|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 2503
14 Ιουλίου, 1990
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΡΜΗΣ ΟΝΗΣΙΦΟΡΙΔΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 33/90).
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Μεταθέσεις — Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας — Εισήγηση του Διευθυντή αναφορικά με μετάθεση εκπαιδευτικού — Η μετάθεση δεν έχει σχέση με την έδρα αλλά με την αλλαγή του τόπου εργασίας — Η αντίθετη θεώρηση του Διευθυντή αναφορικά με το θέμα αυτό ήταν αποτέλεσμα πλάνης περί το νόμο και τα πράγματα — Πεπλανημένη ήταν επίσης και η απόφαση της Ε.Ε.Υ. που την υιοθέτησε — Ακύρωση της μετάθεσης.
Λέξεις και Φράσεις — "Μετάθεσις" στον περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Τροποποιητικό) Νόμο του 1985 (Ν. 4/85) Άρθρο 2.
Λέξεις και Φράσεις — "Έδρα" στο Άρθρο 2 του Ν. 4/85.
Λέξεις και Φράσεις — "Τόπος εργασίας" στο Άρθρο 2 του Ν. 4/85.
Διοικητική πράξη — Εκτελεστή — Μετάθεση — Αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη εφόσον επιφέρει μεταβολή στα έννομα συμφέροντα του αιτητή λόγω μετακίνησής του από και προς τον τόπο που μετατίθεται.
Ο αιτητής, μόνιμος κάτοικος Πάφου, είναι Επιθεωρητής Β' Ειδικών Μαθημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης. Μετά την προαγωγή του στη θέση αυτή, η Ε.Ε.Υ. αποφάσισε την τοποθέτησή του στην Πάφο και Λεμεσό. Η μετάθεση ανακλήθηκε αφού έγινε αποδεκτή ένσταση ότι η τοποθέτηση εκπαιδευτικού αποφασίζεται μόνο κατά το διορισμό ή προαγωγή του. Στη συνέχεια αποφασίστηκε η μετάθεση του αιτητή για εκπαιδευτικούς λόγους, από τα Επαρχιακά Γραφεία Παιδείας Λεμεσού και Πάφου στο Επαρχιακό Γραφείο Παιδείας Λεμεσού, αφού λήφθηκε υπόψη σχετική εισήγηση του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης.
Στην προσφυγή, απορρίφθηκε προδικαστική ένσταση της Ε.Ε.Υ. ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν ήταν εκτελεστή. Αποφασίστηκε ότι η μετάθεση ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη, αφού επέφερε μεταβολή στα έννομα συμφέροντα του αιτητή με τη δημιουργία υποχρέωσης για μετακίνησή του από Πάφο προς Λεμεσό.
Το Ανώτατο Δικαστήριο εξετάζοντας την ουσία της προσφυγής, αποφάνθηκε ότι:
Το Άρθρο 2 του Ν. 10/69 όπως τροποποιήθηκε, καθορίζει ότι η "έδρα" είναι ο τόπος κατοικίας του εκπαιδευτικού και τη διαχωρίζει από τον τόπο εργασίας. Η αναφορά του Διευθυντή σε "δύο έδρες" ήταν αποτέλεσμα πλάνης περί το νόμο και τα πράγματα, εφόσον ο αιτητής είχε "δύο τόπους εργασίας" στη Λεμεσό και Πάφο, αλλά μόνο μία "έδρα" την Πάφο. Η αποδοχή της εισήγησης του Διευθυντή από την Ε.Ε.Υ. είναι επίσης αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και το νόμο. Συνεπώς η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Eκπαιδευτικής Yπηρεσίας να μεταθέσει τον αιτητή από τα Eπαρχιακά Γραφεία Παιδείας Λεμεσού και Πάφου στο Eπαρχιακό Γραφείο Παιδείας Λεμεσού.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Aιτητή.
Σ. Μάτσας, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
XATZHTΣAΓΓAPHΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (που στη συνέχεια θα αναφέρεται ως Ε.Ε.Υ.) που του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 12.12.89, με την οποία ο αιτητής μετατέθηκε από τα Επαρχιακά Γραφεία Παιδείας Λεμεσού και Πάφου στο Επαρχιακό Γραφείο Λεμεσού από 15.12.89.
Ο αιτητής είναι Επιθεωρητής Β' Ειδικών Μαθημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης. Μετά την προαγωγή του στη θέση αυτή, η Ε.Ε.Υ. αποφάσισε την τοποθέτησή του στην Πάφο και Λεμεσό.
Η Ε.Ε.Υ., στις 21.10.89, μετά από εισήγηση του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης αποφάσισε ότι η τοποθέτηση του κ. Ονησιφορίδη αφορά το Επαρχιακό Γραφείο Παιδείας Λεμεσού (και όχι Λεμεσού και Πάφου).
Στις 30.11.89 η Ε.Ε.Υ., μετά από ένσταση του δικηγόρου του αιτητή, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η τοποθέτηση εκπαιδευτικού αποφασίζεται μόνο κατά το διορισμό ή προαγωγή του, ανακάλεσε την προηγούμενη απόφασή της.
Στις 8.12.89 ο Διευθυντής Δημοτικής Εκπαίδευσης, με σημειωμά του, υπέβαλε την ακόλουθη νέα εισήγηση προς την Ε.Ε.Υ.:
"Κάθε επιθεωρητής, όπως και κάθε άλλος εκπαιδευτικός ή δημόσιος υπάλληλος, είναι τοποθετημένος σε μία έδρα. Τοποθέτηση ενός επιθεωρητή σε δύο έδρες είναι αντικανονική. Ως έδρα ενός επιθεωρητή ορίζεται το Επαρχιακό Γραφείο Παιδείας, στο οποίο υπάγονται οι περισσότεροι δάσκαλοι τους οποίους επιθεωρεί.
Στην περίπτωση του κ. Ονησιφορίδη, όταν το 1983 έγινε για πρώτη φορά η τοποθέτησή του, προφανώς υπήρξε κάποια σύγχυση μεταξύ της εκπαιδευτικής του περιφέρειας, που ήταν κυρίως η Λεμεσός και η Πάφος και της έδρας του, που έπρεπε να ήταν μόνο το Επαρχιακό Γραφείο Λεμεσού. Για τακτοποίηση της κάποιας παρεξήγησης που υπήρξε στο θέμα της διπλής έδρας, γράφτηκε από σας η επιστολή της σελ. 61. Επειδή αυτό πιθανό να μην είναι αρκετό (έτσι ισχυρίζεται και ο κ. Αγγελίδης) τότε εισηγούμαι τη μετάθεση του κ. Ονησιφορίδη από Λεμεσό-Πάφο στο Επαρχιακό Γραφείο Παιδείας Λεμεσού, με βάση την αρχή που αναφέρεται στην πρώτη παράγραφο αυτού του σημειώματος."
H E.E.Y., στις 11.12.1989, αποφάσισε τη μετάθεση του αιτητή. Απόσπασμα από τα πρακτικά της συνεδρίασης παραθέτω πιο κάτω:
"Σε συνέχεια της απόφασής της με ημερ. 30.11.89, η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη την εισήγηση του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης (σημείωμα 16 στο φάκελο 1019/2Π) καθώς και όλα τα στοιχεία και έγγραφα που υπάρχουν στο φάκελο του ενδιαφερομένου, αποφασίζει για εκπαιδευτικούς λόγους τη μετάθεση του κ. Ερμή Ονησιφορίδη από 15.12.89 από τα Επαρχιακά Γραφεία Παιδείας Λεμεσού και Πάφου στο Επαρχιακό Γραφείο Παιδείας Λεμεσού."
Το πρώτο θέμα που εγείρεται στην προσφυγή είναι η προδικαστική ένσταση του δικηγόρου της καθ' ης η αίτηση Επιτροπής για τη φύση της προσβαλλόμενης πράξης. Ο ισχυρισμός είναι ότι η απόφαση που προσβάλλεται δεν είναι εκτελεστή αλλά αποτελεί διοικητικό μέτρο εσωτερικής φύσεως, εφόσο με τη μετάθεση του αιτητή από τα Επαρχιακά Γραφεία Λεμεσού και Πάφου στο Επαρχιακό Γραφείο Λεμεσού δεν επήλθε, κατά τους ισχυρισμούς του, καμιά μεταβολή στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, αντίθετα τα καθήκοντα και οι ευθύνες του παρέμειναν τα ίδια, όπως και προηγουμένως.
Ο όρος "μετάθεσις" ερμηνεύεται στον περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Τροποποιητικό) Νόμο του 1985 (Ν.4/85), Άρθρο 2 το οποίο τροποποίησε το άρθρο 2 του βασικού Νόμου 10/69 ως εξής:
"`μετάθεσις' σημαίνει την αλλαγήν του τόπου εργασίας ενός εκπαιδευτικού λειτουργού διά της μετατοπίσεως αυτού από του ενός δημοσίου σχολείου εντός έδρας εις έτερον εκτός έδρας ή αντιστρόφως, ή από ενός δημοσίου σχολείου εκτός έδρας εις έτερον εκτός έδρας."
Επίσης το άρθρο 2 του Νόμου ερμηνεύει τους ακόλουθους όρους:
"'έδρα' σημαίνει
(β) αναφορικώς με εκπαιδευτικούς λειτουργούς δημοσίων σχολείων στοιχειώδους εκπαιδεύσεως:
(ι) την πόλιν μετά των προαστίων αυτής, ως ταύτα θα καθορίζωνται από καιρού εις καιρόν υπό της αρμοδίας αρχής, ένθα ο εκπαιδευτικός λειτουργός έχει την μόνιμον κατοικίαν του·
.......................................................................................................
'τόπος εργασίας' σημαίνει την πόλιν μετά των προαστίων αυτής, ως ταύτα θα καθορίζωνται από καιρού εις καιρόν υπό της αρμοδίας αρχής, ή την κοινότητα ένθα ο εκπαιδευτικός λειτουργός ασκεί τα καθήκοντά του κατά το μεγαλύτερον μέρος του χρόνου της απασχολήσεώς του."
Ο αιτητής έχει σαν έδρα του την Πάφο, όπου είναι η μόνιμη κατοικία του. Με την προσβαλλόμενη απόφαση, η καθ' ης η αίτηση Επιτροπή αποφάσισε "τη μετάθεση" του αιτητή από τα Επαρχιακά Γραφεία Παιδείας Λεμεσού και Πάφου στο Επαρχιακό Γραφείο Παιδείας Λεμεσού. Κρίνω ότι η απόφαση αυτή είναι εκτελεστή διοικητική πράξη η οποία επέφερε μεταβολή στα έννομα συμφέροντα του αιτητή, εφόσον περιόρισε τον τόπο εργασίας του μόνο στην "Επαρχία Λεμεσού" και επέφερε υποχρέωσή του να μετακινείται από την έδρα του, την Πάφο, στον τόπο εργασίας του, δηλαδή το Επαρχιακό Γραφείο Λεμεσού.
Όσον αφορά την ουσία της υπόθεσης ο κυριότερος νομικός λόγος που προβάλλεται είναι ότι η Ε.Ε.Υ. λανθασμένα έλαβε υπόψη την εισήγηση του Διευθυντή η οποία ήταν προϊόν πλάνης.
Η εισήγηση του Διευθυντή προς την Ε.Ε.Υ., όπως φαίνεται από το απόσπασμα που παράθεσα πιο πάνω, εδράζεται στο ότι ο αιτητής έχει "δύο έδρες" και εισηγείται όπως τοποθετηθεί σε "μία έδρα". Αυτό κατά τους ισχυρισμούς του δικηγόρου του αιτητή αποτελεί πλάνη περί το νόμο, εφόσον ο νόμος ορίζει σαν έδρα του εκπαιδευτικού τον τόπο κατοικίας του.
Αντίθετα ο δικηγόρος της καθ' ης η αίτηση Επιτροπής ισχυρίζεται ότι, όταν ο Διευθυντής στο σημείωμά του ανάφερε ότι ο αιτητής κατείχε "δύο έδρες" και ότι "ως έδρα ενός Επιθεωρητή ορίζεται το Επαρχιακό Γραφείο Παιδείας στο οποίο υπάγονται οι περισσότεροι δάσκαλοι τους οποίους επιθεωρεί", ασφαλώς εννοούσε τον "τόπο εργασίας" και όχι την έδρα, εφόσον η έδρα είναι ο τόπος που δηλώνει ο ίδιος ο εκπαιδευτικός σαν τόπο κατοικίας του.
Το άρθρο 2 του περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου (Ν.10/69) όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 2 του Νόμου 4/85 ρητά ορίζει ότι η "έδρα" είναι ο τόπος κατοικίας του εκπαιδευτικού και τη διαχωρίζει από τον "τόπο εργασίας" ο οποίος είναι ο τόπος κατά τον οποίο ο εκπαιδευτικός ασκεί τα καθήκοντά του κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της απασχόλησής του. Κατά συνέπεια, όταν ο Διευθυντής αναφέρθηκε σε "δύο έδρες" δρούσε κατω από πλάνη περί το Νόμο και την πραγματική κατάσταση εφόσον ο αιτητής είχε "δύο τόπους εργασίας", τη Λεμεσό και την Πάφο, αλλά μόνο μία "έδρα" την Πάφο. Η μετάθεση ενός εκπαιδευτικού δεν έχει σχέση με την έδρα αλλά με την αλλαγή του τόπου εργασίας, επομένως ο Διευθυντής κατά πλάνη θεώρησε την έδρα σαν λόγο μετάθεσης.
Στη συνέχεια η Ε.Ε.Υ., όπως φαίνεται από τα πρακτικά της συνεδρίασης, έλαβε υπόψη την εισήγηση του Διευθυντή και αποφάσισε για εκπαιδευτικούς λόγους τη μετάθεσή του. Επομένως και η ίδια η Ε.Ε.Υ. ενήργησε κάτω από πλάνη περί τα πράγματα και το Νόμο υιοθετώντας την εισήγηση του Διευθυντή, την οποία δεν έπρεπε να λάβει υπόψη, για τους λόγους που ανάφερα πιο πάνω.
Ενόψει της κατάληξης αυτής δε θα ασχοληθώ με τους υπόλοιπους λόγους που προβάλλονται για ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.