|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 2 ΑΑΔ 97
21 Φεβρουαρίου, 2007
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 311/2005)
Τροχαία αδικήματα ? Υπέρβαση ορίου ταχύτητας ? Οδήγηση οχήματος χωρίς την επίδειξη εύλογης μέριμνας για άλλα πρόσωπα που χρησιμοποιούν το δρόμο ? Παράλειψη συμμόρφωσης προς οδηγίες αστυνομικού ? Επικύρωση καταδίκης σε όλες τις κατηγορίες κατ' έφεση ? Παρατήρηση Εφετείου σε σχέση με την επιβληθείσα ποινή.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε τον εφεσείοντα ένοχο σε κατηγορία υπέρβασης του ορίου ταχύτητας, ήτοι, ότι οδηγούσε με ταχύτητα 96 χ.τ.ω αντί 65 χ.τ.ω που ήταν το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας. Ο εφεσείων κρίθηκε επίσης ένοχος σε δύο ακόμη κατηγορίες, ήτοι, ότι οδήγησε το αυτοκίνητό του χωρίς να επιδεικνύει εύλογη μέριμνα για άλλα πρόσωπα που χρησιμοποιούν το δρόμο και ότι παρέλειψε να συμμορφωθεί σε οδηγίες αστυνομικού.
Με την παρούσα έφεση, ο εφεσείων, αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Οι λόγοι έφεσης αφορούν το θέμα σε σχέση με το ποιο ήταν το όριο ταχύτητας στην περιοχή και επίσης τη μαρτυρία των αστυνομικών, την οποία αποδέκτηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο και τον έκρινε ένοχο και στις υπόλοιπες δύο κατηγορίες τις οποίες αντιμετώπιζε.
Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν διαπίστωσε βάσιμο λόγο που να δικαιολογούσε την επέμβασή του σε σχέση με την καταδίκη του εφεσείοντος. Σε σχέση με το θέμα της ποινής, το οποίο δεν έχει αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης ενώπιον του Εφετείου, μιας και στο δακτυλογραφημένο κείμενο που επισυνάπτεται στην ειδοποίηση έφεσης δεν αναφέρεται τέτοιο θέμα, το Εφετείο αποφάνθηκε πως η ποινή των £200 στην πρώτη κατηγορία με 4 βαθμούς ποινής και £120 στη δεύτερη κατηγορία με 3 βαθμούς ποινής, και η μη επιβολή ποινής στην τρίτη κατηγορία, δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο να χαρακτηριστεί ως έκδηλα υπερβολική.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθ.�Αρ. 8702/04), ημερομηνίας 27/10/05.
Ο Εφεσείων παρουσιάζεται προσωπικά.
Χρ. Κυθραιώτου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Έχουμε καταλήξει στην απόφαση μας η οποία είναι ομόφωνη.
Ο εφεσείων ανακόπηκε από αστυνομικούς στη λεωφόρο Σπύρου Κυπριανού στην περιοχή Αρχαγγέλου στη Λευκωσία και πληροφορήθηκε πως η συσκευή ραντάρ που χρησιμοποιούσαν έδειξε πως η ταχύτητα του αυτοκινήτου του ήταν 96 χ.τ.ω ενώ το όριο ταχύτητας στην περιοχή ήταν 65 χ.τ.ω. Με γραπτή του κατάθεση αλλά και σε απάντηση γραπτής κατηγορίας, δύο περίπου ώρες αργότερα, ο εφεσείων παραδέχθηκε αυτή την κατηγορία. Εν τούτοις αρνήθηκε ενοχή ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου και επανέφερε το θέμα και ενώπιον μας, όχι σε σχέση με την ταχύτητα του αυτοκινήτου του αλλά σε σχέση με το ποιο ήταν το όριο στην περιοχή. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού δέχθηκε τη μαρτυρία των αστυνομικών και απέρριψε την αντιφατική εν πάση περιπτώσει μαρτυρία του εφεσείοντα, τον έκρινε ένοχο. Μπορούμε να πούμε από τώρα πως από το σύνολο των στοιχείων δεν διαπιστώνουμε οποιοδήποτε λάθος στην πρωτόδικη απόφαση σε σχέση με αυτή την κατηγορία.
Ήταν η μαρτυρία πως ενώ οι αστυνομικοί, αφού ο εφεσείων τους έδωσε την άδεια οδηγού, όπως του ζήτησαν, και ενώ ο ένας από αυτούς συμπλήρωνε έντυπο για εξώδικο πρόστιμο, ο εφεσείων οδήγησε το όχημα του προς τα πίσω και αμέσως απότομα προς τα δεξιά αναγκάζοντας τον ένα από τους αστυνομικούς να πηδήξει για να αποφύγει τον κίνδυνο. Ο εφεσείων απομακρύνθηκε και σε σχέση με αυτή την ενέργεια του διατυπώθηκαν δύο ακόμη κατηγορίες εναντίον του, ότι οδήγησε το αυτοκίνητο του χωρίς να επιδεικνύει εύλογη μέριμνα για άλλα πρόσωπα που χρησιμοποιούν το δρόμο και ότι παρέλειψε να συμμορφωθεί σε οδηγίες αστυνομικού. Ο εφεσείων αρνήθηκε και αυτές τις κατηγορίες όχι όμως με αναφορά στον τρόπο με τον οποίο οδήγησε το αυτοκίνητο του, τον οποίο και ο ίδιος ενώπιον μας περιέγραψε ως κάπως απερίσκεπτο, τοποθετώντας τον όμως σε διαφορετική χρονική στιγμή. Εκείνο που πρότεινε ως υπεράσπιση του ήταν το δικαιολογημένο της ενέργειας του ενόψει της υποψίας που ισχυρίζεται ότι του δημιουργήθηκε ότι οι άνδρες που τον ανέκοψαν δεν ήταν αστυνομικοί. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε χωρίς δισταγμό αυτή την εκδοχή ως αναληθή και αντιφατική προς προηγούμενες τοποθετήσεις του εφεσείοντα και, αφού δέχθηκε τη μαρτυρία των αστυνομικών οι οποίοι φορούσαν στολή, τον βρήκε ένοχο και στις άλλες δύο κατηγορίες.
Ο εφεσείων στη γραπτή του κατάθεση στην αστυνομία περιγράφει τους άνδρες που τον ανέκοψαν ως αστυνομικούς με στολή και σε κανένα σημείο δεν ήγειρε ζήτημα αναφορικά με την ιδιότητα τους. Ότι οι άνδρες που ανέκοψαν τον εφεσείοντα ήταν πράγματι αστυνομικοί δεν τελούσε και δεν τελεί υπό αμφισβήτηση. Ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τη μαρτυρία του εφεσείοντα αφού σημείωσε ότι οι άνδρες που τον ανέκοψαν ήταν ντυμένοι με αστυνομική στολή, χρησιμοποιούσαν ραντάρ, ζήτησαν την άδεια του και συμπλήρωναν έντυπο, όπως διευκρινίστηκε, για εξώδικο πρόστιμο. Το στοιχείο της μη επίδειξης εύλογης μέριμνας στην οδήγηση του εφεσείοντα και της μη συμμόρφωσης προς οδηγίες αστυνομικού ήταν, ενόψει της μαρτυρίας, έκδηλο και η καταδίκη του σε αυτές τις κατηγορίες ήταν ορθή. Επομένως, ήταν και σε σχέση με αυτές τις κατηγορίες αδικαιολόγητη η έφεση.
Στην ειδοποίηση έφεσης που συνέταξε ο ίδιος ο εφεσείων αφήνεται να νοηθεί πως προσβάλλεται και η ποινή που του επιβλήθηκε. Όμως στο δακτυλογραφημένο κείμενο που επισυνάπτει στην ειδοποίηση έφεσης δεν αναφέρεται στο θέμα της ποινής και αυτό δεν έχει αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης ενώπιον μας. Δικαιολογημένα θα λέγαμε αφού η ποινή των £200 στην πρώτη κατηγορία με 4 βαθμούς ποινής και £120 στη δεύτερη κατηγορία με 3 βαθμούς ποινής με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως έκδηλα υπερβολική. Πολύ λιγότερο όταν το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έχει επιβάλει ποινή στην τρίτη κατηγορία.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.