|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 625
24 Φεβρουαρίου, 1990
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΟΥΡΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 106/87).
Oργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Aναθεωρητική Aρχή Aδειών — Άδεια οδικής χρήσης αγροτικού ταξί — Nομοθετικό πλαίσιο για τη χορήγησή της — Nόμιμη η άρνηση χορήγησης στην κριθείσα περίπτωση.
Mε την προσφυγή του ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση της Aναθεωρητικής Aρχής Aδειών να απορρίψει ιεραρχική προσφυγή του κατά της απόφασης της Aρχής Aδειών με την οποία απορρίφθηκε αίτησή του για χορήγηση άδειας αγροτικού ταξί με έδρα την Aθηαίνου.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή αποφάσισε ότι:
Το εδάφιο (3) του Άρθρου 9, δημιουργεί νομοθετική υποχρέωση της Αρχής Αδειών, κατά την άσκηση της διακριτικής της εξουσίας, για τη χορήγηση άδειας αγροτικού ταξί, να λαμβάνει υπόψη μεταξύ άλλων, την εξέταση στην οποία οι ανάγκες της συγκεκριμένης αγροτικής κοινότητας, εξυπηρετούνται επαρκώς. Αποτελεί επίσης, νομοθετική υποχρέωση της Αρχής, σύμφωνα με το εδάφιο (14) του Άρθρου 5, να λαμβάνει υπόψη κατά την άσκηση της διακριτικής της εξουσίας, για παροχή αδειών οδικής χρήσης της εισήγησης του Τμήματος Οδικών Μεταφορών και να ακούει τις παραστάσεις όλων των ενδιαφερομένων προσώπων.
Yπό το φως των πιο πάνω προνοιών του Νόμου και των γεγονότων που τέθηκαν ενώπιον της καθ'ης η αίτηση, ήταν εύλογα επιτρεπτό σε αυτή, να καταλήξει ότι οι ανάγκες του χωριού Αθηαίνου εξυπηρετούνται επαρκώς από τα υφιστάμενα αδειούχα αγροτικά ταξί και έτσι να αρνηθεί για το λόγο αυτό, μέσα στα πλαίσια των πιο πάνω προνοιών του Άρθρου 4(3), τη χορήγηση επιπρόσθετης άδειας αγροτικού ταξί, για εξυπηρέτηση του χωριού Αθηαίνου, απορρίπτοντας τη σχετική ιεραρχική προσφυγή του αιτητή.
O αιτητής, απέτυχε να αποδείξει οποιοδήποτε λόγο για επέμβαση του Δικαστηρίου και ακύρωση της επίδικης απόφασης.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Aναθεωρητικής Aρχής Aδειών με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή του αιτητή εναντίον της απόφασης της Aρχής Aδειών να του αρνηθεί τη χορήγηση άδειας αγροτικού ταξί με έδρα την Aθηαίνου.
Α. Πετουφάς, για τον Αιτητή.
Μ. Τσιάππα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KOYPPHΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή, ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, ημερομηνίας 11/10/1986, που κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 1/12/1986, με την οποία η πιο πάνω Αρχή, απέρριψε ιεραρχική προσφυγή του αιτητή, εναντίον απόφασης της Αρχής Αδειών, να αρνηθεί στον αιτητή τη χορήγηση άδειας αγροτικού ταξί, με έδρα το χωριό Αθηαίνου, είναι άκυρη και χωρίς οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα.
Η επίδικη απόφαση, εκδόθηκε από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, σαν συνέπεια εξέτασης ιεραρχικής προσφυγής, που υποβλήθηκε από τον αιτητή, δυνάμει των Περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων, του 1982 και 1984 (Νόμοι 9/82 και 84/84).
Στο σκεπτικό της επίδικης απόφασης, όπως φαίνεται από το κείμενο της ίδιας της απόφασης, ήταν ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, έχοντας λάβει υπόψη της, την ισχύουσα νομοθεσία και όλα τα περιστατικά της υπόθεσης που είχαν τεθεί ενώπιόν της και έχοντας μελετήσει όλα τα στοιχεία των σχετικών φακέλων και όλα όσα είχαν λεχθεί από τον αιτητή και τους ενδιαφερομένους, απεφάσισε την απόρριψη της προσφυγής, διότι το χωριό Αθηαίνου εξυπηρετείτο επαρκώς από τα υφιστάμενα αδειούχα αγροτικά ταξί.
Ο κύριος λόγος που ο αιτητής προσβάλλει την επίδικη απόφαση, είναι ότι η απόφαση των καθ'ων η αίτηση, ελήφθη κατ' αντίθεση προς τα κριτήρια του Νόμου και τα κριτήρια που καθορίσθηκαν από την Αρχή Αδειών δεδομένου ότι ο αιτητής είναι πρόσωπο το οποίο έχει ως αποκλειστικό επάγγελμα το επάγγελμα του οδηγού μεταφοράς επιβατών και υπήρχε ανάγκη χορήγησης άδειας ή αδειών αστικού ταξί, με έδρα την Αθηαίνου.
Ο αιτητής, κάτοικος Αθηαίνου, με αίτησή του στην Αρχή Αδειών, ημερομηνίας 22/10/1982, ζήτησε την χορήγηση άδειας αγροτικού ταξί.
Η Αρχή Αδειών, σε συνεδρία της, ημερομηνίας 28/6/1983, εξέτασε την αίτηση του αιτητή και την απέρριψε. Στις 26/7/1983, ο αιτητής, υπέβαλε προς την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, ιεραρχική προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, απεφάσισε στις 11/10/1986, την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής και την επικύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών και κοινοποίησε την απόφαση προς τον αιτητή, με επιστολή ημερομηνίας 1/12/1986 (Παράρτημα 30 της Ένστασης).
Το χωριό Αθηαίνου, έχει πληθυσμό γύρω στις 4,000 κατοίκους και οι μεταφορικές του ανάγκες, εξυπηρετούνταν από τρία αδειούχα αγροτικά ταξί, που είχαν έδρα τους το χωριό.
Όπως φαίνεται, τόσο από τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Αρχής Αδειών στις 28/6/1983 και της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών στις 4/6/1986 (Παράρτημα 3 και 23 στην Ένσταση), όσο και από τα διάφορα έγγραφα που βρίσκονταν ενώπιον και των δύο πιο πάνω Αρχών, υπήρχαν δύο συγκρουόμενοι ισχυρισμοί, σχετικά με την ανάγκη χορήγησης επιπρόσθετης άδειας αγροτικού ταξί, με έδρα το χωριό Αθηαίνου. Δηλαδή, ο ισχυρισμός από τη μια πλευρά, ήταν ότι το χωριό Αθηαίνου δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί από τρία μόνο αγροτικά ταξί για εξυπηρέτηση των κατοίκων και από την άλλη πλευρά, υπήρχε ο ισχυρισμός ότι τα τρία υφιστάμενα αγροτικά ταξί ήταν αρκετά για εξυπηρέτηση ενός χωριού 4,000 κατοίκων και ότι εν πάση περιπτώσει, τα πιο πάνω ταξί, είχαν έλλειψη εργασίας.
Η Αρχή Αδειών, έχοντας σταθμίσει τα στοιχεία που βρίσκονταν ενώπιόν της, απεφάσισε ότι οι ανάγκες του χωρίου, εξυπηρετούνταν ικανοποιητικά από τα υφιστάμενα αδειούχα αγροτικά ταξί (Παράρτημα 12 της Ένστασης), η δε Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, με βάση, τόσο τα στοιχεία που βρίσκονταν ενώπιον της Αρχής Αδειών, καθώς επίσης όλα όσα ελέχθησαν αργότερα κατά την ακρόαση της ιεραρχικής προσφυγής, ζήτησε από το τμήμα Οδικών μεταφορών, προτού λάβει την τελική της απόφαση, να ερευνήσει κατά πόσον τα τρία υφιστάμενα αδειούχα αγροτικά ταξί της Αθηαίνου, εργάζονταν κανονικά και κατά πόσον οι άντρες του αποσπάσματος της ειρηνευτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών που στάθμευε στην Αθηαίνου, χρησιμοποιούσαν τα πιο πάνω ταξί. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, ζήτησε επίσης τις απόψεις του Τμήματος, πάνω στο ερώτημα κατά πόσον εξυπηρετούνταν οι ανάγκες του χωριού ή όχι (σελίδα 19 του Παραρτήματος 24 και Παράρτημα 26 της Ενστάσεως).
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, αφού εξέτασε τόσο το πόρισμα της πιο πάνω έρευνας (Παράρτημα 27 και 28 της Ένστασης), όσο και όλα τα άλλα στοιχεία που βρίσκονταν ενώπιόν της, απεφάσισε σε συνεδρία της, στις 11/10/1986 (Παράρτημα 25 της Ένστασης), την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής, καταλήγοντας ότι η Αθηαίνου εξυπηρετείτο επαρκώς από τα υφιστάμενα αδειούχα αγροτικά ταξί.
Η επίδικη απόφαση, εκδόθηκε κατά την άσκηση νομοθετικών εξουσιών, που έχουν χορηγηθεί στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, με το άρθρο 4Α των Περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων, του 1982 και 1984 (Νόμοι 9/82 και 84/84). Το λεκτικό του άρθρου 4Α(3), είναι παρόμοιο με το λεκτικό του καταργηθέντος άρθρου 4(2) του Νόμου 9/82 και με αυτό του άρθρου 6(2) των καταργηθέντων Περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων του 1964 μέχρι 1975. Οι εξουσίες του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων, δυνάμει του πιο πάνω άρθρου 6(2), έτυχαν ανάλυσης στην υπόθεση Τσουλλόφτας v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 428.
Σύμφωνα με το άρθρο 5(1) και 5(6)(β) των Περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων, η μεταφορά επιβατών επί μισθώσει, αποτελεί οδική χρήση για την οποία είναι αναγκαία η εξασφάλιση άδειας δυνάμει των διατάξεων των πιο πάνω Νόμων. Για τούτο το άρθρο 5(3), δίδει γενικά διακριτική εξουσία παροχής αδειών οδικής χρήσης, συμπεριλαμβανομένης και της πιο πάνω οδικής χρήσης μεταφοράς επιβατών επί μισθώσει.
Η χορήγηση άδειας μεταφοράς επιβατών με ταξί επί μισθώσει, διέπεται ειδικά από το άρθρο 9 των Περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων, στο οποίο και αναφέρεται, σχετικά με τέτοια μεταφορά με ταξί που έχει έδρα και χώρο στάθμευσης εκτός αστικής περιοχής, σαν "άδεια αγροτικού ταξί".
Το εδάφιο (3) του άρθρου 9, δημιουργεί νομοθετική υποχρέωση της Αρχής Αδειών, κατά την άσκηση της διακριτικής της εξουσίας, για τη χορήγηση άδειας αγροτικού ταξί, να λαμβάνει υπόψη μεταξύ άλλων, την εξέταση στην οποία οι ανάγκες της συγκεκριμένης αγροτικής κοινότητας, εξυπηρετούνται επαρκώς. Αποτελεί επίσης, νομοθετική υποχρέωση της Αρχής, σύμφωνα με το εδάφιο (14) του άρθρου 5, να λαμβάνει υπόψη κατά την άσκηση της διακριτικής της εξουσίας, για παροχή αδειών οδικής χρήσης τις εισηγήσεις του Τμήματος Οδικών Μεταφορών και να ακούει τις παραστάσεις όλων των ενδιαφερομένων προσώπων.
Είμαι ικανοποιημένος ότι υπό το φως των πιο πάνω προνοιών του Νόμου και των γεγονότων που τέθηκαν ενώπιον της καθ' ης η αίτηση, ήταν εύλογα επιτρεπτό σε αυτή, να καταλήξει ότι οι ανάγκες του χωριού Αθηαίνου εξυπηρετούνται επαρκώς από τα υφιστάμενα αδειούχα αγροτικά ταξί και έτσι να αρνηθεί για το λόγο αυτό, μέσα στα πλαίσια των πιο πάνω προνοιών του άρθρου 4(3), τη χορήγηση επιπρόσθετης άδειας αγροτικού ταξί, για εξυπηρέτηση του χωριού Αθηαίνου, απορρίπτοντας τη σχετική ιεραρχική προσφυγή του αιτητή.
Επομένως, καταλήγω ότι ο αιτητής, απέτυχε να αποδείξει οποιοδήποτε λόγο για επέμβαση του Δικαστηρίου και ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.