|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 2 ΑΑΔ 427
8 Σεπτεμβρίου, 2006
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 44/2006)
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Εσφαλμένη αξιολόγηση μαρτυρίας ― Παράλειψη πρωτόδικου Δικαστηρίου να αποδώσει την οφειλόμενη σημασία στις αδυναμίες της μαρτυρίας αναφορικά με κρίσιμα σημεία ― Ακύρωση καταδικαστικής απόφασης κατ' έφεση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο καταδίκασε τον εφεσείοντα πως, με την επίδειξη των γεννητικών του οργάνων, προέβη σε άσεμνη πράξη σε δημόσιο χώρο, κατά παράβαση του Άρθρου 176 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Η καταδίκη στηρίχθηκε στη μαρτυρία του παραπονούμενου σύμφωνα με την οποία ο εφεσείων προέβη στην άσεμνη πράξη μετά από μια απλή παρατήρηση που του έκαμε έξω από την μπυραρία του.
Ο παραπονούμενος κατηγορήθηκε σε άλλη υπόθεση, για επίθεση με πραγματική σωματική βλάβη και για απειλή βιαιοπραγίας και παραδέχθηκε ενοχή. Τα αδικήματα αυτά διαπράχθηκαν εναντίον του εφεσείοντος από τον παραπονούμενο.
Τα σχετικά γεγονότα και στις δύο υποθέσεις διαδραματίστηκαν περί την 1:10 π.μ. της 25/6/03 έξω από τη μπυραρία του παραπονούμενου στον Κόλπο των Κοραλλίων στην Πάφο.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την καταδικαστική απόφαση, προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, παράπονο αναφορικά με τον τρόπο προσέγγισης της μαρτυρίας σε συνάρτηση με το γεγονός ότι, αμέσως μετά το επεισόδιο, στις 1:44 π.μ. της 25/6/03, επισκέφθηκε τον Αστυνομικό Σταθμό Πέγειας και κατάγγειλε την επίθεση και την απειλή εναντίον του. Ενώ ο παραπονούμενος παρέμεινε αδρανής για να αποδώσει στον εφεσείοντα την άσεμνη πράξη δύο μέρες αργότερα, στις 27/6/03, όταν πλέον γνώριζε την εις βάρος του καταγγελία.
Υπέβαλε επίσης πως υπήρχε διάσταση μεταξύ της μαρτυρίας του παραπονούμενου κατά τη δίκη εναντίον του (του εφεσείοντος), και των όσων ο παραπονούμενος παραδέχθηκε στην εναντίον του ποινική υπόθεση.
Αποφασίστηκε ότι:
Στην πραγματικότητα το πρωτόδικο Δικαστήριο συνέθεσε εικόνα που δεν βρίσκει έρεισμα στη μαρτυρία, με αποτέλεσμα η καταδίκη του εφεσείοντος να καθίσταται επισφαλής.
Η έφεση επιτράπηκε. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίσθηκε. Ο εφεσείων αθωώθηκε και απαλλάχθηκε.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Υπόθεση Αρ. 8986/03), ημερομηνίας 3/3/06.
Α. Αλεξάνδρου, για τον Εφεσείοντα.
Φ. Τιμοθέου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο Εφεσείων στρέφεται κατά της καταδίκης του πως, με την επίδειξη των γεννητικών του οργάνων, προέβη σε άσεμνη πράξη σε δημόσιο χώρο, κατά παράβαση του άρθρου 176 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Η καταδίκη στηρίχθηκε στη μαρτυρία του παραπονούμενου Ε. Ευθυμίου και, αφού εγκαταλείφθηκαν άλλοι λόγοι έφεσης, υποστηρίζεται πως εξαιτίας της λανθασμένης καθοδήγησης του Πρωτόδικου Δικαστηρίου σε σχέση με την αξιολόγησή της αλλά και της παράλειψής του να αποδώσει την οφειλόμενη σημασία στις αδυναμίες της αναφορικά με κρίσιμα σημεία, ήταν επισφαλής.
Κατά τη μαρτυρία του Ε. Ευθυμίου, περί την 1:10 πμ της 25.6.03, αντιλήφθηκε τον εφεσείοντα να πηγαινοέρχεται έξω από την μπυραρία του στον Κόλπο Κοραλλίων στην Πάφο. Βγήκε, τον κάλεσε κοντά του, τον ρώτησε γιατί παρενοχλούσε υπάλληλό του, προσφέροντάς της περισσότερα χρήματα για να την εργοδοτήσει εκείνος και, τότε, ο εφεσείων, χωρίς άλλα, του απάντησε «εγώ με τα λεφτά μου κάμνω ό,τι θέλω» και, ταυτόχρονα, τράβηξε το φερμουάρ του παντελονιού του κάτω και «έβγαλε τα γεννητικά του όργανα έξω». Τον έσπρωξε τότε δυνατά, όπως εξήγησε για να μην εκτεθεί στους πελάτες του, και το επεισόδιο έληξε με τον εφεσείοντα να απομακρύνεται απειλώντας τον με τη φράση «ε να σε σάσω καλά».
Ο εφεσείων, με την ανόμωτη δήλωσή του επανέλαβε ουσιαστικά όσα αναφέρει και στην ανακριτική του κατάθεση. Τον παρατήρησε πράγματι ο Ε. Ευθυμίου ότι «πείραζε» το προσωπικό του, του απάντησε ότι δεν καταλάβαινε τι ήθελε να πει και εκείνος του επιτέθηκε προκαλώντας του πραγματική σωματική βλάβη και τον απείλησε με τη φράση «θα κάψω το μαχαζί σου».
Το πρώτο από τα παράπονα του εφεσείοντα αφορά στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίστηκε αυτή η μαρτυρία σε συνάρτηση με το γεγονός ότι, αμέσως μετά το επεισόδιο, στις 1:44 πμ της 25.6.03, ο εφεσείων επισκέφθηκε τον Αστυνομικό Σταθμό Πέγειας και υπέβαλε παράπονο για εναντίον του επίθεση και απειλή στον αστυφύλακα Μ. Μακρή. Ενώ ο Ε. Ευθυμίου παρέμεινε αδρανής για να αποδώσει στον εφεσείοντα την άσεμνη πράξη δύο μέρες αργότερα, στις 27.6.03, όταν πλέον γνώριζε τη σε βάρος του καταγγελία. Εξήγησε, συναφώς, το Πρωτόδικο Δικαστήριο:
«Με δεδομένο ότι δεν αμφισβητείται τι προηγήθηκε του επίμαχου συμβάντος ανεξάρτητα ποιος έσπευσε πρώτος στην Αστυνομία για να καταγγείλει τον άλλο, το βασικό ερώτημα είναι το εξής: Τι λόγο είχε ο παραπονούμενος να επιτεθεί του κατηγορούμενου. Η απάντηση είναι κανένα άλλο λόγο, πλην εκείνου που ανάφερε ο παραπονούμενος».
Συμφωνούμε με τον εφεσείοντα ότι δεν είναι δικαιολογημένη από τα περιστατικά αυτή η εκτίμηση. Παραπέμπει, βέβαια, στο λογικό των εκδοχών αλλά παραγνωρίζει πως ήταν ο Ε. Ευθυμίου που θεώρησε ότι ο εφεσείων παρενοχλούσε το προσωπικό του. Όπως και τη φύση της ακραίας αντίδρασης που αποδιδόταν στον εφεσείοντα, στη μέση του δρόμου, μετά από μια απλή παρατήρηση. Σε σχέση με την οποία, στην ανακριτική του κατάθεση, ο εφεσείων ανάφερε πως ήταν οικογενειάρχης «και δεν θα υπήρχε λόγος να κάμω κάτι που να μειώνει την προσωπικότητά μου αλλά και τη νοημοσύνη μου».
Το δεύτερο παράπονο είναι συναφές και αφορά στο λόγο για τον οποίο ο Ε. Ευθυμίου, κατά τον ίδιο, αναφέρθηκε στην άσεμνη πράξη δύο μέρες αργότερα. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο σημείωσε: «Δεν έχω κανένα ουσιαστικό λόγο, να μην δεκτώ τις διάφορες εξηγήσεις που έδωσε για όσα έκανε ή δεν έκανε». Ενδιαφέρει, βεβαίως, το συγκεκριμένο ζήτημα για το οποίο ο εφεσείων ανέπτυξε επιχειρήματα και δικαίως επισημαίνεται πως το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν κατέγραψε τις «διάφορες εξηγήσεις». Ήταν μόνο μια η εξήγηση. Όπως ισχυρίστηκε ο Ε. Ευθυμίου, «λόγω της δουλειάς πήγαμε την επόμενη μέρα, πήγα την επόμενη μέρα». Δεν ήταν, βέβαια, ακριβώς την επόμενη μέρα αλλά το απόγευμα της μεθεπόμενης μέρας και, στο πλαίσιο των δεδομένων, πράγματι δημιουργούνται ερωτηματικά που θα έπρεπε να αξιολογηθούν ως σχετικά προς την εν γένει αξιοπιστία του. Ιδιαιτέρως αφού, με αυτή την εξήγηση, δεν εμφανιζόταν ο Ε. Ευθυμίου να μην είχε πρόθεση να προβεί σε καταγγελία αλλά να αναφέρθηκε στην άσεμνη πράξη όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την σε βάρος του καταγγελία. Το νόημά της, όπως το μεταφέρει η δήλωσή του, ήταν πως πρόθεσή του ήταν να καταγγείλει τον εφεσείοντα και πως το έκαμε, όταν μπόρεσε.
Ο Ε. Ευθυμίου κατηγορήθηκε, σε άλλη υπόθεση, για επίθεση με πραγματική σωματική βλάβη και για απειλή βιαιοπραγίας και παραδέχθηκε ενοχή. Αυτή η παραδοχή του θεωρήθηκε ως ενδεικτική ειλικρίνειας ενώ, βεβαίως, η απόδοση των αδικημάτων σε τόσο ισχυρή πρόκληση προσμετρά κατά την επιμέτρηση της ποινής. Ούτως ή άλλως, όμως, ο εφεσείων βασίμως συζήτησε και τη διάσταση μεταξύ των όσων ο εφεσείων παραδέχτηκε στην εναντίον του ποινική υπόθεση αλλά και στα όσα υποστήριξε εκεί. Κατ' αρχάς ο Ε. Ευθυμίου παραδέχτηκε «απειλή βιαιοπραγίας» και είδαμε πως ήταν και η εκδοχή του εφεσείοντα πως υπέστη τέτοια. Εν τούτοις ο Ε. Ευθυμίου δεν περιέλαβε στην ένορκη μαρτυρία του, κατά την εκδίκαση της παρούσας υπόθεσης, τέτοιο στοιχείο. Έκαμε, όπως είπε, απλή παρατήρηση στον εφεσείοντα και εκείνος αμέσως προέβη στην άσεμνη πράξη. Την όποια δε απειλή, την εκστόμησε, κατά τον ισχυρισμό του, στο τέλος, ο εφεσείων. Επιπρόσθετα, στην άλλη υπόθεση, ισχυρίστηκε πως ήταν άλλα που είπε ο εφεσείων πριν ανοίξει το φερμουάρ. Όταν του έκαμε την παρατήρηση του είπε «σας γράφω εδώ». Εν τούτοις, το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αξιολόγησε τη σημασία που θα μπορούσε να δοθεί στη διαφορά. Έκρινε πως «καμιά αντίφαση δεν υπάρχει ανάμεσα στις δύο φράσεις» και πως «απλά, η μία ακολουθεί την άλλη», ως εξής:
«Με ορθή ταξινόμηση των πιο πάνω, από πλευράς χρόνου που έλαβαν χώρα προκύπτει ότι: ο κατηγορούμενος τράβηξε το φερμουάρ του παντελονιού του και ταυτόχρονα είπε στον παραπονούμενο 'εγώ με τα λεφτά μου κάμνω ό,τι θέλω'. Ακολούθως, έβγαλε τα γεννητικά του όργανα έξω και απευθυνόμενος στον παραπονούμενο του είπε 'σας γράφω εδώ'».
Δικαιολογημένα και η εφεσίβλητη δέχθηκε ενώπιόν μας πως το Πρωτόδικο Δικαστήριο «είπε κάποια πράγματα επιπλέον». Στην πραγματικότητα έχει συντεθεί εικόνα που δεν βρίσκει έρεισμα στη μαρτυρία. Δεν ήταν ισχυρισμός του Ε. Ευθυμίου πως είπε και τις δύο φράσεις και η σειρά των γεγονότων που έδωσε ήταν διαφορετική.
Έχουν αναπτυχθεί και άλλα επιμέρους επιχειρήματα με αναφορά και στο γεγονός ότι ο Ε. Ευθυμίου, σε κάποιο στάδιο, απέσυρε την καταγγελία του, αλλά δεν θα επεκταθούμε. Στη βάση των πιο πάνω, σε συμφωνία με τον εφεσείοντα, καταλήγουμε πως η καταδίκη του ήταν επισφαλής.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Ο εφεσείων αθωώνεται και απαλλάσσεται.
Η έφεση επιτρέπεται. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Ο εφεσείων αθωώνεται και απαλλάσεται.