|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 3790
15 Νοεμβρίου, 1990
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΝΕΑΡΧΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ,
Αιτήτρια,
v.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΟΥ
ΕΦΟΡΟΥ MHXANOKINHTΩN ΟΧΗΜΑΤΩΝ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 644/88).
Tελωνειακοί Δασμοί και Φόροι Καταναλώσεως — Mηχανοκίνητα οχήματα — Δευτερογενής νομοθεσία — Εξουσία της αρμόδιας αρχής, για επιβολή δασμού ως προϋπόθεση για μετατροπή οχήματος από μια κατηγορία σε άλλη — Δεν είναι ultra vires του εξουσιοδοτούντος νόμου — Κανονισμός 55 των Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 (Κ.Δ.Π. 66/84) — Η αιτήτρια δε στερείται του δικαιώματός της να αμφισβητήσει την απόφαση της αρμόδιας αρχής αν κατέβαλε τον επιβληθέντα δασμό με επιφύλαξη των δικαιωμάτων της.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της αιτήτριας εναντίον της απόφασης των αρμοδίων αρχών για την καταβολή δασμού για τη μετατροπή του οχήματός της από βαν σε σαλούν και αποφάνθηκε ότι η εξουσία για έκδοση των σχετικών κανονισμών, πηγάζει από την εξουσία που παρέχεται από το Άρθρο 5(1) των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμων του 1972-1983. Ο Κ.55 αποτελεί έκφραση άσκησης της εξουσίας που παρέχεται στο Υπουργικό Συμβούλιο δυνάμει του εξουσιοδοτικού νόμου να ρυθμίζει θέματα που αφορούν τους όρους μετατροπής της κατηγορίας οχήματος. Το ότι ο φόρος ή το τέλος το οποίο καταβάλλεται παραλληλίζεται και είναι προσαρμοσμένο στο δασμολόγιο για την κατάταξη των οχημάτων για δασμολογικούς σκοπούς, δε συνταυτίζει τη μετατροπή με οποιαδήποτε μορφή τελώνισης των εμπορευμάτων.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση για την καταβολή δασμού για την μετατροπή οχήματος της αιτήτριας από αυτοκίνητο εμπορικής χρήσης σε αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης.
Π. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Δ. Παπαδοπούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια αμφισβητεί της εγκυρότητα της απόφασης των αρμοδίων αρχών για την καταβολή δασμού για τη μετατροπή του οχήματός της από βαν (αυτοκίνητο εμπορικής χρήσης) σε σαλούν (αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης) για ένα ουσιαστικά λόγο, όπως προσδιορίζεται στη γραπτή αγόρευση που υποβλήθηκε εκ μέρους της, επειδή ο κανονισμός βάσει του οποίου επιβλήθηκε ο σχετικός φόρος ή δασμός αντίκειται προς τις πρόνοιες του εξουσιοδοτικού νόμου βάσει του οποίου εκδόθηκε.
Η εισήγηση είναι ότι ο Κανονισμός 55 των Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως, Κανονισμών του 1984 (Κ.Δ.Π. 66/84), ο οποίος παρέχει εξουσία για την επιβολή δασμού ή φόρου ως προϋπόθεση για τη μετατροπή οχήματος από μια κατηγορία σε άλλη, εκδόθηκε έξω από το πλαίσιο του εξουσιοδοτικού νόμου και για το λόγο αυτό στερείται νομικής υπόστασης (ULTRA-VIRES). Tο άλλο θέμα που εγείρεται προς εξέταση από τους καθ' ων η αίτηση είναι κατά πόσο η αιτήτρια αποδέκτηκε την επίδικη απόφαση με την καταβολή του επιβληθέντος δασμού, ανάλογου με τη διαφορά μεταξύ του δασμού για την εισαγωγή οχήματος βαν και οχήματος σαλούν χωρίς τη διατύπωση επιφύλαξης για το δικαίωμά της να αμφισβητήσει την πράξη.
Ως θέμα λογικής προτεραιότητας η επίλυση του δεύτερου θέματος προέχει του πρώτου διότι αν κριθεί ότι η ένσταση ευσταθεί η αιτήτρια δε νομιμοποιείται να αξιώσει την αναθεώρηση της σχετικής απόφασης.
Μετά από συνεκτίμηση της μαρτυρίας η οποία έχει κατατεθεί ως προς τη διατύπωση προφορικής επιφύλαξης κατά το χρόνο καταβολής του δασμού από την αιτήτρια, το σύζυγό της και τον κ. Χρίστου, Τελωνειακό Λειτουργό, καταλήγω ότι δεν μπορώ να αποκλείσω ότι η αιτήτρια επιφύλαξε το δικαίωμά της να αμφισβητήσει την επίδικη απόφαση με προσφυγή στο Δικαστήριο, τόσο ενώπιον των αρμοδίων αρχών του Τμήματος Μηχανοκινήτων Οχημάτων όσο και ενώπιον των Τελωνειακών Αρχών. Συνεπώς το μόνο θέμα το οποίο παραμένει προς εξέταση είναι το νομικό υπόβαθρο του Κ. 55 των Κανονισμών του 1984. Η εξουσία για έκδοση των κανονισμών πηγάζει όπως ρητά αναφέρεται στο προοίμιο τους από την εξουσία που παρέχεται από το άρθρο 5(1) του Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμων του 1972-1983.
Σύμφωνα με τις ρητές διατάξεις της παραγράφου (ιη) του Εδαφίου 1 του άρθρου 5 του εξουσιοδοτικού νόμου παρέχεται εξουσία για τη ρύθμιση μεταξύ άλλων των όρων μετατροπής της κατηγορίας οχήματος. Ανάλογη εξουσία παρέχεται έμμεσα και από τις διατάξεις της παραγράφου (α) του ιδίου εδαφίου που προβλέπει τη ρύθμιση μέσω κανονιστικών διατάξεων της κατηγορίας κατάταξης οχήματος. Οι πρόνοιες των πιο πάνω διατάξεων είναι σαφείς ως προς το εύρος της εξουσιοδότησης ώστε να παρέλκει ανάγκη εξέτασης και αναφοράς σε άλλες παραγράφους του άρθρου 5(1). Καταλήγω ότι ο εξουσιοδοτικός νόμος παρείχε εξουσία στο Υπουργικό Συμβούλιο να ρυθμίζει θέματα που αφορούν τους όρους μετατροπής οχήματος. Ο Κ. 55 αποτελεί έκφραση της άσκησης αυτής της εξουσίας και εντάσσεται στα πλαίσια του εξουσιοδοτικού νόμου. Το ότι οι πρόνοιες του Κ. 55 δε συμπίπτουν με τις διατάξεις των Περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων 1978-1983 (Ν. 18/78) δεν αποστερεί τις αρχές από την εξουσία για την επιβολή όρου για την καταβολή ποσού (ίσου προς τον αναλογούντα δασμό ως προϋπόθεση για τη μετατροπή οχήματος από μια κατηγορία σε άλλη. Ο δασμός ο οποίος καταβάλλεται δεν αποτελεί απόρροια της τελώνισης των εμπορευμάτων αλλά προϋπόθεση για τη μετατροπή του οχήματος από μια κατηγορία σε άλλη. Το ότι ο φόρος ή τέλος το οποίο καταβάλλεται παραλληλίζεται και είναι προσαρμοσμένο στο δασμολόγιο για την κατάταξη των οχημάτων για δασμολογικούς σκοπούς δε συνταυτίζει τη μετατροπή με οποιαδήποτε μορφή τελώνισης των εμπορευμάτων. Συνιστά αυτοτελή διάταξη η οποία διέπει τους όρους για τη μετατροπή οχήματος από μια κατηγορία σε άλλη.
H προσφυγή απορρίπτεται. Η επίδικη απόφαση βεβαιώνεται στην ολότητά της βάσει του άρθρου 146.1 (α) του Συντάγματος. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.