|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 3 ΑΑΔ 246
23 Iουνίου, 1997
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ,
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΗΣ
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΩΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
ΚΡΙΣΕΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ
3. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΑΝΑΚΡΙΣΕΩΝ
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ,
Εφεσείοντες-Καθ' ων η Αίτηση,
ν.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Αιτητή,
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1539)
Στρατός της Δημοκρατίας — Προαγωγές — Αξιολόγηση υποψηφίων — Υιοθέτηση της αρχής στη Ζαβρός κ.ά. v. Κυπριακής Δημοκρατίας — Δε συνέτρεχαν λόγοι για απόκλιση από την απόφαση στη Zαβρός.
Νομολογία — Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου δε δεσμεύεται από το λόγο πρωτόδικης απόφασης του Aνωτάτου Δικαστηρίου και ιδιαίτερα όταν τέθηκε ενώπιόν της και κρίθηκε λανθασμένος.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου επέτρεψε την παρούσα έφεση εφαρμόζοντας την αρχή που καθιέρωσε η Ζαβρός κ.ά. ν. Kυπριακής Δημοκρατίας. Στην υπόθεση εκείνη αποφασίστηκε ότι η κρίση αξιωματικών του Στρατού, βάσει της βαθμολογίας η οποία προβλέπεται στους περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμούς του 1990, (Κ.Δ.Π. 90/90) και η ανάλογη κατάταξή τους και για τα χρόνια που προηγήθηκαν της έκδοσης των Κανονισμών, δε συνεπάγεται την αναδρομική εφαρμογή του κανόνα τον οποίον εισάγει. Aποφασίστηκε επίσης στην παρούσα έφεση ότι η απόφαση στην προσφυγή Χριστοδούλου v. Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία επικαλέσθηκε ο εφεσίβλητος (στην οποία αποφασίστηκε ότι οι πιο πάνω Κανονισμοί άφησαν αμετάβλητη την αξιολόγηση των Aξιωματικών βάσει του νομοθετικού καθεστώτος που προβλεπόταν από τους περί Ιεραρχίας και Προαγωγής Mονίμων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας Κανονισμούς 1981-1986, οι οποίοι καταργήθηκαν) δε δεσμεύει την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αφού κρίθηκε λανθασμένη από την Ολομέλεια στη Ζαβρός.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Ζαβρός κ.ά. v. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 349,
Χριστοδούλου v. Δημοκρατίας, Προσφ. Aρ. 379/92, ημερ. 8/11/93,
Μαυρογένης v. Βουλής των Αντιπροσώπων κ.ά. (Aρ.3), (1996) 1(A) A.A.Δ. 315.
Έφεση.
Έφεση εναντίον απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου Kύπρου (Παπαδόπουλος, Δ.) που δόθηκε στις 12 Mαρτίου, 1992 (Προσφυγή αρ. 810/90) με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση των Στρατιωτικών Aρχών να μην προάξουν τον εφεσίβλητο με βάση τους περί Aξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Iεραρχία, Προαγωγές και Aφυπηρετήσεις) Kανονισμούς του 1990 (K.Δ.Π. 90/90).
Μ. Φλωρέντζος, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας μαζί με A. Δημητρίου, για τους Eφεσείοντες.
Xρ. Xριστοφίδης, για τον Eφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Στη Ζαβρός κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 349, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έκρινε το λόγο της πρωτόδικης απόφασης λανθασμένο. Αποφάσισε ότι η κρίση Αξιωματικών του Στρατού, βάσει της βαθμολογίας η οποία προβλέπεται στους περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμούς του 1990, (Κ.Δ.Π. 90/90) και η ανάλογη κατάταξή τους και για τα χρόνια που προηγήθηκαν της έκδοσης των Κανονισμών (18/5/90) δε συνεπάγεται την αναδρομική εφαρμογή του κανόνα τον οποίο εισάγει.
Είναι η θέση της Δημοκρατίας ότι η προσέγγιση των Στρατιωτικών Αρχών και στην προκείμενη περίπτωση υπήρξε ορθή και ότι η απόφαση περί του αντιθέτου του πρωτόδικου Δικαστηρίου πρέπει να παραμεριστεί. Εφαρμογή της αρχής, η οποία διατυπώνεται στη Ζαβρός, όντως δικαιολογεί τον παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης και επικύρωση της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης.
Προς υποστήριξη της θέσης που υιοθετείται από το πρωτόδικο Δικαστήριο, ο εφεσίβλητος επικαλέστηκε την απόφασή μου στην Προσφυγή 379/92 - Ανδρέας Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας - (8/11/93), στην οποία αποφασίστηκε ότι οι Κανονισμοί του 1990 (Κ.Δ.Π. 90/90) άφησαν αμετάβλητη την αξιολόγηση των Αξιωματικών, βάσει του νομοθετικού καθεστώτος που προβλεπόταν από τους περί Ιεραρχίας και Προαγωγής Μονίμων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας Κανονισμούς του 1981 έως 1986, οι οποίοι καταργήθηκαν.
Η Χριστοδούλου, όπως και ο λόγος κάθε πρωτόδικης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δεν ενέχει δέσμευση για την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η πειστική του αξία (του λόγου) εξασθενεί οποτεδήποτε συγκρούεται με απόφαση της Ολομέλειας. Όλως ιδιαίτερα ο λόγος της Χριστοδούλου, ο οποίος τέθηκε υπόψη της Ολομέλειας στη Ζαβρός και κρίθηκε λανθασμένος.
Το τελευταίο ερώτημα, το οποίο εξετάζεται, είναι κατά πόσο συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν απόκλιση από την απόφαση στη Ζαβρός.
Απόκλιση χωρεί για τους λόγους οι οποίοι εκτίθενται στη Μαυρογένης ν. Βουλής των Αντιπροσώπων κ.ά. - (Αίτηση Αρ. 1/95 - 26/3/96). Κανένας από αυτούς δε συντρέχει στην παρούσα υπόθεση.
Δεν έγινε εισήγηση, ούτε θα μπορούσε να ευσταθήσει ότι η σχετική αρχή, η οποία προκύπτει από τη Ζαβρός, είναι αδιαμφισβήτητα εσφαλμένη. Κατά συνέπεια, θα ακολουθήσουμε τη Ζαβρός και σ' αυτή την υπόθεση, διεργασία που επάγεται τον παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης και την επικύρωση της επίδικης διοικητικής απόφασης.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται.
Η επίδικη διοικητική απόφαση επικυρώνεται στην ολότητά της, βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα.