|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 2 ΑΑΔ 427
20 Οκτωβρίου, 2011
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΛΑΪΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 128/2011)
Ποινικός Κώδικας ― Πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης ― Άρθρο 231 του Ποινικού Κώδικα ― Παραμερισμός ποινής φυλάκισης έξι μηνών ― Εκρίθη ότι ο τραυματισμός δεν ήταν το αποτέλεσμα στοχευμένης άμεσης άσκησης βίας αλλά το αποτέλεσμα επεισοδίου στο οποίο, συμμετείχαν παραπονούμενος και κατηγορούμενος.
Ποινή ― Έκδηλα υπερβολική ποινή ― Πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης ― Υπό τα περιστατικά της περίπτωσης και, ενόψει και των υπόλοιπων ελαφρυντικών, η ποινή, φυλάκισης έξι μηνών ήταν ως προς την έκτασή της, εκδήλως υπερβολική ― Δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στο αποτέλεσμα της συμπλοκής, που έγινε και που ήταν ουσιαστικά το κάταγμα που υπέστη ο παραπονούμενος.
Ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή σε κατηγορίες για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης, για είσοδο σε ξένη περιουσία με σκοπό την ενόχληση του κατόχου της και για πρόκληση ανησυχίας σε δημόσιο μέρος. Του επιβλήθηκαν ποινές άμεσης συντρέχουσας φυλάκισης έξι μηνών στην πρώτη κατηγορία και δύο μηνών στη δεύτερη κατηγορία. Στην τρίτη κατηγορία δεν του επεβλήθη ποινή.
Με την έφεση που άσκησε εναντίον της καταδίκης, ο εφεσείων υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι:
α) η ποινή της φυλάκισης των έξι μηνών ήταν εκδήλως υπερβολική.
β) ούτως ή άλλως η όποια ποινή άμεσης φυλάκισης θα έπρεπε να είχε ανασταλεί.
γ) δεν δόθηκε στους μετριαστικούς παράγοντες η βαρύτητα που θα έπρεπε να είχε δοθεί.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ασφαλώς δεν ήταν λανθασμένη η επιλογή της επιβολής άμεσης ποινής φυλάκισης στην περίπτωση, ως θέματος αρχής. Αφού σταθμίστηκαν όμως τα δεδομένα, φαινόταν υπέρμετρη η βαρύτητα που δόθηκε στο αποτέλεσμα της συμπλοκής, που έγινε και που ήταν ουσιαστικά το κάταγμα που υπέστη ο παραπονούμενος.
2. Η πτώση του παραπονουμένου και ο συνακόλουθος τραυματισμός του, δεν ήταν, όπως προέκυπτε, το αποτέλεσμα κάποιας στοχευμένης ενέργειας του εφεσείοντα, αλλά το αποτέλεσμα του επεισοδίου στο οποίο, κατά τη θέση και της κατηγορούσας αρχής, συμμετείχαν και οι δύο.
3. Χωρίς να μειωνόταν η σοβαρότητα της απαράδεκτης ενέργειας του εφεσείοντα να επιμένει να παραμείνει στο διαμέρισμα της παραπονούμενης, η σωματική βλάβη που έφερε την υπόθεση μέσα στο πλαίσιο του Άρθρου 231 του Ποινικού Κώδικα, δεν ήταν το αποτέλεσμα άμεσης άσκησης βίας, στοχευμένης, κάτω από τα περιστατικά της περίπτωσης και, ενόψει και των υπόλοιπων ελαφρυντικών όπως τα προσδιόρισε το πρωτόδικο Δικαστήριο, η ποινή καθίστατο ως προς την έκτασή της, εκδήλως υπερβολική.
Η έφεση είχε επιτυχή κατάληξη. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίστηκε.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου (Θωμά, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 6519/09), ημερομηνίας 14/7/11.
Κρ. Παπαλοΐζου με Αν. Κουμή, Αδ. Σελίπα και Θ. Κουμή, για τον Εφεσείοντα.
Ο. Σοφοκλέους, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή σε κατηγορίες για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης, για είσοδο σε ξένη περιουσία με σκοπό την ενόχληση του κατόχου της και για πρόκληση ανησυχίας σε δημόσιο μέρος. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στις 13/7/11, του επέβαλε συντρέχουσες ποινές άμεσης συντρέχουσας φυλάκισης έξι μηνών στην πρώτη κατηγορία και δύο μηνών στη δεύτερη κατηγορία. Στην τρίτη κατηγορία δεν του επέβαλε ποινή.
Με την παρούσα έφεση, ο εφεσείων υποστηρίζει πως η ποινή της φυλάκισης των έξι μηνών ήταν εκδήλως υπερβολική. Ούτως ή άλλως θεωρεί πως η όποια ποινή άμεσης φυλάκισης θα έπρεπε να ανασταλεί.
Οι παραπονούμενοι ήταν παιδικοί φίλοι και, κατά τον ουσιώδη χρόνο, βρίσκονταν στην εξοχική κατοικία που είχε η παραπονούμενη στο Παραλίμνι. Η παραπονούμενη και ο εφεσείων διατηρούσαν στο παρελθόν δεσμό, ο οποίος είχε τερματισθεί ένα περίπου χρόνο προηγουμένως. Στις 28.6.2009 η παραπονούμενη είδε τον εφεσείοντα στη βεράντα της εξοχικής της κατοικίας και τον παρακάλεσε να την εγκαταλείψει. Ο εφεσείων άρχισε να κτυπά την πόρτα της εξοχικής κατοικίας και ο παραπονούμενος του ζήτησε να αποχωρήσει επειδή αυτή ήταν η επιθυμία της παραπονουμένης. Ο εφεσείων τον έσπρωξε και μπήκε στο διαμέρισμα, οπότε ο παραπονούμενος τον έβγαλε έξω, σπρώχνοντάς τον προς τα πίσω και έκλεισε την πόρτα. Ο εφεσείων επέμενε και κατάφερε να παραβιάσει την πόρτα με βία. Εισήλθε στο διαμέρισμα και, σύμφωνα με τα γεγονότα όπως είχαν εκτεθεί, επετέθη στον παραπονούμενο. Ο παραπονούμενος κατάφερε να τον απωθήσει προς την έξοδο του διαμερίσματος, στη βεράντα, όπου διαπληχτίστηκαν εκ νέου, κτυπώντας ο ένας τον άλλο. Κατά την εξέλιξη εκείνου του επεισοδίου, ο εφεσείων έσπρωξε τον παραπονούμενο με τα χέρια του, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να σκοντάψει σε ένα ανθώνα που βρισκόταν εκεί, να χάσει την ισορροπία του και να πέσει στο έδαφος, περίπου από ύψος 1½ μέτρου. Υπέστη κάταγμα της δεξιάς κνήμης το οποίο, όπως έχει αναφερθεί, επουλώθηκε πλήρως.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρθηκε στη σοβαρότητα των αδικημάτων, ιδιαίτερα εκείνου της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης για το οποίο το Άρθρο 231 του Ποινικού Κώδικα προβλέπει ποινή φυλάκισης μέχρι επτά χρόνια. Σε αυτό το πλαίσιο παρέπεμψε σε νομολογία που δέχονται και οι δύο πλευρές, πως αναφερόταν σε περιστατικά που δεν δικαιολογείται να συσχετισθούν προς τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης. Επρόκειτο για σοβαρότερες περιπτώσεις, αλλά είναι γεγονός πως σε εκείνες είχαν επιβληθεί αυστηρότερες ποινές φυλάκισης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχτηκε ως μετριαστικούς παράγοντες το λευκό ποινικό μητρώο του εφεσείοντα, τη μεταμέλειά του που θεωρήθηκε έμπρακτη και συναφώς την απολογία του στο Δικαστήριο, τις προσπάθειες που κατέβαλε για αποζημίωση του θύματος, το γεγονός πως είχαν παρέλθει δύο και πλέον χρόνια από το χρόνο του επεισοδίου και τις προσωπικές του συνθήκες όπως τις περιλαμβάνει η έκθεση του Γραφείου Ευημερίας. Ήταν, όπως σημειώνεται στην πρωτόδικη απόφαση, άτομο συγκροτημένο και που ο ίδιος είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας εξαιτίας αυτοκινητιστικού δυστυχήματος. Επίσης, το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη τις δυσμενείς επιπτώσεις που θα είχε η επιβολή ποινής φυλάκισης, και σημειώνουμε εδώ πως ο εφεσείων είναι γραφίστας που διατηρούσε δική του επιχείρηση η οποία ασφαλώς θα επηρεαζόταν δραστικά. Σημείωσε τελικά το πρωτόδικο Δικαστήριο πως έλαβε υπόψη το γεγονός πως δεν είχε παραμείνει οποιοδήποτε μόνιμο κατάλοιπο στον παραπονούμενο. Σημειώνουμε πως, όπως μας έχει αναφερθεί, προσάφθηκε κατηγορία και κατά του παραπονουμένου σε σχέση με το επεισόδιο εκείνο κατά το οποίο φέρεται να είχε τραυματισθεί και ο εφεσείων, η εκδίκαση της οποία εκκρεμεί.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον εφεσείοντα δεν πρότεινε παράγοντες άλλους από εκείνους που εντόπισε το πρωτόδικο Δικαστήριο. Η ουσία της εισήγησής του είναι πως δεν δόθηκε σε εκείνους τους παράγοντες η βαρύτητα που θα έπρεπε να είχε δοθεί. Αυτό ιδιαίτερα σε σχέση με την ποινή των έξι μηνών για την πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης.
Ασφαλώς δεν ήταν λανθασμένη η επιλογή της επιβολής άμεσης ποινής φυλάκισης στην περίπτωση, ως θέματος αρχής. Αφού σταθμίσαμε όμως τα δεδομένα, θεωρούμε πως μας φαίνεται υπέρμετρη η βαρύτητα που δόθηκε στο αποτέλεσμα της συμπλοκής, ουσιαστικά, που έγινε και που ήταν το κάταγμα που υπέστη ο παραπονούμενος. Η πτώση του παραπονουμένου και ο συνακόλουθος τραυματισμός του, δεν ήταν, όπως προκύπτει, το αποτέλεσμα κάποιας στοχευμένης ενέργειας του εφεσείοντα, αλλά το αποτέλεσμα του επεισοδίου στο οποίο, κατά τη θέση και της κατηγορούσας αρχής, συμμετείχαν και οι δύο. Δεν θέλουμε να μειώσουμε τη σοβαρότητα της απαράδεκτης ενέργειας του εφεσείοντα να επιμένει να παραμείνει στο διαμέρισμα μάλιστα κάτω από τις συνθήκες που περιγράψαμε. Θεωρούμε όμως πως, αφού η σωματική βλάβη που έφερε την υπόθεση μέσα στο πλαίσιο του Άρθρου 231 του Ποινικού Κώδικα, δεν ήταν το αποτέλεσμα άμεσης άσκησης βίας, στοχευμένης, όπως έχουμε αναφέρει, κάτω από τα περιστατικά της περίπτωσης και, ενόψει και των υπόλοιπων ελαφρυντικών όπως τα προσδιόρισε το πρωτόδικο Δικαστήριο, καθιστούν την ποινή, ως προς την έκτασή της, εκδήλως υπερβολική.
Η έφεση επιτυγχάνει.
Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται.
Η ποινή στην πρώτη κατηγορία, στην οποία ουσιαστικά αφορά η έφεση, μειώνεται, έτσι ώστε να εκπνέει σήμερα.
Η έφεση έχει επιτυχή κατάληξη. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται.