|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 859
12 Οκτωβρίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
DROUSSIOTIS LEISURE GAMES LTD,
Εφεσείουσα-Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ,
Εφεσιβλήτου-Καθ΄ου η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2849)
Φορολογία Εισοδήματος ― Εκπτώσεις δαπανών ― Δαπάνη για εισαγωγή ηλεκτρονικών υπολογιστών ― Έννοια και σκοπός του νομοθέτη στο Άρθρο 12(2)(δ) του Ν.58/61.
Η εφεσείουσα επεδίωξε τόσο πρωτόδικα, όσο και κατ' έφεση, την ακύρωση της απόφασης του Εφόρου να μην επιτρέψει εκπτώσεις δαπανών βάσει του Άρθρου 12(2)(δ) του Ν.58/61, για εισαγωγή ηλεκτρονικών και άλλων εξαρτημάτων.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Στην αιτιολογημένη απόφαση του, με την οποία απέρριψε τη σχετική ένσταση της αιτήτριας, ο Έφορος αναφέρθηκε στα γεγονότα της υπόθεσης και στη συνέχεια έδωσε, κατά τη δική του αντίληψη, τη συνήθη ερμηνεία του ηλεκτρονικού υπολογιστή, για να υποστηρίξει την άποψη πως τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που κατασκεύαζε η αιτήτρια μολονότι εργάζονται και χρησιμοποιούν την ίδια τεχνολογία όπως οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, εντούτοις αυτά δεν μπορούν να υποστηρίξουν άλλου είδους προγράμματα, σε αντίθεση με τη λειτουργία των ηλεκτρονικών υπολογιστών όπου υποστηρίζουν διάφορα προγράμματα. Ο Έφορος επικαλέστηκε επίσης το σκοπό της επίμαχης διάταξης, όπως αυτή δηλώνεται στο λεκτικό του νομοθετήματος, για να υποδείξει πως η πρόθεση του νομοθέτη είναι να δώσει τη δυνατότητα εκσυγχρονισμού των επιχειρήσεων με ηλεκτρονικά μέσα ώστε να βελτιωθεί π.χ. η τήρηση των λογιστικών τους βιβλίων ή οι διάφορες διαδικασίες παραγωγής των εμπορευμάτων τους.
Ο πρωτόδικος δικαστής συμφώνησε πρωτοδίκως με την προσέγγιση του Εφόρου. Το Δικαστήριο υιοθετεί την κρίση του.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την αιτήτρια εταιρεία εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Αρ. Προσφυγής 117/98) ημερομηνίας 19/5/99 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της κατά της ένστασης την οποία υπέβαλε κατά του μέρους της απόφασης του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος, που αφορούσε στο φορολογικό έτος 1991, με την οποία δεν επέτρεψε έκπτωση που διεκδίκησε της δαπάνης για την εισαγωγή ηλεκτρονικών και άλλων εξαρτημάτων, τα οποία χρησιμοποιούσε στην κατασκευή ηλεκτρονικών παιχνιδιών που πωλούσε στην αγορά· διεκδίκηση έγινε κατ΄επίκληση του άρθρου 12(2)(δ) του Ν. 58/61, όπως τροποποιήθηκε.
Σπ. Ευαγγέλου, για την Εφεσείουσα.
Λ. Χριστοδουλίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια εταιρεία πρόσβαλε πρωτοδίκως το μέρος της απόφασης του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος, που αφορούσε στο φορολογικό έτος 1991, με την οποία δεν επέτρεψε έκπτωση που διεκδίκησε της δαπάνης για την εισαγωγή ηλεκτρονικών και άλλων εξαρτημάτων, τα οποία χρησιμοποιούσε στην κατασκευή ηλεκτρονικών παιχνιδιών που πωλούσε στην αγορά. Η διεκδίκηση της έγινε κατ΄επίκληση του άρθρου 12(2)(δ) του περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμου του 1961, Ν.58/61, όπως τροποποιήθηκε, που προβλέπει τα εξής:
«12(2) ............................................................................................
(δ) σε περιπτώσεις στις οποίες στοιχεία πάγιου ενεργητικού τα οποία αποτελούνται από νέα ρομπότ, ηλεκτρονικούς υπολογιστές περιλαμβανομένων τερματικών, περιφερειακών και λογισμικών προγραμμάτων αποκτούνται και χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του φορολογικού έτους, χορηγείται έκπτωση λόγω επένδυσης ίση με σαράντα τοις εκατόν της κεφαλαιουχικής δαπάνης που έγινε περιλαμβανομένης και της δαπάνης εγκατάστασης τους.»
Στην αιτιολογημένη απόφαση του, με την οποία απέρριψε τη σχετική ένσταση της αιτήτριας, ο Έφορος αναφέρθηκε στα γεγονότα της υπόθεσης και στη συνέχεια έδωσε, κατά τη δική του αντίληψη, τη συνήθη ερμηνεία του ηλεκτρονικού υπολογιστή, για να υποστηρίξει την άποψη πως τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που κατασκεύαζε η αιτήτρια μολονότι εργάζονται και χρησιμοποιούν την ίδια τεχνολογία όπως οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, εντούτοις αυτά δεν μπορούν να υποστηρίξουν άλλου είδους προγράμματα, σε αντίθεση με τη λειτουργία των ηλεκτρονικών υπολογιστών όπου υποστηρίζουν διάφορα προγράμματα. Ο Έφορος επικαλέστηκε επίσης το σκοπό της επίμαχης διάταξης, όπως αυτή δηλώνεται στο λεκτικό του νομοθετήματος, για να υποδείξει πως η πρόθεση του νομοθέτη είναι να δώσει τη δυνατότητα εκσυγχρονισμού των επιχειρήσεων με ηλεκτρονικά μέσα ώστε να βελτιωθεί π.χ. η τήρηση των λογιστικών τους βιβλίων ή οι διάφορες διαδικασίες παραγωγής των εμπορευμάτων τους.
Ο συνάδελφος μας συμφώνησε πρωτοδίκως με την προσέγγιση του Εφόρου. Υιοθετούμε κι εμείς την κρίση του. Θα επικεντρωθούμε μάλιστα σ' ένα μόνο σημείο της υπόθεσης, που από μόνο του οδηγεί στην απόρριψη της έφεσης. Η νομοθετική διάταξη αναφέρεται ρητά:
«σε περιπτώσεις στις οποίες στοιχεία πάγιου ενεργητικού τα οποία αποτελούνται ..........»
(υπογράμμιση δική μας)
Και πιο κάτω, στην ίδια παράγραφο, ορίζεται η δαπάνη ως κεφαλαιουχική. Αφορά δηλαδή σε εμπορεύματα που αγοράζονται για να χρησιμοποιηθούν στη βελτίωση των εργασιών μιας επιχείρισης και όχι σ' αυτά που πωλούνται στην αγορά. Το δεύτερο μέρος της καταληκτικής παραγράφου της πρωτόδικης απόφασης καλύπτει ακριβώς το σημείο τούτο. Την μεταφέρουμε αυτούσια.
«Έπειτα, ακόμα και στην περίπτωση ηλεκτρονικών υπολογιστών, ο όρος στη διάταξη ότι για να επιτρέπεται η έκπτωση οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές πρέπει να «αποκτούνται και χρησιμοποιούνται» υποδηλώνει, κατά την αντίληψη μου, ότι πρέπει να διατηρούνται από την εταιρεία και να τίθενται σε λειτουργία για τη διεξαγωγή της επιχείρησης της εταιρείας ή για τη διοίκηση της και δεν καλύπτει την πώληση τους ως προϊόντων της εταιρείας.»
Η έφεση απορρίπτεται με £500 έξοδα.
Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.