|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1989) 3 ΑΑΔ 2231
30 Σεπτεμβρίου, 1989
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1037/87)
Τελωνειακοί Δασμοί και Φόροι Καταναλώσεως -— Ο Περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμος, 1967 (Ν. 82/67), επιφύλαξη του άρθρου 159(1) και άρθρο 152(2),
Ο Αιτών εισήγαγε μεταχειρισμένον αυτοκίνητο στην Κύπρο, Υπέγραψε σχετική διασάφηση στην οποίαν επισύναψε τιμολόγιο αγοράς ημ. 16.9.87 για 6.000 στερλίνες. Ως αποτέλεσμα εκλήθη να καταβάλει δασμόν βάσει της εν λόγω αξίας. Κατέβαλε τον δασμόν υπό διαμαρτυρία, ισχυριζόμενος ότι το αυτοκίνητο το είχεν αγοράσει to 1986 προς 6.000 στερλίνες και επομένως η αξία του κατά τον χρόνο εισαγωγής του ήταν μικρότερη. Εν τέλει κατεχώρησε την παρούσα Αίτηση Ακυρώσεως.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την Αίτηση Ακυρώσεως, διότι ο Αιτών δεν απέσεισε το βάρος αποδείξεως το οποίον, ενόψει των γεγονότων είχε, δηλαδή να αποδείξει ότι πράγματι είχεν αγοράσει το αυτοκίνητο το 1986.
Η Αίτηση Ακυρώσεως απορρίπτεται. Ουδεμία διαταγή για έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση για επιβολή του ποσού των ΛΚ7.337,20 για την εισαγωγή στη Κύπρο μεταχειρισμένου αυτοκινήτου MERCEDES 200.
Γ. Φ. Ποταμίτης, για τον Αιτητή.
Στ. Θεοδούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β', για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την προσφυγή του αυτή ο αιτητής ζητά τις πιο κάτω θεραπείες:
"1. Διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη του καθ' ου η αίτηση να απαντήσει στην επιστολή του δικηγόρου του Αιτητή ημερομηνίας 17 Νοεμβρίου 1987 (τεκμ. 5 & 6) είναι άκυρη και ότι εκείνο που παραλείφθηκε έπρεπε να εκτελεστεί.
2. Διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η επιβολή στον αιτητή δασμού ΛΚ7.337,20 για την εισαγωγή στη Κύπρο μεταχειρισμένου αυτοκινήτου MERCEDES 200 με αρ. εγγραφής DTA 886 ημερ. 1 Ιανουαρίου 1983 με βάση δασμολογητέα αξία ΛΚ6.000.- που αναφέρεται στην επιστολή του Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων με ημερομηνία 26 Οκτωβρίου 1987, είναι άκυρη και στερείται από οποιοδήποτε αποτέλεσμα.
3. Διαζευκτικά:
Διακήρυξη του δικαστηρίου ότι η πιο πάνω φορολογία είναι άκυρη ως προς μέρος της."
Ο αιτητής ενώ βρισκόταν στην Αγγλία, αγόρασε το υπό εξέταση αυτοκίνητο για το ποσό των Λιρών Αγγλίας ΛΚ6.000.- με βάση το τιμολόγιο αγοράς, που φέρει ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 1987.
Στις 7 Οκτωβρίου 1987, ο αιτητής υπέβαλε στο Τελωνείο Λεμεσού διασάφηση εισαγωγής (Τελ. 2Α) για εσωτερική κατανάλωση του αυτοκινήτου το οποίο περιγράφεται πιο πάνω. Μαζί με τη διασάφηση αυτή ο αιτητής υπέβαλε τιμολόγιο που έφερε ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 1987, στο οποίο αναφερόταν ως αξία αγοράς το ποσό των ΛΚ6.000 Αγγλίας.
Στις 8 Οκτωβρίου 1987 εισήξε το αυτοκίνητο στην Κύπρο όπου το Τελωνείο Λεμεσού με βάση το πιο πάνω τιμολόγιο, το εκτίμησε και καθόρισε τη δασμολογητέα αξία του σε ΛΚ4.820,-(ΛΚ6.000 1.262 πλέον ΛΚ66 ναύλα.).
Ο αιτητής κατέβαλε τότε τους ανάλογους δασμούς, σύμφωνα με την πιο πάνω διασάφησή του, υπό διαμαρτυρία (Παράρτημα Β), υποβάλλοντας ταυτόχρονα γραπτή αίτηση, για επανεξέταση του θέματός του δηλ. αναπροσαρμογή της δασμολογητέας αξίας (Παράρτημα Γ).
Στις 26 Οκτωβρίου 1987, αφού εξετάσθηκε το αίτημά του ο καθ' ου η αίτηση Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων απάντησε αρνητικά στον αιτητή, με την επιστολή ημερομηνίας 26 Οκτωβρίου 1987 (Παράρτημα Δ) και με αιτιολογικό ότι, εφόσον το αυτοκίνητο εισάχθηκε για επιτόπια χρήση δυνάμει μιας σύμβασης πώλησης, τότε οι δασμοί καταβάλλονται πάνω στην αξία αυτή της συμβατικής τιμής, σύμφωνα με την επιφύλαξη του άρθρου 159 του περί Τελωνείων και φόρων Καταναλώσεως Νόμου 1967 (Νόμος Αρ. 82 του 1967) που θα αναφέρεται στη συνέχεια ως ο Νόμος.
Στις 6 Νοεμβρίου 1987 ο αιτητής ζήτησε μέσω του δικηγόρου του να του δοθούν τα άρθρα του Νόμου πάνω στα οποία στηρίχθηκε η επιβολή της φορολογίας και του εδόθη η σχετική απάντηση με την επιστολή του Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων ημερομηνίας 26 Νοεμβρίου 1987 (Παραρτήματα Ε-Στ).
Ο αιτητής, μέσω του δικηγόρου του, πριν λάβει γνώση του περιεχομένου της πιο πάνω επιστολής και συγκεκριμένα τις 17 Νοεμβρίου, 1987, με νέα επιστολή του παρατηρεί πως δεν έχει ακόμη απάντηση στην επιστολή του ημερομηνίας 6 Νοεμβρίου 1987, υποβάλλοντας ταυτόχρονα νέα στοιχεία δηλαδή βεβαίωση του πωλητή στην Αγγλία, ότι το αυτοκίνητο αγοράστηκε το Φεβρουάριο του 1986 και πως η τελική εξόφληση έγινε το Σεπτέμβριο του 1987 ότε και εξεδόθη το τελικό τιμολόγιο (Παράρτημα Ζ).
Στις 5 Δεκεμβρίου 1987 ο δικηγόρος του αιτητή επικοινώνησε τηλεφωνικώς με το Τμήμα Τελωνείων και του εδόθηκαν εξηγήσεις και ταυτόχρονα εστάλη επιστολή ημερομηνίας 5 Δεκεμβρίου 1987 (Παράρτημα Η) στην οποία ετονίζετο ότι το θέμα του επανεξετάζεται και πως για να επιταχυνθεί η λήψη απόφασης θα έπρεπε να ειδοποιήσει τον πελάτη του να έρθει σε επαφή με το Τμήμα Τελωνείων το συντομότερο δυνατό, για να παράσχει περισσότερα στοιχεία και έγγραφα που να αφορούν στην αγορά και πληρωμή του αυτοκινήτου. Ο αιτητής πράγματι πήγε στο Τμήμα Τελωνείων στις 28 Δεκεμβρίου 1987 και προσκόμισε γραπτές βεβαιώσεις του πωλητή προς επιβεβαίωση των ισχυρισμών του (Παραρτήματα Θ-Ι).
Σχετικά με τον ισχυρισμό του αιτητή ότι δεν έτυχε απάντησης η επιστολή του ημερομηνίας 17 Νοεμβρίου 1987, δεν ευσταθεί γιατί του δόθηκε απάντηση με την επιστολή του Διευθυντή ημερομηνίας 5 Δεκεμβρίου 1987 (Παράρτημα "Η"). Επομένως η πρώτη θεραπεία που ζητείται με την προσφυγή αυτή αποτυγχάνει.
Αναφορικά με τη δεύτερη θεραπεία που ζητά ο αιτητής, είναι ο ισχυρισμός του, ότι ο Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων, παρέλειψε να υπολογίσει την έκπτωση την οποία εδικαιούτο, και ότι λανθασμένα θεώρησε ως την αξία του οχήματος το ποσό των ΛΚ6.000 Αγγλίας, γιατί το αυτοκίνητο είχε αγοραστεί από τον ίδιο για το ποσό αυτό το Φεβρουάριο του 1986 και όχι το Σεπτέμβριο του 1987, οπόταν και ύστερα από χρήση είκοσι μηνών η αξία του ήταν κατά. πολύ μειωμένη.
Οι επισυνάψεις στην ένορκο του δήλωση ημερομηνίας 31 Αυγούστου 1989, που καταχωρήθηκε κατά την ακρόαση της προσφυγής αυτής, δηλαδή φωτοαντίγραφα, (α) τριών αδειών κυκλοφορίας που εκδόθηκαν απ' ότι φαίνεται από τις σχετικές σφραγίδες στο Newcastle-Upon-Tyne, στις 31 Δεκεμβρίου 1985, 30 Ιουνίου 1986 και 31 Δεκεμβρίου 1986, σχετικά με το αυτοκίνητο αυτό, (β) πιστοποιητικό προσωρινής ασφάλειας, ημερομηνίας 17 Σεπτεμβρίου 1987, με ισχύ μέχρι τις 30 του ιδίου μηνός, σχετικά με το αυτοκίνητο αυτό, το οποίο αναφέρει ως ασφαλιζόμενο το όνομα Μ. Michael, με διεύθυνση, 34 Station Road, Welham Green, Hens, πιστεύω ότι ούτε αποδεικνύουν, ούτε θα έλεγα δημιουργούν εύλογη υποψία, ότι το αυτοκίνητο το αγόρασε ο αιτητής το Φεβρουάριο του 1986 όπως ισχυρίζεται, ή ότι το αυτοκίνητο ανήκε σ' αυτόν κατά οποιοδήποτε μέρος της χρονικής περιόδου που ισχυρίζεται, αλλά ούτε και φαίνονται να αναφέρονται ή να σχετίζονται με τον αιτητή. Και παρόλο που θα έπρεπε κανονικά τα έγγραφα αυτά να είχαν παρουσιαστεί στο Τμήμα Τελωνείων, το οποίο θα έκαμνε την σχετική εκτίμηση της αξίας και σχετικότητάς των, όταν έγινε η επανεξέταση, εν τούτοις δεν αλλοιώνουν την πραγματική κατάσταση όπως ήταν ενώπιον του καθ' ου η αίτηση.
Όπως αναφέρεται από το Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων στη σχετική αλληλογραφία που ανταλλάχτηκε με τον αιτητή, η δασμολογητέα αξία του αυτοκινήτου "λογίστηκε πάνω στη βάση αξίας της τιμολογιακής τιμής των Λιρών Αγγλίας ΛΚ6.000.- (έξι χιλιάδες) του τιμολογίου με ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 1987, σύμφωνα με την επιφύλαξη του άρθρου 159(1) του Νόμου."
Η σχετική επιφύλαξη αναφέρει:
"Νοείται ότι εν τη περιπτώσει εμπορευμάτων εισαγομένων δυνάμει συμβάσεως πωλήσεως και δηλωθέντων εν τη κατατεθείση διασαφήσει ως προοριζομένων προς εσωτερικήν κατανάλωσιν, ο δασμός λογίζεται καταβληθείς επί της αξίας ταύτης, εάν πριν ή τα εμπορεύματα παραδοθώσιν προς εσωτερικήν κατανάλωσιν, προσφερθή και γενή αποδεκτός δασμός επί δεδηλωμένης αξίας, εδραζομένης επί της εν τη συμβάσει τιμής."
Το εδάφιο (2) του άρθρου 152 αναφέρει μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
"(2) Διά τους σκοπούς της τεθειμένης τω προηγουμένω εδαφίω επιφυλάξεως-
(α) δεδηλωμένη αξία οιωνδήποτε εμπορευμάτων είναι η αξία τούτων, ως θέλει δηλωθή υπό ή διά λογαριασμόν του ειααγωγέως κατά την κατάθεσιν διασαφήσεως προς εσωτερικήν κατανάλωσιν περί τα εμπορεύματα ταύτα."
Θεωρώ λοιπόν ότι η προκειμένη περίπτωση καλύπτεται από τις πιο πάνω νομοθετικές πρόνοιες, οπόταν και ο Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων ενήργησε νόμιμα και ορθά, μια και ο αιτητής δεν απέδειξε όπως είχε το βάρος της αποδείξεως να κάμει, ότι αγόρασε το αυτοκίνητο αυτό από το 1986 όπως ισχυρίζεται. Επομένως αποτυγχάνει και η δεύτερη θεραπεία που ζητείται.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
Υπό τας περιστάσεις όμως δε γίνεται οποιαδήποτε διαταγή για τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.