|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 3 ΑΑΔ 291
28 Μαΐου, 1999
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
KΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
Εφεσείουσα,
v.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ,
Εφεσιβλήτου.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2358)
Στρατός της Δημοκρατίας — Εισαγωγή στη Σχολή Ευελπίδων — Εξέταση καταλληλότητας υγείας — Η κρίση περί ακαταλληλότητας θα πρέπει να αιτιολογείται επαρκώς και με βάση τους Κανονισμούς και την Πάγια Διαταγή — Η «εξωτερική εμφάνιση» υποψηφίου αποτελεί εξωγενή παράγοντα, εκτός νομίμων κριτηρίων.
Οι εφεσείοντες με την έφεσή τους επεδίωξαν την ανατροπή της πρωτόδικης απόφαση με την οποία η απόφαση της Υγειονομικής Επιτροπής, με την οποία συμφώνησε ο Υπουργός Άμυνας, ότι ο εφεσίβλητος δεν κρίθηκε κατάλληλος για εισαγωγή του στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, ακυρώθηκε.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Η παρεχόμενη αιτιολογία είναι ανεπαρκής. Ενώ η Πάγια Διαταγή αναφέρεται σε δυσμορφίες που προκαλούν βαρειές λειτουργικές διαταραχές και το Παράρτημα Γ σε κάταγμα που προκαλεί ως εκ της θέσης του έκδηλες και σοβαρές λειτουργικές διαταραχές, στην προσβαλλόμενη απόφαση απλώς αναφέρεται ότι το παλιό κάταγμα της άρθρωση του εφεσίβλητου παρουσιάζει υπολείμματα λειτουργικών διαταραχών και συγκεκριμένα περιορισμό του υπτιασμού, χωρίς να αναφέρεται κατά πόσο οι διαταραχές αυτές είναι έκδηλες και σοβαρές, ούτε αν η παρέκκλιση του άξονα προκαλεί ανικανότητα περί την κανονική και ακριβή εκτέλεση των χειρισμών του όπλου.
Αντίθετα, αναφέρεται απλώς ότι η παραμόρφωση της άρθρωσης αφ' ενός προκαλεί προβλήματα στην εκτέλεση των καθηκόντων ενός αξιωματικού, εφ' ετέρου δε, δεν είναι συμβιβάσιμη με την παρουσία και την εξωτερική εμφάνισή του.
Προφανώς η αναφορά στην παρουσία και την εξωτερική εμφάνιση του εφεσίβλητου συνιστά εξωγενή παράγοντα αφού εισάγει στοιχεία εκτός των κριτηρίων που τίθενται, είτε από την Πάγια Διαταγή, είτε από τους Κανονισμούς.
Η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή και κανένας από τους προβαλλόμενους στην ειδοποίηση έφεσης λόγους δεν ευσταθεί.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Χρυσοστομής, Δ.) που δόθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου, 1996 (Προσφυγή Αρ. 490/95) με την οποία έγινε παραδεκτή η προσφυγή του εφεσίβλητου εναντίον της απόφασης της εφεσείουσας να τον απορρίψει για φοίτηση στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων γιατί η Υγειονομική Επιτροπή που είχε συσταθεί ειδικά για το θέμα, δεν τον έκρινε κατάλληλο για υπηρεσία στο Στρατό της Δημοκρατίας "λόγω ραιβού αγκώνος συνεπεία παλαιού κατάγματος εις κακήν θέσις παρωθέντος".
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσείουσα.
Ι. Νικολάου για κ.κ. Μαρκίδη, Μαρκίδη και Σία, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Tην απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Το 1993 ο εφεσίβλητος-αιτητής πέτυχε στις εξετάσεις για εισαγωγή του στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, αλλά η συσταθείσα Υγειονομική Επιτροπή δεν τον έκρινε κατάλληλο "λόγω ραιβού αγκώνος συνεπεία παλαιού κατάγματος εις κακήν θέσιν πορωθέντος". Η πιο πάνω απόφαση προσβλήθηκε με την προσφυγή 836/93 και ακυρώθηκε στις 14.10.1994 από το Ανώτατο Δικαστήριο, λόγω ανεπαρκούς αιτιολογίας.
Η Υγειονομική Επιτροπή επανεξέτασε την περίπτωση του αιτητή και στις 21.12.1994 απέρριψε και πάλι την αίτησή του με την ακόλουθη αιτιολογία:
"α) Ο υποψήφιος Χριστοδούλου Χαράλαμπος του Σάββα, κατά την εξέτασή του από την επιτροπή στις 31 Αυγούστου 93 παρουσίαζε ραιβό αγκώνα (παραμόρφωση) από παλαιό κάταγμα της άρθρωσης με υπολείμματα λειτουργικών διαταραχών (περιορισμός υπτιασμού).
β) Η αναφερόμενη παραμόρφωση της άρθρωσης αφ' ενός προκαλεί προβλήματα στην εκτέλεση των καθηκόντων ενός Αξιωματικου, αφ' ετέρου δε, δεν είναι συμβιβάσιμη με την παρουσία και την εξωτερική εμφάνισή του."
Με την πιο πάνω άποψη της Υγειονομικής Επιτροπής συμφώνησε στις 8.2.1995 ο Υπουργός Άμυνας. Η απόφασή του κοινοποιήθηκε στον εφεσίβλητο-αιτητή στις 28.2.1995. Εναντίον της απόφασης καταχωρήθηκε προσφυγή και το Δικαστήριο με απόφασή του ημερ. 24.9.1996 ακύρωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, γιατί η Υγειονομική Επιτροπή έλαβε υπ' όψιν στοιχείο που δεν περιλαμβάνεται στην Πάγια Διαταγή ή στους σχετικούς Κανονισμούς.
Οι καθ' ων η αίτηση εφεσίβαλαν την πιο πάνω απόφαση. Ισχυρίζονται ότι η ακυρωθείσα πράξη ήταν επαρκώς αιτιολογημένη, αφού η Πάγια Διαταγή ακολουθείται ως κατευθυντήρια γραμμή και οι καθ' ων η αίτηση απλώς συμμορφώθηκαν με αυτή. Εν πάση περιπτώσει, τυχόν μη επαρκής αιτιολόγηση δεν οδηγεί την πράξη σε ακύρωση, αφού η Πάγια Διαταγή δεν είναι δεσμευτική, αλλά σκοπό έχει μόνο τη διευκόλυνση της Υγειονομικής Επιτροπής και όχι τη θεμελίωση της απόφασής της. Είναι περαιτέρω η θέση των εφεσειόντων ότι η Πάγια Διαταγή αναφέρεται στην κατάταξη σε κατηγορίες των στρατευσίμων και όχι στην ικανότητα των υποψηφίων για φοίτηση σε στρατιωτικές σχολές.
Οι εφεσείοντες προβάλλουν τέλος τον ισχυρισμό ότι η εμφάνιση του χεριού του αιτητή δεν ήταν στοιχείο που θα μπορούσε να μείνει απαρατήρητο από την Υγειονομική Επιτροπή, αφού αυτή βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το κάταγμα και την αδυναμία εκτέλεσης όλων των αναγκαίων λειτουργιών του άκρου.
Ο Κανονισμός 5 (2) (στ) των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας Κανονισμών του 1990, Κ.Δ.Π. 90/90, προβλέπει ότι ο υποψήφιος για εισαγωγή σε ανώτατη στρατιωτική σχολή πρέπει απαραιτήτως να έχει κριθεί κατάλληλος για υπηρεσία στο στρατό από Υγειονομική Επιτροπή που συγκροτείται για το σκοπό αυτό από τον Υπουργό Άμυνας, σε συνεννόηση με τον Υπουργό Υγείας.
Από την άλλη, στην Πάγια Διαταγή υπ' αρ. 7-5/85 περί κρίσεως της σωματικής ικανότητος των κατατασσομένων στην Εθνική Φρουρά, ημερ. 21.1.1985, παρέχονται οι κατευθυντήριες γραμμές βάσει των οποίων γίνεται η γνωμάτευση για τη σωματική ικανότητα των κατατασσομένων, όπως αναφέρει, στο στράτευμα. Προβλέπεται επίσης (παραγρ. 18 της Διαταγής), ότι έργο των Υγειονομικών Επιτροπών είναι η εξέταση και γνωμάτευση επί της υγειονομικής κατάστασης του στρατιωτικού προσωπικού, τόσο κατά την κατάταξη, όσο και μετά από αυτή.
Στο Παράρτημα Γ της Πάγιας Διαταγής αναφέρεται αριθμός παθήσεων που καθιστούν την κατάταξη στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς αδύνατη. Οι αναφορές που ενδιαφέρουν στην παρούσα υπόθεση, είναι η παράγραφος 42 που προβλέπει "δυσμορφίες, διατάσεις και χαλαρώσεις αρθρώσεων, απότοκους καταγμάτων, διαστρεμμάτων, εξαρθρημάτων ή άλλων αιτίων, αν προκαλούν βαρειές λειτουργικές διαταραχές", η παράγραφος 52 που αναφέρεται σε "κάταγμα ουδόλως ή ατελώς ή εις κακήν θέσιν πωρωθέν και προκαλούν, ως εκ της θέσεώς του, εκδήλους και σοβαρές λειτουργικές διαταραχές" και η παράγραφος 678 που αναφέρεται σε "παρέκκλιση του άξονα του αντιβραχίου προς τα έξω ή έσω, εφ' όσον προκαλεί ανικανότητα περί την κανονική και ακριβή εκτέλεση των χειρισμών του όπλου".
Το επιχείρημα ότι η Πάγια Διαταγή εκδόθηκε για την κατάταξη των στρατευσίμων σε κατηγορίες και όχι για την ικανότητα των υποψηφίων για φοίτηση σε στρατιωτικές σχολές καταρρίπτεται από την παράγραφο 5 (δ) του Παραρτήματος Β που προβλέπει ότι "οι υποψήφιοι Παραγωγικών Σχολών του Στρατεύματος (Μονίμων Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Οπλιτών) κρίνονται ακατάλληλοι, εφ' όσον έχουν ανάστημα κάτω του 1,65 μ.". Η πιο πάνω αναφορά από μόνη της δείχνει ότι η Πάγια Διαταγή αφορά και αναφέρεται σαφώς και στους υποψήφιους των στρατιωτικών σχολών και συνεπώς εφαρμόζεται απόλυτα και στην παρούσα περίπτωση.
Η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Η παρεχόμενη αιτιολογία είναι ανεπαρκής. Ενώ η Πάγια Διαταγή αναφέρεται σε δυσμορφίες που προκαλούν βαρειές λειτουργικές διαταραχές και το Παράρτημα Γ σε κάταγμα που προκαλεί ως εκ της θέσης του έκδηλες και σοβαρές λειτουργικές διαταραχές, στην προσβαλλόμενη απόφαση απλώς αναφέρεται ότι το παλαιό κάταγμα της άρθρωσης του εφεσίβλητου παρουσιάζει υπολείμματα λειτουργικών διαταραχών και συγκεκριμένα περιορισμό του υπτιασμού, χωρίς να αναφέρεται κατά πόσο οι διαταραχές αυτές είναι έκδηλες και σοβαρές, ούτε αν η παρέκκλιση του άξονα προκαλεί ανικανότητα περί την κανονική και ακριβή εκτέλεση των χειρισμών του όπλου.
Αντίθετα, αναφέρεται απλώς ότι η παραμόρφωση της άρθρωσης, αφ' ενός προκαλεί προβλήματα στην εκτέλεση των καθηκόντων ενός αξιωματικού, αφ' ετέρου δε δεν είναι συμβιβάσιμη με την παρουσία και την εξωτερική εμφάνισή του.
Προφανώς η αναφορά στην παρουσία και την εξωτερική εμφάνιση του εφεσίβλητου συνιστά εξωγενή παράγοντα αφού εισάγει στοιχεία εκτός των κριτηρίων που τίθενται, είτε από την Πάγια Διαταγή, είτε από τους Κανονισμούς.
Κρίνουμε ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή και ότι κανένας από τους προβαλλόμενους στην ειδοποίηση έφεσης λόγους δεν ευσταθεί. Η έφεση απορρίπτεται και η πρωτόδικη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.