|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 2848
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΙΛΛΑΚΟΥΡΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Καθ' ων η Αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 578/86)
Τροχαία μεταφορά — Ο Περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμος 1982 (Ν. 9/82), Άρθρο 15(3) — Άδεια Μεταφορέα "Α" — Εκτίμηση αναγκών περιοχής — Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει, εκτός αν η διοίκηση υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας ή όταν ενεργήσει με πλάνη ως προς τα γεγονότα ή με τρόπο που αποτελεί κατάχρηση εξουσίας.
Γενικές Αρχές Διοικητικού Δικαίου — Διακριτική εξουσία διοικήσεως — Εκτίμηση πραγματικών γεγονότων — Αρχές, που διέπουν την επέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου — Το τελευταίο δεν επεμβαίνει, εκτός αν η διοίκηση υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας ή όταν ενεργήσει με πλάνη ως προς τα γεγονότα ή με τρόπο που αποτελεί κατάχρηση εξουσίας.
Με την παρούσα Αίτηση Ακυρώσεως οι αιτούντες ζητούν ακύρωση της αποφάσεως του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων, με την οποία παραχωρήθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος άδεια Μεταφορέα "Α" με έδρα το Νικητάρι. Οι νομικές αρχές, που το Ανώτατο Δικαστήριο εφάρμοσε απορρίπτοντας την Αίτηση Ακυρώσεως, προκύπτουν από τις πιο πάνω περιληπτικές σημειώσεις.
Η Αίτηση ακυρώσεως απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Ιωάννου ν. Δημοκρατίας και Άλλου (1989) 3 Α.Α.Δ. 400.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων με την οποία δόθηκε στον Χρίστο Κούσπαρο άδεια Μεταφορέα Α με έδρα το Νικητάρι.
Στ. Κιττής, για τους Αιτητές.
Γ. Ερωτοκρίτου (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την προσφυγή τους αυτή οι αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων ημερομηνίας 21ης Ιουνίου 1986 κοινοποιηθήσης εις τον αιτητή διά επιστολής ημερομηνίας 30ης Ιουνίου 1986 διά της οποίας εδόθη εις τον Χρίστο Κούσπαρο (που θα αναφέρεται στη συνέχεια ως το ενδιαφερόμενο μέρος) άδεια Μεταφορέα "Α" με έδρα το Νικητάρι ότι είναι άκυρη και χωρίς κανένα νομικό αποτέλεσμα.".
Όλοι οι αιτητές είναι κάτοχοι άδειας Μεταφορέα "Α" από πολλού χρόνου με έδρα το χωριό Νικητάρι και είναι επαγγελματίες στον τομέα αυτό. Το χωριό Νικητάρι έχει περίπου επτακόσιους κατοίκους και είναι η θέση των αιτητών ότι σαν μια μικρή κοινότητα οι ανάγκες των κατοίκων για μεταφορές περιορίζονται κυρίως σε μικροφορτία με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η οικονομική τους κατάσταση, μια και οι ανάγκες του χωριού εξυπηρετούνται πλήρως από τα οχήματα των αιτητών και των άλλων αδειούχων Μεταφορέων "Α" που συνολικά ανέρχονται σε εννέα.
Το ενδιαφερόμενο μέρος υπέβαλε στις 29 Νοεμβρίου 1983, αίτηση στην Αρχή Αδειών για τη χορήγηση άδειας Μεταφορέα "Α" με έδρα το Νικητάρι για το Μεταφορέα "Β" με αριθμό εγγραφής ΗΥ302. Για την πιο πάνω αίτηση υπέβαλαν ένσταση οι Ανδρέας Πιλλακούρης, Λεόντιος Σαμούτης και Αλέξανδρος Ναζίρης.
Η Αρχή Αδειών στις συνεδρίες της με ημερομηνία 22 Μαρτίου 1984,8 Μαΐου 1984,10 Μαΐου 1984 και 19 Ιουνίου 1984, εξέτασε την πιο πάνω αίτηση και την απέρριψε.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης της Αρχής Αδειών υποβλήθηκε στις 19 Ιουλίου 1984 ιεραρχική προσφυγή από το ενδιαφερόμενο μέρος. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών εξέτασε την προσφυγή του ενδιαφερόμενου μέρους στις 21 Ιουνίου 1986. Κατά τη συνεδρία όπου κλήθηκαν και παρευρέθηκαν και οι αιτητές, (Παράρτημα "Α"), αποφασίστηκε ως ακολούθως:
"Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών έχοντας υπόψη την ισχύουσα νομοθεσία και όλα τα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως που έχουν τεθεί ενώπιον της και αφού μελέτησε όλα τα στοιχεία των σχετικών φακέλων και όλα όσα έχουν λεχθεί από μέρους του προσφεύγοντος και των ενδιαφερομένων αποφασίζει ν' αποδεχθεί την προσφυγή για την καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινότητας Νικηταρίου σε μικροφορτία.".
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών κοινοποίησε την πιο πάνω απόφαση της στους αιτητές με επιστολή της με ημερομηνία 30 Ιουνίου 1986 (Παράρτημα "Β"). Η Αρχή Αδειών στη συνεδρία της με ημερομηνία 10 Ιουλίου 1986, με βάση την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών χορήγησε στον Χρ. Κούσπαρο άδεια Μεταφορέα "Α" για το όχημα με αριθμό εγγραφής ΗΥ 302 με έδρα το Νικητάρι.
Οι νομικοί λόγοι πάνω στους οποίους στηρίζουν οι αιτητές την προσφυγή τους αυτή είναι οι ακόλουθοι:
Α. Υπέρβαση διακριτικής εξουσίας ή/και κακή χρήση της διακριτικής της εξουσίας εν όψει των περιορισμένων αναγκών της περιοχής σε οχήματα με άδεια μεταφορέα "Α".
Β. Πλάνη περί τα πράγματα και έλλειψη δέουσας έρευνας των γεγονότων.
Η σχετική νομοθετική διάταξη που ρυθμίζει το θέμα της χορήγησης άδειας μεταφορέα "Α" είναι το άρθρο 15 του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου 1982 (Νόμος Αρ. 9 του 1982), όπου στην παράγραφο 3 προνοεί:
"(3) Η αρχή αδειών εν τη ενασκήσει της διακριτικής αυτής εξουσίας διά την χορήγησιν αδείας μεταφορέως "Α" θα εξετάζη τα κάτωθι:
(α) Τας ανάγκας της περιφερείας διά την μεταφοράν του σκοπουμένου είδους φορτίου ως και την έκτασιν και φύσιν των τοιούτων αναγκών
(β) την έκτασιν καθ' ην αι τοιαύται ανάγκαι εξυπηρετούνται υπό των εν τη περιφέρεια υφισταμένων αδειούχων μεταφορέων "Α"·
(γ) τον βαθμόν εις τον οποίον είναι πιθανόν ότι ο αιτητής θα δύναται να παρέχη εις την περιφέρειαν ασφαλείς, συνεχείς και τακτικάς μεταφορικός υπηρεσίας-
(δ) τον τύπον και την δυναμικότητα του οχήματος αναφορικώς προς το οποίον υπεβλήθη η αίτησις.".
Ο πρώτος νομικός λόγος στηρίζεται στο γεγονός ότι δόθηκε η άδεια Μεταφορέα "Α" στο ενδιαφερόμενο μέρος "καθ' ον χρόνον οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες αδειούχων Μεταφορέων "Α" στην ίδια περιοχή και όταν οι ανάγκες της περιφέρειας αυτής είναι λιγοστές."
Είναι η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι η Αρχή ορθά άσκησε τη διακριτική της εξουσία με βάση τα στοιχεία τα οποία είχε ενώπιον της, δηλαδή τις παραστάσεις και το περιεχόμενο των φακέλων με τα οποία ικανοποιήθηκαν πλήρως οι προϋποθέσεις της πιο πάνω νομοθετικής διάταξης.
Είναι φανερό από τα γεγονότα όπως εκτίθενται στους σχετικούς φακέλους της διοικήσεως και που παράθεσα σε συντομία πιο πάνω, ότι ήταν εύλογα επιτρεπτό στην Αναθεωρητική Αρχή να καταλήξει στο συμπέρασμα που κατέληξε για τις μεταφορικές ανάγκες της κοινότητας Νικηταρίου.
Το θέμα όπως έχει είναι ζήτημα εκτίμησης των πραγματικών γεγονότων της υπόθεσης και σαν τέτοιο ανάγεται στην αρμοδιότητα της διοικήσεως. Το Δικαστήριο δε τούτο επεμβαίνει μόνον όταν η διοίκηση έχει υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας ή όταν έχει ενεργήσει με πλάνη ως προς τα γεγονότα ή με τρόπο που αποτελεί κατάχρηση εξουσίας (Βλέπε Ιωάννου ν. Της Δημοκρατίας και Άλλου (1989) 3 Α. Α.Δ. 400 και τις αυθεντίες που αναφέρονται σε αυτή). Επομένως ο λόγος αυτός αποτυγχάνει.
Ως προς το λόγο της πλάνης περί τα πράγματα μπορεί να λεχθεί ότι οι αιτητές δεν απέδειξαν οτιδήποτε που να δείχνει ότι η Αρχή παραπλανήθηκε. Αντίθετα υπήρχαν όλα τα σχετικά στοιχεία ενώπιον της και έχει δοθεί ικανοποιητική αιτιολογία που συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου.
Εξ άλλου ως προς τον τρίτο λόγο είμαι της γνώμης ότι η απόφαση λήφθηκε μετά από δέουσα έρευνα. Το παράπονο των αιτητών αυτό που στηρίζεται στο γεγονός ότι η Αρχή δεν κάλεσε τους αιτητές 4,5 και 6 δεν ευσταθεί γιατί αυτοί δεν έκαμαν ενώπιον της Αρχής Αδειών ένσταση σε αντιδιαστολή προς τους αιτητές 1,2 και 3 οι οποίοι έκαμαν ένσταση και έλαβαν μέρος στη διαδικασία και έτσι κλήθηκαν ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών. Κάτω από τις περιστάσεις της υποθέσεως η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν ορθή.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.