|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:B542
(2016) 2 ΑΑΔ 1310
5 Δεκεμβρίου, 2016
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
ΣΥΜΕΩΝ ΝΤΖΑΝΤΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 142/2016)
Ποινή ― Κλοπή υλικού που διαβιβάζεται ταχυδρομικώς, κατά παράβαση των Άρθρων 255, 264 και 29 του Κεφ. 154 ― Κλοπή, κατά παράβαση των Άρθρων 255, 262, 20 και 29 και απόπειρα κλοπής, κατά παράβαση των Άρθρων 366, 255, 367 και 35 ― Αναστολή ποινής ― Ίση μεταχείριση κατηγορουμένων ― Επικύρωση ποινής φυλάκισης δεκαπέντε, έξι και τεσσάρων μηνών που επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα ― Απόρριψη λόγων έφεσης περί έκδηλης υπερβολής και άνισης μεταχείρισης έναντι συγκατηγορουμένου αναφορικά με το ζήτημα αναστολής της επιβληθείσας ποινής και του ύψους αυτής ― Απόφανση Εφετείου ότι η διαφοροποίηση, μεταξύ των δύο συγκατηγορουμένων, δικαιολογείτο πλήρως, υπό τις περιστάσεις ― Παραδοχή, λευκό ποινικό μητρώο και νεαρό ηλικίας, αντικατοπτρίζονταν στην ποινή και δεν υπήρχε περιθώριο επέμβασης του Εφετείου.
O Εφεσείων προσέβαλε το ύψος ποινών, δεκαπέντε, έξι και τεσσάρων μηνών φυλάκισης που του επιβλήθηκαν σε μια κατηγορία κλοπής υλικού που διαβιβάζεται ταχυδρομικώς, σε δύο κατηγορίες κλοπής και δύο, απόπειρας κλοπής.
Προσβλήθηκε μεταξύ άλλων με την έφεση, η πρωτόδικη κρίση σύμφωνα με την οποία, στην περίπτωση του εφεσείοντα δεν συνέτρεχαν λόγοι αναστολής της ποινής.
Προωθήθηκε περαιτέρω, λόγος έφεσης περί άνισης μεταχείρισης του εφεσείοντα έναντι συγκατηγορούμενου του, του οποίου η εκτέλεση της ποινής που του επιβλήθηκε, ανεστάλη από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο Εφεσείων αντιμετώπιζε πέντε κατηγορίες ενώ ο πρώην πρώτος κατηγορούμενος αντιμετώπιζε μόνο δύο κατηγορίες. Η σοβαρότερη από τις κατηγορίες που αντιμετώπισε ο Εφεσείων ήταν εκείνη της πρώτης κατηγορίας, η οποία τιμωρείται με ανώτατη ποινή φυλάκισης επτά ετών. Αυτή την κατηγορία δεν την αντιμετώπισε ο πρώην πρώτος κατηγορούμενος.
2. Ο Εφεσείων βαρυνόταν επίσης με μια άλλη σοβαρή κατηγορία, εκείνη της κλοπής από κατοικία, η οποία διαπράχθηκε ένα περίπου μήνα μετά τη διάπραξη των παρόντων αδικημάτων, ενώ ο πρώην πρώτος κατηγορούμενος δεν βαρυνόταν με επιπρόσθετη άλλη κατηγορία.
3. Ο πρώην πρώτος κατηγορούμενος δεν αποκόμισε οποιοδήποτε οικονομικό όφελος από τη διάπραξη των αδικημάτων σε αντίθεση με τον Εφεσείοντα. Είναι γεγονός ότι ο Εφεσείων ήταν αρκετά νεαρότερος από τον συγκατηγορούμενό του αλλά ο ρόλος του στη διάπραξη των αδικημάτων και η όλη εγκληματική του συμπεριφορά ήταν μεγαλύτερη.
4. Υπό τις περιστάσεις δεν ήταν ορθή ούτε η εισήγηση ότι η φυλάκιση των 15 μηνών για την πρώτη κατηγορία, ήταν έκδηλα υπερβολική, ούτε ότι ο Εφεσείων έτυχε άνισης και δυσμενούς μεταχείρισης σε σχέση με τον συγκατηγορούμενό του, ούτε και ότι το πρωτόδικο δικαστήριο έσφαλε μη αναστέλλοντας την ποινή του Εφεσείοντα και αναστέλλοντας την ποινή του συγκατηγορούμενού του.
5. Οι περιστάσεις των δύο συγκατηγορουμένων ήταν διαφορετικές. Και ως προς τη σοβαρότητα των αδικημάτων που αντιμετώπιζαν και ως προς τον ρόλο των δύο κατηγορουμένων και ως προς τις κατηγορίες που αντιμετώπισαν αλλά και ως προς την επιπρόσθετη κατηγορία την οποία αντιμετώπιζε μόνο ο Εφεσείων, αναφορικά με σοβαρό αδίκημα που διαπράχθηκε ένα μήνα μετά τη διάπραξη των αδικημάτων αυτών.
6. Επομένως, δεν μπορούσε να θεωρηθεί άνιση μεταχείριση, εις βάρος του Εφεσείοντα, η μεγαλύτερη ποινή φυλάκισης που του επιβλήθηκε και η μη αναστολή της. Η διαφοροποίηση, μεταξύ των δύο συγκατηγορουμένων, δικαιολογείτο πλήρως, υπό τις περιστάσεις.
7. Χωρίς να παραγνωριζόταν η παραδοχή του Εφεσείοντα, το λευκό του ποινικό μητρώο, το νεαρό της ηλικίας του, οι δύσκολες προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις, η ποινή που του επιβλήθηκε των 15 μηνών άμεσης φυλάκισης, αντικατόπτριζε επαρκώς όλους αυτούς τους ελαφρυντικούς και μετριαστικούς παράγοντες και επομένως δεν υπήρχε περιθώριο για επέμβαση του Εφετείου.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση κατά Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον Καταδικασθέντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Πετάση Κορφιώτη, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 23693/2015), ημερομηνίας 15/7/2016.
Ν. Κληρίδης και Ο. Σαμπάζοβα (κα), για τον Εφεσείοντα.
Ν. Δημητρίου, Δημόσιος Κατήγορος, για την Εφεσίβλητη.
Εx tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Νικολάτο, Π..
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Ο Εφεσείων, ο οποίος ήταν δεύτερος κατηγορούμενος στην ποινική υπόθεση 23693/2015 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, αντιμετώπισε πέντε κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία ήταν για κλοπή υλικού που διαβιβάζεται ταχυδρομικώς, κατά παράβαση των Άρθρων 255, 264 και 29 του Ποινικού Κώδικα, Κεφάλαιο 154. Η δεύτερη ήταν για κλοπή, κατά παράβαση των Άρθρων 255, 262, 20 και 29 του Ποινικού Κώδικα, Κεφάλαιο 154. Η τρίτη ήταν επίσης για κλοπή κατά παράβαση των προαναφερομένων άρθρων, η τέταρτη κατηγορία ήταν για απόπειρα κλοπής, κατά παράβαση των Άρθρων 366, 255, 367 και 35 του Ποινικού Κώδικα, Κεφάλαιο 154 και η πέμπτη ήταν επίσης για απόπειρα κλοπής κατά παράβαση των προαναφερόμενων άρθρων του Ποινικού Κώδικα.
Ο πρώτος κατηγορούμενος, συγκατηγορούμενος του Εφεσείοντα, Γρηγόρης Άδωνης, αντιμετώπιζε μόνο δύο κατηγορίες κλοπής, τις κατηγορίες 2 και 3. Οι δύο κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι κατόπιν δικής τους παραδοχής στις προαναφερόμενες κατηγορίες δηλαδή ο μεν Εφεσείων για τις προαναφερόμενες πέντε κατηγορίες, ο δε συγκατηγορούμενός του για τις δύο κατηγορίες κλοπής. Το πρωτόδικο δικαστήριο αναφέρθηκε λεπτομερώς στις συνθήκες υπό τις οποίες διαπράχθηκαν τα προαναφερόμενα αδικήματα αλλά και στις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις των δύο κατηγορουμένων.
Αναφορικά με τον Εφεσείοντα λήφθηκε υπόψη και άλλη εναντίον του υπόθεση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, η υπόθεση 27316/2014, κατόπιν αιτήματος εκ μέρους του Εφεσείοντα και με τη σύμφωνη γνώμη της Κατηγορούσας Αρχής. Στην υπόθεση εκείνη, ο Εφεσείων, ως κατηγορούμενος 4, αντιμετώπιζε και παραδέχθηκε κατηγορία αναφορικά με το αδίκημα της κλοπής από κατοικία κατά παράβαση των Άρθρων 255 και 266(β) του Ποινικού Κώδικα. Σημειώνεται ότι τα αδικήματα της υπόθεσης 23693/2015 για την οποία καταχωρήθηκε η παρούσα έφεση, διαπράχθηκαν τον Ιούλιο του 2014 και το αδίκημα που αφορά την υπόθεση 27316/2014 διαπράχθηκε τον Αύγουστο του 2014 και αφορά μόνο τον Εφεσείοντα και όχι τον πρώην συγκατηγορούμενό του.
Ο Εφεσείων ήταν ηλικίας 24 ετών όταν διέπραξε τα αδικήματα και 26 ετών όταν του επιβλήθηκε η ποινή. Το κατηγορητήριο καταχωρήθηκε στις 28.12.2015 και η ποινή επιβλήθηκε στις 15 Ιουλίου 2016. Ο συγκατηγορούμενος του Εφεσείοντα ήταν 37 ετών κατά το χρόνο επιβολής της ποινής.
Το πρωτόδικο δικαστήριο, στην εμπεριστατωμένη απόφασή του, αναφέρθηκε στη σοβαρότητα του αδικήματος της κλοπής υλικού που διαβιβάζεται ταχυδρομικώς, καθώς επίσης και στη σοβαρότητα των αδικημάτων της κλοπής και της απόπειρας κλοπής.
Προς όφελος των κατηγορουμένων το πρωτόδικο δικαστήριο έλαβε υπόψη το λευκό τους ποινικό μητρώο, την άμεση παραδοχή τους, την απολογία τους και τις προσωπικές και οικογενειακές τους περιστάσεις. Αναφορικά με την πρώτη κατηγορία, το πρωτόδικο δικαστήριο σημείωσε ότι η κλοπή αφορούσε πιστωτική κάρτα της Τράπεζας Κύπρου, ιδιοκτησίας τρίτου προσώπου, με τη χρήση της οποίας κλάπηκαν τα ποσά των €619 και €349 αντίστοιχα, που είναι το αντικείμενο της δεύτερης και τρίτης κατηγορίας.
Το πρωτόδικο δικαστήριο επέβαλε στον Εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 15 μηνών στην πρώτη κατηγορία, ποινή φυλάκισης 6 μηνών σε κάθε μια από τις κατηγορίες 2 και 3 και ποινή φυλάκισης 4 μηνών σε κάθε μια από τις κατηγορίες 4 και 5, με οδηγίες όπως οι ποινές φυλάκισης συντρέχουν. Στον πρώτο κατηγορούμενο επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης 4 μηνών σε κάθε μια από τις κατηγορίες 2 και 3 οι οποίες επίσης συντρέχουν. Μετά την επιβολή της ποινής, το πρωτόδικο δικαστήριο εξέτασε το ενδεχόμενο αναστολής της ποινής με βάση το νόμο 95/1972, όπως τροποποιήθηκε, και έκρινε ότι στην περίπτωση του πρώτου κατηγορούμενου συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για αναστολή της ποινής φυλάκισης 4 μηνών που του επιβλήθηκε ενώ στην περίπτωση του Εφεσείοντα - κατηγορούμενου 2, δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για αναστολή της ποινής φυλάκισης των 15 μηνών που του επιβλήθηκε.
Με την υπό εξέταση έφεση, η ποινή που επιβλήθηκε στον Εφεσείοντα προσβάλλεται ως εσφαλμένη, ουσιαστικά για τρεις λόγους: Πρώτον διότι το ύψος της ποινής των 15 μηνών που επιβλήθηκε στην πρώτη κατηγορία είναι έκδηλα υπερβολικό, δεύτερο, διότι υπήρχε άνιση μεταχείριση εις βάρος του Εφεσείοντα - κατηγορούμενου 2 και υπέρ του πρώην κατηγορούμενου 1 και τρίτον διότι η μη αναστολή της ποινής φυλάκισης του Εφεσείοντα, σε συνάρτηση με την αναστολή της ποινής φυλάκισης του πρώην πρώτου κατηγορούμενου, ήταν εσφαλμένη ενέργεια.
Μελετήσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιόν μας στοιχεία, υπό το φως των ικανών αγορεύσεων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των διαδίκων. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τις εισηγήσεις του ευπαιδεύτου συνηγόρου του Εφεσείοντα για τους εξής λόγους: Ο Εφεσείων αντιμετώπιζε πέντε κατηγορίες ενώ ο πρώην πρώτος κατηγορούμενος αντιμετώπιζε μόνο δύο κατηγορίες. Η σοβαρότερη από τις κατηγορίες που αντιμετώπισε ο Εφεσείων είναι αυτή της πρώτης κατηγορίας, η οποία τιμωρείται με ανώτατη ποινή φυλάκισης επτά ετών. Αυτή την κατηγορία δεν την αντιμετώπισε ο πρώην πρώτος κατηγορούμενος. Ο Εφεσείων βαρύνεται επίσης με μια άλλη σοβαρή κατηγορία, εκείνη της κλοπής από κατοικία, η οποία διαπράχθηκε ένα περίπου μήνα μετά τη διάπραξη των παρόντων αδικημάτων, ενώ ο πρώην πρώτος κατηγορούμενος δεν βαρύνεται με επιπρόσθετη άλλη κατηγορία. Ο πρώην πρώτος κατηγορούμενος δεν αποκόμισε οποιοδήποτε οικονομικό όφελος από τη διάπραξη των αδικημάτων σε αντίθεση με τον Εφεσείοντα. Είναι γεγονός ότι ο Εφεσείων ήταν αρκετά νεαρότερος από τον συγκατηγορούμενό του αλλά ο ρόλος του στη διάπραξη των αδικημάτων και η όλη εγκληματική του συμπεριφορά ήταν μεγαλύτερη.
Υπό τις περιστάσεις δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ούτε ως προς την εισήγηση ότι η φυλάκιση των 15 μηνών για την πρώτη κατηγορία, ήταν έκδηλα υπερβολική, ούτε ότι ο Εφεσείων έτυχε άνισης και δυσμενούς μεταχείρισης σε σχέση με τον συγκατηγορούμενό του, ούτε και ότι το πρωτόδικο δικαστήριο έσφαλε μη αναστέλλοντας την ποινή του Εφεσείοντα και αναστέλλοντας την ποινή του συγκατηγορούμενού του.
Οι περιστάσεις των δύο συγκατηγορουμένων ήταν διαφορετικές. Και ως προς τη σοβαρότητα των αδικημάτων που αντιμετώπιζαν και ως προς τον ρόλο των δύο κατηγορουμένων και ως προς τις κατηγορίες που αντιμετώπισαν αλλά και ως προς την επιπρόσθετη κατηγορία την οποία αντιμετώπιζε μόνο ο Εφεσείων, αναφορικά με σοβαρό αδίκημα που διαπράχθηκε ένα μήνα μετά τη διάπραξη των αδικημάτων αυτών. Επομένως, δεν μπορεί να θεωρηθεί άνιση μεταχείριση, εις βάρος του Εφεσείοντα, η μεγαλύτερη ποινή φυλάκισης που του επιβλήθηκε και η μη αναστολή της. Η διαφοροποίηση, μεταξύ των δύο συγκατηγορουμένων, δικαιολογείτο πλήρως, υπό τις περιστάσεις.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε την παραδοχή του Εφεσείοντα, το λευκό του ποινικό μητρώο, το νεαρό της ηλικίας του, τις δύσκολες προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις, θεωρούμε ότι η ποινή που του επιβλήθηκε των 15 μηνών άμεσης φυλάκισης, αντικατόπτριζε επαρκώς όλους αυτούς τους ελαφρυντικούς και μετριαστικούς παράγοντες και επομένως δεν υπάρχει περιθώριο για επέμβαση του Εφετείου.
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.