|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 485
7 Μαΐου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΦΩΤΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ ΖΥΘΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΛΤΔ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, ΤΜΗΜΑ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ, ΥΠΗΡΕΣΙΑ Φ.Π.Α.,
Εφεσίβλητης.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2747)
Φορολογία ― Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ― Άρθρο 6(6) και 6(7) του περί Προστιθέμενης Αξίας Νόμου (Ν. 246/90) ― Παράδοση αγαθών χωρίς αντιπαροχή φορολογείται εκτός αν παραδίδονται ως «δώρα» ― Εφόσον η παράδοση των προϊόντων της εταιρείας στους μεταπωλητές έγινε υπό όρους δεν θεωρείται ως «δώρο» ― Εύλογη η απόφαση επιβολής φόρου προστιθέμενης αξίας για τις παραδόσεις αυτές.
Ζήτημα της παρούσας έφεσης, όπως και στην πρωτόδικη διαδικασία, αποτέλεσε το κατά πόσο η παράδοση προϊόντων της εφεσείουσας στους μεταπωλητές της, η οποία γινόταν υπό όρους, αλλά χωρίς αντιπαροχή, αποτελούσε δωρεά βάσει του Άρθρου 6(7) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου (Ν. 246/90).
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Από τις διατάξεις του Άρθρου 6(6) και 6(7) προκύπτει, ότι και η χωρίς αντιπαροχή διάθεση αγαθών επιχείρησης, έτσι ώστε να παύσουν πλέον να αποτελούν μέρος των περιουσιακών της στοιχείων, συνιστά «παράδοση αγαθών» η οποία συνεπάγεται την επιβολή Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Άρθρο 6(6)). Αν όμως τα αγαθά παρέχονται ως «δώρο», μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση των δραστηριοτήτων της επιχείρησης, τότε η παράδοσή τους δεν συνεπάγεται την επιβολή Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, νοουμένου ότι η συνολική αξία των δωρεάν παραδόσεων δεν υπερβαίνει σε ένα ημερολογιακό έτος το 0,75% των ακαθάριστων εσόδων της επιχείρησης για το έτος αυτό (Άρθρο 6(7)). Το κατά πόσο, δηλαδή, συγκεκριμένη παράδοση αγαθών εμπίπτει στο άρθρο 6(6) ή στο Άρθρο 6(7) του Νόμου, εξαρτάται από το άν αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως «δώρο» ή όχι. Αν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως «δώρο» είναι φορολογητέα, έστω και αν γίνεται χωρίς αντιπαροχή.
Στην προκείμενη περίπτωση η εφεσείουσα παρείχε σε ορισμένους πελάτες της μπύρα και νερό χωρίς χρηματική αντιπαροχή. Εφόσον όμως οι τελευταίοι (υπεραγορές, εστιατόρια, μπυραρίες και άλλοι) παραλάμβαναν την μπύρα και το νερό με τη συνεννόηση να φροντίζουν για την προβολή τους, ώστε να διακρίνονται από τα ομοειδή προϊόντα των ανταγωνιστών της εφεσείουσας και, ταυτόχρονα, να τα τοποθετούν σε ψυγεία, ώστε να διατηρούνται παγωμένα, επιπλέον δε, να τα προωθούν, με την πρώτη ευκαιρία, στους δικούς τους πελάτες, ορθά ο Έφορος ΦΠΑ έκρινε ότι, υπό τις περιστάσεις, οι παροχές αυτές δεν συνιστούσαν «δώρο», ώστε να καλύπτονται από την εξαίρεση του Άρθρου 6(7) του Νόμου, αλλά «παράδοση αγαθών» φορολογητέα, δυνάμει του κανόνα του Άρθρου 6(6) του Νόμου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την αιτήτρια εταιρεία εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Κραμβής, Δ.) Αρ. Προσφυγής 225/95, ημερομηνίας 30/10/98 με την οποία απέρριψε την προσφυγή της κατά της απόφασης του Εφόρου ημερομηνίας 21/12/94 με την οποία την καλούσε να καταβάλει τον επιπρόσθετο οφειλόμενο φόρο ΦΠΑ.
Χρ. Κληρίδης, για την Εφεσείουσα.
Ε. Αντωνίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γαβριηλίδης.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα ασχολείται με την παραγωγή και το εμπόριο της μπύρας Carlsberg και του εμφιαλωμένου νερού Montano. Είναι εγγεγραμμένη στο Μητρώο Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ).
Στις 21.9.1994 Λειτουργοί του Επαρχιακού Γραφείου ΦΠΑ Λευκωσίας επισκέφθηκαν τα υποστατικά της εφεσείουσας με σκοπό τον έλεγχο των φορολογικών της δηλώσεων. Κατά τον έλεγχο διαπιστώθηκε, μεταξύ άλλων, ότι η εφεσείουσα, επιπροσθέτως των ποσοτήτων μπύρας και εμφιαλωμένου νερού που παρέδωσε, κατά τις υπό εξέταση περιόδους, σε αριθμό πελατών της έναντι χρηματικής αντιπαροχής, κατά τις ίδιες περιόδους, και κατά διαφορετικά χρονικά διαστήματα, παρέδωσε, στους ίδιους πελάτες, κάποιες μικρότερες ποσότητες μπύρας και εμφιαλωμένου νερού χωρίς χρηματική αντιπαροχή. Για κάθε μια τέτοια ποσότητα η εφεσείουσα εξέδιδε «Ένταλμα Παραδόσεως Εμπορευμάτων - Μπύρα και Νερό Δωρεάν». Ο αρμόδιος Λειτουργός ΦΠΑ, που διερεύνησε κατά πόσο η εν λόγω, χωρίς χρηματική αντιπαροχή, παράδοση προϊόντων από την εφεσείουσα γινόταν υπό οποιεσδήποτε προϋποθέσεις, διαπίστωσε ότι αυτή γινόταν υπό την προϋπόθεση ότι οι πελάτες αναλάμβαναν την υποχρέωση να προωθούν τις πωλήσεις της μπύρας Carlsberg και του νερού Montano με την τοποθέτησή τους σε περίοπτα σημεία, στα ράφια των υποστατικών τους, ώστε να διακρίνονται από τα ομοειδή προϊόντα των ανταγωνιστών της εφεσείουσας. Αναλάμβαναν, επίσης, την υποχρέωση να τοποθετούν τη μπύρα και το νερό της εφεσείουσας σε ψυγεία ώστε αυτά να διατηρούνται παγωμένα για να γίνονται πιο ελκυστικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και, επιπλέον, να προωθούν τη μπύρα και το νερό της εφεσείουσας στους πελάτες τους που ζητούσαν γενικά, χωρίς δηλαδή να εκδηλώνουν ιδιαίτερη προτίμηση, μπύρα ή εμφιαλωμένο νερό.
Ενόψει των πιο πάνω διαπιστώσεων, ο Έφορος ΦΠΑ έκρινε ότι οι φορολογικές δηλώσεις της εφεσείουσας, αναφορικά με τις φορολογικές περιόδους από 1.7.1992 μέχρι 31.7.1994, περιείχαν σφάλματα. Ως εκ τούτου αποφάσισε την αναπροσαρμογή των φορολογικών της δηλώσεων, για τις υπό εξέταση περιόδους, και, δυνάμει του άρθρου 34 του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου, (Νόμος 246/90, όπως τροποποιήθηκε, - ο Νόμος), την κάλεσε, με επιστολή του ημερομηνίας 21.12.1994, να καταβάλει το ποσό το οποίο αντιπροσώπευε τον επιπρόσθετο οφειλόμενο φόρο.
Το σχετικό απόσπασμα της επιστολής έχει ως εξής:
«Αναφέρομαι στην επίσκεψη ελέγχου της 13.10.94 και σας πληροφορώ ότι από έλεγχο των βιβλίων και αρχείων σας έχουν διαπιστωθεί τα ακόλουθα που επηρεάζουν τις φορολογικές σας υποχρεώσεις:
1. Δεν αποδίδατε φόρο επί των παραδόσεων χωρίς χρηματική αντιπαροχή μπύρας δικής σας κατασκευής και εμφιαλωμένου νερού που εμπορεύεστε. Η μπύρα και το νερό που παραδίδετε χωρίς χρηματική αντιπαροχή είναι του αυτού είδους με εκείνα που κατασκευάζετε και πωλείτε και αποτελούν μέρος μιας διαδοχικής σειράς προσφορών προς τα ίδια πρόσωπα, τους πελάτες σας. Οι πελάτες σας (υπεραγορές, εστιατόρια, μπυραρίες και άλλοι) αναλαμβάνουν ως αντάλλαγμα έναντι αυτών των παραδόσεων, ορισμένες υποχρεώσεις, πχ ευνοϊκή τοποθέτηση των προϊόντων σας στα ράφια τους, διατήρηση των προϊόντων σας σε ψυγεία του, σερβίρισμα των δικών σας προϊόντων όταν οι τελικοί καταναλωτές δεν ζητούν συγκεκριμένη μάρκα. Οι εν λόγω παραδόσεις είναι φορολογητέες δυνάμει του άρθρου 6(6) του Ν. 246/90 και ως φορολογητέα αξία λαμβάνεται η αξία τους στην ελεύθερη αγορά δυνάμει του άρθρου 23(3) του ιδίου Νόμου.
..........................
Ενόψει των πιο πάνω καλείστε, δυνάμει του Άρθρου 34 του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 1990, να καταβάλετε το ποσό...»
Η απόφαση αυτή του Εφόρου ΦΠΑ αποτέλεσε το αντικείμενο της προσφυγής, η απορριπτική απόφαση στην οποία είναι το αντικείμενο της ενώπιόν μας έφεσης.
Η έφεση επικεντρώθηκε στην εισήγηση ότι η απόφαση του Εφόρου ΦΠΑ ότι οι επίδικες «παραδόσεις αγαθών» ήταν φορολογητέες δυνάμει του εδαφίου (6) του άρθρου 6 του Νόμου, οφείλεται σε εσφαλμένη εκ μέρους του ερμηνεία του εν λόγω εδαφίου. Και τούτο διότι οι επίδικες παραδόσεις συνιστούσαν «δώρο», και, επομένως, δεν ενέπιπταν στο εδάφιο (6) αλλά στο εδάφιο (7) του ίδιου άρθρου.
Το άρθρο 6(2) του Νόμου καθορίζει τι είναι ή τι θεωρείται ότι είναι παράδοση αγαθών. Έχει ως εξής:
«6(2) Χωρίς να επηρεάζεται οποιαδήποτε άλλη διάταξη του παρόντος άρθρου οι όροι «παράδοση αγαθών» ή «παροχή υπηρεσιών» περιλαμβάνουν κάθε μορφή παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών αλλά δεν περιλαμβάνουν οτιδήποτε το οποίο πραγματοποιείται χωρίς αντιπαροχή.»
Το άρθρο 6(6) του Νόμου προβλέπει:
«6(6) Όταν αγαθά τα οποία αποτελούν μέρος περιουσιακών στοιχείων επιχείρησης μεταβιβάζονται ή διατίθενται, με αντιπαροχή ή χωρίς αντιπαροχή, από το πρόσωπο που ασκεί την επιχείρηση ή με οδηγίες του, έτσι ώστε να παύσουν πλέον να αποτελούν μέρος των περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης, το γεγονός αυτό αποτελεί παράδοση των αγαθών από το εν λόγω πρόσωπο.»
Το άρθρο 6(7) του ίδιου Νόμου προβλέπει:
«6(7) Το εδάφιο (6) πιο πάνω δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση όπου αγαθά:
Παρέχονται ως δώρο μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση των δραστηριοτήτων της επιχείρησης, στην έκταση όμως που η συνολική τους αξία δεν υπερβαίνει σε ένα ημερολογιακό έτος το 0,75% των ακαθάριστων εσόδων της επιχείρησης για το έτος αυτό.»
Από τις πιο πάνω διατάξεις προκύπτει ότι, και η χωρίς αντιπαροχή διάθεση αγαθών επιχείρησης έτσι ώστε να παύσουν πλέον να αποτελούν μέρος των περιουσιακών της στοιχείων, συνιστά «παράδοση αγαθών» η οποία συνεπάγεται την επιβολή Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (άρθρο 6(6)). Αν όμως τα αγαθά παρέχονται ως «δώρο», μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση των δραστηριοτήτων της επιχείρησης, τότε η παράδοσή τους δεν συνεπάγεται την επιβολή Φόρου Προστιθέμενης Αξίας νοουμένου ότι η συνολική αξία των δωρεάν παραδόσεων δεν υπερβαίνει σε ένα ημερολογιακό έτος το 0,75% των ακαθάριστων εσόδων της επιχείρησης για το έτος αυτό. (άρθρο 6(7)). Το κατά πόσο, δηλαδή, συγκεκριμένη παράδοση αγαθών εμπίπτει στο άρθρο 6(6) ή στο άρθρο 6(7) του Νόμου εξαρτάται από το άν αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως «δώρο» ή όχι. Αν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως «δώρο» είναι φορολογητέα έστω και αν γίνεται χωρίς αντιπαροχή.
Στην προκείμενη περίπτωση η εφεσείουσα παρείχε σε ορισμένους πελάτες της μπύρα και νερό χωρίς χρηματική αντιπαροχή. Εφόσον όμως οι τελευταίοι (υπεραγορές, εστιατόρια, μπυραρίες και άλλοι) παραλάμβαναν την μπύρα και το νερό με τη συνεννόηση να φροντίζουν για την προβολή τους, ώστε να διακρίνονται από τα ομοειδή προϊόντα των ανταγωνιστών της εφεσείουσας και, ταυτόχρονα, να τα τοποθετούν σε ψυγεία, ώστε να διατηρούνται παγωμένα, επιπλέον δε, να τα προωθούν, με την πρώτη ευκαιρία, στους δικούς τους πελάτες, έχουμε την άποψη ότι ορθά ο Έφορος ΦΠΑ έκρινε ότι, υπό τις περιστάσεις, οι παροχές αυτές δεν συνιστούσαν «δώρο», ώστε να καλύπτονται από την εξαίρεση του άρθρου 6(7) του Νόμου, αλλά «παράδοση αγαθών» φορολογητέα δυνάμει του κανόνα του άρθρου 6(6) του Νόμου.
Η έφεση απορρίπτεται με £500 έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.