|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2011) 2 ΑΑΔ 456
2 Νοεμβρίου, 2011
[AΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στές]
ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΓΕΡΟΛΕΜΟΣ Ν. ΓΕΡΟΛΕΜΟΥ ΛΤΔ,
Εφεσείουσα,
v.
1. ΑΔΕΛΦΟΙ Σ. ΠΕΚΡΗΣ
(ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ) ΛΤΔ,
2. ΙΩΣΗΦ ΠΕΚΡΗΣ,
3. ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΕΚΡΗΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Ποινική Έφεση Αρ. 45/2010)
Ποινικός Κώδικας ― Άρθρο 305(Α)(2) του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154 ― Υπεράσπιση για την ύπαρξη «ευλόγου αιτίας» στην κατηγορία της πρόκλησης μη εξόφλησης επιταγής ― Η πρωτόδικη κρίση ότι η ανάκληση της επιταγής αποτελούσε καλόπιστη και δίκαιη αιτία ανάκλησης, παραμερίστηκε από το Εφετείο επί τω ότι, το πρωτόδικο Δικαστήριο υπεραπλούστευσε την υπόθεση στο στάδιο της κρίσης του επί της αξιοπιστίας.
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Πότε υπάρχει ελλιπής αξιολόγηση μαρτυρίας.
Η εφεσίβλητη εταιρεία αντιμετώπιζε κατηγορία για πρόκληση μη εξόφλησης επιταγής χωρίς εύλογη αιτία, κατά παράβαση του Άρθρου 305(Α)(2) του Ποινικού Κώδικα. Διεξήχθη ακρόαση στην οποία προέβαλε την υπεράσπιση ότι η εφεσείουσα/παραπονούμενη παρέλειψε να εκπληρώσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις οι οποίες προέκυπταν από συμφωνία πώλησης φορτηγών αυτοκινήτων με αγοράστρια την εφεσίβλητη/κατηγορούμενη, γεγονός που ανάγκασε την τελευταία να ανακαλέσει τις επιταγές έως ότου διασφαλίσει τη συμφωνηθείσα μεταβίβαση των αγορασθέντων οχημάτων.
Η αποδοχή της μαρτυρίας της Εφεσίβλητης/κατηγορούμενης οδήγησε σε αθωωτική κατάληξη σύμφωνα με την οποία, η ανάκληση της επιταγής αποτελούσε καλόπιστη και δίκαιη αιτία ανάκλησης της επιταγής.
Η παραπονούμενη/εφεσείουσα εταιρεία άσκησε έφεση εναντίον της πιο πάνω αθωωτικής απόφασης με την οποία υποστήριξε μεταξύ άλλων:
α) Ότι ήταν εσφαλμένα τα ευρήματα του Δικαστηρίου ως προς την αξιοπιστία, σε συνάρτηση ιδιαιτέρως με συγκεκριμένους όρους της συμφωνίας, και κατ' επέκταση την επί αυτών βασισθείσα διαπίστωση ευλόγου αιτίας.
β) Η παραγνώριση των όρων της συμφωνίας και η κρίση της αξιοπιστίας μόνο με αναφορά στην ένορκη μαρτυρία, καθιστά την αξιολόγηση του Δικαστηρίου ελλειμματική και χωρίς έρεισμα στο σύνολο της μαρτυρίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο όντως βασίστηκε σε ελλιπή προσέγγιση της μαρτυρίας. Κρίνοντας την αξιοπιστία, υπεραπλούστευσε την υπόθεση θεωρώντας ότι η εκδοχή της Εφεσίβλητης ήταν πιο πιστευτή από εκείνη της Εφεσείουσας και τούτο επειδή η Εφεσίβλητη, αν και πλήρωσε €39.297,83, δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα οχήματα αφού δεν έγιναν οι μεταβιβάσεις.
2. Απέτυχε έτσι να συσχετίσει τα γεγονότα προς τις πρόνοιες της συμφωνίας, και δη να λάβει υπ' όψη ότι για τα τρία φορτηγά και μεγάλο αριθμό των υπολοίπων οχημάτων, υπήρχαν τίτλοι ιδιοκτησίας τους οποίους η Εφεσείουσα παρέδωσε στην Εφεσίβλητη, όπως και το Δικαστήριο ανέφερε.
3. Το γεγονός ότι οι μεταβιβάσεις δεν είχαν ολοκληρωθεί δεν ήταν αφ' εαυτού κρίσιμο ως προς το ζητούμενο αφού αυτές συναρτούνταν προς άλλους παράγοντες για τους οποίους μπορεί να μην ευθυνόταν η Εφεσείουσα. Εξ άλλου, οι όροι 6 και 7 σαφώς συναρτούσαν τη διενέργεια των μεταβιβάσεων προς τις μηνιαίες πληρωμές και την αντίστοιχη αξία των οχημάτων που είχαν τίτλους, ως προς δε τα οχήματα που δεν είχαν τίτλους έθετε την υποχρέωση στην Εφεσίβλητη να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες για να γίνουν οι μεταβιβάσεις.
4. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέτυχε να λάβει υπόψη του τα καθοριζόμενα στη συμφωνία και περιορίστηκε στη γενικότητα του γεγονότος ότι δεν είχαν γίνει μεταβιβάσεις.
Η έφεση πέτυχε. Διατάχθηκε επανεκδίκαση.
Έφεση εναντίον Αθωωτικής απόφασης.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Γεωργίου-Αντωνίου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 832/09), ημερομηνίας 1/3/10.
Β. Πέτρου-Πιερίδου (κα), για τους Εφεσείοντες.
Η. Πεκρής, για τους Εφεσίβλητους 1 και 2.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Χατζηχαμπή.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Την 9.8.2008 η Εφεσείουσα και η Εφεσίβλητη συνήψαν συμφωνία για την πώληση από την Εφεσείουσα στην Εφεσίβλητη 25 μηχανοκινήτων οχημάτων τα οποία αναγράφοντο σε κατάλογο που επισυνάφθηκε στη συμφωνία και των οποίων, όπως αναφέρετο σε αυτή, η Εφεσείουσα ήταν ιδιοκτήτης. Το τίμημα ήταν €196.489, €39.297,83 θα καταβάλλετο την 11.8.2008 και το υπόλοιπο σε 10 ισόποσες δόσεις €15.719,13 εκάστη, με δέκα επιταγές, η πρώτη πληρωτέα την 1.9.2008 και η κάθε μια από τις υπόλοιπες την 1η μέρα κάθε επόμενου μήνα. Τα οχήματα ήσαν άμεσα παραδοτέα. Ως προς τη μεταβίβαση, παραθέτουμε τους σχετικούς όρους:
«6. Ο αγοραστής αναλαμβάνει να υποβάλει αίτηση για άδεια στο αρμόδιο τμήμα της Δημοκρατίας για τη μεταβίβαση των τριών πρώτων Αντικειμένων (φορτηγών) στο όνομα του. Μετά την έκδοση της αναγκαίας άδειας ο Πωλητής θα μεταβιβάσει επ' ονόματι του Αγοραστή τα προαναφερόμενα αντικείμενα σταδιακά και αναλόγως των καταβληθέντων δόσεων, όπως στην παράγραφο 3(β) πιο πάνω αναφέρεται και της αξίας εκάστου αντικειμένου όπως ο ίδιος ο Πωλητής θα υπολογίσει και κοστολογήσει και θα εφοδιάζει τον Αγοραστή με σχετικό τιμολόγιο.
7. Τα υπόλοιπα Αντικείμενα όσα εξ' αυτών είναι εγγεγραμμένα στο όνομα του Πωλητή θα μεταβιβαστούν επ' ονόματι του Αγοραστή επίσης σταδιακά, αναλόγως των καταβληθέντων δόσεων και της αξίας εκάστου αντικειμένου, όπως ο Πωλητής θα υπολογίσει, ούτως ώστε κατά την εξόφληση του Τιμήματος Αγοράς να έχει ολοκληρωθεί και η μεταβίβαση των Αντικειμένων. Για εκείνα εκ των Αντικειμένων που ο Πωλητής δεν έχει τίτλο ο Αγοραστής αναλαμβάνει ίδιος να προβεί στις δέουσες ενέργειες για τη μεταβίβαση τους επ' ονόματι του.»
Τα οχήματα παραδόθησαν και έγινε η πληρωμή των €39.297,83, εδόθησαν δε και οι επιταγές. Πριν όμως αυτές καταστούν πληρωτέες, η Εφεσίβλητη ανακάλεσε την πληρωμή τους στην Τράπεζά της. Η Εφεσείουσα κατεχώρησε τότε, εκτός από αγωγή, και ιδιωτικές ποινικές υποθέσεις για κάθε μια από τις επιταγές όταν εκάστη καθίστατο πληρωτέα. Η έφεση προέρχεται από αθωωτική απόφαση στην υπόθεση που αφορούσε μία από τις επιταγές, βασισθείσα στη διαπίστωση ότι η Εφεσίβλητη είχε «εύλογη αιτία» να σταματήσει την εξόφληση της επιταγής όπως ορίζει το Άρθρο 305(Α)(2) του Ποινικού Κώδικα, δυνάμει του οποίου και είχε κατηγορηθεί. Η κατάληξη αυτή προήλθε από την αποδοχή της μαρτυρίας της Εφεσίβλητης και την απόρριψη της μαρτυρίας της Εφεσείουσας ώστε το Δικαστήριο να θεώρησε ότι η εκδοχή της Εφεσίβλητης ήταν πιο πιστευτή από εκείνη της Εφεσείουσας. Παραθέτουμε τα σχετικά ευρήματα:
«Με βάση την μαρτυρία όπως την έχω αποδεχθεί καταλήγω στα ακόλουθα ευρήματα: Η Παραπονούμενη εταιρεία είχε συνάψει συμφωνία πώλησης των οχημάτων της στην Κατηγορούμενη εταιρεία 1. Το συμφωνηθέν ποσό πώλησης ήταν €196.489 και δόθηκε ως προκαταβολή από την Κατηγορούμενη 1 το ποσό των €39.297,83. Για το υπόλοιπο εκδόθηκαν 10 επιταγές των €15.719,13 οι οποίες ήταν πληρωτέες την 1ην κάθε μήνα. Η πρώτη από αυτές ήταν πληρωτέα την 1.9.08. Όμως λόγω του ότι μέχρι την 1.9.08 που ήταν πληρωτέα η 1η επιταγή δεν είχε γίνει οποιαδήποτε μεταβίβαση οποιουδήποτε οχήματος ο Κατηγορούμενος 2 είχε αρχίσει να νοιώθει ότι όφειλε να διασφαλίσει την εταιρεία του προτού πληρώσει οποιοδήποτε άλλο ποσό στην Παραπονούμενη. Ζήτησε να του παρουσιαστούν οι τίτλοι ιδιοκτησίας των μηχανημάτων και ανακάλυψε ότι δεν υπήρχαν τίτλοι στο όνομα της Παραπονούμενης για όλα τα αγορασθέντα καθώς επίσης και ότι μερικά ήταν αντικείμενο ενοικιαγοράς. Επιπρόσθετα πληροφορήθηκε ότι το περονοφόρο όχημα το οποίο του είχε υποδειχθεί ως αγορασθέν δεν ανήκε στην Παραπονούμενη αλλά σε άλλη εταιρεία. Λόγω όλων αυτών των προβλημάτων και επιπλοκών σταμάτησε την πληρωμή όλων των επιταγών ενόψει του ότι είχε επίσης ακούσει ότι ο κος Γερόλεμος σκόπευε να φύγει για μόνιμη εγκατάσταση στην Αυστραλία. Ο Κατηγορούμενος 2 του ζήτησε να πράξει όλα τα δέοντα αναφορικά με τις μεταβιβάσεις τόσο των οχημάτων καθώς και των αδειών πριν να του καταβάλλει οποιοδήποτε ποσό. Αντί αυτού ο κος Γερόλεμος άρχισε να καταχωρεί, για κάθε απλήρωτη επιταγή, μια ποινική υπόθεση οπόταν δεν υπήρχε πλέον πεδίο συμβιβασμού.»
Η κατάληξη ήταν ότι:
«Σύμφωνα με την μαρτυρία που έχω αποδεχθεί η Κατηγορούμενη εταιρεία 1 και κατ' επέκταση ο Κατηγορούμενος 2 φαίνεται να είχαν ειλικρινή λόγο να μην τιμήσουν την επιταγή που είχε εκδοθεί προς όφελος της Παραπονούμενης, η οποία ήταν πληρωτέα στις 9.1.09. Σύμφωνα με το Τεκμήριο 10 υπήρχαν διαφορές που αφορούσαν αυτά τούτα τα μηχανήματα, οι οποίες διαφορές δεν είχαν επιλυθεί, ενώ παράλληλα φαίνεται να είχε παραδοθεί κάποιο ποσό χρημάτων χωρίς να έχει μεταβιβαστεί οποιοδήποτε μηχάνημα στο όνομα της Κατηγορουμένης 1 μέχρι και τον Ιανουάριο 2009 που παρουσιάστηκε η επίδικη επιταγή για πληρωμή. Σύμφωνα με το Τεκμήριο 6, τις απαιτήσεις για μεταφορά της άδειας «Α» αυτές είχαν υποβληθεί στις 23.12.08. Με βάση τις διαπιστώσεις αυτές θεωρώ ότι η Κατηγορούμενη εταιρεία 1 και κατ' επέκταση ο Κατηγορούμενος 2 είχαν εύλογη αιτία να ανακαλέσουν την πληρωμή της επιταγής αφού πλέον είχε καταρρεύσει η μεταξύ τους εμπιστοσύνη και ο Κατηγορούμενος 2 ένοιωθε πλέον ανασφάλεια με την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα. Επιπρόσθετα, είχε ακούσει ότι ο κος Γερόλεμος θα έφευγε στο εξωτερικό και δεν ήθελε να μείνει εκτεθειμένος αφού από την ημέρα της αγοράς τους τα συγκεκριμένα οχήματα δεν είχαν χρησιμοποιηθεί. Όλα αυτά συνιστούν καλόπιστη και δίκαιη αιτία ανάκλησης της επιταγής.»
Η έφεση επιδιώκει να πλήξει τα ευρήματα του Δικαστηρίου ως προς την αξιοπιστία, σε συνάρτηση ιδιαιτέρως με τους όρους 6 και 7 της συμφωνίας, και κατ' επέκταση την επ' αυτών βασισθείσα διαπίστωση ευλόγου αιτίας. Ο όρος 6, παρατηρεί, συναρτούσε τη μεταβίβαση των τριών φορτηγών προς τις ενέργειες της Εφεσίβλητης για εξασφάλιση άδειας για μεταβίβαση και προς την αναλογία των μηνιαίων πληρωμών προς την αξία τους. Το ίδιο ο όρος 7 ως προς τα υπόλοιπα οχήματα όσα ήσαν εγγεγραμμένα επ' ονόματι της Εφεσείουσας. Ο δε όρος 7, περαιτέρω, καταδεικνύει ότι η Εφεσίβλητη γνώριζε ότι η Εφεσείουσα δεν είχε τίτλο για όλα τα υπόλοιπα οχήματα αφού προνοεί ότι για εκείνα τα οχήματα η ίδια η Εφεσίβλητη αναλάμβανε να προβεί στις ενέργειες που ήσαν αναγκαίες για τη μεταβίβασή τους. Η Εφεσείουσα κάνει περαιτέρω αναφορά στο ότι η ίδια παρέδωσε τις υπογεγραμμένες μεταβιβάσεις των τριών φορτηγών στην Εφεσίβλητη και ότι οι αιτήσεις για μεταβίβαση των αδειών υπεβλήθησαν την 29.12.2008. Η παραγνώριση των όρων της συμφωνίας, καταλήγει η Εφεσείουσα, και η κρίση της αξιοπιστίας μόνο με αναφορά στην ένορκη μαρτυρία, καθιστά την αξιολόγηση του Δικαστηρίου ελλειμματική και χωρίς έρεισμα στο σύνολο της μαρτυρίας.
Οι εισηγήσεις της Εφεσείουσας μας βρίσκουν σύμφωνους. Η ευπαίδευτη πρωτόδικη Δικαστής φαίνεται όντως να εβασίσθη σε ελλιπή προσέγγιση της μαρτυρίας. Κρίνοντας την αξιοπιστία, υπεραπλούστευσε την υπόθεση θεωρώντας ότι η εκδοχή της Εφεσίβλητης ήταν πιο πιστευτή από εκείνη της Εφεσείουσας αφού η Εφεσίβλητη, αν και πλήρωσε €39.297,83, δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα οχήματα αφού δεν έγιναν οι μεταβιβάσεις. Απέτυχε έτσι να συσχετίσει τα γεγονότα προς τις πρόνοιες της συμφωνίας, και δη να λάβει υπ' όψη της ότι για τα τρία φορτηγά και μεγάλο αριθμό των υπολοίπων οχημάτων υπήρχαν τίτλοι ιδιοκτησίας τους οποίους η Εφεσείουσα παρέδωσε, όπως και το Δικαστήριο αναφέρει, στην Εφεσίβλητη την 13.9.2008. Το γεγονός ότι οι μεταβιβάσεις δεν είχαν ολοκληρωθεί δεν ήταν αφ΄εαυτού κρίσιμο ως προς το ζητούμενο αφού αυτές συναρτώντο προς άλλους παράγοντες για τους οποίους μπορεί να μην ευθύνετο η Εφεσείουσα. Εξ άλλου, οι όροι 6 και 7 σαφώς συναρτούσαν τη διενέργεια των μεταβιβάσεων προς τις μηνιαίες πληρωμές και την αντίστοιχη αξία των οχημάτων που είχαν τίτλους, ως προς δε τα οχήματα που δεν είχαν τίτλους έθετε την υποχρέωση στην Εφεσίβλητη να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες για να γίνουν οι μεταβιβάσεις. Η ευπαίδευτη πρωτόδικη Δικαστής απέτυχε να λάβει υπ' όψη της τα καθοριζόμενα στη συμφωνία και περιορίσθηκε στη γενικότητα του γεγονότος ότι δεν είχαν γίνει μεταβιβάσεις.
Η έφεση λοιπόν πρέπει να επιτύχει. Δεν είναι όμως δυνατό για το Εφετείο να δεχθεί την εισήγηση της Εφεσείουσας ότι θα πρέπει και να καταδικάσει. Ως εκ του λόγου επιτυχίας της έφεσης, που αφορά την αξιολόγηση της μαρτυρίας, το Εφετείο δεν μπορεί να ενεργήσει πρωτογενώς. Θα πρέπει να υπάρξει επανεκδίκαση, όπως και διατάσσεται, της πρωτόδικης απόφασης παραμεριζομένης. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ της Εφεσείουσας και εναντίον της Εφεσίβλητης όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση επιτυγχάνει. Διατάσσεται επανεκδίκαση.