|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 2221
27 Iουνίου, 1990
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
NICOS KARANTOKIS (HOLDINGS) LTD.,
Αιτητές,
v.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
2. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ (ΑΡ. 1),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 428/88).
Ξενοδοχεία — Kατάταξη — Ξενοδοχεία πέντε αστέρων — Oι προδιαγραφές αθλητικών χώρων του Kαν. 13(1) των Kανονισμών περί Ξενοδοχείων — Περιστάσεις ορθής εφαρμογής της διάταξης στην κριθείσα περίπτωση υπό το φως και της νομοθετικής έννοιας του ξενοδοχείου.
H αιτήτρια εταιρεία προσέφυγε κατά της απορρίψεως αιτήματός της για αναβάθμιση της κατάταξης ξενοδοχείου ιδιοκτησίας της.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η αίτηση αυτή μπορεί να αποφασιστεί πάνω σε ένα και μόνο σημείο, ειδικά εκείνο του κατά πόσο το ξενοδοχείο διαθέτει δεύτερο γήπεδο τένις, ως απαιτείται από τους Κανονισμούς Περί Ξενοδοχείων, Νόμος 40/69, όπως τροποποιήθηκε από τους Νόμους 52/70, 17/73, 34/74 και 28/85, κανονισμός 13(1).
Eίναι παραδεχτό πως το ξενοδοχείο διαθέτει εις το γήπεδο του ένα μόνο γήπεδο τένις. Είναι όμως η εισήγηση των δικηγόρων των αιτητών ότι οι αιτητές είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να δημιουργήσουν δεύτερο γήπεδο τένις εκτός του γηπέδου του ξενοδοχείου. Μια τοιαύτη διευθέτηση δε θα ήταν σύμφωνη προς τους Νόμους και τους Κανονισμούς.
Δεν υπάρχει τίποτε το αντινομικό ή παράλογο ή αυθαίρετο στην ερμηνεία που έδωσαν και εφάρμοσαν οι καθ'ων η αίτηση ως προς την κατάταξη του ξενοδοχείου. Πέρα από την ρητή και αναμφίβολη υποχρέωση που υπάρχει σύμφωνα με τον Κανονισμό 13(1), η προέκταση της, όπως εισηγούνται οι δικηγόροι των αιτητών, στο να μπορεί να ερμηνευθεί πως γήπεδο ξενοδοχείου μπορεί να ευρίσκεται και εκτός του γηπέδου του, είναι εξωπραγματική γιατί και αυτός ούτος ο όρος "ξενοδοχείο" ορίζεται σαφώς με το Άρθρο 3 του Νόμου 40/67 όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 28/85, Άρθρο 2.
Οι καθ'ων η αίτηση ενήργησαν μέσα στα πλαίσια της διακριτικής τους εξουσίας, χωρίς να ενεργήσουν αυθαίρετα, αλλά ούτε και κάτω από πλάνη ως προς τα πραγματικά γεγονότα ή/και το Νόμο.
Η εισήγηση πως σε άλλη διάταξη των Κανονισμών προνοείται πως ένα ξενοδοχείο μπορεί να έχει χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και εκτός του γηπέδου, νομίζω πως δε μπορεί να έχει καμιά σχέση με τον Κανονισμό που εξετάζεται.
Ως προς την εισήγηση των αιτητών πως οι καθ'ων η αίτηση έπρεπε να εξασκήσουν τη διακριτική τους εξουσία για χαλάρωση των Κανονισμών, ούτε και αυτή η εισήγηση μπορεί να ευσταθήσει γιατί δεν αποτελεί υποχρέωση των καθ'ων η αίτηση να προβούν σε χαλάρωση, αλλά έχουν κάποια διακριτική εξουσία, νοουμένου ότι υπάρχουν ορισμένα περιθώρια χαλάρωσης, αφού σταθμίσουν όλους τους παράγοντες, να μπορούν να προβούν σε κάποια χαλάρωση Κανονισμών.
Ως προς την ανισότητα μεταχειρίσεως πολιτών, που ισχυρίζονται οι αιτητές, δεν μπορεί να εξεταστεί τέτοιος ισχυρισμός γιατί δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία μεταξύ ομοίων καταστάσεων ή προσώπων, που έτυχαν διαφορετικής μεταχείρισης. Η εισήγηση είναι γενική και αόριστη.
Η προσβαλλόμενη πράξη των καθ'ων η αίτηση έγινε νόμιμα μέσα στα πλαίσια των πραγματικών γεγονότων και των Νόμων που διέπουν την άσκηση των εξουσιών τους.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση να απορρίψουν αίτηση των αιτητών για κατάταξη του ξενοδοχείου "CHURCHILL" στη Λεμεσό στην κατηγορία των πέντε αστέρων.
Στ. Τριανταφυλλίδης, για τους Αιτητές.
Α. Δικηγορόπουλος, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠAΠAΔOΠOYΛOΣ, Δ.: Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου "CHURCHILL" στη Λεμεσό. Το ξενοδοχείο "CHURCHILL" είναι ένα ξενοδοχείο πολυτελείας 290 κλινών της τάξης των τεσσάρων αστέρων και λειτουργεί με άδεια των καθ' ων η αίτηση 1, Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία.
Με την προσφυγή τους αυτή, οι αιτητές ζητούν δήλωση του Δικαστηρίου, ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση να απορρίψουν αίτηση τους για κατάταξη του ξενοδοχείου "CHURCHILL" στη Λεμεσό στην κατηγορία των πέντε αστέρων και η οποία απόφαση κοινοποιήθηκε στους αιτητές στις 27/2/88, είναι άκυρη και χωρίς οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα.
Οι αιτητές ξεκίνησαν τη διαδικασία για αναβάθμιση του ξενοδοχείου τους από το Σεπτέμβριο του 1985 που ζήτησαν από την αρμόδια αρχή την κατάταξη του ξενοδοχείου τους στην τάξη των πέντε αστέρων. Ακολούθησε μια αλληλογραφία που δε νομίζω πως χρειάζεται να αναφέρω, από την οποία προκύπτει πως το ξενοδοχείο δεν μπορούσε να καταταγεί στην τάξη των πέντε αστέρων για ορισμένες πραγματικές δυσκολίες. Οι αιτητές συμμορφώθηκαν ή προσπάθησαν να συμμορφωθούν με πολλές και διάφορες υποδείξεις των καθ' ων η αίτηση ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των καθ' ων η αίτηση για να κατατάξουν το ξενοδοχείο τους στην τάξη των πέντε αστέρων.
Στη συνεδρία της Επιτροπής Ξενοδοχείων, ημερομηνίας 4/2/88, επισημάνθηκαν ορισμένες ελλείψεις του ξενοδοχείου για κατάταξη του στην τάξη των πέντε αστέρων. Αναφέρονται διάφορα θέματα όπως, (α) η προτεινόμενη επέκταση των υπνοδωματίων απέβαινε σε βάρος των μπαλκονιών, σε σημείο που να τα καθιστούσε μη λειτουργήσιμα και υποβαθμίζετο η εξυπηρέτηση και άνεση των πελατών, (β) δεν προβλέπετο δεύτερο γήπεδο τένις και (γ) το γήπεδο του ξενοδοχείου ήτο περιορισμένο.
Οι δικηγόροι των αιτητών εισηγήθηκαν στο Δικαστήριο πως δεν συμφωνούν με την άποψη αυτή της Τεχνικής Επιτροπής που εξέτασε την αίτηση των αιτητών και υπέβαλαν σειρά εισηγήσεων.
Νομίζω πως η αίτηση αυτή μπορεί να αποφασιστεί πάνω σε ένα και μόνο σημείο, ειδικά εκείνο του κατά πόσο το ξενοδοχείο διαθέτει δεύτερο γήπεδο τένις.
Σύμφωνα με τους Κανονισμούς Περί Ξενοδοχείων, Νόμος 40/69, όπως τροποποιήθηκε από τους Νόμους 52/70, 17/73, 34/74 και 28/85, ο κανονισμός 13(1) προνοεί:
"13.-(1) Διά ξενοδοχεία 5 αστέρων η ύπαρξις σάουνα και ενός αθλητικού χώρου (MINI GOLF, SQUASH, κ.λπ.) είναι υποχρεωτική. Διά ξενοδοχεία 5 αστέρων η ύπαρξις δύο γηπέδων τένις είναι υποχρεωτική. ........"
Είναι παραδεχτό πως το ξενοδοχείο διαθέτει εις το γήπεδο του ένα μόνο γήπεδο τένις. Είναι όμως η εισήγηση των δικηγόρων των αιτητών ότι οι αιτητές είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να δημιουργήσουν δεύτερο γήπεδο τένις εκτός του γηπέδου του ξενοδοχείου. Δεν μπορώ να συμφωνήσω με την εισήγηση των δικηγόρων των αιτητών πως μια τοιαύτη διευθέτηση θα ήταν σύμφωνος προς τους Νόμους και τους Κανονισμούς. Δε βρίσκω τίποτε το αντινομικό ή παράλογο ή αυθαίρετο στην ερμηνεία που έδωσαν και εφάρμοσαν οι καθ'ων η αίτηση ως προς την κατάταξη του ξενοδοχείου. Πέρα από την ρητή και αναμφίβολη υποχρέωση που υπάρχει σύμφωνα με τον Κανονισμό 13(1), η προέκτασή της, όπως εισηγούνται οι δικηγόροι των αιτητών, στο να μπορεί να ερμηνευθεί πως γήπεδο ξενοδοχείου μπορεί να ευρίσκεται και εκτός του γηπέδου του, είναι εξωπραγματική γιατί και αυτός ούτος ο όρος "ξενοδοχείο" ορίζεται σαφώς με το άρθρο 3 του Νόμου 40/67 όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 28/85, άρθρο 2. Το άρθρο τούτο του Νόμου ορίζει πως το ξενοδοχείο πρέπει να βρίσκεται σε ενιαίο χώρο, αναφέρει δε ρητά:
"(2) Ως κυρίως ξενοδοχείον χαρακτηρίζεται ξενοδοχειακόν κατάστημα, του οποίου η κτιριακή συγκρότησις αποτελείται από εν αυτοτελές κύριον κτίριον ή εκ περισσοτέρων κτιρίων συγκροτούντων ενιαίον σύνολον εντός ενιαίου χώρου, ειδικώς επί τούτω ανεγερθέν ή διαρρυθμισθέν, έχον ενιαίαν λειτουργικήν οργάνωσιν, περιλαμβάνον τους δια την τάξιν εις ην κατατάσσεται οριζομένους υπό των εφεξής διατάξεων του παρόντος Νόμου και των επί τη βάσει τούτου εκδιδομένων Κανονισμών, χώρους, επίπλωσιν, εξοπλισμόν και εγκαταστάσεις."
Κατά την απόφασή μου, οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν μέσα στα πλαίσια της διακριτικής τους εξουσίας χωρίς να ενεργήσουν αυθαίρετα, αλλά ούτε και κάτω από πλάνη ως προς τα πραγματικά γεγονότα ή/και το Νόμο.
Η εισήγηση πως σε άλλη διάταξη των Κανονισμών προνοείται πως ένα ξενοδοχείο μπορεί να έχει χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και εκτός του γηπέδου, νομίζω πως δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με τον Κανονισμό που εξετάζω.
Ως προς την εισήγηση των αιτητών πως οι καθ' ων η αίτηση έπρεπε να εξασκήσουν τη διακριτική τους εξουσία για χαλάρωση των Κανονισμών, νομίζω ότι ούτε και αυτή η εισήγηση μπορεί να ευσταθήσει γιατί δεν αποτελεί υποχρέωση των καθ' ων η αίτηση να προβούν σε χαλάρωση, αλλά έχουν κάποια διακριτική εξουσία νοουμένου ότι υπάρχουν ορισμένα περιθώρια χαλάρωσης, αφού σταθμίσουν όλους τους παράγοντες να μπορούν να προβούν σε κάποια χαλάρωση Κανονισμών.
Ως προς την ανισότητα μεταχειρίσεως πολιτών, που ισχυρίζονται οι αιτητές, δε μπορώ να εξετάσω τέτοιον ισχυρισμό γιατί δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία μεταξύ ομοίων καταστάσεων ή προσώπων που έτυχαν διαφορετικής μεταχείρισης. Η εισήγηση είναι γενική και αόριστη.
Καταλήγω πως, κατά την κρίση και απόφασή μου, η προσβαλλόμενη πράξη των καθ' ων η αίτηση έγινε νόμιμα μέσα στα πλαίσια των πραγματικών γεγονότων και των Νόμων που διέπουν την άσκηση των εξουσιών τους.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.