|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1988) 3 CLR 254
[*254.]
12 Φεβρουαρίου 1988
ΕΝΩΠΙΟΝ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ, ΠΡ., Α ΛΟΙΖΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΥ,
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ, ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ, ΠΙΚΗ, ΚΟΥΡΡΗ, Δ/ΣΤΩΝ.
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΜΕΤΑΞΥ: 1. ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΔΕΚ,
2. ΒΑΣΟΥ ΛΥΣΣΑΡΙΔΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΔΕΚ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1988,
3. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΔΕΚ,
Αιτητών.
ΚΑΙ
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΟΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΦΟΡΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΙΚΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 106/88).
Αίτηση Ακυρώσεως—Παράλειψη αναφοράς του Άρθρου 146—Υπό τις περιστάσεις η παρατυπία είναι επουσιώδης.
Πράξεις ή αποφάσεις εν τη εννοία του Άρθρου 146 του Συντάγματος— Προεδρικές εκλογές—Απόρριψη αιτήματος για απαγόρευση εγκαταστάσεως "Εκλογικών επιτελείων" εξώ από τα εκλογικά κέντρα—Το θέμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις εκλογές—Γι' αυτό μόνο με εκλογική ένσταση βάσει του Άρθρου 145 μπορούσε να εγερθεί.
Εκτελεστή πράξη—Απόρριψη αιτήματος για απαγόρευση εγκαταστάσεως εκλογικών επιτελείων έξω από τα εκλογικά κέντρα κατά την διεξαγωγή Προεδρικής εκλογής—Επειδή ο Γενικός Έφορος δεν έχει εξουσία να απαγορεύσει την εγκατάσταση, η πράξη τον στερείται εκτελεστότητας.
Η παρούσα Αίτηση Ακυρώσεως στρέφεται εναντίον αποφάσεως απορρίψεως του αιτήματος για απαγόρευση της λειτουργείας εκλογικών επιτελείων των υποψηφίων των κομμάτων έξω από τα εκλογικά κέντρα όπου θα διεξαχθεί ψηφοφορία για εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας στις 14 Φεβρουαρίου 1988.
Τα εν λόγω "εκλογικά επιτελεία" απαρτίζονται από εκπροσώπους των υποψηφίων και των κομμάτων που τους υποστηρίζουν και εγκαθίστανται έξω από κάθε εκλογικό κέντρο για να παρέχουν στους εκλογείς πληροφορίες, να παρακολουθούν ποιοί εκλογείς εψήφισαν και να καλούν να έλθουν να ψηφίσουν εκλογείς, που δεν έχουν ακόμα ψήφισα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάνθηκε:
(1) Στην Αίτηση των αιτητών δεν αναγράφεται το Άρθρο του Συντάγματος δυνάμει του οποίου καταχωρήθηκε αλλά είναι καταφανές ότι πρόκειται περί προσφυγής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Η μη αναφορά του Άρθρου αποτελεί επουσιώδη παράλειψη. Το επίδικο θέμα είναι τόσο άρρηκτα συνυφασμένο με την διαδικασία εκλογής ώστε μόνο με εκλογική ένσταση δυνάμει του Άρθρου 145 του Συντάγματος μπορούσε να εγερθεί.
(2) Εν πάση περιπτώσει βάσει της υφισταμένης νομοθεσίας (βλ. κυρίως τους Νόμους 72/1979 και 81/1982) δεν παρέχεται οποιαδήποτε εξουσία στον Γενικό Έφορο Προεδρικής Εκλογής να απαγορεύσει την λειτουργία "εκλογικών επιτελείων" και ως εκ τούτου η επίδικη απόφαση του στερείται εκτελεστότητας.
Η αίτηση ακυρώσεως απορρίπτεται, Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
αναφερόμενες αποφάσεις:
Πρόεδρος Δημοκρατίας ν. Βουλής Αντιπροσώπων (1985) 3 Α.Α.Δ.. 872.
Πίτσιλλος ν. Δημοκρατίας (1986) 3 Α.Α.Δ. 1007.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Γενικού Εφόρου Προεδρικής Εκλογής να απορρίψει το αίτημα των αιτούντων για απαγόρευση λειτουργίας "εκλογικών επιτελείων" των υποψηφίων των κομμάτων έξω από τα εκλογικά κέντρα όπου θα διεξαχθεί ψηφοφορία για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στις 14.2.1988.
Ε. Ευσταθίου, Α. Σπυριδάκις, Μ. Τσαγγαρίδης και Κ. Καμένος για τους αιτητές.
Λ. Λουκαΐδης, Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, και η κα Γ. Φράγκου για τους καθ' ων η αίτηση.
Α. Μαρκίδης για τον κ. Γλ. Κληρίδη, υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ως ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Χρ. Βάκης και Μ. Παπαπέτρου για τον κ. Γ. Βασιλείου, υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ως ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Θρ. Γεωργιάδης, υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αυτοπροσώπως, ως ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
(Ο κ. Σπ. Κυπριανού, υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν επέλεξε να μετάσχει της διαδικασίας ως ενδιαφερόμενο πρόσωπο).
Cur. adv. vult.
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΠΡ. ανέγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου:
Στην παρούσα υπόθεση οι αιτητές ζητούν την ακύρωση της απόφασης του Γενικού Εφόρου Προεδρικής Εκλογής να απορρίψει το αίτημα τους για απαγόρευση της λειτουργίας "εκλογικών επιτελείων" των υποψηφίων και των κομμάτων έξω από τα εκλογικά κέντρα όπου θα διεξαχθεί ψηφοφορία για εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας στις 14 Φεβρουαρίου 1988.
Η εν λόγω απόφαση κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολές του Γενικού Εφόρου Προεδρικής Εκλογής με ημερομηνία 22 Ιανουαρίου 1988 και 3 Φεβρουαρίου 1988. Με την επιστολή της 3ης Φεβρουαρίου 1988 διαβιβάστηκε και αντίγραφο σχετικής γνωμάτευσης του Γενικού Εισαγελέα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 2 Φεβρουαρίου 1988.
Όπως προκύπτει από τα ενώπιον μας στοιχεία τα εν λόγω "εκλογικά επιτελεία" απαρτίζονται από εκπροσώπους των υποψηφίων και των κομμάτων που τους υποστηρίζουν και είναι εγκατεστημένα έξω από κάθε εκλογικό κέντρο για να παρέχουν στους εκλογείς πληροφορίες και επίσης για να παρακολουθούν ποίοι εκλογείς εψήφισαν και να καλούν να έλθουν να ψηφίσουν εκλογείς που δεν έχουν ακόμα ψηφίσει.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι με την λειτουργία των "εκλογικών επιτελείων" γίνονται προσπάθειες επηρεασμού των εκλογέων και επίσης παραβιάζεται η μυστικότητα της ψηφοφορίας που απαιτείται από το Άρθρο 39.2 του Συντάγματος.
Έγινε επίσης αναφορά εν σχέσει με τα δικαιώματα των εκλογέων στο Άρθρο 31 του Συντάγματος, στο Άρθρο 3 του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης περί Προάσπισης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (που κυρώθηκε με τον Νόμο 39/ 1962) και στο Άρθρο 25 του Διεθνούς Συμφώνου των Ηνωμένων Εθνών Περί Αστικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων (που κυρώθηκε με τον Νόμο 14/1969).
Κατά τη διάρκεια της ενώπιόν μας διαδικασίας έχει εγερθεί ένσταση ότι στην Αίτηση των αιτητών δεν αναγράφεται το Άρθρο του Συντάγματος δυνάμει του οποίου καταχωρήθηκε.
Κατά την γνώμη του Δικαστηρίου είναι καταφανές από το περιεχόμενο της Αιτήσεως ότι πρόκειται περί προσφυγής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος και ως εκ τούτου η μη αναφορά στο Άρθρο αυτό, προφανώς λόγω αβλεψίας, αποτελεί επουσιώδη παράλειψη η οποία δεν επηρεάζει την εγκυρότητα της προσφυγής των αιτητών (βλ. και Πρόεδρος της Δημοκρατίας ν. Βουλής των Αντιπροσώπων, (1985) 3 Α.Α.Δ. 872).
Έχει επίσης εγερθεί ένσταση ότι λόγω της φύσεως του επίδικου θέματος δεν ήτο δυνατόν για τους αιτητές να χρησιμοποιήσουν το ένδικο μέσο της προσφυγής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος γιατί το θέμα εμπίπτει εντός της δικαιοδοσίας εν σχέσει με εκλογικές ενστάσεις δυνάμει του Άρθρου 145 του Συντάγματος.
Ενόψει παγίας νομολογίας του (βλ. και Πίτσιλλος ν. Δημοκρατίας, (1986) 3 Α.Α.Δ. 1007) το Δικαστήριο έχει την γνώμη ότι το επίδικο θέμα είναι τόσο άρρηκτα συνυφασμένο με την διαδικασία για την εκλογή στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας στις 14 Φεβρουαρίου 1988 που δεν είναι δυνατό να καταστεί το αντικείμενο της παρούσης προσφυγής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος και θα μπορούσε μόνο να εγερθεί με εκλογική ένσταση δυνάμει του Άρθρου 145 του Συντάγματος.
Ως εκ τούτου η προσφυγή των αιτητών απορρίπτεται ένεκα ελλείψεως δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να επιληφθεί αυτής βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Εάν όμως ήτο δυνατό να λεχθεί ότι με τη προσφυγή τους οι αιτητές εγείρουν και θέμα παραβιάσεως δικαιωμάτων των εκλογέων, που δεν εμπίπτει εντός της αποκλειστικής δικαιοδοσίας δυνάμει του Άρθρου 145 του Συντάγματος, και θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, το Δικαστήριο έχει τη γνώμη ότι η παρούσα προσφυγή θα έπρεπε να απορριφθεί διότι βάσει της υφιστάμενης νομοθεσίας (βλ. κυρίως τους Νόμους 72/1979 και 81/1982) δεν παρέχεται οποιαδήποτε εξουσία στον Γενικό Έφορο Προεδρικής Εκλογής να απαγορεύσει την λειτουργία έξω από εκλογικά κέντρα "εκλογικών επιτελείων" των υποψηφίων και των κομμάτων που τους υποστηρίζουν και ως εκ τούτου η επίδικη απόφαση του Γενικού Εφόρου Προεδρικής Εκλογής στερείται εκτελεστότητας και δεν εμπίπτει στην δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ως διοικητικού δικαστηρίου, δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Καταλήγοντας το Δικαστήριο επιθυμεί να τονίσει ότι οι εκλογείς δεν έχουν καμία υποχρέωση να επικοινωνούν πριν ή μετά που θα ψηφίσουν με οποιοδήποτε "εκλογικό επιτελείο". Υπενθυμίζεται, επίσης, εις όλους που τυχόν θα στελεχώσουν "εκλογικά επιτελεία" ότι αποτελούν ποινικά αδικήματα η απρεπής επίδραση επί εκλογέων και η παραβίαση της μυστικότητας της ψηφοφορίας (βλ. και τα άρθρα 40 και 54 (ε) του Νόμου 72/1970) και το άρθρο 21 του Νόμου 81/1982).
Ενόψει όλων των ανωτέρω η προσφυγή απορρίπτεται, χωρίς όμως να επιδικαστούν έξοδα εις βάρος των αιτητών.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.