|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 197
1 Μαρτίου, 2001
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΚΟΥΡΣΟΥΜΠΑ,
Εφεσείων,
ν.
ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΠΑΛΑΙΧΩΡΙΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2676)
Οδοί και Οικοδομές ― Άδεια οικοδομής για μετατροπές ― Απόρριψη αίτησης ― Ισχυρισμός για πλάνη περί τα πράγματα εκ μέρους του Επάρχου απορρίφθηκε ― Η αναφορά σε δεύτερο αντί πρώτο όροφο, αν ήταν λάθος, θα αποτελούσε επουσιώδεις λάθος, εφόσον ο Έπαρχος είχε διεξάγει επιτόπια έρευνα.
Οδοί και Οικοδομές ― Άδεια οικοδομής για προσθήκη πόρτας σε βεράντα ― Η απόρριψη με την αιτιολογία ότι το θέμα είχε διευθετηθεί με συμφωνία μεταξύ των γειτόνων, εύλογη και νόμιμη ― Αντίθετη απόφαση θα καταστρατηγούσε τη συμφωνία που είχε γίνει.
Ο εφεσείων προσέβαλε τόσο πρωτοδίκως όσο και κατ' έφεση, την νομιμότητα της απόφασης απόρριψης της αίτησής του, για έκδοση άδειας οικοδομής για μετατροπές στην οικία του.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Στην προσφυγή δεν εξειδεύεται η ισχυριζόμενη πραγματική πλάνη, αναφορικά με το σημείο της συγκεκριμένης μετατροπής και συνεπώς ο εφεσείων δεν πρέπει να μέμφεται το δικαστήριο ότι δεν εντόπισε την δήθεν πλάνη του Επάρχου. Ωστόσο, ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσίβλητου υπέδειξε ότι η προτεινόμενη μετατροπή είναι αποτυπωμένη στο αρχιτεκτονικό σχέδιο που υπέβαλε ο εφεσείων μαζί με τη σχετική αίτηση και σ' αυτό η διάνοιξη της πόρτας τοποθετείται στο δεύτερο όροφο της οικίας. Το σχέδιο τούτο είναι επισυνημμένο στο περίγραμμα της αγόρευσης του εφεσίβλητου και όντως επιμαρτυρεί ότι η προτεινόμενη διάνοιξη της πόρτας είναι αποτυπωμένη στην κάτοψη του Β' ορόφου. Πέρα όμως από αυτά, προκύπτει ξεκάθαρα ότι ο εφεσίβλητος είχε σαφή αντίληψη της πραγματικής κατάστασης μέσω των επιτόπιων εξετάσεων και των περιγραφών που έγιναν σε συνάρτηση προς τα υπόλοιπα στοιχεία που αφορούν κάθε πτυχή της υπόθεσης. Κοινό σημείο αναφοράς ήταν ο μικρός εξώστης προς τον οποίο θα γινόταν η προτεινόμενη διάνοιξη της πόρτας. Συνεπώς, η όποια αναφορά του Επάρχου σε δεύτερο όροφο αντί σε πρώτο, αν η μετατροπή αφορούσε πράγματι τον πρώτο όροφο, θα πρέπει να θεωρείται ως ένα επουσιώδες λάθος που δεν επηρέασε με οποιοδήποτε τρόπο αρνητικά την εξέταση της αίτησης ή και το αποτέλεσμα της επίδικης απόφασης.
2. Ο ισχυρισμός του εφεσείοντα περί νομικής πλάνης επίσης δεν ευσταθεί. Η εν τίτλω προκάτοχος του εφεσείοντα, προέβη στην προσθήκη βεράντας, πράξη η οποία εκ των υστέρων κρίθηκε παράνομη. Για την άρση της παρανομίας χορηγήθηκε καλυπτική άδεια, υπό τον όρο ότι θα κτιζόταν τοίχος έτσι ώστε να παρεμποδίζεται η είσοδος ανθρώπων σε καθορισμένο ανοικτό χώρο. Είναι σαφές ότι ο εφεσίβλητος κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης έλαβε υπόψη ότι η τυχόν έγκριση της προτεινόμενης μετατροπής (διάνοιξη πόρτας προς τη βεράντα) θα ερχόταν σε αντίθεση με τον προϋπάρχοντα όρο της καλυπτικής άδειας οικοδομής, η επιβολή του οποίου αποτέλεσε την προϋπόθεση έκδοσης της καλυπτικής άδειας. Θα ήταν αντινομικό να αρθεί η προϋπόθεση έκδοσης της καλυπτικής άδειας διά της χορήγησης άδειας για μετατροπή, που θα καταστρατηγούσε τη διευθέτηση που είχε γίνει.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτατου Δικαστηρίου (Ηλιάδης, Δ.) Αρ. Προσφυγής 136/95, ημερομηνίας 26/6/98 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του κατά της απόρριψης της αίτησής του για χορήγηση άδειας οικοδομής για μετατροπές σε διώροφη κατοικία του στο Παλαιχώρι.
Ξ. Ξενόπουλος, για τον Εφεσείοντα.
Α. Ντορζής, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων υπέβαλε αίτηση για να του χορηγηθεί άδεια οικοδομής για μετατροπές που σκόπευε να επιφέρει σε διώροφη οικία του στο Παλαιχώρι.
Η διάνοιξη πόρτας από το εσωτερικό της οικίας προς υφιστάμενο μικρό εξώστη ήταν μεταξύ των μετατροπών που αφορούσε η αίτηση. Ο Επαρχος Λευκωσίας εξέτασε την αίτηση και για τους λόγους που αναφέρονται στην επιστολή του ημερομηνίας 18.1.95 προς τον αιτητή αρνήθηκε να χορηγήσει τη ζητηθείσα άδεια. Η επιστολή του Επάρχου προς τον εφεσείοντα παρατίθεται:
"Κύριε,
Σε συνέχεια της επιστολής μου με ημερ. 10 Νοεμβρίου, 1993, σχετικά με την εκκρεμούσα αίτηση σας ημερ. 1.9.1992 για έκδοση άδειας οικοδομής για μετατροπές στην οικοδομή σας που βρίσκεται στο τεμ. 1528, Φ/Σχ. 38/52 Χωρ. στο Παλαιχώρι (Ορ.), επιθυμώ να σας πληροφορήσω τα πιο κάτω:
(α) Η αίτηση αφορά άνοιγμα μιας πόρτας σε τοίχο του δεύτερου ορόφου της οικοδομής σας για να επικοινωνεί η υφιστάμενη βεράντα στον όροφο αυτό με τον ανοικτό χώρο δικής σας ιδιοκτησίας πλάτους 1 μέτρου και μήκους 7.5 περίπου μέτρων μεταξύ της οικοδομής σας και της οικοδομής στα γειτονικά τεμάχια με αρ. 248 και 249.
(β) Στην αρχική άδεια οικοδομής που εκδόθηκε στην προηγούμενη ιδιοκτήτρια του τεμαχίου σας κα Παναγιώτα Δαμιανού, αδελφήν της συζύγου σας, τα σχέδια προέβλεπαν όπως ο πιο πάνω ανοικτός χώρος παραμείνει απροσπέλαστος χωρίς καμιά επικοινωνία με την υπόλοιπη οικοδομή.
(γ) Στον ανοικτό χώρο υπάρχουν δύο παράθυρα της οικοδομής που βρίσκεται στα τεμάχια 248 και 249 και ο λόγος για τον οποίο ο χώρος αυτός έμεινε περίκλειστος και απροσπέλαστος ήταν για να μη επηρεαστούν οι ανέσεις του ιδιοκτήτη της οικοδομής στα τεμάχια αυτά με την διακίνηση ανθρώπων σ' αυτό, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη ότι τα παράθυρα βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με το πάτωμα του ανοικτού χώρου.
(δ) Κατά την ανέγερση της οικοδομής με βάση την προαναφερθείσα αρχική άδεια, αυτή κτίστηκε διαφορετικά από τα εγκριμένα σχέδια και ο ανοικτός χώρος ενώθηκε με την υπόλοιπη βεράντα στον 2ον όροφο. Για τη γενόμενη παρανομία λήφθηκαν δικαστικά μέτρα εναντίον της κας Δαμιανού με την ποινική αγωγή 20175/83 και καταδικάστηκε σε πρόστιμο και διατάχθηκε να κατεδαφίσει την γενόμενη προσθήκη.
(ε) Η κα Δαμιανού και η ιδιοκτήτρια των τεμ. 248 και 248 συμφώνησαν περί την 20.4.1985 η οικοδομή να παραμείνει όπως κτίστηκε με τον όρο να κτιστεί ένα ςτοίχος ύψους 7 ποδών σε συγκεκριμένο σημείομεταξύ της βεράντας και του ανοικτού χώρου για να παρεμποδίζεται η είσοδος σ' αυτό ανθρώπων. Αντίγραφο της συμφωνίας αυτής είναι καταχωρημένο στο φάκελο του Γραφείου μου με αρ. Β1228/79. Υστερα από αυτό το Γραφείο μου εξέδωσε στις 15.6.1985 άδεια οικοδομής για τη γενόμενη προσθήκη της βεράντας και για την ανέγερση του πιο πάνω τοίχου.
2. Ενόψει των πιο πάνω και ύστερα από νέα μελέτη της αίτησης και επιτόπια έρευνα και λαμβάνοντας υπόψη ότι:
(α) Με το άνοιγμα της πόρτας θα είναι δυνατή η είσοδος ανθρώπων στον πιο πάνω ανοικτό χώρο της οικοδομής σας στον οποίο ανοίγουν τα παράθυρα της οικοδομής που βρίσκεται στα προαναφερθέντα τεμάχια γεγονός που θα προκαλεί σοβαρή οχληρία στον ιδιοκτήτη της οικοδομής γιατί δεν θα μπορεί να χρησιμοποιεί άνετα τα δωμάτια ή να αφήνει ανοικτά τα παράθυρα για φωτισμό και αερισμό και για άλλους ευνόητους λόγους.
(β) Η έκδοση καλυπτικής άδειας για την προσθήκη της βεράντας έγινε με την σαφή προϋπόθεση της ανέγερσης τοίχου για παρεμπόδιση της εισόδου ανθρώπων στον ανοικτό χώρο, και
(γ) Για την ανέγερση του τοίχου υπήρξε συμφωνία μεταξύ της τότε ιδιοκτήτριας του τεμαχίου και της ιδιοκτήτριας των τεμ. 248 και 249 και ότι η έκδοση καλυπτικής άδειας για την βεράντα που ένωσε την οικοδομή με τον ανοικτό χώρο βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό και στη συμφωνία αυτή.
Ασκώντας τις εξουσίες που μου παρέχουν τα άρθρα 3, 4(1) και 8(1)(γ) του Νόμου Κεφ. 96, απορρίπτω την αίτησή σας."
Εναντίον της απόφασης του Επάρχου ο εφεσείων άσκησε προσφυγή η οποία απέτυχε. Με την παρούσα έφεση επιδιώκεται η ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης.
Ο εφεσείων ισχυρίστηκε πρωτόδικα ότι η επίδικη απόφαση ήταν προϊόν πραγματικής και νομικής πλάνης γιατί τα άρθρα 3, 4(1) και 8(1)(γ) του περί Ρυθμισεως Οδών και Οικοδομών Νόμου Κεφ. 96 τα οποία ο Επαρχος επικαλέσθηκε στην απόφασή του δεν ρυθμίζουν θέματα ανέσεων γειτονικών οικοδομών. Ισχυρίστηκε επίσης ότι δεν έγινε δέουσα έρευνα πριν από τη λήψη της επίδικης απόφασης.
Ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι η πρωτόδικη απόφαση περιέχει σφάλμα αναφορικά με την περιγραφή του σημείου της προτεινόμενης μετατροπής/διάνοιξης πόρτας. Το σφάλμα οφείλεται, καθώς διατείνεται, στο ότι το δικαστήριο παρέλειψε να διαγνώσει την πραγματική πλάνη κάτω από την οποία τελούσε ο Επαρχος κατά την εξέταση της αίτησης, γεγονός που επιμαρτυρείται στην προσβαλλόμενη απόφαση όπου γίνεται λόγος για διάνοιξη πόρτας στο δεύτερο όροφο της οικίας ενώ στην πραγματικότητα, το σημείο της προτεινόμενης διάνοιξης πόρτας είναι στον πρώτο όροφο.
Στην προσφυγή δεν εξειδεύεται η ισχυριζόμενη πραγματική πλάνη αναφορικά με το σημείο της συγκεκριμένης μετατροπής και συνεπώς ο εφεσείων δεν πρέπει να μέμφεται το δικαστήριο ότι δεν εντόπισε την δήθεν πλάνη του Επάρχου. Ωστόσο, ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσίβλητου υπέδειξε ότι η προτεινόμενη μετατροπή είναι αποτυπωμένη στο αρχιτεκτονικό σχέδιο που υπέβαλε ο εφεσείων μαζί με τη σχετική αίτηση και σ' αυτό η διάνοιξη της πόρτας τοποθετείται στο δεύτερο όροφο της οικίας. Το σχέδιο τούτο είναι επισυνημμένο στο περίγραμμα της αγόρευσης του εφεσίβλητου και όντως επιμαρτυρεί ότι η προτεινόμενη διάνοιξη της πόρτας είναι αποτυπωμένη στην κάτοψη του Β΄ ορόφου. Πέρα όμως από αυτά, προκύπτει ξεκάθαρα ότι ο εφεσίβλητος είχε σαφή αντίληψη της πραγματικής κατάστασης μέσω των επιτόπιων εξετάσεων και των περιγραφών που έγιναν σε συνάρτηση προς τα υπόλοιπα στοιχεία που αφορούν κάθε πτυχή της υπόθεσης. Κοινό σημείο αναφοράς ήταν ο μικρός εξώστης προς τον οποίο θα γινόταν η προτεινόμενη διάνοιξη της πόρτας. Συνεπώς, η όποια αναφορά του Επάρχου σε δεύτερο όροφο αντί σε πρώτο, αν η μετατροπή αφορούσε πράγματι τον πρώτο όροφο, θα πρέπει να θεωρείται ως ένα επουσιώδες λάθος που δεν επηρέασε με οποιοδήποτε τρόπο αρνητικά την εξέταση της αίτησης ή και το αποτέλεσμα της επίδικης απόφασης.
Ο ισχυρισμός του εφεσείοντα περί νομικής πλάνης επίσης δεν ευσταθεί. Η εν τίτλω προκάτοχος του εφεσείοντα προέβη στην προσθήκη βεράντας, πράξη η οποία εκ των υστέρων κρίθηκε παράνομη. Για την άρση της παρανομίας χορηγήθηκε καλυπτική άδεια υπό τον όρο ότι θα κτιζόταν τοίχος έτσι ώστε να παρεμποδίζεται η είσοδος ανθρώπων σε καθορισμένο ανοικτό χώρο και καθώς αναφέρεται στην επίδικη απόφαση:
"(γ) Για την ανέγερση του τοίχου υπήρξε συμφωνία μεταξύ της τότε ιδιοκτήτριας του τεμαχίου και της ιδιοκτήτριας των τεμ. 248 και 249 και ότι η έκδοση καλυπτικής άδειας για την βεράντα που ένωσε την οικοδομή με τον ανοικτό χώρο βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό και στη συμφωνία αυτή."
Είναι σαφές ότι ο εφεσίβλητος κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης έλαβε υπόψη ότι η τυχόν έγκριση της προτεινόμενης μετατροπής (διάνοιξη πόρτας προς τη βεράντα) θα ερχόταν σε αντίθεση με τον προϋπάρχοντα όρο της καλυπτικής άδειας οικοδομής, η επιβολή του οποίου αποτέλεσε την προϋπόθεση έκδοσης της καλυπτικής άδειας. Θα ήταν αντινομικό να αρθεί η προϋπόθεση έκδοσης της καλυπτικής άδειας διά της χορήγησης άδειας για μετατροπή που θα καταστρατηγούσε τη διευθέτηση που είχε γίνει.
Η επίδικη απόφαση λήφθηκε ύστερα από δέουσα έρευνα και στάθμιση όλων των παραγόντων, νομικών και πραγματικών που αφορούσαν την υπόθεση κάτω από τις συγκεκριμένες περιστάσεις.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.