|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2009) 2 ΑΑΔ 76
11 Φεβρουαρίου, 2009
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΚΥΡΙΑΚΟΣ Α. ΖΑΝΑ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 127/2008)
Ποινή ― Ναρκωτικά ― Κατοχή 540 χαπιών ecstasy με σκοπό την προμήθειά τους σε άλλα πρόσωπα ― Διάπραξη αδικήματος κατά τη διάρκεια ένταξης του εφεσείοντος, βαρυποινίτη, σε εξωιδρυματική απασχόληση ― Επιβολή ποινής φυλάκισης πέντε ετών ― Επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης πέντε ετών για κατοχή 540 χαπιών ecstasy με σκοπό την προμήθειά τους σε άλλα πρόσωπα. Ο εφεσείων είχε καταδικαστεί το 1998 σε ποινή φυλάκισης 20 ετών για ανθρωποκτονία. Θα απολυόταν στις 8.1.08 αφού η ποινή του μειώθηκε κατά πέντε χρόνια λόγω καλής συμπεριφοράς και κατά πέντε χρόνια λόγω προεδρικής χάρης. Στις 20.4.07 εντάχθηκε στο σχέδιο εξωιδρυματικής απασχόλησης και προφανώς χρησιμοποίησε τις δυνατότητες που αυτό το σχέδιο του παρείχε για να διαπράξει τα αδικήματα. Ο εφεσείων εφεσίβαλε την ποινή ως έκδηλα υπερβολική. Ο συνήγορός του υποστήριξε ότι:
Το Κακουργιοδικείο επιμέτρησε την ποινή κάτω από την αντίληψη πως ο εφεσείων δεν θα απολυόταν στις 8.1.08 που θα ήταν το αποτέλεσμα της λειτουργίας της χάρης αλλά πέντε χρόνια αργότερα. Αυτό ήταν λάθος και δεν είχε ενεργοποιηθεί ο όρος της χάρης επειδή σ' αυτόν αναφερόταν πως το νέο αδίκημα θα έπρεπε να διαπραχθεί μετά την αποφυλάκισή του.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν αποτελεί θέμα της παρούσας διαδικασίας ο προσδιορισμός του χρόνου απόλυσης με αναφορά στην προηγούμενη ποινή.
2. Το θέμα της καθυστέρησης των έξη μηνών από τη διάπραξη του αδικήματος μέχρι την καταχώρηση της ποινικής διαδικασίας το οποίο, κατ' ισχυρισμόν, προσμετρούσε υπέρ του εφεσείοντος, δεν είχε υποβληθεί πρωτοδίκως.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Kακουργιοδικείου Λάρνακας (Παναγή, Π.E.Δ., Zωμενής, A.E.Δ., Δαυΐδ, E.Δ.), (Ποινική Yπόθεση Aρ. 18476/07), ημερομηνίας 20/12/07.
Ε. Χειμώνας, για τον Eφεσείοντα.
Ε. Ζαχαριάδου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας για την Eφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης πέντε ετών για κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου της τάξεως «Α» δηλαδή 119.9744 γραμμαρίων Dimethyl (methylenedioxy) phenethylamine (MDMA) γνωστά ως ecstasy (540 χάπια) με σκοπό την προμήθεια του σε άλλα πρόσωπα και του επέβαλε ποινή φυλάκισης πέντε ετών. Σε άλλη κατηγορία που αφορούσε σε απλή κατοχή, στην οποία ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή, δεν επεβλήθη ποινή.
Ο εφεσείων θεωρεί ότι η ποινή που του επεβλήθη ήταν εκδήλως υπερβολική ή λανθασμένη κατ' αρχήν για ειδικό λόγο στον οποίο θα αναφερθούμε στη συνέχεια. Σημειώνουμε στο στάδιο αυτό ότι ο ισχυρισμός του πως έτυχε άνισης μεταχείρισης επειδή πρόσωπο που ο ίδιος κατονόμασε ως συνένοχο δεν έχει διωχθεί εγκαταλείφθηκε αφού, όπως δέχτηκε, στην πραγματικότητα εκκρεμεί ποινική δίωξη εναντίον εκείνου του προσώπου ενώπιον του Κακουργιοδικείου. Επίσης εγκατέλειψε άλλο ισχυρισμό σε σχέση με το ρόλο του εφεσείοντα στην υπόθεση ενόψει της σαφούς διαπίστωσης του Κακουργιοδικείου πως αυτός συνίστατο στην ανάληψη διακίνησης των ναρκωτικών σε τρίτο πρόσωπο έναντι αμοιβής £200. Ξεκαθάρισε ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον εφεσείοντα πως δεν θεωρούσε πως η ποινή των πέντε ετών για αδίκημα αυτής της φύσης ήταν, λαμβανομένων υπόψη των αρχών που διέπουν το θέμα, από μόνη της υπερβολική, έστω και υπό το παραδεκτό πως από κάποιο στάδιο συνεργάστηκε με την αστυνομία και παραδέχθηκε ενοχή στην πρώτη κατηγορία.
Η ευπαίδευτη συνήγορος για την εφεσίβλητη με αναφορά και στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σχέση με τις αρχές που διέπουν την επιμέτρηση της ποινής σε υποθέσεις αυτής της φύσης, υποστήριξε πως πράγματι με κανένα τρόπο δεν θα ήταν δυνατό να θεωρηθεί τέτοια ποινή ως υπερβολική.
Συμφωνούμε και εμείς με αυτές τις τοποθετήσεις και θα προχωρήσουμε σε εκείνα που τέθηκαν από τον εφεσείοντα στο επίκεντρο της επιχειρηματολογίας του. Ο εφεσείων είχε καταδικαστεί το 1998 σε ποινή φυλάκισης 20 ετών για ανθρωποκτονία. Στις 20.4.07 εντάχθηκε στο σχέδιο εξωιδρυματικής απασχόλησης και προφανώς χρησιμοποίησε τις δυνατότητες που αυτό το σχέδιο του παρείχε για να διαπράξει τα αδικήματα. Όταν εκδικαζόταν η υπόθεση αναφέρθηκε στο Δικαστήριο πως η ποινή των 20 ετών που είχε επιβληθεί είχε ήδη μειωθεί κατά πέντε χρόνια εξ αιτίας της καλής του διαγωγής και πως του είχε δοθεί και χάρη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα ημερομηνίας 3.3.03 που κάλυπτε το ¼ της ποινής, δηλαδή ακόμα πέντε χρόνια. Επιμετρώντας την ποινή το Κακουργιοδικείο θεώρησε πως αφού η χάρη δόθηκε υπό τον όρο πως δεν θα καταδικαζόταν για τη διάπραξη άλλου αδικήματος, δεν ίσχυε. Επομένως, επιμέτρησε την ποινή κάτω από την αντίληψη ότι ο εφεσείων δεν θα απολυόταν στις 8.1.08 που θα ήταν το αποτέλεσμα της λειτουργίας της χάρης αλλά πέντε χρόνια αργότερα. Ο κ. Χειμώνας εισηγείται πως αυτό ήταν λάθος και πως δεν είχε ενεργοποιηθεί ο όρος της χάρης επειδή σ' αυτόν αναφερόταν πως το νέο αδίκημα θα έπρεπε να διαπραχθεί μετά την αποφυλάκισή του. Ενώ, εν προκειμένω, διεπράχθη ενόσω ακόμα εξέτιε την ποινή φυλάκισης.
Η ευπαίδευτη συνήγορος για την εφεσίβλητη υπέδειξε κατ' αρχάς πως δεν είναι θέμα της παρούσας διαδικασίας να προσδιοριστεί ο χρόνος απόλυσης του εφεσείοντα με αναφορά στην προηγούμενη ποινή. Επίσης πως, κατά την άποψή της, η προσέγγιση του πρωτόδικου δικαστηρίου ήταν ορθή. Ούτως ή άλλως το επιχείρημα της ήταν πως αν έγινε λάθος αυτό λειτούργησε εμφανώς υπέρ του εφεσείοντα. Το λογικό θα ήταν να επιβαλλόταν ποινή φυλάκισης μεγαλύτερης έκτασης στην περίπτωση κατά την οποία το Κακουργιοδικείο θα θεωρούσε ότι ο εφεσείων θα απολυόταν νωρίτερα. Ο κ. Χειμώνας συμφώνησε πως δεν είναι θέμα της παρούσας διαδικασίας ο προσδιορισμός του χρόνου απόλυσης με αναφορά στην προηγούμενη ποινή και φάνηκε να κατανοεί και το υπόλοιπο του επιχειρήματος της κας Ζαχαριάδου. Διατήρησε όμως την έφεση. Με την εισήγηση πως στη βάση της αρχής της συνολικότητας της ποινής, η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν υπερβολική.
Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με την εισήγηση του κ. Χειμώνα. Η θέση της κας Ζαχαριάδου όπως την έχουμε συνοψίσει είναι ορθή. Επίσης δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε και με την επιπρόσθετη εισήγηση του κ. Χειμώνα η οποία δεν είχε και υποβληθεί ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, πως θα έπρεπε να λειτουργήσει η εξάμηνη καθυστέρηση από τη διάπραξη του αδικήματος μέχρι την καταχώρηση της ποινικής διαδικασίας. Δεν θεωρούμε ότι η απλή αναφορά σ' αυτό το χρονικό διάστημα δημιούργησε ζήτημα καθυστέρησης που να μπορεί να προσμετρήσει όπως εισηγείται ο κ. Χειμώνας.
Δεν διαπιστώνουμε ότι συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος για παρέμβασή μας. Η έφεση απορρίπτεται.
H έφεση απορρίπτεται.