|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 307
17 Φεβρουαρίου, 1989
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΡΧΗΓΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ , ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΑΥΤΟΤΕΛΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Εφεσίβλητων,
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 839)
Έννομο συμφέρον— Υποχρέωση καταβολής Κοινωνικών Ασφαλίσεων — Υποβολή Αιτήσεως Ακυρώσεως από Αρχηγό καλουμένου πολιτικού κόμματος για λογαριασμό των μελών του κόμματος — Απορριπτέα.
Η νομική αρχή, την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο εφάρμοσε, απορρίπτοντας την Αίτηση Ακυρώσεως, φαίνεται από το πιό πάνω περιληπτικό σημείωμα.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστού του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Σαββίδης, Δ.) που εκδόθηκε στις 18 Ιουλίου, 1988 (Αριθμός Προσφυγής 969/85 (Εδημοσιεύθη στο (1988) 3 Α.Α.Δ. 1490) με την οποία η προσφυγή του εναντίον των διοικητικών πράξεων ή αποφάσεων διά των οποίων επεβλήθη επιπρόσθετο τέλος ως αυτοτελώς εργαζόμενοι από 4.10.82-31.12.85 χωρίς να τους δίνεται δικαίωμα να καθορίζουν το εισόδημά τους βάσει του νόμου απορρίφθηκε.
Ο εφεσείων παρουσιάσθη Αυτοπροσώπως.
Δ. Παπαδοπούλλου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β' για την Εφεσίβλητη Δημοκρατία.
Cur. adv.vult.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση του Δικαστηρίου. Αξίζει στην έφεση αυτή να αναφερθούμε στο αιτητικό της προσφυγής που είναι το ακόλουθο:-
"(Α) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι οι καθ' ων διοικητικές πράξεις και οι καθ' ων η αίτησις για των οποίων αι ποινικαί διώξεις εις ένα έκαστον των μελών του Κόμματος και η υποχρέωσις καταβολής εισφορών πέραν του πραγματικού εισοδήματος των ως και το επιπρόσθετο τέλος ως αυτοτελώς εργαζόμενοι από 4.10.82-83-84-85 χωρίς να τους δίνεται το δικαίωμα να καθορίζουν το εισόδημά τους συμφώνως του νόμου είναι άκυρη, αντισυνταγματική και εστερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος.
(Β) Δήλωση του Δικαστηρίου καθ' ην κηρύσσεται άκυρος και εστερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος και/ ή αντισυνταγματική η επιβολή οιουδήποτε επιπρόσθετου τέλους διά τους λόγους ότι ουδέποτε τα μέλη του κόμματος ηρνήθησαν ή παρέλειψαν να πληρώσουν τας εισφοράς των ή μόνοι ή μέσον του αιτητού, αλλά οι καθ' ων η αίτηση αρνούντο να εισπράξουν εισφοράς βάσει του πραγματικού εισοδήματός των. Και την 31.3.84 λόγω συμφόρισης αι εισφοραί εστάλησαν υπό του αιτητού με ταχυδρομική επιταγή για ορισμένα μέλη για εξόφληση εισφορών τριμήνου 4.10.82 μέχρι 4.1.83. Οι καθ' ων η αίτηση του κράτησαν έναντι, το ίδιο δε επαναλήφθη στο επόμενο τρίμηνο όταν και πάλι ο αιτητής πλήρωσε σε μετρητά. Οι καθ' ων η αίτησις ηρνούντο να δώσουν εξοφλητικάς αποδείξεις, εσταμάτησαν τα μέλη του κόμματος να καταβάλλουν εισφοράς και σήμερον σέρνονται στα δικαστήρια."
Προχωρεί δε η αίτηση με παράθεση των ακολούθων όπως λέγει, νομικών σημείων:
"(Γ) Δήλωση ή Διάταγμα όπως οι καθ' ων η αίτηση εισπράξουν αμέσως και άνευ καθυστερήσεως τας καθυστερημένας εισφοράς των μελών του Κόμματος βάσει του πραγματικού εισοδήματος και άνευ επιπροσθέτου τέλους που διά την καθυστέρηση φέρουν ακεραίαν την ευθύνη για πολιτικούς λόγους.
(Δ) Δήλωση του Δικαστηρίου όπως οι καθ' ων η αίτηση σεβαστούν τας προφορικός και γραπτός συμφωνίας του αιτητού και τας απαντήσεις των από 10.4.84 μέχρι 20.6.85, διότι στις 30.12.82 κατεχωρήθησαν αιτήσεις με φόρμες του Κόμματος που επεδείκνυαν το πραγματικό εισόδημα των μελών.
(Ε) Δήλωση ή απόφαση του Δικαστηρίου εις σύλληψη και φυλάκιση των καθ' ων η αίτησις διά παρακοήν της αποφάσεως της ολομέλειας του Ανωτάτου 25.6.82 και παραπλάνησης του Δικαστηρίου μέχρι συμμορφώσεως.
(Ζ) Δήλωση του Δικαστηρίου διατάττον τους καθ' ων η αίτησις όπως συμμορφωθούν με την απόφασιν του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερ. 25.6.82 υπέρ των Αυτοτελώς Εργαζομένων.
(Η) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι οι κανονισμοί 42/ 82, 73/80/20/3 παρ. 2 και το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας ισχύουν και για τα μέλη του κόμματος λόγω καθυστερημένης προηγούμενης προσφυγής ως και άλλων κανονισμών.
(Θ) Δήλωση του Δικαστηρίου όπως οι καθ' ων η αίτησις πάψουν να απαιτούν εις διπλούν εισφορές, επιπρόσθετο τέλος και άμυνα που είναι εξοφλημένες".
Ο αιτητής σαν Αρχηγός του καλούμενου Κόμματος της Δικαιοσύνης ή και το Κόμμα του, δεν έχουν έννομο συμφέρον στις υποθέσεις που ζητούν από το Δικαστήριο αυτό να επιληφθεί με την προσφυγή αυτή διότι οι διεκδικήσεις των διαφόρων μελών του Κόμματος αποτελούν προσωπικές υποχρεώσεις των, δυνάμει του Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου του 1980, όπως τροποποιήθηκε και δεν είναι αντικείμενο που επηρεάζει ή επηρεάζεται με την συμμετοχή των στο καλούμενο σαν Κόμμα της Δικαιοσύνης. Ο τίτλος της προσφυγής, είναι "Αρχηγού του Κόμματος της Δικαιοσύνης ως εκπροσώπου αυτοτελώς εργαζομένων μελών του Κόμματος του", έτσι ο Αρχηγός του Κόμματος της Δικαιοσύνης αποπειράται να εμφανίζεται, μάλλον ως εκπρόσωπος διαφόρων προσώπων που τυγχάνει να είναι μέλη του κόμματός του, παρά ότι έχει, και δεν μπορεί κάτω από τις περιστάσεις της υποθέσεως αυτής να έχει, ως αρχηγός του Κόμματος ή το Κόμμα το ίδιο, έννομο συμφέρον, Η έφεση λοιπόν αποτυγχάνει και κατά συνέπεια και η προσφυγή για το λόγο αυτό.
Επιπρόσθετα όμως προς το λόγο αυτό η προσφυγή και αν μπορούσε να ευσταθήσει θα απορρίπτετο σαν εκπρόθεσμη και επομένως αντίθετη προς τις διατάξεις του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος.
Για τους πιό πάνω λόγους απορρίπτεται η έφεση, δεν δίδεται όμως οποιαδήποτε διαταγή ως προς τα έξοδα της έφεσης αυτής.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.