|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 3 ΑΑΔ 93
31 Iανουαρίου, 2003
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ,
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΜΑΡΙΟΣ ΣΤΑΥΡΙΝΟΥ,
2. ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΙΝΟΥ,
Εφεσείοντες-Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,
Εφεσίβλητου-Καθ'ου η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3089)
Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ― Αίτημα για ακύρωση εγγραφής άτυπου συνεταιρισμού ― Απόρριψη, μετά από έρευνα, που έδειξε τη συνέχιση των εργασιών του, παρά το θάνατο του ενός και αποχώρηση του δευτέρου από τους τέσσερις συνεταίρους ― Εύλογη η απόφαση με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 2(1) του Ν. 246/90 στο οποίο δίδεται ορισμός του «νομικού προσώπου» ― Καθοριστική η παράλειψη προσβολής της εγγραφής του άτυπου συνεταιρισμού, όταν αυτή έγινε.
Με την παρούσα έφεση, επιδιώχθηκε η ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή των αιτητών κατά της απόφασης του Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας να απορρίψει αίτημά τους για ακύρωση της εγγραφής του άτυπου συνεταιρισμού τους.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Η εγγραφή της συνεργασίας των αιτητών, ως άτυπου συνεταιρισμού θα έπρεπε να είχε προσβληθεί, τότε που είχε αποφασιστεί. Η απόφαση εγγραφής της συνεργασίας, ως άτυπου συνεταιρισμού, ήταν εύλογη και ενέπιπτε στις πρόνοιες του ορισμού του όρου «νομικό πρόσωπο» στο Άρθρο 2(1) του Ν. 246/90.
2. Η απόφαση του Εφόρου, η οποία λήφθηκε μετά από δέουσα έρευνα, και η οποία έδειξε τη συνέχιση των εργασιών της συνεργασίας, ήταν εύλογη.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Βαρνάβα κ.ά. v. Δημοκρατίας, Υπ. αρ. 788/2000, ημερ. 31.10.2002.
Έφεση.
Έφεση από τους αιτητές εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπόθεση Αρ. 1015/98) ημερομηνίας 26/6/2000 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή τους κατά της απόφασης του Εφόρου ΦΠΑ, ημερομηνίας 31/8/98, με την οποία απέρριψε την αίτησή τους ημερ. 7/2/97 για ακύρωση της εγγραφής του άτυπου συνεταιρισμού τους λόγω θανάτου του πατέρα τους.
Σπ. Ευαγγέλου, για τους Εφεσείοντες.
Ε. Αντωνίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η επαγγελματική συνεργασία Γ. Σταυρινού & Σ. Σταυρινού και Μ. Γεωργίου & Χ. Γεωργίου ενεγράφη ως «άτυπος συνεταιρισμός» στο Μητρώο Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) την 1.3.1994, με έδρα τη Λευκωσία. Λειτουργούσε ως γραφείο ταξί για τη μεταφορά προσώπων. Στη συνεργασία, η οποία ήταν οικογενειακή, συμμετείχαν ο Γ. Σταυρινός - πατέρας - και τα παιδιά του.
Στις 3.12.1996 υποβλήθηκε αίτηση στον Έφορο ΦΠΑ (ο Έφορος) για ακύρωση της εγγραφής του άτυπου συνεταιρισμού λόγω του θανάτου του πατέρα των αιτητών. Η αίτηση απορρίφθηκε από τον Έφορο με το δικαιολογητικό ότι ο θάνατος του πατέρα δεν δικαιολογούσε την ακύρωση της εγγραφής του άτυπου συνεταιρισμού. Εναντίον της απόφασης υποβλήθηκε ένσταση στον Υπουργό Οικονομικών η οποία, όμως, απορρίφθηκε.
Μετά δυό περίπου μήνες, συγκεκριμένα στις 7.2.1997, οι εφεσείοντες - παιδιά του Γ. Σταυρινού - υπέβαλαν νέα αίτηση για ακύρωση της εγγραφής του άτυπου συνεταιρισμού. Πρόβαλαν τον ισχυρισμό ότι ο κάθε ένας από αυτούς ήταν ιδιοκτήτης του δικού του αυτοκινήτου και της σχετικής άδειας, κρατούσε όλες τις εισπράξεις του, πλήρωνε τα δικά του έξοδα και τηρούσε δικό του τραπεζικό λογαριασμό. Ως τυπική ημερομηνία τερματισμού της συνεταιρικής σχέσης έθεσαν την ημερομηνία του θανάτου του πατέρα τους.
Όλοι οι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν με την αίτηση της 7.2.1997 εξετάστηκαν από αρμόδιο λειτουργό του Επαρχιακού Γραφείου ΦΠΑ Λευκωσίας ο οποίος επισκέφθηκε το γραφείο όπου λειτουργούσε ο άτυπος συνεταιρισμός και εξέτασε τα σχετικά βιβλία και άλλα στοιχεία. Ως αποτέλεσμα, και αφού υιοθέτησε τη σχετική έκθεση του λειτουργού, με επιστολή του ημερομηνίας 31.8.1998, ο Έφορος απέρριψε την αίτηση. Παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο της επιστολής:
31.8.1998
Κύριοι,
Αναφέρομαι στο αίτημά σας που υποβλήθηκε στις 7/2/97 αναφορικά με την ακύρωση της εγγραφής του πιο πάνω άτυπου συνεταιρισμού και σας πληροφορώ ότι δεν μπορεί να ικανοποιηθεί καθότι ο συνεταιρισμός εξακολουθεί να ασκεί επιχειρηματικές δραστηριότητες (γραφείο ταξί).
Η μόνη διαφορά που διαπιστώθηκε από την περαιτέρω εξέταση και από νέα στοιχεία που προέκυψαν είναι ότι ο αποβιώσας Γεώργιος Σταυρινός είχε αποχωρήσει από το συνεταιρισμό στις 14/8/96 και ο κ. Χριστάκης Γεωργίου (Σταυρινού) από 1/12/96. Σημειώνεται ότι τα ονόματα των δύο συνεταίρων έχουν αφαιρεθεί από το όνομα του συνεταιρισμού.
Όπως σας έχω ήδη ενημερώσει με την επιστολή μου ημερομηνίας 9/1/97, το θέμα ακύρωσης της εγγραφής του συνεταιρισμού θα εξεταστεί μόνο στην περίπτωση που συντρέχουν οι λόγοι που αναφέρονται στο άρθρο 17 του Ν.246/90, δηλαδή αν η επιχείρηση έπαυσε τις δραστηριότητες της ή αν μειώθηκε ο κύκλος εργασιών της κάτω του ορίου εγγραφής (κάτω των £12000 ετησίως). Σε τέτοια περίπτωση θα πρέπει να υποβληθεί εκ νέου έντυπο Φ.Π.Α. 5.
..........................
Με τιμή
..........
για Έφορο Φ.Π.Α.
Η πιο πάνω απόφαση του Εφόρου αποτέλεσε το αντικείμενο της προσφυγής η απορριπτική απόφαση στην οποία είναι το αντικείμενο της ενώπιόν μας έφεσης.
Η έφεση επικεντρώθηκε σε δύο εισηγήσεις:
(α) Ότι το καθεστώς του άτυπου συνεταιρισμού το οποίο αποδόθηκε από τον Έφορο στην επαγγελματική συνεργασία στην οποία συμμετείχαν οι εφεσείοντες είναι άγνωστο στον περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμο 246/90 (Νόμος 246/90, όπως τροποποιήθηκε) (ο Νόμος) καθότι εκεί δεν συναντάται οποιαδήποτε ρητή νομοθετική πρόνοια περί άτυπου συνεταιρισμού. Ελλείψει δε τέτοιας πρόνοιας, το καθεστώς του άτυπου συνεταιρισμού δεν μπορούσε να αποδοθεί στη συνεργασία στην οποία συμμετείχαν οι εφεσείοντες, και
(β) Ότι «Οι διαπιστώσεις που έκαμε ο εφεσίβλητος αναφορικά με τα γεγονότα, τις οποίες αποδέχτηκε το Πρωτόδικο Δικαστήριο, καταδείκνυαν ότι δεν υπήρχε οποιαδήποτε σχέση «άτυπου συνεταιρισμού» μεταξύ των εφεσειόντων (είτε οποιαδήποτε άλλη), αλλά ότι ο κάθε ένας εργαζόταν ξεχωριστά ως αυτοεργοδοτούμενος.»
Προς υποστήριξη της υπό (α) εισήγησής του, ο δικηγόρος των εφεσειόντων μας παρέπεμψε στο Αγγλικό δίκαιο όπου η σχετική νομοθεσία του 1973, όπως και η δική μας, η οποία ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν περιείχε ρητή πρόνοια περί άτυπου συνεταιρισμού. Πρόβαλε συναφώς τον ισχυρισμό ότι και στην Αγγλία, στα πλαίσια εκείνης της νομοθεσίας, ο Άγγλος Έφορος υιοθέτησε το καθεστώς του άτυπου συνεταιρισμού (deemed partnership). Όμως, συνέχισε, «ως αποτέλεσμα επιτυχών αμφισβητήσεων αποφάσεων του Εφόρου ΦΠΑ στα Δικαστήρια έγινε τροποποίηση της νομοθεσίας ώστε να περιληφθεί ρητή πρόνοια στη νέα νομοθεσία του 1983.» Σε ερώτησή μας αν είχε υπόψη του τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις, ή έστω μερικές απ΄αυτές, ο δικηγόρος των εφεσειόντων απάντησε αρνητικά.
Όσον αφορά την υπό (β) εισήγησή του, ο δικηγόρος των εφεσειόντων πρόβαλε τη θέση ότι ο Έφορος εσφαλμένα αποφάσισε ότι η επαγγελματική συνεργασία των εφεσειόντων συνιστούσε άτυπο συνεταιρισμό εφόσον τα σχετικά κριτήρια δεν ικανοποιούντο.
Οι προβαλλόμενοι λόγοι έφεσης δεν ευσταθούν.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η νομιμότητα του καθεστώτος του άτυπου συνεταιρισμού το οποίο αποδόθηκε από τον Έφορο στην επαγγελματική συνεργασία στην οποία συμμετείχαν οι εφεσείοντες θάπρεπε να προσβληθεί από το 1994, αφ' ης στιγμής, δηλαδή, η επαγγελματική συνεργασία ενεγράφη ως άτυπος συνεταιρισμός την 1.3.1994, κάτι το οποίο δεν έγινε, παρατηρούμε ότι, εν πάση περιπτώσει, εφόσον η έννοια του νομικού προσώπου στο άρθρο 2(1) του Νόμου περιλαμβάνει «.συνεταιρισμό ... ή οποιαδήποτε άλλη ένωση προσώπων, ανεξάρτητα από το εάν έχει συσταθεί ή όχι σύμφωνα με τις διατάξεις οποιουδήποτε νόμου ή κανονισμού», εύλογα ο Έφορος μπορούσε να κατατάξει, το 1994, την επαγγελματική συνεργασία των εφεσειόντων ως άτυπο συνεταιρισμό. Κατ' αντιδιαστολή προς τους «συνεταιρισμούς» οι οποίοι καλύπτονται από τον περί Ομορρύθμων και Ετερορύθμων Εταιρειών και Εμπορικών Επωνυμιών Νόμο, Κεφ. 116 - Partnership Law, Cap. 116. (Βλέπε σχετικά και Α. Βαρνάβα κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπ. αρ. 788/2000, 31.10.2002, υπό Νικήτα, Δ.)
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της εισήγησης του δικηγόρου των εφεσειόντων, παρατηρούμε ότι η μόνη διαπίστωση την οποία έκαμε ο εφεσίβλητος αναφορικά με «νέα γεγονότα» ήταν ότι ο Γ. Σταυρινός και ο Χ. Γεωργίου είχαν αποχωρήσει από το συνεταιρισμό από το 1996. Κατά τα λοιπά, διαπίστωσε ότι τα δεδομένα ήσαν ακριβώς τα ίδια όπως και το 1994, όταν η επαγγελματική συνεργασία Γ. Σταυρινού & Σ. Σταυρινού και Μ. Γεωργίου & Χ. Γεωργίου ενεγράφη ως άτυπος συνεταιρισμός, εγγραφή η οποία, όπως ήδη σημειώσαμε, ήταν καθόλα εύλογη. Και της οποίας, εν πάση περιπτώσει, η νομιμότητα δεν αμφισβητήθηκε τότε με προσφυγή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος των εφεσειόντων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.