|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 3 ΑΑΔ 99
15 Φεβρουαρίου, 2002
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2940)
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσείουσα,
v.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ,
Εφεσιβλήτου.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2943)
ΜΙΧΑΗΛ ΤΑΛΙΑΔΩΡΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ,
Εφεσιβλήτου,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Αναθεωρητικές Eφέσεις Αρ. 2940, 2943)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί ― Πείρα ― Πείρα αποκτηθείσα με πρακτική απασχόληση στη χειρουργική και όχι με παρατήρηση και μελέτη, μπορούσε να ληφθεί υπόψη.
Οι εφεσείοντες, Δημοκρατία και ενδιαφερόμενο μέρος προσέβαλαν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία ακυρώθηκε ο διορισμός του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Ιατρικού Λειτουργού, 1ης τάξης (Χειρουργικής), Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κάνοντας δεκτή την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η έκταση της πείρας του Μ. Ταλιαδώρου στην ειδικότητα της χειρουργικής μπορούσε εύλογα να συνυπολογιστεί ως εμπλουτίζουσα και την ευρύτερη του πείρα. Δεν θεωρείται λάθος το ότι στην περίπτωση του Μ. Ταλιαδώρου η Ε.Δ.Υ. έλαβε υπόψη την πείρα του πριν από την απόκτηση ειδικότητας, αφού την ειδικότητα δεν την απέκτησε με παρατήρηση και μελέτη, αλλά κυρίως με πρακτική απασχόληση στη χειρουργική. Η ακριβής χρονική έκταση της αντίστοιχης πείρας των υποψηφίων, θέμα για το οποίο προέκυψε κάποια διάσταση (η Συμβουλευτική Επιτροπή θεώρησε πως ο Μ. Ταλιαδώρος είχε εννέα χρόνια πείρας αντί οκτώ), δεν θα μπορούσε να επιδράσει ουσιωδώς.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την καθ' ης η αίτηση και το ενδιαφερόμενο μέρος εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπόθεση Aρ. 639/97), ημερομηνίας 11/10/99, με την οποία ακύρωσε την απόφαση διορισμού, κατόπιν επανεξέτασης, του ιδίου ενδιαφερόμενου μέρους, στη θέση Iατρικού Λειτουργού 1ης Tάξης (Xειρουργικής), Iατρικές Yπηρεσίες και Yπηρεσίες Δημόσιας Yγείας.
Γ. Κωνσταντίνου-Ερωτοκρίτου, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για την Εφεσείουσα-Δημοκρατία στην A.E. 2940.
Α. Κωνσταντίνου, για τον Eφεσίβλητο.
Χρ. Κληρίδης, για το Eνδιαφερόμενο πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Με απόφαση ημερ. 14 Ιανουαρίου 1994 η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας επέλεξε τον εφεσείοντα (ενδιαφερόμενο πρόσωπο) Μιχάλη Ταλιαδώρο για διορισμό στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Ιατρικού Λειτουργού 1ης Τάξης (Χειρουργικής), Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας. Ο εφεσίβλητος (αιτητής) Παναγιώτης Χατζηκώστα προσέβαλε την απόφαση και, στις 3 Νοεμβρίου 1995, το Ανώτατο Δικαστήριο την ακύρωσε για τον λόγο ότι οι εντυπώσεις της Συμβουλευτικής Επιτροπής και της Ε.Δ.Υ. από την αντιστοίχως διενεργηθείσα προφορική εξέταση των υποψηφίων δεν είχαν αιτιολογηθεί.
Κατά την επανεξέταση οι εν λόγω εντυπώσεις δεν λήφθηκαν υπόψη επειδή δεν υπήρχε δυνατότητα αιτιολόγησης αφού η σύνθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής άλλαξε, ενώ στην Ε.Δ.Υ. δεν είχαν όλα τα μέλη τις σημειώσεις τους για ανανέωση μνήμης και νέα προφορική εξέταση δεν διεξήχθη ενόψει της τότε κρατούσας αντίληψης ότι θα παραβιαζόταν το καθεστώς του ουσιώδους χρόνου. Η Ε.Δ.Υ. με τη δεύτερη απόφασή της, ημερ. 22 Μαΐου 1997, και πάλι επέλεξε τον Μ. Ταλιαδώρο. Σημείωσε ότι ο Π. Χατζηκώστας, σε αντίθεση με τον Μ. Ταλιαδώρο, κατείχε διδακτορικό τίτλο που, ενώ δεν αποτελούσε πρόσθετο προσόν ή πλεονέκτημα, λαμβανόταν σε κάποιο βαθμό υπόψη. Από την άλλη μεριά όμως έλαβε υπόψη, μεταξύ άλλων, ότι ο Μ. Ταλιαδώρος αξιολογήθηκε από τη Συμβουλευτική Επιτροπή ως "εξαίρετος" ενώ ο Π. Χατζηκώστας ως "πάρα πολύ καλός", ότι επιπλέον ο Μ. Ταλιαδώρος είχε τη σύσταση του προϊσταμένου και ότι, κατά τη δική της θεώρηση, ο εφεσείων υπερτερούσε σε πείρα. Σε σχέση με το τελευταίο ανέφερε τα εξής:
".... αυτός υπερτερεί των υποψηφίων Νικολάου Νικόλαου και Χ''Κώστα Παναγιώτη, όσον αφορά την έκταση της πείρας στην ειδικότητα της Χειρουργικής, λαμβανομένου υπόψη και του χρόνου που διανύθηκε για εκπαίδευση με σκοπό την απόκτηση του Μεταπτυχιακού Διπλώματος ή του Τίτλου ειδικότητας στη Χειρουργική."
Ο Π. Χατζηκώστας προσέβαλε και τη δεύτερη απόφαση της Ε.Δ.Υ. Προώθησε πρωτόδικα ότι υπήρξε πλάνη αναφορικά με την πείρα του Μ. Ταλιαδώρου αλλά και γενικότερα κατά την αξιολόγηση των αντίστοιχων προσόντων.
Ο συνάδελφος που εξέτασε την υπόθεση αποδέχθηκε την άποψη του Π. Χατζηκώστα ότι η πείρα του Μ. Ταλιαδώρου στην πλαστική χειρουργική, στην αγγειοχειρουργική και στην ορθοπεδική και τραυματική χειρουργική (συνολικού διαστήματος τριών ετών) δεν μπορούσε να συνυπολογισθεί ως πείρα στην ειδικότητα της γενικής χειρουργικής. Επομένως έκρινε ότι η Ε.Δ.Υ., με τη γενική αναφορά της στην έκταση της πείρας του Μ. Ταλιαδώρου στην ειδικότητα της χειρουργικής, ενδεχομένως να εννοούσε το σύνολο της πείρας του η οποία περιλάμβανε και μέρος το οποίο δεν θα έπρεπε να λαμβανόταν υπόψη. Επίσης αποδέχθηκε την άποψη του Π. Χατζηκώστα ότι η Ε.Δ.Υ. δεν έπρεπε να θεωρήσει ως μέρος της πείρας του Μ. Ταλιαδώρου οτιδήποτε προηγήθηκε της απόκτησης ειδικότητας. Επεσήμανε ότι "στην πείρα δεν περιλαμβάνεται ο χρόνος που διανύθηκε για εκπαίδευση". Για αυτούς τους λόγους στις 11 Οκτωβρίου 1999 ακύρωσε την απόφαση της Ε.Δ.Υ. Η Δημοκρατία και ο Μ. Ταλιαδώρος έχουν θέσει υπό εξέταση, με όμοιους λόγους έφεσης, αυτές τις πρωτόδικες καταλήξεις.
Το σχέδιο υπηρεσίας απαιτούσε, μεταξύ άλλων, ειδικότητα στον τομέα για τον οποίο προοριζόταν η θέση, στην προκείμενη περίπτωση ειδικότητα στη χειρουργική. Και οι δύο υποψήφιοι για τους οποίους γίνεται εδώ λόγος, είχαν ειδικότητα στη Γενική Χειρουργική βάσει του περί Ιατρών (Ειδικά Προσόντα) Κανονισμών του 1986, ο μεν Μ. Ταλιαδώρος από 19 Μαρτίου 1990, ο δε Π. Χατζηκώστας από 7 Νοεμβρίου 1991. Το σχέδιο υπηρεσίας επίσης προέβλεπε πως "Πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε είτε σε υπηρεσία σε δημόσια θέση είτε σε έκτακτη απασχόληση στη Δημόσια Υπηρεσία θα αποτελεί πλεονέκτημα". Το πλεονέκτημα δεν το κατείχε ούτε ο ένας ούτε ο άλλος.
Έχουμε την άποψη ότι στην έκταση της πείρας του Μ. Ταλιαδώρου στην ειδικότητα της χειρουργικής μπορούσε εύλογα να συνυπολογιστεί ως εμπλουτίζουσα και η ευρύτερη του πείρα. Ούτε και θεωρούμε λάθος το ότι στην περίπτωση του Μ. Ταλιαδώρου η Ε.Δ.Υ. έλαβε υπόψη την πείρα του πριν από την απόκτηση ειδικότητας, αφού την ειδικότητα δεν την απέκτησε με παρατήρηση και μελέτη αλλά κυρίως με πρακτική απασχόληση στη χειρουργική. Προσθέτουμε δε ότι, κατά την άποψη μας, η ακριβής χρονική έκταση της αντίστοιχης πείρας των υποψηφίων, θέμα για το οποίο προέκυψε κάποια διάσταση - η Συμβουλευτική Επιτροπή θεώρησε πως ο Μ. Ταλιαδώρος είχε εννέα χρόνια πείρας αντί οκτώ - δεν θα μπορούσε να επιδράσει ουσιωδώς.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
H έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.