|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2012) 2 ΑΑΔ 83
20 Φεβρουαρίου, 2012
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΦΤΕΡΟΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 187/2010)
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Ανώμοτη δήλωση ― Όσο και αν είναι δυνατό να συνεξεταστεί κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας, δεν είναι αφ' εαυτής μαρτυρία.
Απόδειξη ― Αξιολόγηση της μαρτυρίας ― Μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, ενόψει στοιχείων που να δείχνουν ότι δεν μπορούσε εύλογα να διαμορφωθεί τέτοια κρίση στο πλαίσιο του συνόλου των δεδομένων της υπόθεσης, δικαιολογείται παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Εφετείο ― Παρατήρηση Εφετείου αναφορικά με μη ενδεδειγμένη χρήση τυποποιημένων εντύπων στα οποία περιλαμβάνονται πρακτικά πρωτόδικων αποφάσεων.
[Πέραν των άνω αναφερομένων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Έφεση κατά της Καταδίκης και της Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Μαθηκολώνη, Προσ. Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 23401/10), ημερομηνίας 30/11/2010.
Ο Εφεσείων παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Δ. Παπαστεφάνου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων καταδικάστηκε πρωτοδίκως για παράλειψη συμμόρφωσης σε σήμα τροχαίας, δηλαδή για προσπέρασμα προπορευόμενου οχήματος, ενώ υπήρχε η απαγορευτική σήμανση της συνεχούς άσπρης γραμμής.
Η καταδίκη στηρίχθηκε στη μαρτυρία των δύο αστυνομικών που ανέκοψαν τον εφεσείοντα. Ήταν η μαρτυρία τους πως πράγματι ο εφεσείων, σε σημείο όπου ο δρόμος διαχωριζόταν με συνεχή άσπρη γραμμή και υπήρχε στροφή, προσπέρασε προπορευόμενο αυτοκίνητο. Αυτό ήταν σε θέση να το διαπιστώσουν ευθέως, αφού ακολουθούσαν με το αστυνομικό τους όχημα εκείνο του εφεσείοντα.
Ο εφεσείων επέλεξε, όπως είχε δικαίωμα, να προβεί σε ανόμωτη δήλωση ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Σημειώνουμε πως στο πλαίσιο εκείνης της δήλωσης αναφέρθηκε στον εκνευριστικό τρόπο με τον οποίο οδηγείτο το προπορευόμενο όχημα, όπως σημειώνουμε και το ερώτημά του αναφορικά με το γιατί θα έπρεπε να περιμένει περισσότερο πριν το προσπεράσει. Αυτά, βέβαια, διατηρώντας τη θέση του πως περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να προσπεράσει και πως, όπως στη συνέχεια ανέφερε, υπό τύπο ρητορικού ερωτήματος όπως εισηγήθηκε ενώπιόν μας, "αν άγγιξε λίγο την αρχή της συνεχόμενης γραμμής είναι εκεί το πρόβλημα;"
Με τους λόγους έφεσης ουσιαστικά αμφισβητείται η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως οι αστυνομικοί ήταν αξιόπιστοι μάρτυρες. Αυτό, όμως, χωρίς την εξειδίκευση οποιουδήποτε στοιχείου που θα ήταν δυνατό να δείξει πως συντρέχουν οι προϋποθέσεις που θα δικαιολογούσαν παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Είναι πάγια η νομολογία μας πως την πρωταρχική ευθύνη για την αξιολόγηση της μαρτυρίας την έχει το πρωτόδικο Δικαστήριο και ότι μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, ενόψει στοιχείων που να δείχνουν ότι δεν μπορούσε εύλογα να διαμορφωθεί τέτοια κρίση στο πλαίσιο του συνόλου των δεδομένων της υπόθεσης, δικαιολογείται παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε τέτοια περίπτωση και η έφεση, αναποφεύκτως, πρέπει να απορριφθεί.
Σημειώνουμε και το εξής: Ο εφεσείων παραπονείται και επειδή δεν έγινε πιστευτή η δική του μαρτυρία. Όμως, δεν είχε δώσει μαρτυρία ενόρκως ενώπιον του Δικαστηρίου. Είχε προβεί σε ανόμωτη δήλωση και αυτή, κατά τη νομολογία μας, όσο και αν είναι δυνατό να συνεξεταστεί κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας, δεν είναι αφ' εαυτής μαρτυρία.
Πριν αφήσουμε, όμως, την υπόθεση, θέλουμε να κάνουμε μια παρατήρηση σε σχέση με ορισμένες επισημάνσεις του εφεσείοντα, μη συνδεόμενες όμως προς την καταδίκη του. Δόθηκε στον εφεσείοντα το πρακτικό της απόφασης που περιλαμβάνει την ποινή. Είναι προφανές ότι αυτό είναι τυποποιημένο και χρησιμοποιείται γενικώς σε ποινικές υποθέσεις και στο κείμενο περιλαμβάνονται αναφορές ασύνδετες προς τα δεδομένα της περίπτωσης. Ανεξάρτητα από αυτό, θεωρούμε ότι η χρησιμοποίηση τέτοιου εντύπου, μάλιστα με διαζευκτικές διατυπώσεις, ώστε να είναι δυνατό, με κατά περίπτωση διαγραφές, να καλύψει όσο το δυνατό περισσότερες περιπτώσεις, χωρίς να χρειάζεται η τήρηση άλλου πρακτικού, δεν είναι ενδεδειγμένη και πρέπει να αποφεύγεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.