|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 3905
21 Νοεμβρίου, 1990
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΑΒΙΑΡΑΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 201/89).
Τελωνειακοί Δασμοί και Φόροι Καταναλώσεως — Μετατροπή οχήματος τύπου "VAN" σε "SALOON" — Υπόκειται στην καταβολή της ανάλογης διαφοράς δασμού λόγω της ταξινόμησής του σε διαφορετική δασμολογική κλάση — Κανονισμός 55(1) των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 — Δεν είναι ultra vires του εξουσιοδοτούντος νόμου, δηλαδή, του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (N. 86/72).
Διοικητική πράξη — Εκτελεστή — Προπαρασκευαστική διοικητική πράξη άλλης τελικής σύνθετης διοικητικής πράξης στην οποία και ενσωματώθηκε, δεν είναι εκτελεστή.
Ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για μετατροπή του οχήματός του από "VAN" σε "SALOON" η οποία εγκρίθηκε, νοουμένου ότι θα κατεβάλλετο η διαφορά δασμού ύψους £615,91. Κατέβαλε τον εν λόγω δασμό υπό διαμαρτυρία και επεφύλαξε τα δικαιώματά του, δυνάμει του Άρθρου 161 του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1967 (N. 82/67). Στην προσφυγή του, εισηγήθηκε ότι το Άρθρο 5 του Νόμου 86/72, δεν περιέχει πρόνοια που να εξουσιοδοτεί την επιβολή όρων ή την είσπραξη τελωνειακών δασμών ή φόρων και επομένως ο Κανονισμός 55(1) είναι ultra vires αυτού.
Η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ήγειρε προδικαστική ένσταση και ισχυρίστηκε ότι ο αιτητής δεν προσβάλλει το ύψος του δασμού αλλά τον όρο για καταβολή διαφοράς δασμών, χωρίς ο όρος αυτός να έχει προσβληθεί εντός της καθορισμένης προθεσμίας του Συντάγματος και που εν πάση περιπτώσει ο αιτητής αποδέχθηκε.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προδικαστική ένσταση και αποφάνθηκε ότι η άδεια που εκδόθηκε από την Υπηρεσία Επιθεωρήσεως Μηχανοκινήτων Οχημάτων αναφορικά με τη διαφορά εισαγωγικού δασμού, δεν ήταν από μόνη της εκτελεστή διοικητική πράξη γιατί ήταν προπαρασκευαστική της τελικής σύνθετης διοικητικής πράξης στην οποία ενσωματώθηκε η απόφαση που προσβάλλεται με την προσφυγή, η οποία ως εκ τούτου καταχωρήθηκε εμπρόθεσμα. Επίσης ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν έγινε αποδεκτή λόγω της υπό διαμαρτυρία καταβολής του εν λόγω δασμού από τον αιτητή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή και αποφάνθηκε ότι:
Ακόμη και στην περίπτωση παράλειψης του όρου για καταβολή της διαφοράς δασμού από τον Κανονισμό 55(1), ο αιτητής θα έπρεπε να την καταβάλει, διότι κατέχει όχημα άλλου τύπου από εκείνο που αρχικά τελωνίστηκε, το οποίο σύμφωνα με τον περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμο, φέρει λόγω της κατηγορίας του, διαφορετική δασμολογική επιβάρυνση.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενη υπόθεση:
Ματθαίου v. Δημοκρατίας και Άλλου (1990) 3 Α.Α.Δ. 3790.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Διευθυντή Tμήματος Tελωνείων να επιβάλει δασμό £615,91 υπό μορφή διαφοράς δασμού, πάνω σε όχημα, για τη μετατροπή του από "van" σε "saloon".
O Αιτητής παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Δ. Παπαδοπούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KOYPPHΣ, Δ.: Ο αιτητής με την προσφυγή αυτή, αιτείται:- "Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 11/2/1989 να επιβάλουν και/ή εισπράξουν δασμούς και/ή φόρους και/ή τέλη ύψους £615.91 υπό μορφήν διαφοράς δασμού ένεκα μετατροπής του οχήματος ΝΕ 629 από "VAN" σε "SALOON", είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή εστερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος".
Τα γεγονότα σε συντομία είναι τα εξής: Ο αιτητής ήταν ιδιοκτήτης του οχήματος ΝΕ 629 τύπου "VAN". Στις 18/9/1987 ο αιτητής υπόβαλε αίτηση στην Υπηρεσία Επιθεωρήσεως Μηχανοκινήτων Οχημάτων για χορήγηση άδειας για μετατροπή του οχήματός του από "VAN" σε "SALOON". Στις 18/9/1987, η αρμόδια αρχή ενέκρινε την αίτηση του αιτητή, νοουμένου ότι θα καταβάλλετο η διαφορά τελωνειακού δασμού (Παράρτημα 1 στην ένσταση). Η πιο πάνω άδεια παρατάθηκε μέχρι τις 28/2/1989.
Ο αιτητής στις 30/9/1987, με επιστολή του στο Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων, ζήτησε να πληροφορηθεί αν κατά την άποψή του υφίστατο διαφορά δασμών, καθώς και τη διαδικασία που έπρεπε να ακολουθηθεί (Παράρτημα 2 στην ένσταση). Ο Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων, με επιστολή του ημερομηνίας 29/10/87, πληροφορούσε τον αιτητή ότι υπάρχει διαφορά φόρων ή δασμού, ύψους £615.91.
Ο αιτητής, αφού προέβη σε μετατροπή του αυτοκινήτου του από "VAN" σε "SALOON", κατάθεσε στις 11/1/1989 στο Τελωνείο, £615.91 ως δασμό και/ή τέλη υπό διαμαρτυρία και επιφύλαξε τα δικαιώματά του, δυνάμει του άρθρου 161 του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1967 (αρ. 82/67).
Ο προβαλλόμενος λόγος για ακύρωση της επίδικης απόφασης, είναι ότι ο καθ' ου η αίτηση ενέργησε υπό καθεστώς πλάνης περί τα πράγματα και το Νόμο και επομένως η απόφασή του λήφθηκε καθ' υπέρβαση εξουσίας. Η απόφαση του Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων για £615.91, φαίνεται από το Έντυπο (Παράρτημα 3). Το Τμήμα Τελωνείων, αφού επέτρεψε ορισμένες εκπτώσεις επί της τιμής C.I.F. του πιο πάνω οχήματος, οι οποίες σχετίζονταν με την ηλικία και τις φθορές του οχήματος, επέβαλε σε αυτό το δασμολογικό συντελεστή ως εάν το όχημα είχε εισαχθεί ως "SALOON" και ακολούθως αφαίρεσε τον ήδη καταβληθέντα δασμό κατά την εισαγωγή του ως "VAN" και απαίτησε και έλαβε τη διαφορά που ήταν £615.91.
Σύμφωνα με τον Περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμο του 1978 (αρ. 18/78), τα οχήματα τύπου "VAN", εμπίπτουν στη δασμολογική κλάση 87.02.29 και επιβαρύνονται με εισαγωγικό δασμό οι συντελεστές του οποίου καθορίζονται ανάλογα με το βάρος και κόστος του σύμφωνα με τις πρόνοιες του τροποποιητικού Νόμου 63/83. Τα οχήματα "SALOON", υπάγονται στη δασμολογική κλάση 87.02.19.
Είναι η θέση του αιτητή ότι ο περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμος, αρ. 82/67, όπως τροποποιήθηκε, δεν περιλαμβάνει πρόνοια η οποία να εξουσιοδοτεί την εκ των υστέρων είσπραξη δασμών και φόρων ένεκα της μετατροπής οποιουδήποτε οχήματος από "VAN" σε "SALOON".
Ο αιτητής υποστήριξε ότι η άδεια του Τμήματος Χερσαίων Μεταφορών, Παράρτημα αρ. 1 στην ένσταση των καθ' ων η αίτηση, εκδόθηκε βάσει των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 και συγκεκριμένα βάσει του Κανονισμού 55(1) ο οποίος προβλέπει:
"55(1) Απαγορεύεται η αλλαγή, μετατροπή ή προσαρμογή της μηχανής ή του συστήματος οδηγήσεως ή πεδήσεως ή του κορμού κινητήρος ή του πλαισίου ή του αμαξώματος εγγεγραμμένου μηχανοκινήτου οχήματος ή οιαδήποτε αλλαγή, μετατροπή ή προσαρμογή επηρεάζουσα τας διαστάσεις ή το βάρος τοιούτου οχήματος, ή οιαδήποτε αλλαγή, προσαρμογή ή μετατροπή, συμπεριλαμβανομένης και της προσθήκης καθίσματος ή υαλοπινάκων εις τας πλευράς του οχήματος, ως εκ της οποίας μετατρέπεται το όχημα εις άλλον τύπον ή κατηγορίαν οχήματος, εκτός εάν τηρουμένων των διατάξεων του Κανονισμού 76 και υπό την επιφύλαξιν ότι θα καταβληθούν οι αναλογούντες εις τον νέον τύπον ή κατηγορίαν οχήματος δασμοί και φόροι δυνάμει των εκάστοτε εν ισχύι περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων, ο Έφορος παράσχη επί τούτω άδειαν και τηρηθώσιν οι εκάστοτε υπ' αυτού επιβαλλόμενοι όροι. Εάν επενεχθή αλλαγή, προσαρμογή ή μετατροπή κατά παράβασιν της παρούσης παραγράφου ή κατά παράβασιν όρου τεθέντος εις την παρασχεθείσαν υπό του Εφόρου άδειαν, η εγγραφή του οχήματος ακυρούται, προσέτι δε η άδεια κυκλοφορίας του οχήματος καθίσταται άκυρος και επιστρέφεται εις τον Έφορον ομού μετά του πιστοποιητικού καταλληλότητoς του οχήματος."
Ο αιτητής, εισηγήθηκε ότι από το κείμενο του πιο πάνω Κανονισμού, ιδιαίτερα της φράσης "... και υπό την επιφύλαξιν ότι θα καταβληθούν οι αναλογούντες εις τον νέον τύπον ή κατηγορίαν οχήματος δασμοί και φόροι δυνάμει των εκάστοτε εν ισχύι περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων ...", επιδέχεται δύο δυνατές ερμηνείες, ήτοι:
(α) Η καταβολή του επιπλέον δασμού θα γίνεται εάν και εφόσον υπάρχει σχετική πρόνοια στον περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμο, ή
(β) Η είσπραξη του δασμού καθίσταται δυνατή διά της πιο πάνω πρόνοιας του Κανονισμού 51(1), άσχετα με το αν υπάρχει τέτοια διάταξη στον περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμο.
Αν δοθεί η πρώτη ερμηνεία, εισηγήθηκε ο αιτητής, τότε δεν υπάρχει σχετική πρόνοια στο περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμο, που να επιτρέπει την είσπραξη περαιτέρω δασμών ή διαφορά δασμών ένεκα μετατροπής οχήματος. Με άλλα λόγια, είπε ο αιτητής, δεν υπάρχει πρόνοια που να επιτρέπει τη μεταπήδηση από μια δασμολογική κλάση σε άλλη.
Αν όμως δοθεί η δεύτερη ερμηνεία, υποστήριξε ο αιτητής, τότε αυτή η πρόνοια του Κανονισμού 55(1) είναι ultra vires του εξουσιοδοτούντος Νόμου, δηλαδή του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (Νόμος 86/72), όπως τροποποιήθηκε.
Ο αιτητής εισηγήθηκε, ότι το άρθρο που εξουσιοδοτεί την έκδοση των πιο πάνω Κανονισμών, είναι το άρθρο 5, από το λεκτικό του οποίου είναι φανερό πως δεν υπάρχει οποιαδήποτε πρόνοια στον πιο πάνω Νόμο υπ' αριθμό 86/72 που να εξουσιοδοτεί την επιβολή όρων ή την είσπραξη τελωνειακών δασμών ή φόρων και επομένως η υπό κρίση πρόνοια εξέρχεται του σκοπού και του γράμματος του Νόμου και είναι ultra vires αυτού.
Η δικηγόρος των καθ'ων η αίτηση ήγειρε ένα προδικαστικό θέμα, το εξής: Ο αιτητής δεν μπορεί να προσβάλει την είσπραξη του ποσού των £615.91 που αντιπροσωπεύει διαφορά δασμού, ένεκα της μετατροπής του οχήματος από "VAN" σε "SALOON". Ο αιτητής, με την προσφυγή αυτή ζητά ουσιαστικά, η δικηγόρος εισηγήθηκε, την ακύρωση της απόφασης αναφορικά με τον όρο για καταβολή διαφοράς δασμών χωρίς αυτός ο όρος να έχει προσβληθεί εντός της προβλεπομένης από το Σύνταγμα χρονικής προθεσμίας και που εν πάση περιπτώσει ο αιτητής αποδέχεται. Η δικηγόρος υποστήριξε ότι ο αιτητής δεν προσβάλλει το ύψος του δασμού και σε περίπτωση απόφασης ακυρώσεως της είσπραξης του πιο πάνω ποσού, αυτό θα συνεπάγεται ακύρωση του όρου για καταβολή της διαφοράς του τελωνειακού δασμού χωρίς ο όρος αυτός να έχει προσβληθεί.
Η απάντηση του αιτητή πάνω στο θέμα αυτό, είναι ότι η άδεια που εκδόθηκε από την Υπηρεσία Επιθεωρήσεως Μηχανοκινήτων Οχημάτων δεν μπορούσε να προσβληθεί ως προς το πληροφοριακό της μέρος, αναφορικά με τη διαφορά τελωνειακού δασμού, γιατί δεν ήταν από μόνη της εκτελεστή διοικητική πράξη και επιπρόσθετα γιατί ήταν προπαρασκευαστική διοικητική πράξη μιας άλλης τελικής σύνθετης διοικητικής πράξης ή απόφασης, στην οποία και ενσωματώθηκε η πράξη ή/και απόφαση του καθ' ου η αίτηση που προσβάλλεται με την προσφυγή αυτή, εμπρόθεσμα.
Ούτε μπορεί να προβληθεί ο ισχυρισμός του καθ' ου η αίτηση, υποστήριξε ο αιτητής, ότι ο αιτητής αποδέχτηκε την προσβαλλόμενη απόφαση, γιατί η τελική εκτελεστή απόφαση του καθ' ου η αίτηση δεν έγινε καθόλου αποδεκτή, για το λόγο ότι ο αιτητής κατέβαλε τον επιπρόσθετο δασμό των £615.91 υπό διαμαρτυρία.
Πάνω στο θέμα αυτό, συμφωνώ με την επιχειρηματολογία του αιτητή και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο αιτητής δεν έχει αποδεχτεί την υπό κρίση απόφαση, γιατί κατέβαλε το ποσό υπό διαμαρτυρία και περαιτέρω, η άδεια της Υπηρεσίας Επιθεωρήσεως Μηχανοκινήτων Οχημάτων δεν ήταν από μόνη της εκτελεστή διοικητική πράξη και δεν μπορούσε να προσβληθεί. Επιπλέον, ήταν προπαρασκευαστική διοικητική πράξη μιας άλλης τελικής σύνθετης διοικητικής πράξης ή απόφασης, στην οποία και ενσωματώθηκε και που ο αιτητής προσβάλλει εμπρόθεσμα με την προσφυγή αυτή.
Αναφορικά με τον Κανονισμό 55(1) των Κανονισμών, η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση εισηγήθηκε ότι δεν είναι ultra vires του εξουσιοδοτούντος Νόμου, δηλαδή του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (Νόμος 86/72), όπως τροποποιήθηκε.
Η θέση των καθ' ων η αίτηση, είναι η εξής: Το άρθρο 5(1) του πιο πάνω Νόμου, αναφέρει ότι:
"Το Υπουργικόν Συμβούλιον δύναται να εκδώσει Κανονισμούς δι άπαντας ή τινας των ακολούθων σκοπών:
(α) Ίνα ρυθμίση, τη καταβολή των τελών των εκτιθεμένων εν Μέρει Ι του συνημμένου τω παρόντι Νόμω Παραρτήματος, την εις κατηγορίας κατάταξιν, την εγγραφήν και παροχήν αδειών ...
(β) Ίνα ρυθμίση τα της κατασκευής, τα των διαστάσεων, βάρους, σχεδίων, εξαρτημάτων, συσκευών και λοιπών ειδών μηχανοκινήτων οχημάτων και ρυμουλκουμένων τοιούτων, προς τούτοις δε καθορίζη γενικώς του όρους χρήσεως αυτών:
.................................................................................................
(ιθ) ίνα καθορίση παν ότι δυνάμει του παρόντος Νόμου χρήζει ή είναι δεκτικόν καθορισμού."
Ο Κανονισμός 55(1) των Κανονισμών, δεν επιτρέπει τη μετατροπή εγγεγραμμένου μηχανοκινήτου οχήματος τύπου "VAN", σε τύπο "SALOON", χωρίς να καταβληθούν οι αναλογούντες από τον περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμο (στη συγκεκριμένη περίπτωση αρ. 58/88) δασμοί, που αναλογούν στην κατηγορία μηχανοκινήτου οχήματος τύπου "SALOON".
To αυτοκίνητο του αιτητή, κατασκευάστηκε ως "VAN" και οι όροι χρήσεώς του και τα καταβαλλόμενα τέλη και/ή καταβαλλόμενοι δασμοί, ήταν καθορισμένοι. Ο Κανονισμός 55(1), προνοεί ότι δεν επιτρέπονται οι αναφερόμενες σ' αυτό μετατροπές του οχήματος ή ο τύπος αυτού, εκτός υπό ορισμένους όρους, οι οποίοι αναφέρονται σ' αυτόν. Συνεπώς, ο πιο πάνω Κανονισμός είναι μέσα στα πλαίσια του εξουσιοδοτούντος Νόμου και δεν είναι ultra vires.
Συμφωνώ με την πιο πάνω θέση των καθ' ων η αίτηση, ότι ο Κανονισμός 55(1) δεν είναι ultra vires, αλλά μέσα στα πλαίσια του εξουσιοδοτούντος Νόμου, δηλαδή του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (Νόμος 86/72), όπως τροποποιήθηκε. Αυτό προκύπτει από το λεκτικό του άρθρου 5 και ο Κανονισμός 55, δεν εξέρχεται του σκοπού που επιδιώκει ο εξουσιοδοτών Νόμος.
Σχετική είναι η απόφαση Καλλιόπης Νεάρχου Ματθαίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3790, με το σκεπτικό της οποίας συμφωνώ και υιοθετώ. Στην πιο πάνω απόφαση, αποφασίστηκε ότι ο Κανονισμός 55(1) δεν είναι ultra vires του εδαφίου (1) του άρθρου 5 του εξουσιοδοτούντος Νόμου.
Επίσης, με τον πιο πάνω Κανονισμό, δεν επιβάλλεται δασμός, αλλά τίθεται απλώς όρος ότι για να δοθεί άδεια για την μετατροπή του τύπου του οχήματος που ταξινομείται στη δασμολογική κλάση 87.02.29, σε τύπο οχήματος που ανήκει στη δασμολογική κλάση 87.02.19, πρέπει να καταβληθεί η ανάλογη διαφορά δασμού.
Το αυτοκίνητο του αιτητή, τελωνίστηκε στην κατηγορία "VAN" και καταβλήθηκε ο δασμός που προβλέπεται από τη δασμολογική κλάση του "VAN". Το πιο πάνω αυτοκίνητο, ήταν εγγεγραμμένο ως "VAN", τηρούσε τις προϋποθέσεις του οχήματος τύπου "VAN", η δε χρήση του ήταν ανάλογη με τον τύπο αυτό.
Το όχημα τύπου "SALOON" ταξινομείται σε διαφορετική δασμολογική κλάση και ο αιτητής μετά τη μετατροπή του οχήματος κατέχει όχημα που ταξινομείται σε άλλη δασμολογική κλάση, εγγράφεται ως "SALOON" και χρησιμοποιείται όχι ως "VAN" αλλά ως "SALOON".
Επίσης, συμφωνώ με την εισήγηση των καθ' ων η αίτηση ότι και αν ο πιο πάνω όρος παραλείπετο από τον Κανονισμό 55(1), ο αιτητής θα έπρεπε και πάλι να καταβάλει τη διαφορά δασμού, διότι κατέχει όχημα τύπου "SALOON" και όχι "VAN" όπως το εισήξε, το οποίο σύμφωνα με τον περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμο, φέρει τη συγκεκριμένη για την κατηγορία του, φορολογική επιβάρυνση. Μετά τη μετατροπή του σε "SALOON", αυτό ανήκει σε νέα δασμολογική κλάση από αυτή του "SALOON".
Δεν είναι αναγκαία οποιαδήποτε πρόνοια στον περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμο για είσπραξη δασμού για μετατροπή οχήματος από "VAN" σε "SALOON", διότι ήδη υπάρχει στο Νόμο η ταξινόμηση του οχήματος τύπου "SALOON" σε συγκεκριμένη δασμολογική κλάση και δεν είναι δυνατό να είναι εγγεγραμμένο χωρίς να έχουν καταβληθεί οι αναλογούντες βάσει των σχετικών Νόμων δασμοί και/ή τέλη.
Ο αιτητής, επέλεξε να κατέχει τώρα και να κυκλοφορεί όχημα τύπου "SALOON" και όχι "VAN", όπως αρχικά τελωνίστηκε, το οποίο φέρει διαφορετική δασμολογική επιβάρυνση και τέλη, βάσει των σχετικών Νόμων.
Για όλους του πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.