|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 3 ΑΑΔ 489
19 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΑΣ,
Εφεσείοντας-Αιτητής,
v.
ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Καθ'ου η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3184)
Διοικητική Πράξη ― Βεβαιωτική ― Δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ― Εκτός αν έχουν τεθεί νέα στοιχεία ενώπιον του διοικητικού οργάνου ― Απλή επανεξέταση βάσει των ίδιων ή νέων, αλλά μη ουσιωδών στοιχείων, επιφέρει έκδοση βεβαιωτικής απόφασης.
Ο εφεσείων επεδίωξε με την έφεσή του την προσβολή της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία η προσφυγή του κατά της απόρριψης του αιτήματος του για ακύρωση της εγγραφής συναδέλφου του στην ειδικότητα της Γναθοχειρουργικής, απορρίφθηκε.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί, είναι ότι ο εφεσείων δεν παρουσίασε νέα πραγματικά στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να αιτιολογήσουν τη διενέργεια νέας εξέτασης. Χωρίς αμφιβολία η προσβαλλόμενη απόφαση της 17/3/99 απλά επιβεβαιώνει την εμμονή του Συμβουλίου στην προηγούμενη απόφαση της 25/11/94. Η προσβαλλόμενη απόφαση της 17/3/99 δεν δημιούργησε οποιαδήποτε νέα έννομα αποτελέσματα, αλλά επιβεβαίωσε την προηγούμενη εκτελεστή απόφαση της 25/11/94.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπόθεση Αρ. 724/99) ημερομηνίας 22/11/2000, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του που επιζητούσε την ακύρωση της αναγνώρισης εκ μέρους του Οδοντιατρικού Συμβουλίου Κύπρου της ειδικότητας του Γναθοχειρούργου στο ενδιαφερόμενο μέρος.
Κρ. Παπαλοΐζου, για τον Εφεσείοντα-Αιτητή.
Ι. Νικολάου, για τους Εφεσίβλητους-Καθ'ων η αίτηση.
Ξ. Ευγενίου για Α.Σ. Αγγελίδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Τ. Ηλιάδης.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντος που επιζητούσε την ακύρωση της αναγνώρισης εκ μέρους του Οδοντιατρικού Συμβουλίου Κύπρου της ειδικότητας του Γναθοχειρούργου του ενδιαφερόμενου μέρους.
(α) Τα γεγονότα και η πρωτόδικη απόφαση.
Το Οδοντιατρικό Συμβούλιο Κύπρου (που πιο κάτω θα αποκαλείται ως το Συμβούλιο) αναγνώρισε με σχετική απόφαση του ημερομηνίας 25/11/94 στον Παναγιώτη Σταυρινίδη, Ανώτερο Οδοντιατρικό Λειτουργό στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας την ειδικότητα του Γναθοχειρούργου. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο εφεσείων, που εργαζόταν ως Ειδικός Γναθοχειρούργος πάνω σε έκτακτη βάση στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, ζήτησε από το Συμβούλιο την επανεξέταση της παραχώρησης της ειδικότητας του Γναθοχειρούργου στον Π. Σταυρινίδη. Και τούτο γιατί, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του εφεσείοντος, ο Π. Σταυρινίδης ενήργησε με δόλιο και απατηλό τρόπο αποκρύπτοντας ότι δεν κατείχε αναγνωρισμένο πτυχίο ιατρικής και ότι δεν έτυχε νόμιμης πανεπιστημιακής εξάσκησης στη γενική χειρουργική σε πανεπιστημιακό κέντρο ή εκπαιδευτικό νοσοκομείο.
Το Συμβούλιο διερεύνησε το θέμα στις 17/3/99 και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ισχυρισμοί του εφεσείοντος ήταν αβάσιμοι, πληροφορώντας προς τούτο σχετικά τον εφεσείοντα στις 4/4/99. Ο εφεσείων καταχώρησε προσφυγή με την οποία ζητούσε ακύρωση της άρνησης του Συμβουλίου να ανακαλέσει την απόφαση του της 25/11/94.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή αφού αποφάνθηκε ότι,
(i) Ο εφεσείων δεν προσκόμισε νέα στοιχεία που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέα έρευνα και
(ii) γιατί η απόφαση της 17/3/99 δεν ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά βεβαιωτική εκείνης της 25/11/94 μη υποκείμενη σε αναθεωρητικό έλεγχο.
(β) Η έφεση.
Ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι λανθασμένη γιατί ο ίδιος είχε παρουσιάσει νέα στοιχεία που δικαιολογούσαν τη διεξαγωγή νέας έρευνας και γιατί το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέλειψε να αποφασίσει αν το Συμβούλιο είχε προβεί στη δέουσα έρευνα κατά τη λήψη της πρώτης απόφασης.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντος υπέβαλε ότι τα στοιχεία που προβλήθηκαν από τον εφεσείοντα στην επιστολή του που αποτέλεσε το αντικείμενο εξέτασης από το Συμβούλιο, συνιστούσαν νέα στοιχεία και ότι η απόφαση της 17/3/99 δεν αποτελούσε πράξη βεβαιωτικού χαρακτήρα. Κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε προς τούτο το μέρος εκείνο της πρωτόδικης απόφασης που εξετάζει το θέμα με τη σχετική κατάληξη.
"Το πρώτο τέτοιο στοιχείο είναι ο ισχυρισμός ότι ο κ. Σταυρινίδης δεν κατείχε πτυχίο ιατρικής και έτσι δεν μπορούσε να είχε μεταπτυχιακή εκπαίδευση στη γναθοχειρουργική. Κατά πρώτο, δεν υπάρχει η παραμικρή μαρτυρία που να καταδεικνύει ότι το Συμβούλιο, κατά τη λήψη της απόφασης της 25.11.1994, ενήργησε με βάση το ότι ο κ. Σταυρινίδης είχε πτυχίο ιατρικής, ώστε η βάση εκείνη να ανατρέπετο με το δεδομένο ότι δεν είχε πτυχίο ιατρικής και τούτο να συνιστούσε νέο και κρίσιμο στοιχείο. Εξ άλλου, όπως το ίδιο το Συμβούλιο παρατήρησε στη συνεδρία της 17.3.1999, η κατοχή πτυχίου ιατρικής δεν ήταν νομικά απαραίτητη ως προϋπόθεση μεταπτυχιακής εκπαίδευσης στη γναθοχειρουργική, ο δε κ. Σταυρινίδης είχε το απαιτούμενο προσόν της τριετούς μεταπτυχιακής εκπαίδευσης. Καθ' όλου ως νέο στοιχείο δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί το εν λόγω.
Το δεύτερο στοιχείο που ο κ. Παντέλας έθεσε υπ' όψη του Συμβουλίου ήταν ότι ο κ. Σταυρινίδης δεν είχε κάνει μεταπτυχιακή εκπαίδευση σε προς τούτο εγκεκριμένο ίδρυμα, ούτε αυτή ήταν επί συστηματικής βάσης. Είναι όμως καθαρό από την όλη αλληλογραφία που περιέχεται στο φάκελο του κ. Σταυρινίδη και το σύνολο των ενώπιον του Συμβουλίου στοιχείων, ότι το θέμα αυτό είχε ήδη απασχολήσει το Συμβούλιο προ της λήψης της απόφασης της 25.11.1994, το οποίο μάλιστα είχε προβεί σε έρευνα επί του θέματος πριν εγκρίνει την αίτηση του κ. Σταυρινίδη, αφού ικανοποιήθηκε από τις βεβαιώσεις που δόθησαν ως προς την αναγνώριση της χειρουργικής κλινικής του Νοσοκομείου Λάρνακας για εκπαίδευση ειδικότητας και το συστηματικό της εκεί μετεκπαίδευσης του κ. Σταυρινίδη. Αυτά αναφέρονται και στα πρακτικά της συνεδρίας της 17.3.1999. Ούτε αυτό το στοιχείο λοιπόν συνιστούσε νέο στοιχείο.
Το τρίτο στοιχείο που επικαλέσθηκε ο κ. Παντέλας ήταν ότι ο κ. Σταυρινίδης δεν διέθετε βεβαιώσεις που να αποδείκνυαν μεταπτυχιακή εκπαίδευση στη γενική χειρουργική. Αυτό ήδη καλύπτεται από τα πιο πάνω, είναι δε κατανοητό το ότι δεν σχολιάσθηκε καν από το Συμβούλιο στη συνεδρία της 17.3.1999.
Καταλήγω λοιπόν ότι δεν υπήρξε νέα έρευνα επί τη βάση "νεωστί προκυπτόντων, ή προϋπαρχόντων μεν αλλά τέως αγνώστων κυρίων στοιχείων κρίσεως άτινα νυν λαμβάνονται προσθέτως υπ' όψιν", και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση της 17.3.1999 δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά βεβαιωτική εκείνης της 25.11.1994 και μη δυνάμενη ως εκ τούτου να αποτελέσει το αντικείμενο προσφυγής."
Από τα στοιχεία που υπήρχαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου φαίνεται ότι το Συμβούλιο κατά τη λήψη της απόφασης για αναγνώριση του Π. Σταυρινίδη ως ειδικού στη Γναθοχειρουργική, σημείωσε στο πρακτικό της συνεδρίας του της 25/11/94, ότι "οι αιτητές παρουσίασαν τα απαιτούμενα προσόντα από τους Κανονισμούς" και "ειδικότερα για τον κ. Σταυρινίδη το Συμβούλιο αποδέχθηκε τις διευκρινίσεις του Διευθυντή της Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου Λάρνακας κ. Αλ. Καμμίτση". Δεν προκύπτει ότι το Συμβούλιο κατέληξε στην απόφαση του έχοντας ως δεδομένη γνώση το γεγονός ότι ο Σταυρινίδης κατείχε πτυχίο ιατρικής. Από τα πιο πάνω εξάγεται το ασφαλές συμπέρασμα ότι η αναφορά στην επιστολή του εφεσείοντος στο γεγονός της μη κατοχής πτυχίου από τον Π. Σταυρινίδη, δεν αποτελούσε σε σχέση με την έκδοση της απόφασης της 17/3/99 "στοιχείο κρίσεως νεωστί προκύπτοντος ή προϋπάρχοντος μεν αλλά τέως αγνώστου" το οποίο θα λαμβανόταν για πρώτη φορά υπόψη από το Συμβούλιο.
Ο εφεσείων ισχυρίζεται επίσης ότι το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι ο ισχυρισμός του πως ο Π. Σταυρινίδης δεν πληρούσε την απαιτούμενη για το σκοπό απόκτησης ειδικότητας μεταπτυχιακή εκπαίδευση δεν συνιστούσε νέο στοιχείο, είναι λανθασμένο. Και αυτός ο λόγος έφεσης είναι αβάσιμος. Το θέμα της μεταπτυχιακής εκπαίδευσης του Π. Σταυρινίδη καθώς και της επάρκειάς της αποτέλεσε θέμα εκτεταμένης διερεύνησης πριν από τη λήψη της απόφασης της 25/11/94. Υπάρχουν μάλιστα στο φάκελο τρεις βεβαιωτικές επιστολές του Διευθυντή Χειρουργικής κλινικής του Νοσοκομείου Λάρνακας, ημερομηνίας 3/6/93, 24/3/94 και 30/9/94, με τις οποίες βεβαιούται η μεταπτυχιακή εξάσκηση και η επάρκεια της εκπαίδευσης του Π. Σταυρινίδη στην εν λόγω κλινική. Το Συμβούλιο σημείωσε μάλιστα ρητά στο πρακτικό του της 25/11/94, όπως ήδη επισημάνθηκε, ότι έλαβε υπόψη του τις πιο πάνω διευκρινιστικές πληροφορίες.
Το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι ο εφεσείων δεν παρουσίασε νέα πραγματικά στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να αιτιολογήσουν τη διενέργεια νέας εξέτασης. Χωρίς αμφιβολία η προσβαλλόμενη απόφαση της 17/3/99 απλά επιβεβαιώνει την εμμονή του Συμβουλίου στην προηγούμενη απόφαση της 25/11/94. Η προσβαλλόμενη απόφαση της 17/3/99 δεν δημιούργησε οποιαδήποτε νέα έννομα αποτελέσματα αλλά επιβεβαίωσε την προηγούμενη εκτελεστή απόφαση της 25/11/94.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντος.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.