|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 3 ΑΑΔ 504
20 Ιουλίου, 1999
[ΠΙΚΗΣ, Π.,ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΔΕΛΦΟΙ ΛΑΝΙΤΗ ΛΤΔ.,
Εφεσείοντες-Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
3. ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΤΕΛΩΝΕΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (ΑΡ. 2),
Εφεσιβλήτων-Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2372)
Διοικητική Πράξη — Εκτελεστή — Χαρακτηριστικά — Πληροφοριακές πράξεις με τις οποίες πληροφορείται ο διοικούμενος για τις πρόνοιες του νόμου και τις συνέπειες παράβασής του, δεν είναι εκτελεστές διοικητικές πράξεις — Δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο προσφυγής.
Πέραν του ανωτέρου τίτλου, η απόφαση διαβάζεται ως σύνολο, στο κείμενό της, με το οποίο υιοθετείται το σκεπτικό της απόφασης στην Α.Ε. 2373, ημερ. 20/7/99.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Νικήτας, Δ.) που δόθηκε στις 20 Νοεμβρίου, 1996 (Προσφυγή Αρ. 1006/95) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή των εφεσειόντων εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία καθόρισαν την ερμηνεία του όρου "εντελώς δωρεάν" και έκριναν ότι η επικόλληση ή περίληψη ξυστού κουπονιού της Coca-Cola στις συσκευασίες των αναψυκτικών καθιστά το κουπόνι "λαχείο" και όλο το σχέδιο παράνομο.
Χρ. Χριστοφίδης, για την Εφεσείουσα.
Τ. Πολυχρονίδου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Μ. Κρονίδης, Δ.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Η έφεση αυτή είναι στενά συνδεδεμένη με την έφεση 2373. Την απόφασή μας την εκδώσαμε σήμερα. Παρόμοιο αιτητικό της προσφυγής που αφορά την παρούσα έφεση περιείχετο επίσης και στην προσφυγή 1007/95 για την οποία εκδώσαμε την απόφασή μας στην πιο πάνω Αναθεωρητική Έφεση 2373.
Δεν θεωρούμε σκόπιμο να εκθέσουμε τα γεγονότα εκ νέου και στην παρούσα έφεση. Παραπέμπουμε προς τούτο στο κείμενο της Α.Ε. 2373.
Μετά την επιστολή ημερ. 2.11.95 προς την αιτήτρια-εφεσείουσα από το Υπουργείο Οικονομικών η πρώτη αποδέχθηκε το περιεχόμενο της. Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο της επιστολής της ημερ. 3.11.95:
"Αναφερόμεθα στην επιστολή σας ημερομηνίας 2 Νοεμβρίου 1995 προς τους δικηγόρους μας κ.κ. Λ. Παπαφιλίππου & Σία, σε απάντηση επιστολής των της ιδίας ημερομηνίας και παρά το γεγονός ότι διαφωνούμε με τις απόψεις σας όπως διατυπώνονται εν τούτοις για να ελαχιστοποιήσουμε τις ζημιές μας με την παρούσα διαβεβαιώνουμε ότι το υπό κρίση ξυστό κουπόνι θα διανέμεται εντελώς δωρεάν από τα κύρια πρατήρια διανομής και πώλησης αναψυκτικών και δεν πρόκειται να επικολληθεί ή να περιληφθεί σε κιβώτια ή φιάλες αναψυκτικών της Coca-Cola.
Παρακαλείσθε ως εκ τούτου να βεβαιώσετε ότι επιτρέπετε την κυκλοφορία του εν λόγω ξυστού κουπονιού.".
Το Υπουργείο Οικονομικών σε απάντηση της πιο πάνω επιστολής της εφεσείουσας απέστειλε επιστολή ημερ. 6.11.95 στην οποία επαναλαμβάνεται ότι "Τα ξυστά κουπόνια θα διανέμονται εντελώς δωρεάν." Και προειδοποιούσε στο τέλος της επιστολής του το Υπουργείο Οικονομικών ότι στην περίπτωση παραβίασης του όρου αυτού από την εφεσείουσα "δεν θα έχει άλλην εκλογή παρά να καταγγείλει την υπόθεση στην Αστυνομία".
Εναντίον αυτής της απόφασης του Υπουργείου Οικονομικών καταχωρήθηκε η προσφυγή 1006/95.
Τόσο στη γραπτή ένσταση όσο και στην αγόρευση τους στην προσφυγή οι εφεσίβλητοι πρόβαλαν τις ίδιες προδικαστικές ενστάσεις ως στην προσφυγή 1007/95 (Α.Ε. 2373) και επί πλέον πρόβαλαν ότι η εφεσείουσα στερείται εννόμου συμφέροντος αφού αποδέχθηκε ανεπιφύλακτα την επίδικη απόφαση με την επιστολή της ημερ. 3.11.95.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή της εφεσείουσας απεφάνθη ότι η αιτήτρια-εφεσείουσα δεν είχε έννομο συμφέρον αφού αποδέχθηκε χωρίς επιφύλαξη την επίδικη απόφαση με την επιστολή της ημερ. 3.11.95. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρει στη σελίδα 3 της απόφασής του:-
"Η αιτήτρια δεν μπορούσε υπό τις συνθήκες αυτές να καταπολεμήσει εκείνο το οποίο για δικούς της λόγους αποδέκτηκε. Η αιτήτρια δεν διατήρησε το έννομο συμφέρον που απαιτείται για να προσφύγει. Η αίτηση είναι απορριπτέα για έλλειψη έννομου συμφέροντος. Αν είχα να αποφασίσω και τις άλλες προδικαστικές ενστάσεις θα κατέληγα ασφαλώς λόγω της ταυτότητάς τους με τις ενστάσεις της άλλης προσφυγής στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα.".
Με τον πρώτο λόγο έφεσης προσβάλλεται ως εσφαλμένη η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η εφεσείουσα δεν διατήρησε το έννομο συμφέρον της, γιατί, όπως ισχυρίζεται, εξαναγκάσθηκε σε συμμόρφωση γιατί δεν είχε άλλη εκλογή και δεν εξέφραζε την ελεύθερη βούλησή της.
Με τον δεύτερο λόγο έφεσης η εφεσείουσα ισχυρίζεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα δεν απεφάσισε επί όλων των νομικών σημείων που εγέρθησαν στην προσφυγή.
Ο δικηγόρος για την εφεσείουσα ανέπτυξε τη θέση της εφεσείουσας ότι αυτή διατήρησε το έννομο συμφέρον της γιατί, όπως ισχυρίζεται, πρώτον εξέφρασε αμέσως τη διαφωνία της στην επιστολή της 3.11.95 και δεύτερο ότι η αποδοχή της επίδικης απόφασης ήταν η μοναδική διέξοδος προκειμένου να προλάβει τα Χριστούγεννα του 1995 και να ελαχιστοποιήσει τη ζημιά της. Υπήρξε δηλαδή "εξαναγκασμός" για την αποδοχή της απόφασης.
Η δικηγόρος για τους εφεσίβλητους υπεστήριξε την πρωτόδικη απόφαση η οποία είχε αποδεχθεί και τις δύο προδικαστικές ενστάσεις.
Κατά την ενώπιόν μας ακροαματική διαδικασία ζητήθηκε από τους δικηγόρους των διαδίκων, όπως και στην Α.Ε. 2373, να τοποθετηθούν επί ζητήματος που τέθηκε εάν δηλαδή η επιστολή ημερ. 6.11.95 περιέχει εκτελεστή διοικητική απόφαση. Και οι δύο πλευρές επέμειναν στις θέσεις τους όπως καταγράφονται στα περιγράμματα αγορεύσεων.
Μετά από επισταμένη μελέτη των γεγονότων και της νομικής πλευράς έχουμε καταλήξει στο ίδιο μεν αποτέλεσμα με το πρωτόδικο Δικαστήριο αλλά για διαφορετικό λόγο Η θέση μας είναι ότι η επιστολή ημερομηνίας 6.11.95 δεν περιέχει οποιαδήποτε εκτελεστή διοικητική πράξη ή απόφαση.
Παραπέμπουμε στο σκεπτικό της προ ολίγου εκδοθείσας απόφασής μας Εταιρεία Αδελφοί Λανίτη Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 496.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.