|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 2 ΑΑΔ 426
5 Ιουλίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 43/2012)
Ποινή ― Έκδηλα υπερβολική ποινή ― Οδήγηση με ταχύτητα 138 χλμ.α.ω. αντί 50 χλμ.α.ω. σε πολυσύχναστο δρόμο σε ώρα πρωινή ― Απόφαση πλειοψηφίας εφετείου για μείωση ποινής στέρησης της άδειας οδήγησης από έντεκα μήνες σε έξι, λόγω σφάλματος αρχής από το πρωτόδικο Δικαστήριο ― Ετσιθελική η συμπεριφορά του εφεσείοντα η οποία απαιτούσε ενδεχομένως και αυστηρότερη αντιμετώπιση, κατά τη μειοψηφία του εφετείου.
Τροχαία αδικήματα ― Υπέρβαση ορίου ταχύτητας ― Το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε ανεπίτρεπτα υπόψη του επιβαρυντικά, για τον εφεσείοντα, στοιχεία που συνέβησαν μετά τη διάπραξη του αδικήματος.
Ο εφεσείων προσέβαλε ως έκδηλα υπερβολική, ποινή που του επιβλήθηκε πρωτοδίκως ύστερα από την παραδοχή του σε κατηγορία που αντιμετώπιζε αναφορικά με υπέρβαση ορίου ταχύτητας κατά παράβαση των Άρθρων 2, 6(2) και (3), 19 και 20Α του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου 86/72, όπως τροποποιήθηκε.
Σύμφωνα με τα παραδεκτά γεγονότα ο εφεσείων οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα του με ταχύτητα μεγαλύτερη της επιτρεπόμενης, δηλαδή με ταχύτητα 138 χλμ.α.ω αντί 50 χλμ.α.ω. Η ώρα της διάπραξης του αδικήματος ήταν η 09.25 π.μ. Στην επιμέτρηση της ποινής λήφθηκε υπόψη και μια άλλη παρόμοια κατηγορία για υπέρβαση ορίου ταχύτητας.
Το πρωτόδικο δικαστήριο επέβαλε στον εφεσείοντα 1.500 ευρώ πρόστιμο, εκ των οποίων το ποσό των 500 ευρώ ήταν άμεσα καταβλητέο, στέρηση του δικαιώματος κατοχής άδειας οδήγησης για περίοδο 11 μηνών και έξι βαθμούς ποινής.
Έλαβε μεταξύ άλλων ιδιαίτερα υπόψη του τη σοβαρότητα του αδικήματος η οποία φαινόταν και από το ότι αυτός υπερέβη το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητος κατά σχεδόν τρεις φορές και ότι το αδίκημα διαπράχθηκε μέσα σε κατοικημένη περιοχή.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκανε μνεία και σε « προφίλ του κατηγορουμένου ως οδηγού», το οποίο φαινόταν όπως επεσήμανε, από τους 14 βαθμούς ποινής που συσσώρευσε μετά την τέλεση του αδικήματος, ενώ αναφέρθηκε και στη μεγάλη αύξηση των αδικημάτων αυτής της φύσης, παράγοντες οι οποίοι επέβαλλαν την επιβολή αυστηρής και αποτρεπτικής ποινής.
Με την έφεση υποστηρίχθηκε ότι:
α) Η στέρηση της άδειας οδήγησης του εφεσείοντα για 11 μήνες ήταν υπερβολική.
β) Η ποινή δεν πρέπει να είναι «συντριπτική» για ένα κατηγορούμενο.
Αποφασίστηκε ότι:
Α. Υπό Νικολάτου Δ. συμφωνούντος και του Ναθαναήλ Δ:
1. Η ποινή που επέβαλε το πρωτόδικο δικαστήριο ήταν αυστηρή, ωστόσο δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως έκδηλα υπερβολική. Η σοβαρότητα του φαινόταν από το μέγεθος της υπέρβασης της ταχύτητας αλλά και τις υπόλοιπες συνθήκες.
2. Όμως το πρωτόδικο δικαστήριο έσφαλε νομικά καθότι, ανεπίτρεπτα, στα πλαίσια του Άρθρου 19 του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου 86/72, έλαβε υπόψη του επιβαρυντικά, για τον εφεσείοντα, στοιχεία που συνέβησαν μετά τη διάπραξη του αδικήματος, αναφερόμενο και σε «προφίλ» του κατηγορουμένου.
3. Εν όψει του σφάλματος αρχής στο οποίο υπέπεσε το πρωτόδικο δικαστήριο, η ποινή στέρησης της άδειας οδήγησης των 11 μηνών που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα, ήταν έκδηλα υπερβολική και προϊόν σφάλματος αρχής, και μειώθηκε σε 6 μήνες στέρησης.
Β. Υπό Παμπαλλή Δ:
1. Οι συνθήκες διάπραξης του εξεταζόμενου αδικήματος δεν μπορούσαν να οδηγήσουν σε πιθανότητα μείωσης της επιβληθείσας ποινής.
2. Ο εφεσείων ουσιαστικώς «πετούσε» με ταχύτητα σχεδόν τριπλάσια της επιτρεπόμενης και σε επίπεδα που κρίνονται ως υπερβολικά ακόμη και στον αυτοκινητόδρομο. Η παράβαση έγινε σε πολυσύχναστο δρόμο η ώρα 9.25 π.μ., παράγοντες που έθεταν εκ ποδών κάθε πιθανότητα εκδήλωσης επιείκειας.
3. Η ετσιθελική συμπεριφορά του εφεσείοντα, που παραγνώρισε κάθε ενδεχόμενο να έθετε σε ενδεχόμενο κίνδυνο άλλους που χρησιμοποιούσαν το δρόμο, απαιτούσε αυστηρή αντιμετώπιση. Ενδεχομένως και αυστηρότερη από την επιβληθείσα.
Η έφεση επέτυχε. Η ποινή στέρησης μειώθηκε σε 6 μήνες.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Αστυνομικός Διευθυντής Λευκωσίας ν. Κοσιάρης, Υπόθεση 13634/07, ημερ. 27.3.2007 (Επ. Δικ. Λευκωσίας),
Αστυνομικός Διευθυντής Λευκωσίας ν. Τζερτζές, Υπόθεση 1655/07, ημερ. 10.12.2007 (Επ. Δικ. Λευκωσίας).
Έφεση κατά της Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Πανταζή-Λάμπρου, Πρ.Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 13486/11), ημερομηνίας 23/1/12.
Χρ. Παπαχρυσοστόμου, για τον Εφεσείοντα.
Α. Κάρνου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση δεν είναι ομόφωνη. Την απόφαση της πλειοψηφίας θα δώσει ο Δικαστής Νικολάτος και με αυτή συμφωνεί ο Δικαστής Ναθαναήλ. Ο Δικαστής Παμπαλλής θα δώσει δική του διϊστάμενη απόφαση.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων προσβάλλει την πρωτόδικη ποινή ως έκδηλα υπερβολική.
Ο εφεσείων παραδέχθηκε μια κατηγορία υπέρβασης ορίου ταχύτητας κατά παράβαση των Άρθρων 2, 6(2) και (3), 19 και 20Α του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου 86/72, όπως τροποποιήθηκε.
Τα γεγονότα της υπόθεσης ήταν ότι την 12.6.2010, στη Λεωφ. Γρ. Διγενή, στην Έγκωμη, Λευκωσίας, οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα του με ταχύτητα μεγαλύτερη της επιτρεπόμενης, δηλαδή με ταχύτητα 138 ΧΑΩ αντί 50 ΧΑΩ. Η ώρα της διάπραξης του αδικήματος ήταν η 09.25 π.μ.. Στην επιμέτρηση της ποινής λήφθηκε υπόψη και μια άλλη παρόμοια κατηγορία για υπέρβαση ορίου ταχύτητας στην Υπόθεση Aρ. 8207/11. Σ' εκείνη την υπόθεση ο εφεσείων οδηγούσε το όχημα του στις 15.7.2009, στο δρόμο Κοκκινοτριμιθιάς-Αστρομερίτη, παρά το Ακάκι της επαρχίας Λευκωσίας, με ταχύτητα 86ΧΑΩ αντί 50 ΧΑΩ. Η ώρα διάπραξης του αδικήματος εκείνου ήταν η 00.19.
Το πρωτόδικο δικαστήριο αφού εξέτασε τα ενώπιον του στοιχεία και καθοδηγήθηκε από σχετική νομολογία επέβαλε στον εφεσείοντα τις ακόλουθες ποινές:
(α) 1.500 ευρώ πρόστιμο εκ των οποίων το ποσό των 500 ευρώ ήταν καταβλητέο αμέσως.
(β) Στέρηση του δικαιώματος κατοχής άδειας οδήγησης για περίοδο 11 μηνών, δυνάμει του Άρθρου 19 του Ν. 86/72, όπως τροποποιήθηκε, και
(γ) Έξι βαθμούς ποινής, δυνάμει του Άρθρου 20Α του προαναφερόμενου Νόμου ώστε οι βαθμοί ποινής του να ανέλθουν συνολικά σε 24, με αποτέλεσμα και πάλι να διατάξει τη στέρηση του δικαιώματος κατοχής αδείας για περίοδο 6 μηνών, η οποία όμως θα ήταν συντρέχουσα με την προαναφερόμενη περίοδο στέρησης των 11 μηνών. Στη λήξη της περιόδου στέρησης όλοι οι βαθμοί ποινής θα διαγράφονταν.
Στην επιμέτρηση της ποινής, το πρωτόδικο δικαστήριο έλαβε ιδιαίτερα υπόψη του τους εξής παράγοντες:
1. Τη σοβαρότητα του αδικήματος που διέπραξε ο κατηγορούμενος η οποία φαίνεται και από το ότι αυτός υπερέβη το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητος κατά σχεδόν τρεις φορές (από 50 ΧΑΩ σε 138 ΧΑΩ).
2. Ότι το αδίκημα διαπράχθηκε μέσα σε κατοικημένη περιοχή, σε κεντρική οδό της πρωτεύουσας και κατά τη διάρκεια της ημέρας, συγκεκριμένα την 09.25, και
3. Ότι το αδίκημα διαπράχθηκε την 12.6.2010 και τότε ο εφεσείων είχε μόνο 4 βαθμούς ποινής εις βάρος του ενώ την 23.1.2012, ημερομηνία απαγγελίας της ποινής, ο εφεσείων είχε συγκεντρώσει άλλους 14 βαθμούς και επομένως οι βαθμοί ποινής του ανέρχονταν συνολικά στους 18. Οι πλείστοι βαθμοί αφορούσαν σε αδικήματα υπερβολικής ταχύτητας και κάποιοι άλλοι σε οδήγηση χωρίς να φέρει στερεά προσδεδεμένο προστατευτικό κράνος.
Παρά το ότι ο εφεσείων ήταν λευκού ποινικού μητρώου, ενώ κατείχε άδεια οδήγησης για πολλά χρόνια, παρόλο που ήταν ώριμης ηλικίας και οικογενειάρχης και παρόλο που, ως επαγγελματίας φωτογράφος, χρειάζεται την άδεια οδήγησης του, εντούτοις το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι, η σοβαρότητα του αδικήματος που διέπραξε, όπως διαφαίνεται από τους προαναφερόμενους παράγοντες, «το προφίλ του κατηγορουμένου ως οδηγού», το οποίο φαίνεται από τους 14 βαθμούς ποινής που συσσώρευσε μετά την τέλεση του υπό εκδίκαση αδικήματος, αλλά και η μεγάλη αύξηση σε αδικήματα αυτής της φύσης, για την οποίαν το πρωτόδικο δικαστήριο είχε δικαστική γνώση το ίδιο, επέβαλλαν την επιβολή αυστηρής και αποτρεπτικής ποινής. Έκρινε ότι η ποινή της φυλάκισης δεν ήταν η ενδεδειγμένη υπό τις περιστάσεις, αλλά ότι η στέρηση της άδειας οδήγησης του εφεσείοντα για 11 μήνες και το πρόστιμο των 1.500 ευρώ ήταν η ορθή και δίκαιη ποινή.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα στην αγόρευση του εισηγήθηκε ότι η στέρηση της άδειας οδήγησης του εφεσείοντα για 11 μήνες είναι υπερβολική. Όπως είπε η ποινή δεν πρέπει να είναι «συντριπτική» για ένα κατηγορούμενο και αναφέρθηκε σε πρωτόδικες αποφάσεις του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, του 2007, στις οποίες επιβλήθηκαν στους κατηγορούμενους για περίπου παρόμοια αδικήματα, λιγότερο αυστηρές ποινές. Συγκεκριμένα στην Αστυνομικός Διευθυντής Λευκωσίας v. Κοσιάρης, Υπόθεση 13634/07, ημερ. 27.3.2007, για υπέρβαση ορίου ταχύτητας από 50 ΧΑΩ σε 117 ΧΑΩ επιβλήθηκε ποινή προστίμου 600 ευρώ, 5 βαθμοί ποινής και στέρηση της άδειας οδήγησης για 3 μήνες και στην Αστυνομικός Διευθυντής Λευκωσίας v. Τζερτζές, Υπόθεση 1655/07, ημερ. 10.12.2007, για αδίκημα υπέρβασης ταχύτητας 127 ΧΑΩ αντί 50 ΧΑΩ επιβλήθηκε ποινή προστίμου Λ.Κ.400, 4 βαθμών ποινής και 3 μηνών στέρησης άδειας οδήγησης.
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιόν μας στοιχεία και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι, παρόλο που η ποινή που επέβαλε το πρωτόδικο δικαστήριο είναι αυστηρή, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως έκδηλα υπερβολική και επομένως δεν παρέχεται δυνατότητα στο Εφετείο να επέμβει και να τη μειώσει. Συμφωνούμε με το πρωτόδικο δικαστήριο ότι το αδίκημα που διέπραξε ο εφεσείων ήταν σοβαρό, η σοβαρότητα του φαίνεται από το μέγεθος της υπέρβασης της ταχύτητας αλλά και τις υπόλοιπες συνθήκες υπό τις οποίες διαπράχθηκε. Δεν μας διαφεύγει το γεγονός ότι, εις βάρος του εφεσείοντα, λήφθηκε υπόψη και άλλη μια παρόμοια υπόθεση υπέρβασης ορίου ταχύτητος.
Όμως το πρωτόδικο δικαστήριο έσφαλε νομικά καθότι, ανεπίτρεπτα, στα πλαίσια του προαναφερόμενου Άρθρου 19, έλαβε υπόψη του επιβαρυντικά, για τον εφεσείοντα, στοιχεία που συνέβησαν μετά τη διάπραξη του αδικήματος που αυτός παραδέχθηκε, όπως τα αδικήματα για τα οποία ο εφεσείων συγκέντρωσε άλλους 14 βαθμούς ποινής. Όπως το ίδιο το δικαστήριο είπε, έλαβε υπόψιν του και το «προφίλ» του κατηγορουμένου.
Εν όψει του προαναφερόμενου σφάλματος αρχής στο οποίο υπέπεσε το πρωτόδικο δικαστήριο, θεωρούμε την ποινή στέρησης της άδειας οδήγησης των 11 μηνών που επέβαλε στον εφεσείοντα, ως έκδηλα υπερβολική και προϊόν σφάλματος αρχής, και την μειώνουμε σε 6 μήνες στέρησης.
Για τους προαναφερόμενους λόγους θεωρούμε την έφεση ως βάσιμη και διαφοροποιούμε την πρωτόδικη απόφαση ώστε η συνολική στέρηση της άδειας οδήγησης του εφεσείοντα να μειωθεί από 11 σε 6 μήνες.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Είχα την ευκαιρία να μελετήσω την απόφαση των ευπαιδεύτων συναδέλφων μου, πλην όμως θεωρώ ότι οι συνθήκες διάπραξης του εξεταζόμενου αδικήματος δε μπορούν να οδηγήσουν σε πιθανότητα μείωσης της επιβληθείσας ποινής, όπως αυτή έχει αναλυθεί στην πιο πάνω απόφαση.
Ο εφεσείων οδηγούσε στις 12 Ιουνίου, 2010, στη λεωφ. Γρίβα Διγενή στην Έγκωμη και ώρα 9.20 π.μ. με 138 χ.α.ω. αντί 50 χ.α.ω. Λήφθηκε υπόψη και άλλη υπόθεση που παραδέχτηκε ο εφεσείων ότι οδηγούσε με 86 χ.α.ω. αντί 50 χ.α.ω.
Μόνο κι η σκέψη ότι ο εφεσείων ουσιαστικώς «πετούσε» με ταχύτητα σχεδόν τριπλάσια της επιτρεπόμενης και σε επίπεδα που κρίνονται ως υπερβολικά ακόμη και στον αυτοκινητόδρομο, ιδιαιτέρως όταν η παράβαση έγινε σ' ένα πολυσύχναστο δρόμο της Λευκωσίας η ώρα 9.25 π.μ., αυτά θέτουν εκ ποδών κάθε πιθανότητα εκδήλωσης επιείκειας.
Η ετσιθελική συμπεριφορά του εφεσείοντα, που παραγνώρισε κάθε ενδεχόμενο να έθετε σε ενδεχόμενο κίνδυνο άλλους που χρησιμοποιούσαν το δρόμο, απαιτεί αυστηρή αντιμετώπιση. Ενδεχομένως και αυστηρότερη από την επιβληθείσα στέρηση άδειας για 11 μήνες και €1.500 πρόστιμο. Δεν θα ήμουν, συναφώς, διατεθειμένος να θεωρήσω την ποινή ως υπερβολική και θα απέρριπτα την έφεση.
Η έφεση επιτυγχάνει.
Η ποινή στέρησης μειώνεται σε 6 μήνες.