|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 3 ΑΑΔ 187
26 Μαΐου, 1993
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ. ΚΟΥΡΡΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Η. ΜΑΛΛΗΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ
ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ' ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1071).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας — Θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού — Αξία, προσόντα, αρχαιότητα — Προϊστάμενος Τμήματος — Συστάσεις υπέρ του ενδιαφερομένου προσώπου.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Σχέδια Υπηρεσίας—Πρόσθετα προσόντα — Εφεσείων κάτοχος Master Degree το οποίο δεν εθεωρείτο ως πρόσθετο προσόν από τα Σχέδια Υπηρεσίας.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Εμπιστευτικές Εκθέσεις Υποψηφίων — Αξία με βάση τις τελευταίες τέσσερεις Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Αξία και προσόντα του εφεσείοντα και του ενδιαφερομένου μέρους κατά το μάλλον ή ήττον ίσα.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συνεντεύξεις — Απόδοση υποψηφίων — "Πάρα πολύ καλή για τον εφεσείοντα και "πολύ καλή" για το ενδιαφερόμενο μέρος — Συνεκτίμηση της απόδοσης των υποψηφίων με τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις χωρίς να της αποδοθεί υπέρμετρη βαρύτητα.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (η Επιτροπή) διόρισε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού στο Τμήμα Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημοσίας Υγείας αντί τον εφεσείοντα. Και οι δύο είχαν περίπου τα ίδια προσόντα. Ο εφεσείων ήταν κάτοχος Master Degree του Hebrew University of Jerusalem, ενώ ο διορισθείς είχε ειδικότητα στην παθολογία και παρακολούθησε τρίμηνη σειρά μαθημάτων στο International Hospital Federation στο Λονδίνο. Το ενδιαφερόμενο μέρος προηγείτο σε αρχαιότητα τεσσάρων χρόνων και τριών μηνών από τον εφεσείοντα. Η αξία τους ήταν επίσης περίπου η ίδια.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επεκύρωσε την απόφαση της Επιτροπής η εγκυρότητα της οποίας αποτέλεσε αντικείμενο της παρούσας έφεσης. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
1. Ο εφεσείων δεν υπερέχει σε προσόντα από το ενδιαφερόμενο μέρος. To Master που κατέχει ο εφεσείων δεν θεωρείται πλεονέκτημα.
2. Η σύσταση του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών συνήδε απόλυτα με τα άλλα στοιχεία και ήταν σύμφωνη με τα καθιερωμένα κριτήρια, αξία-προσόντα-αρχαιότητα.
3. Η Επιτροπή είχε υπόψη την απόδοση των υποψηφίων στις συνεντεύξεις μέσα σε ένα λογικό πλαίσιο, αφού συνυπολόγισε την απόδοση στις συνεντεύξεις μαζί με τα άλλα αναγκαία και καθιερωμένα κριτήρια.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται χωρίς διάταγμα ως προς τα έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Σαββίδης, Δ.) που δόθηκε στις 28 Φεβρουαρίου, 1990 (Προσφυγή αρ. 465/88) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του αιτητή και επικυρώθηκε η απόφαση των εφεσιβλήτων - καθ' ων η αίτηση με την οποία διορίζετο το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.
Κ. Ευσταθίου, για τον εφεσείοντα.
Π. Χ" Δημητρίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους εφεσίβλητους.
Α.Σ.Αγγελίδης, για το ενδιαφερόμενο μέρος.
Cut. adv. vult.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο αδελφός Δικαστής κ. Γ. Παπαδόπουλος.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Η έφεση αυτή στρέφεται εναντίον της απόφασης Δικαστού του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία απέρριψε την προσφυγή του αιτητή και επεκύρωσε την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, με την οποία διορίζετο το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας.
Ο εφεσείοντας δεν πέτυχε να πείσει τον Πρωτόδικο Δικαστή ότι υπερτερούσε έκδηλα του ενδιαφερόμενου μέρους και η προσφυγή του απέτυχε και απερρίφθη.
Με την έφεση του αυτή ο εφεσείοντας ισχυρίζεται ότι,
"Το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του το γεγονός ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε με το συμπέρασμα ότι το Ενδιαφερόμενο Μέρος υπερείχε από τον εφεσείοντα με βάση αξία, προσόντα και αρχαιότητα ενώ τούτο δεν συνέβαινε στην πραγματικότητα και ότι οι συστάσεις του διευθυντή δεν ήτο τίποτε άλλο εκτός από το γεγονός ότι το Ενδιαφερόμενο Μέρος επροηγείτο κατά αρχαιότητα του εφεσείοντος στην προηγούμενη της κατεχομένης από τους υποψηφίους θέση."
Η υπόθεση αυτή έχει την ιστορία της από το 1983, όταν ο εφεσείοντας και το ενδιαφερόμενο μέρος διορίστηκαν στη θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής ως Πρώτοι Ιατρικοί Λειτουργοί. Οι διορισμοί όμως αυτοί ακυρώθησαν ύστερα από την Προσφυγή 301/83. (Βλέπε Λακαταμίτης ν. Δημοκρατίας (1985) 3 C.L.R. 2269.)
Μετά από την έκδοση της απόφασης στην Προσφυγή 301/83, έγινε επανεξέταση της πλήρωσης των θέσεων και διορίστηκε αναδρομικά ο Λακαταμίτης και ο εφεσείοντας. Εναντίον της απόφασης αυτής ο Φειδίας Θεοφάνους, που είναι το ενδιαφερόμενο μέρος στην υπό κρίση έφεση, καταχώρησε την Προσφυγή 465/86 και οι διορισμοί και πάλι ακυρώθησαν.
Στις 11/3/1988 η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας σε συνεδρία της επανεξέτασε το θέμα της πλήρωσης μίας κενής μόνιμης θέσης Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού, ύστερα από την ακύρωση από το Ανώτατο Δικαστήριο της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, ημερομηνίας 15/5/1986, σε ό,τι αφορά την προαγωγή του Κωνσταντίνου Μαλλή στην πιο πάνω θέση από την 1/5/1983. (Προσφυγή 465/86)
Στη συνεδρία της αυτή "η Επιτροπή, ύστερα από προσεκτική επανεξέταση και αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της στοιχεία με βάση τα καθιερωμένα τρία κριτήρια (αξία, προσόντα, αρχαιότητα), στο σύνολό τους, υιοθέτησε τη σύσταση του Διευθυντή για προαγωγή στη θέση του Φειδία Θεοφάνους".
Το πρακτικό της συνεδρίας αυτής της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας συμπερασματικά αναφέρει:
"Η Επιτροπή, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα νόμιμα στοιχεία που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο, έκρινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) ότι ο Φειδίας ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ υπερείχε του άλλου υποψήφιου και αποφάσισε να τον προαγάγει σαν τον πιο κατάλληλο στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, αναδρομικά από 1.5.83, δηλαδή την ίδια ημερομηνία από την οποία είχε γίνει η προαγωγή του Μαλλή στην πιο πάνω θέση, η οποία ακυρώθηκε με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην Προσφυγή 465/86."
Η αγόρευση του δικηγόρου του εφεσείοντα επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι στην απόφασή της η Επιτροπή βασίστηκε κατά κύριο λόγο στη σύσταση του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, η οποία όμως δεν συνήδε ή/και δεν ήταν σύμφωνη με τα καθιερωμένα κριτήρια, αξία - προσόντα - αρχαιότητα.
Στα πρακτικά της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας σχετικά με τη σύσταση του Διευθυντή αναφέρονται τα εξής:
"Στη συνέχεια προσήλθε στη συνεδρίαση ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας κ. Ανδρέας Μαρκίδης. Ο Διευθυντής ανάφερε τα εξής:
Ενόψει των διαφοροποιημένων στοιχείων και εφόσον οι υποψήφιοι έχουν περίπου τις ίδιες Εμπιστευτικές Εκθέσεις και έχοντας υπόψη του ότι ο Θεοφάνους προηγείται σε αρχαιότητα, κρίνει ως καταλληλότερο για προαγωγή στη θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού τον Θεοφάνους.
Προτού καταλήξει στην πιο πάνω σύσταση έλαβε υπόψη ότι ο Μαλλής διαθέτει το προσόν Master of Public Health Degree, the Hebrew University of Jerusalem, το οποίο όμως δε θεωρείται ως πρόσθετο προσόν από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο."
Από τα στοιχεία που υπάρχουν στο φάκελο είναι φανερό ότι το ενδιαφερόμενο μέρος έχει αρχαιότητα κατά 4 χρόνια και 3 μήνες. Αυτό είναι ένα αναντίλεκτο γεγονός, το οποίο βγαίνει αβίαστα από τους Πίνακες οι οποίοι ευρίσκονται ενώπιον του Δικαστηρίου.
Ως προς τα προσόντα, η σύσταση του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών δε φαίνεται να απέχει από την πραγματικότητα ή να μη συνάδει με τα στοιχεία που περιβάλλουν την υπόθεση.
Ο εφεσείοντας έχει δίπλωμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και Master of Public Health Degree του Hebrew University of Jerusalem, παρακολούθησε δε και courses in Foundation, Elective and Special Field Study and Dissertation στο Πανεπιστήμιο αυτό.
To ενδιαφερόμενο μέρος έχει περίπου τα ίδια προσόντα με τον αιτητή. Δεν έχει το Degree του Master in Public Health, αλλά έχει τρίμηνη σειρά μαθημάτων for Senior Hospital and Health Service Administrators from Overseas στο International Hospital Federation στο Λονδίνο, έχει δε και ειδικότητα στην Παθολογία, κάτι που δεν έχει ο εφεσείων.
Συμφωνούμε με την εισήγηση του δικηγόρου της καθ'ης η αίτηση πως δε φαίνεται ότι ο εφεσείοντας υπερέχει σε προσόντα από το ενδιαφερόμενο μέρος. Πρέπει να υποδείξουμε εν πάση περιπτώσει εδώ ότι το Master που κατέχει ο εφεσείοντας δεν θεωρείται πλεονέκτημα.
Ως προς την αξία, συνοπτικά αναφέρουμε ότι κατά τα τέσσερα τελευταία χρόνια των εμπιστευτικών εκθέσεων ο εφεσείοντας βαθμολογήθηκε ως "Λίαν Καλός" για το 1980 και 1981 και ως "Εξαίρετος" για το 1979 και 1982. Οι παρατηρήσεις που αναφέρονται για τις εκθέσεις είναι από τον Αξιολογούντα Λειτουργό, για το 1979 ότι "είναι εξαιρετικός, πλήρως κατηρτισμένος ιατρός" και για το 1982 ότι "εκτελεί τα καθήκοντα του με εξαιρετική επιτυχία". Το ενδιαφερόμενο μέρος για τα αντίστοιχα χρόνια βαθμολογήθηκε ως "Λίαν Καλός" για το 1979, 1980 και 1981 και ως "Εξαίρετος" για το 1982. Στην έκθεσή του για το 1981 αναφέρεται:
"Αξιοποιήθηκε πλήρως στον τομέα που εργάζεται. Είναι πολύ αφοσιωμένος και δραστήριος υπάλληλος, του αρέσει να αναλαμβάνει περισσότερες ευθύνες και απόδειξε ότι είναι αποτελεσματικός στην εκτέλεση των διοικητικών καθηκόντων του."
και για το 1982 "εκτελεί τα καθήκοντά του με ζήλο, αφοσίωση και εργατικότητα".
Κατά την κρίση μας, η σύσταση του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών συνήδε απόλυτα με τα άλλα στοιχεία και ήταν σύμφωνη με τα καθιερωμένα κριτήρια, αξία - προσόντα - αρχαιότητα.
Κατά τη γνώμη μας, η σύσταση του Διευθυντή δε στηρίχτηκε μόνο στην αρχαιότητα, όπως είναι η εισήγηση του δικηγόρου του εφεσείοντα, αλλά ευρισκόμενος στη μοναδική θέση του Προϊστάμενου που γνώριζε τόσο τις απαιτήσεις της θέσης, όσο και τις δυνατότητες των υποψηφίων, σε μιά πολύπλευρη και σφαιρική εξέταση όλων των στοιχείων, έκρινε ότι ο καταλληλότερος για τη θέση ήταν το ενδιαφερόμενο μέρος και με σύντομο και περιεκτικό τρόπο έθεσε τούτο ενώπιον της Επιτροπής, όπως το έχουμε εκθέσει πιο πάνω.
Ένα άλλο παράπονο του εφεσείοντα είναι ότι η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας δεν έδωσε την απαιτούμενη βαρύτητα ή σχεδόν καθόλου βαρύτητα στις συνεντεύξεις.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι ο αιτητής στη συνέντευξη αξιολογήθηκε ως "πάρα πολύ καλός", ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος ως "πολύ καλός". Δε συμφωνούμε με την εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή ότι δεν ελήφθη καθόλου υπόψη η συνέντευξη, απλώς δεν της εδόθη υπέρμετρη βαρύτητα. Τούτο είναι φανερό από το πρακτικό της συνεδρίας της Επιτροπής της 11/3/88 που αναφέρει:
"Η Επιτροπή για σκοπούς διακρίβωσης της αξίας των υποψήφιων έλαβε επίσης υπόψη την απόδοση των υποψήφιων στις ενώπιον της συνεντεύξεις (ο Θεοφάνους είχε αξιολογηθεί ως πολύ καλός και ο Μαλλής ως πάρα πολύ καλός), αποδίδοντας όμως σ' αυτήν όχι "υπέρμετρη" σημασία, αλλά συνεκτιμώντας την με τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις."
Προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η Επιτροπή είχε υπόψη την απόδοση των υποψηφίων στις συνεντεύξεις μέσα σε ένα λογικό πλαίσιο, αφού συνυπολόγισε την απόδοση στις συνεντεύξεις μαζί με τα άλλα αναγκαία και καθιερωμένα κριτήρια.
Καταλήγουμε ότι ο αιτητής απέτυχε να μας πείσει ότι έσφαλλε ο Πρωτόδικος Δικαστής στην απόφασή του να απορρίψει την προσφυγή και να επικυρώσει την επίδικη απόφαση.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς διάταγμα ως προς τα έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.