκε εδώ από τη δικαστική απόφαση είναι τουλάχιστο άστοχη. Δε δημιουργεί διοικητική διαφορά η αμφισβήτηση με μία επιστολή της νομιμότητας της κράτησης από τον αιτητή και η απάντηση που έλαβε, η οποία ουσιαστικά παραπέμπει στη δικαστική απόφαση. Δεν είναι δεκτική προσβολής με προσφυγή η απάντηση του καθού, η οποία συνδέεται με την εκτέλεση ποινικής απόφασης και την άσκηση της δικαστικής λειτουργίας. Οι αναλογίες με την προαναφερθείσα νομολογία είναι περισσότερο από εμφανείς."
Διατυπώθηκε ένας λόγος έφεσης, χωρίς όμως αναφορά στην ειδοποίηση έφεσης ή στο περίγραμμα αγόρευσης ή προφορικά, σε οτιδήποτε το συγκεκριμένο που θα μπορούσε να συσχετισθεί προς το δικαιοδοτικό ζήτημα που οδήγησε στην απόρριψη της προσφυγής. Πολύ λιγότερο που θα έδειχνε οτιδήποτε ως λάθος επ' αυτού στην πρωτόδικη απόφαση. Και ενώ, κατά την ακρόαση, έγινε αναφορά στη δυνατότητα αίτησης για habeas corpus, ανεξάρτητα βέβαια από τις όποιες προοπτικές κατ' ουσίαν επιτυχίας της, εξηγήθηκε εκ μέρους του εφεσείοντα πως το θέμα αυτό είναι τεχνικό ή δικονομικό και πως επιδιώκεται απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, "για να δούμε για τα περαιτέρω".
Δεν έχει στοιχειοθετηθεί λόγος παρέμβασής μας και αφού, όπως κρίθηκε πρωτοδίκως, η προσβαλλόμενη απόφαση εκφεύγει της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, η έφεση απορρίπτεται. Δεν θα εκδώσουμε διαταγή για έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.