|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 2 ΑΑΔ 783
21 Νοεμβρίου, 2012
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΝΑΓΗ, Δ/στές]
1. JOSEPH JOHN THOMAS SAGE,
2. JANICE ANGELA SAGE,
3. JOSEPH JAMES SAGE,
Εφεσείοντες,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 151/2012)
Ποινική Δικονομία ― Διάταγμα Προσωποκράτησης ― Επικύρωση πρωτόδικης απόφασης με την οποία διατάχθηκε η περαιτέρω κράτηση των τριών Εφεσειόντων για τέσσερεις ημέρες, ως υπόπτων σε σχέση με αδικήματα που αφορούσαν ελεγχόμενα φάρμακα ― Την πρωταρχική ευθύνη κατά πόσο πρέπει να δοθεί περαιτέρω διάταγμα κράτησης ή όχι, την έχει το πρωτόδικο Δικαστήριο ― Το Εφετείο δεν παρεμβαίνει εκτός αν καταδειχθεί ότι υπήρξε κάποια λανθασμένη προσέγγιση εκ μέρους του πρωτόδικου Δικαστηρίου ― Το Εφετείο δεν καθίσταται φορέας πρωτογενούς κρίσεως.
Οι εφεσείοντες αμφισβήτησαν με την έφεση, πρωτόδικη απόφαση με την οποία αποφασίστηκε στο πλαίσιο αίτησης προσωποκράτησης, η περαιτέρω κράτηση τους για περίοδο τεσσάρων ημερών, ύστερα από τη λήξη περιόδου επτά ημερών που είχε αρχικά καθοριστεί με το πρώτο διάταγμα προσωποκράτησης που εξεδόθη.
Οι εφεσείοντες θεωρούνταν ύποπτοι για τη διάπραξη αδικημάτων που αφορούσαν ελεγχόμενα φάρμακα σχετικά με υποθέσεις η διερεύνηση των οποίων βρισκόταν σε εξέλιξη.
Υπήρξε ένσταση και μακρά αντεξέταση, η κράτηση ωστόσο διατάχθηκε στη βάση του ότι δεν είχε ακόμα συμπληρωθεί το ανακριτικό έργο, με περαιτέρω αναφορά στο ότι προέκυψαν άλλες πληροφορίες και εξελίξεις που συναρτώντο και προς το φόβο της Αστυνομίας για επηρεασμό μαρτύρων.
Με την έφεση υποστηρίχθηκε μεταξύ άλλων, ότι δεν είχε αξιοποιηθεί δεόντως από την Αστυνομία ο χρόνος που δόθηκε με το πρώτο διάταγμα με συνέπεια η περαιτέρω κράτηση που εζητείτο να ήταν καταχρηστική.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η μαρτυρία η οποία εδόθη με αναφορά στην όλη αντεξέταση κατεδείκνυε ότι ο συνολικός χρόνος είχε αξιοποιηθεί με τέτοιο τρόπο που να μην επέτρεπε παρέμβαση του Εφετείου.
2. Είχε διεξαχθεί ανακριτικό έργο με τη λήψη καταθέσεων και εκκρεμούσαν ακόμα καταθέσεις όχι ευκαταφρόνητου αριθμού. Περαιτέρω, αναμένοντο τα αποτελέσματα του χημείου αλλά και τα αποτελέσματα εξέτασης των ηλεκτρονικών υπολογιστών που παραλήφθηκαν ως τεκμήριο. Γίνονταν προσπάθειες εντοπισμού προσώπων από τα οποία ήταν ανάγκη να ληφθούν καταθέσεις.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Απόφασης Διατάγματος Προσωποκράτησης.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου (Γερολέμου, Ε.Δ.), ημερομηνίας 20/7/2012.
A. Kλαΐδη, για τους Εφεσείοντες.
Α. Αριστείδης, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου δίδεται από το Δικαστή Χατζηχαμπή.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ: Στις 13.7.2012 διετάχθη η κράτηση των τριών Εφεσειόντων για επτά ημέρες σε σχέση με αδικήματα που αφορούσαν ελεγχόμενα φάρμακα. Με τη λήξη της περιόδου των επτά ημερών στις 20.7.2012 διετάχθη η περαιτέρω κράτηση των Εφεσειόντων στη βάση ότι δεν είχε ακόμα συμπληρωθεί το ανακριτικό έργο, με περαιτέρω αναφορά στο ότι προέκυψαν άλλες πληροφορίες και εξελίξεις που συναρτώντο και προς τον φόβο της Αστυνομίας για επηρεασμό μαρτύρων αλλά και προς το ανακριτικό έργο, επιβάλλοντας δηλαδή την ανάγκη για περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης. υπήρξε ένσταση στην αίτηση για περαιτέρω κράτηση και αντεξετάσθη σε μεγάλη έκταση ο αστυνομικός ο οποίος είχε δώσει την ένορκη κατάθεση με κύριο στόχο να καταδειχθεί ότι ο χρόνος ο οποίος είχε διαρρεύσει, των επτά ημερών, δεν είχε αξιοποιηθεί δεόντως, με συνέπεια η περαιτέρω κράτηση που εζητείτο να ήταν καταχρηστική.
Είναι σε αυτή τη βάση που η έφεση στηρίζεται, με συγκεκριμένη αναφορά στον πρώτο λόγο έφεσης στο ότι την προηγούμενη της 20.7.2012, 19.7.2012 δηλαδή, ο αστυφύλακας που διερευνούσε την υπόθεση και έδωσε τη μαρτυρία εργάστηκε μόνο τρεις ώρες ενώ ο συνάδελφος του δεν εργάστηκε καθόλου.
Με το δεύτερο λόγο έφεσης γίνεται αναφορά στις ευρύτερες αρχές που διέπουν τη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να διατάξει περαιτέρω κράτηση σε συνάρτηση με το συνταγματικό δικαίωμα του υπόπτου να είναι ελεύθερος.
Έχουμε βεβαίως διευρύνει την εξέταση της υπόθεσης με αναφορά σε όλα τα δεδομένα τα οποία ήσαν ενώπιον του ευπαιδεύτου Δικαστή και αφορούσαν, όχι μόνο το χρόνο της 19.7.2012 που δεν διετέθη για τους λόγους που εξηγήθησαν, αλλά και όλο τον προηγηθέντα χρόνο όπως και τις προοπτικές οι οποίες υπήρχαν ακόμα σε σχέση με τη διερεύνηση. Είναι γεγονός ότι δεν αφιερώθη κατά την 19.7.2012 χρόνος στη διερεύνηση της υπόθεσης, το τρίωρο κατά το οποίο ήταν καθήκον ο αστυνομικός. Όμως η μαρτυρία η οποία εδόθη με αναφορά στην όλη αντεξέταση καταδεικνύει ότι ο συνολικός χρόνος είχε αξιοποιηθεί με τέτοιο τρόπο που να μην επιτρέπει παρέμβαση του Εφετείου στην κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι θα έπρεπε υπό τις συνθήκες να διατάξει περαιτέρω κράτηση. Είχε διεξαχθεί ανακριτικό έργο με τη λήψη καταθέσεων και εκκρεμούσαν ακόμα καταθέσεις όχι ευκαταφρόνητου αριθμού που θα έπρεπε να ληφθούν από άτομα που όχι μόνο αρχικώς είχε υπόψη της η Αστυνομία αλλά και που προέκυψε ανάγκη κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης περαιτέρω. Υπήρχαν ως προς τούτο συγκεκριμένες εξελίξεις στο στάδιο της διερεύνησης. Περαιτέρω, αναμένοντο τα αποτελέσματα του χημείου αλλά και τα αποτελέσματα εξέτασης των ηλεκτρονικών υπολογιστών που παραλήφθηκαν ως τεκμήριο. Έγιναν προσπάθειες εντοπισμού προσώπων από τα οποία ήταν ανάγκη να ληφθούν καταθέσεις, χωρίς όμως να ανευρεθούν και συνεχίζοντο οι προσπάθειες ανεύρεσής τους. Υπήρξαν, δηλαδή, στο σύνολο δυσκολίες τις οποίες αντιμετώπιζε η Αστυνομία στην όλη διερεύνηση της υπόθεσης.
Με συγκεκριμένη αναφορά στις 19.7.2012, φαίνεται ότι, αν και δεν έγινε ανακριτικό έργο, έγινε προσπάθεια επικοινωνίας με την εταιρεία μεταφοράς δεμάτων στο Παραλίμνι, χωρίς όμως να μπορέσουν να εντοπίσουν το πρόσωπο από το οποίο επιδιώκετο να ληφθεί κατάθεση. Περαιτέρω, έγινε προσπάθεια να εντοπισθούν άτομα από τα οποία θα ελαμβάνοντο καταθέσεις.
Την πρωταρχική ευθύνη κατά πόσο πρέπει να δοθεί περαιτέρω διάταγμα κράτησης ή όχι την έχει το πρωτόδικο Δικαστήριο. Το Εφετείο δεν παρεμβαίνει εκτός αν καταδειχθεί ότι υπήρξε κάποια λανθασμένη προσέγγιση εκ μέρους του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Δεν γίνεται δηλαδή φορέας πρωτογενούς κρίσεως το Εφετείο. Στην προκειμένη περίπτωση, από όλα όσα έχουμε αναφέρει, δεν καταδεικνύεται να ήταν εσφαλμένη η προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην εκτίμηση των γεγονότων που είχε ενώπιον του, παρά τις επί μέρους παραλείψεις όσον αφορά την πληρότητα αξιοποίησης του χρόνου της αστυνομίας. Πρέπει να έχουμε υπ' όψη μας ότι και οι αστυνομικοί δεν εργάζονται επί καθημερινής βάσεως εφ' όσον οι διευθετήσεις των υπηρεσιών είναι τέτοιες, αλλά και δεν είναι δυνατό να εξετάσουμε με λεπτομερή ακρίβεια κάθε ενέργεια που επιτελείται. Σημειώνουμε ότι η κράτηση που εδόθη από το Δικαστήριο ήταν μόνο για τέσσερις μέρες και δεν είναι ενώπιον μας οτιδήποτε περαιτέρω.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.