|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 1013
21 Μαρτίου, 1990
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ
ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 973/87).
Διοικητική πράξη — Αιτιολογία — Αιτιολογία δυσμενών πράξεων — Αναπλήρωσή της από τους διοικητικούς φακέλους — Όρια.
Oργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Ανάκληση άδειας οδικής χρήσης — Ανάκληση άδειας αυτοκινήτου εκμισθουμένου χωρίς οδηγό βάσει των Άρθρων 10(1)(α), 5(9) και 5(11)(α) του Ν.9/82 — Η ανάκληση εύλογη υπό τις περιστάσεις της εξετασθείσας υπόθεσης.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Aναθεωρητικής Aρχής Aδειών με την οποία επικυρώθηκε η απόφαση της Aρχής Aδειών, η οποία ανακάλεσε την άδεια οδικής χρήσης του οχήματος του αιτητή.
Σ. Καραπατάκης, για τον Αιτητή.
Γ. Ερωτοκρίτου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KOYPPHΣ, Δ.: Ο αιτητής, με την προσφυγή αυτή, ζητά την ακύρωση της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, με ημερομηνία 16/9/1987, η οποία του κοινοποιήθηκε στις 9/10/1987, με την οποία επικυρώθηκε η απόφαση της Αρχής Αδειών, η οποία ανακάλεσε την άδεια οδικής χρήσης του οχήματος με αριθμό εγγραφής ΝΥ191.
Το όχημα αυτό, είναι μάρκας HONDA ACCORD και έχει άδεια οδικής χρήσεως "Ζ", δηλαδή όχημα εκμισθούμενο, χωρίς οδηγό και η δηλωμένη επαγγελματική στέγη του οχήματος, είναι στην οδό Στασίνου 31 στη Λευκωσία, όπου είναι το Ζαχαροπλαστείο "ΧΑΛΕΠΙ".
Ο αιτητής ήταν δικαιούχος της άδειας οδικής χρήσης από πολλών ετών και είχε υποβάλει προς την Αρχή Αδειών, αιτήσεις για χορήγηση παρόμοιων αδειών για επέκταση της εκμεταλλεύσεώς τους, αλλά είχαν απορριφθεί από την Αρχή Αδειών.
Η Αρχή Αδειών, σε συνεδρία της με ημερομηνία 4/4/84, ανακάλεσε την άδεια οδικής χρήσης του οχήματος του αιτητή. Στις 25/6/84, ο αιτητής υπέβαλε προς την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ιεραρχική προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών απεφάσισε στις 16/9/87, απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής και την επικύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών και κοινοποίησε την απόφασή της, προς τον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 9/10/87.
Η Αρχή Αδειών ανακάλεσε την άδεια οδικής χρήσης του οχήματος για τους πιο κάτω λόγους:
(α) Ο αιτητής δε διέθετε κατάλληλη επαγγελματική στέγη σύμφωνα με το άρθρο 10(1)(α) του Νόμου 9/82,
(β) δε μετερχόταν ή δεν προτίθετο να μετέλθει την μεταφορική επιχείρηση σαν κύριο επάγγελμα σύμφωνα με το άρθρο 5(9) του Νόμου 9/82, και
(γ) λόγω μη πλήρωσης των όρων για τους οποίους του χορηγήθηκε άδεια σύμφωνα με το άρθρο 5(11)(α) του Νόμου 9/82. (Βλ. Κυανούν 28 του σχετικού φακέλου της διοίκησης που κατατέθηκε ως Τεκμήριο 1).
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, αφού εξέτασε την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή, απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή και επικύρωσε την απόφαση της Αρχής Αδειών.
Οι προβαλλόμενοι νομικοί ισχυρισμοί του αιτητή είναι οι εξής:
(1) H πράξη και/ή απόφαση είναι αναιτιολόγητη και/ή πλημμελώς αιτιολογημένη.
(2) Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση είναι παράνομη ως αντικείμενη στις πρόνοιες του Νόμου 9/82, και
(3) Υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα.
Αναφορικά με το επιχείρημα ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση στερείται της αναγκαίας αιτιολογίας, θα παραθέσω απόσπασμα της υπόθεσης 808/87, που εκδόθηκε στις 8/1/1990 και δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί και το οποίο εφαρμόζεται και σε αυτή την περίπτωση:
"Αναφορικά με το επιχείρημα ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση στερείται της αναγκαίας αιτιολογίας, παρόλον ότι η αιτιολογία δε φαίνεται στην απόφαση και στην επιστολή με την οποία κοινοποιήθηκε η απόφαση προς τον αιτητή, εντούτοις από τους φακέλους και τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών και τα οποία τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, φαίνεται ότι υπάρχει η αναγκαία αιτιολογία. Το Δικαστήριο μπορεί να εύρει την δικαιολογία από τους φακέλους και τα στοιχεία τα οποία είχε ενώπιόν της η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών (Βλ. Louca v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1640, στην σελίδα 1645).
Θα ήθελα όμως να κάνω την εξής παρατήρηση. Η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, καθώς και η κοινοποίησή της προς τον αιτητή, δε φέρει την αναγκαία αιτιολογία και εάν δεν υπήρχαν τα στοιχεία και οι φακέλοι ενώπιον του Δικαστηρίου, το Δικαστήριο θα απέρριπτε την προσφυγή, για το λόγο ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση στερείται της αναγκαίας αιτιολογίας. Θα παραθέσω την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, που είναι ταυτόσημη με την κοινοποίηση προς τον αιτητή. 'Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, έχοντας υπόψη την ισχύουσα νομοθεσία και όλα τα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως που έχουν τεθεί ενώπιόν της και αφού μελέτησε όλα τα στοιχεία των σχετικών φακέλων και όλα όσα έχουν λεχθεί εκ μέρους του προσφυγόντα και των ενδιαφερομένων, αποφασίζει να επικυρώσει την απόφαση της Αρχής Αδειών.'
Επί του θέματος της αιτιολογίας, η θέση της νομολογίας είναι ότι η αιτιολογία μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι σαφής, δηλαδή τα συγκεκριμένα γεγονότα, επί των οποίων βασίζεται η απόφαση, πρέπει να αναφέρονται ειδικώς, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να καθίσταται δυνατός ο δικαστικός έλεγχος. Η Αρχή έχει νομολογιακά καθιερωθεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Επίσης σχετικό είναι το απόσπασμα από τα πορίσματα της Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας 1929-1959 στη σελίδα 185: 'Ίνα πληρωθή η προς αιτιολογίαν απαίτηση του Νόμου δέον αυτή να μη περιορίζεται εις γενικούς χαρακτηρισμούς δυνάμενους να εφαρμοσθούν εις πάσαν περίπτωσιν, ουδέ να επαναλαμβάνει τας διατάξεις του Νόμου αλλά δέον να εκτίθενται τα πραγματικά στοιχεία εφ'ων εβασίσθη η κρίσις του Διοικητικού οργάνου. Ισοδυναμεί προς ανύπαρκτον αιτιολογία η επανάληψις των γενικών όρων του Νόμου δυνάμενων να τύχωσι εφαρμογής επ' οιασδήποτε περιπτώσεως'.
Στην προκείμενη περίπτωση, η απόφαση εκδόθηκε από συλλογικό όργανο και είναι δυσμενής για τα συμφέροντα του αιτητή και η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών όφειλε να παραθέσει τόσο στην απόφασή της, όσο και στην κοινοποίηση της απόφασής της προς τον αιτητή, επαρκή αιτιολογία. Το καθήκον του Δικαστηρίου είναι να ελέγχει το διοικητικό όργανο και όχι να ανατρέχει το ίδιο στους φακέλους και τα στοιχεία τα οποία έχει ενώπιόν του ένα διοικητικό όργανο για να ανακαλύψει εάν υπάρχει επαρχής δικαιολογία ή όχι.
Ελπίζω οι παρατηρήσεις αυτές να ληφθούν υπόψη, και στο μέλλον οι καθ' ων η αίτηση να αιτιολογούν όπως αρμόζει τις αποφάσεις τους, ώστε το πρόσωπο εναντίον του οποίου στρέφονται, να μην είναι υποχρεωμένο να καταχωρήσει προσφυγή για να έχει πρόσβαση στους φακέλους του διοικητικού οργάνου, για να βεβαιωθεί για την επάρκεια της αιτιολογίας. Εάν το διοικητικό όργανο δίδει στην απόφασή του και τους λόγους, τότε είναι πιθανό αρκετές από τις προσφυγές αυτής της φύσεως, να αποφεύγονται".
Θα εξετάσω τώρα, το νομικό ισχυρισμό ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση είναι παράνομη ως αντικείμενη στις πρόνοιες του Νόμου 9/82. Ο ισχυρισμός του δικηγόρου του αιτητή είναι ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ενήργησε κατά παράβαση και/ή κατά καταστρατήγηση και/ή εβασίσθη εις κακή ερμηνεία των διατάξεων του Νόμου 9/82 και ειδικώτερα των διατάξεων του άρθρου 5 του Νόμου. Στην προκείμενη περίπτωση, ισχυρίστηκε ότι η ανάκληση της άδειας οδικής χρήσης του οχήματος βασίστηκε στο άρθρο 5(11)(β) του Νόμου 9/82 που αναφέρει επί λέξει τα ακόλουθα: "λόγω συχνής και συστηματικής υπό του κατόχου αυτής παραβάσεως των εν αυτή επιβληθέντων όρων". Το επιχείρημά του είναι ότι οι καθ' ων η αίτηση παρέβλεψαν την επιφύλαξη του άρθρου 5(11) του Νόμου 9/82, η οποία αναφέρει επί λέξει τα ακόλουθα: "Νοείται ότι μία άδεια οδικής χρήσεως θα ανακαλήται υπό της αρχής αδειών δυνάμει των εν ταις παραγράφοις (β) και (γ) του παρόντος εδαφίου ανεφερομένων λόγων, μόνον οσάκις αύτη ανεστάλη προηγουμένως δυνάμει του εδαφίου (12) του παρόντος άρθρου". Ο δικηγόρος του αιτητή υπέβαλε επιπλέον προς το Δικαστήριο, ότι εφόσον η άδεια οδικής χρήσης του οχήματος δεν ανεστάλη προηγουμένως δυνάμει του εδαφίου 12 του άρθρου 5 του Νόμου, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δεν μπορούσε να ανακαλέσει την άδεια οδικής χρήσης του οχήματος με βάση το άρθρο 5(11)(β).
Το επιχείρημα του δικηγόρου του αιτητή θα ευσταθούσε, εάν η ανάκληση της άδειας οδικής χρήσης του οχήματος είχε γίνει με βάση το άρθρο 5(11)(β), αλλά όπως ανέφερα και πιο πάνω, οι λόγοι της ανάκλησης της οδικής χρήσης του αυτοκινήτου έγιναν με βάση τα άρθρα 10(1)(α), 5(9) και 5(11)(α), του Νόμου 9/82. Και το ερώτημα που τίθεται για απάντηση είναι κατά πόσον ήταν εύλογα εφικτό για την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών να καταλήξει στην επίδικη απόφαση.
Ο αιτητής είναι επιχειρηματίας, μέτοχος του Ζαχαροπλαστείου "ΧΑΛΕΠΙ" και επίσης είναι μέτοχος στην Εταιρεία SWEETEX". Παρόλο που εδήλωσε ως επαγγελματική στέγη για το όχημα τη Λεωφόρο Στασίνου 31 στη Λευκωσία, όπου είναι και το Ζαχαροπλαστείο "ΧΑΛΕΠΙ", εντούτοις έχει δώσει το όχημα στο Νίκο Χατζηπέτρου, που έχει σταθμό βενζίνης στη συνοικία Παρισσινού, για να το διαχειρίζεται. Ο Νίκος Χατζηπέτρου ενοικιάζει το όχημα στην Εταιρεία "SWEETEX", προς ΛΚ150.00 το μήνα.
Από τα πιο πάνω γεγονότα, προκύπτει ότι ο αιτητής δε μετέρχεται τη μεταφορική επιχείρηση σαν κύριο επάγγελμα σύμφωνα με το άρθρο 5(9) του Νόμου 9/82, ούτε και διαθέτει κατάλληλη επαγγελματική στέγη σύμφωνα με το άρθρο 10(1)(α) του Νόμου. Και η απόφαση των καθ' ων η αίτηση να βασισθούν πάνω στο άρθρο 5(11)(α) του Νόμου ήταν δικαιολογημένη.
Τελικά, ο ισχυρισμός του αιτητή ότι οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν κάτω από πλάνη περί τα πράγματα, δεν ευσταθεί, καθότι τα βασικά στοιχεία της υπόθεσης προέρχονται από τις ίδιες τις δηλώσεις του αιτητή.
Για τους πιο πάνω λόγους η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ήταν λογικά εφικτή και η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Ο Πρωτοκολλητής να υπολογίσει τα έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.