|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 2 ΑΑΔ 237
14 Ιουνίου, 2006
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
PAUL ARE HOLOIEN,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 13/2006)
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας σε υπόθεση επίθεσης με πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης κατά παράβαση του Άρθρου 231 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 ― Δεν ήταν ορθή και παρείχε πεδίο για επέμβαση του Εφετείου για παραγκωνισμό της ετυμηγορίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ως προς την ενοχή του εφεσείοντος.
Απόδειξη ― Βάρος αποδείξεως σε ποινική υπόθεση ― Η κατηγορούσα αρχή πρέπει να αποδείξει την ενοχή του κατηγορουμένου πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας.
Ο εφεσείων κρίθηκε ένοχος σε κατηγορία για επίθεση με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης στον παραπονούμενο και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δώδεκα μηνών. Ο εφεσείων κρίθηκε επίσης ένοχος σε άλλες τρεις κατηγορίες, στηριζόμενες στα Άρθρα 82(1), 280 και 324(1) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 και του επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης τριάντα ημερών στην πρώτη και τριών μηνών στην τρίτη, ενώ στην δεύτερη δεν του επιβλήθηκε ποινή επειδή τα γεγονότα της εμπεριέχονταν στην τρίτη.
Το επεισόδιο που οδήγησε στην κατηγορία της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης, διαδραματίστηκε στις 29/8/2005 περί τις 4.00 π.μ. στην Πλατεία Σεφέρη στην Αγία Νάπα. Σύμφωνα με την κατάθεση του παραπονούμενου ενώ αυτός περπατούσε αμέριμνος περιμένοντας να ξημερώσει για να πάρει το λεωφορείο για τη Λευκωσία, ένα άγνωστο πρόσωπο τον πλησίασε από πίσω και τον κτύπησε στο πίσω μέρος της κεφαλής. Γύρισε το κεφάλι και είδε τον εφεσείοντα. Στην συνέχεια ο εφεσείων προσπάθησε να του κόψει τον λαιμό με το μαχαίρι που κρατούσε και ο παραπονούμενος έβαλε τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπό του. Ενώ οι καρποί των χεριών του ήταν στραμμένοι προς το μέρος του εφεσείοντος, ο τελευταίος, με ένα τράβηγμα του μαχαιριού, του έκοψε τους καρπούς και των δύο χεριών. Το μαχαίρι ήταν το κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε. Τα χέρια του άρχισαν να αιμορραγούν. Διένυσε μια ανηφορική πορεία και κάθισε σε ένα παγκάκι. Στο μεταξύ το αίμα από τις πληγές του έρεε στο πλακόστρωτο. Ενώ καθόταν στο παγκάκι, πέρασε ο εφεσείων από μπροστά του, κρατώντας το μαχαίρι. Τότε πρόσεξε για πρώτη φορά τα «δοντάκια» του μαχαιριού. Στη σκηνή του επεισοδίου δεν υπήρχε άλλο πρόσωπο. Όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο αναγνώρισε τον εφεσείοντα ως το πρόσωπο που του επιτέθηκε με το μαχαίρι και τον τραυμάτισε. Νοσηλευόταν στο διπλανό κρεβάτι. Ο εφεσείων του είπε εκεί στα Αγγλικά "I am very sorry".
Η κατηγορούσα αρχή κάλεσε δέκα μάρτυρες, ήτοι τον παραπονούμενο, αστυνομικούς μάρτυρες και εμπειρογνώμονες μάρτυρες. Ο εφεσείων, αφού ο ίδιος έδωσε ανώμοτη κατάθεση, κάλεσε δύο μάρτυρες, υπεράσπισης, ήτοι έναν εμπειρογνώμονα και ένα φίλο του. Έγινε, επίσης, κοινώς αποδεκτό το περιεχόμενο αριθμού καταθέσεων.
Αποτέλεσε κοινό έδαφος ότι:(α) τα τραύματα του παραπονούμενου προκλήθηκαν από τέμνον όργανο, όπως το κουζινομάχαιρο - Τεκ. 10Ε, το οποίο σύμφωνα με την κατηγορούσα αρχή, χρησιμοποίησε ο εφεσείων, και (β) η επιστημονική εξέταση του Δρα Καριόλου, σε πέντε σημεία του κουζινομάχαιρου, δεν αποκάλυψε γενετικό υλικό το οποίο να ταυτίζεται με το γενετικό προφίλ DNA του παραπονούμενου.
Με την παρούσα έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης μόνο αναφορικά με την ενοχή του εφεσείοντος στην κατηγορία για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης στον παραπονούμενο κατά παράβαση του Άρθρου 231 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Ο κύριος λόγος έφεσης είναι ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία του παραπονούμενου γιατί «ήταν ένα συμπαγές σύνολο χωρίς ρωγμές και ουσιώδεις αποκλείσεις», οι δε αντιφάσεις του «με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσαν να πλήξουν το βασικό κορμό της εκδοχής του». Και τούτο διότι η μαρτυρία του παραπονούμενου ήταν αφ' εαυτής αναξιόπιστη ενώ, ταυτόχρονα, δεν υποστηριζόταν ούτε από την κατάθεσή του στην αστυνομία ούτε από την πραγματική (real) μαρτυρία ούτε από την επιστημονική (scientific) μαρτυρία. Προς υποστήριξη της εισήγησής του ότι η μαρτυρία του παραπονούμενου ήταν αφ' εαυτής αναξιόπιστη, ο δικηγόρος του εφεσείοντος παρέπεμψε σε αριθμό αντιφάσεων, στις οποίες ο παραπονούμενος περιέπεσε κατά τη μαρτυρία του, χαρακτηρίζοντας τις ως ουσιώδεις, ενώ, ταυτόχρονα παρέπεμψε και σε αριθμό αντιφάσεων μεταξύ της κατάθεσής του στην αστυνομία (Τεκμ. 17) και της μαρτυρίας του, χαρακτηρίζοντας, και πάλι, τις αντιφάσεις αυτές ως ουσιώδεις. Πρόσθετα, προς υποστήριξη της εισήγησής του ότι η μαρτυρία του παραπονούμενου δεν υποστηριζόταν ούτε από την πραγματική ούτε από την επιστημονική μαρτυρία, παρέπεμψε στη μαρτυρία σύμφωνα με την οποία, στο σημείο 1 στις φωτογραφίες 2-4 - Τεκμ. 21, εντοπίστηκε αίμα του εφεσείοντος, όχι όμως και του παραπονούμενου, στο δε μαχαίρι - Τεκμ. 10Ε εντοπίστηκε αίμα του εφεσείοντος, όχι όμως, και πάλι, αίμα ή άλλα στοιχεία του παραπονούμενου, σε συνάρτηση, πάντοτε, με την επιστημονική μαρτυρία του Δρα Καριόλου και, κυρίως, του ΜΥ1 Π. Σταυριανού. Καταληκτικά, ο δικηγόρος του εφεσείοντος, αφού προέβαλε τη θέση ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν καταλόγισε προς όφελος του εφεσείοντος «τις ελλείψεις ή τις παραλείψεις των αστυνομικών οργάνων», εισηγήθηκε ότι η κατηγορούσα αρχή απέτυχε να αποδείξει την ενοχή του εφεσείοντος πέραν πάσης ευλόγου αμφιβολίας και, ως εκ τούτου, αυτός δεν έπρεπε να βρεθεί ένοχος της κατηγορίας. Αντίθετη, επί του προκειμένου, ήταν η εισήγηση του εκπροσώπου της κατηγορούσας αρχής. Υποστήριξε την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης στο σύνολό της.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου δεν απέκλειε το ενδεχόμενο, μέρος από τις πολλές κηλίδες αίματος στο σημείο 1, που δεν εξετάστηκαν, να ανήκε στον παραπονούμενο. Ούτε απέκλειε το ενδεχόμενο, σε άλλα σημεία του κουζινομάχαιρου, που δεν εξετάστηκαν, να υπήρχε γενετικό υλικό του παραπονούμενου ή, ακόμη να είχε αφαιρεθεί ή χαθεί γενετικό υλικό, πριν την επιστημονική εξέταση. Η ίδια όμως μαρτυρία δεν απέκλειε ούτε το ενδεχόμενο να μην υπήρχε καμιά κηλίδα αίματος του παραπονούμενου στο σημείο 1 και, μάλιστα, να ανήκαν όλες οι κηλίδες στον εφεσείοντα, όπως η μία που εξετάστηκε. Το ίδιο ισχύει και για το κουζινομάχαιρο. Η μαρτυρία δεν απέκλειε ούτε το ενδεχόμενο, και σε άλλα σημεία του κουζινομάχαιρου, που δεν εξετάστηκαν, να μην υπήρχε γενετικό υλικό του παραπονούμενου· και, μάλιστα, να υπήρχε γενετικό υλικό του εφεσείοντος μόνο, όπως και στα σημεία που εξετάστηκαν. Η ίδια μαρτυρία δεν απέκλειε ακόμη το ενδεχόμενο να μην είχε αφαιρεθεί ή χαθεί από το κουζινομάχαιρο γενετικό υλικό του παραπονούμενου πριν την εξέταση. Τα δύο αυτά κενά στην υπόθεση της κατηγορούσας αρχής ο πρωτόδικος Δικαστής έπρεπε να τα προσεγγίσει στη βάση της πλέον ευνοϊκής για τον εφεσείοντα εκδοχής και, ακολούθως, να προσεγγίσει και αξιολογήσει τη μαρτυρία του παραπονούμενου υπό το πρίσμα αυτής της εκδοχής. Εκδοχής η οποία, αν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, θα είχε σημασία για την καθόλου αξιοπιστία του, αφού θα διέψευδε τη δική του εκδοχή, είτε ως ψευδή, είτε, τουλάχιστον, ως εσφαλμένη, ότι η εναντίον του επίθεση έγινε στο σημείο 1, και ότι απ' εκεί κατευθύνθηκε, αιμορραγώντας, μέχρι το παγκάκι, όπου και κάθισε, ενώ ταυτόχρονα, θα ανέτρεπε την εκδοχή της κατηγορούσας αρχής ότι το όργανο της επίθεσης εναντίον του παραπονούμενου ήταν το κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε.
2. Ενόψει των πιο πάνω, η ετυμηγορία του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς την ενοχή του εφεσείοντος για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης στον παραπονούμενο, είναι ακροσφαλής.
Η έφεση επιτράπηκε. Η πρωτόδικη απόφαση, παραμερίστηκε. Ο εφεσείων αθωώθηκε και απαλλάχθηκε.
Έφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου (Υπόθεση Αρ. 2825/05), ημερομηνίας 19/12/05 και 20/12/05.
Α. Ανδρέου και Φ. Παυλήμπεης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Κανναουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ..
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων κατηγορήθηκε ενώπιον του Ε.Δ. Αμμοχώστου, μεταξύ άλλων, ότι στις 29.8.2005, στην Πλατεία Σεφέρη, στην Αγία Νάπα, κατά παράβαση του άρθρου 231 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, προκάλεσε βαριά σωματική βλάβη στον Takkur Singh, από την Ινδία. Προς υποστήριξη της υπόθεσής της η κατηγορούσα αρχή κάλεσε δέκα μάρτυρες, ήτοι τον παραπονούμενο, αστυνομικούς μάρτυρες και εμπειρογνώμονες μάρτυρες. Ο εφεσείων, αφού ο ίδιος έδωσε ανώμοτη κατάθεση, κάλεσε δύο μάρτυρες υπεράσπισης, ήτοι έναν εμπειρογνώμονα και ένα φίλο του. Έγινε, επίσης, κοινώς αποδεκτό το περιεχόμενο αριθμού καταθέσεων.
Ο παραπονούμενος (ΜΚ2) κατέθεσε ότι, περί τις 4.00π.μ. της 29.8.2005, ενώ περπατούσε αμέριμνος στην Πλατεία Σεφέρη, στην Αγία Νάπα, περιμένοντας να ξημερώσει για να πάρει το λεωφορείο για τη Λευκωσία, ένα άγνωστό του πρόσωπο τον πλησίασε από πίσω και τον κτύπησε στο πίσω μέρος της κεφαλής. Γύρισε το κεφάλι του και είδε τον εφεσείοντα. Τον ρώτησε στα Αγγλικά τι έκαμνε και εκείνος του απάντησε "Oh shit I made a mistake.". Επειδή το κτύπημα ήταν στο πίσω μέρος της κεφαλής του, δεν ήταν δυνατό να αντιληφθεί τον τρόπο με τον οποίο τον κτύπησε ο εφεσείων. Ακολούθως, ο εφεσείων τον πλησίασε πολύ κοντά από μπροστά και προσπάθησε να του κόψει το λαιμό με το μαχαίρι που κρατούσε. Σήκωσε τα χέρια του και τα έβαλε μπροστά από το πρόσωπό του. Ενώ οι καρποί των χεριών του ήταν στραμμένοι προς το μέρος του εφεσείοντος, ο τελευταίος, με ένα τράβηγμα του μαχαιριού, του έκοψε τους καρπούς και των δύο χεριών. Όταν, μετά το κτύπημα, ο εφεσείων ξεκίνησε να φύγει, είδε καθαρά το πρόσωπό του, καθώς και το μαχαίρι. Το μαχαίρι είχε περί το ένα πόδι μήκος. Δεν είδε, όμως, και το χρώμα της λαβής του, ότι ήταν άσπρο, όπως είπε στην κατάθεσή του στην αστυνομία, γιατί ήταν σκοτεινά, ήταν βράδυ. Σίγουρα ήταν το κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε. Άρχισαν να αιμορραγούν τα χέρια του. Διένυσε μια ανηφορική πορεία και κατευθύνθηκε σ' ένα παγκάκι μπροστά από μια μπυραρία, όπου και κάθισε. Καθώς προχωρούσε προς το παγκάκι, το αίμα από τις πληγές του έρεε στο πλακόστρωτο. Ενώ καθόταν στο παγκάκι, ο εφεσείων πέρασε από μπροστά του, κρατώντας το μαχαίρι. Τότε πρόσεξε για πρώτη φορά τα "δοντάκια" του μαχαιριού. Ένα από τα πρόσωπα που έτυχε να βρίσκονται κοντά στο παγκάκι ειδοποίησε ασθενοφόρο, το οποίο και τον μετέφερε στο Νοσοκομείο. Στο Νοσοκομείο αναγνώρισε τον εφεσείοντα ως το πρόσωπο που του επιτέθηκε με το μαχαίρι και τον τραυμάτισε. Νοσηλευόταν στο διπλανό του κρεβάτι. Ο εφεσείων του είπε εκεί, στα Αγγλικά, "I am very sorry.". Εκτός από τον ίδιο και τον εφεσείοντα, στη σκηνή του επεισοδίου δεν υπήρχε άλλο πρόσωπο. Ο φωτισμός στη σκηνή, ήτοι στο σημείο 1 της φωτογραφίας 2 της δέσμης φωτογραφιών - Τεκμ. 21, ήταν ικανοποιητικός ώστε να μπορεί να αναγνωρίσει κάποιο πρόσωπο.
Ο Α. Ανδρέου (ΜΚ10) κατέθεσε ότι είναι συνιδιοκτήτης της μπυραρίας Black Hawk, στην Αγία Νάπα. Στις 29.8.2005, περί ώρα 5.00π.μ., ενώ προσπαθούσε ν' ανοίξει την μπυραρία για να καθαρίσει, είδε ένα πρόσωπο, που ήταν μέσα στην μπυραρία, να σπάζει τα γυαλιά της μπροστινής πόρτας και να βγαίνει έξω. Είδε το πρόσωπο αυτό να τρέχει στο δρόμο τραυματισμένο και, σχεδόν αμέσως, να συλλαμβάνεται από την Αστυνομία. Μετά από έλεγχο, διαπίστωσε ότι ήταν σπασμένο και το τζάμι της πόρτας της κουζίνας, στο πίσω μέρος της μπυραρίας.
Ο αστυφύλακας 2023 Π. Θεοδοσίου (ΜΚ7) κατέθεσε ότι, κατόπιν πληροφορίας που λήφθηκε στην Αστυνομική Διεύθυνση Αμμοχώστου στις 4.30π.μ. της 29.8.2005, μετέβηκε μαζί με ένα συνάδελφό του, στη σκηνή του επεισοδίου. Έφθασε μετά που ο παραπονούμενος είχε μεταφερθεί στο Νοσοκομείο. Εντόπισε κηλίδες αίματος σε σημείο απέναντι από την μπυραρία "Square" (σημείο 1 στις φωτογραφίες 2, 3 και 4 - Τεκμ. 21). Οι κηλίδες αυτές προχωρούσαν προς τα πάνω. Ακολούθησε την πορεία τους, ανεβαίνοντας προς τα πάνω, "μέχρι το πρώτο σκαλοπάτι", όπως διευκρινίστηκε στην αντεξέταση, οπότε και εντόπισε μια μεγάλη κηλίδα κοντά στο παγκάκι, απέναντι από την μπυραρία "Laterna" (σημείο 2 στις φωτογραφίες 5, 6 και 7 - Τεκμ. 21). Αμέσως μερίμνησε για να φωτογραφηθεί η σκηνή. Η ώρα 5.00π.μ., κοντά στην μπυραρία Black Hawk, είδε τον εφεσείοντα να τρέχει προς το σταθμευμένο αστυνομικό όχημα, να μπαίνει σ' αυτό και να κάθεται στη θέση του συνοδηγού. Αφού πλησίασε το όχημα, ζήτησε από τον εφεσείοντα να κατεβεί. Του υπέδειξε την αστυνομική του ταυτότητα και του ζήτησε τα στοιχεία της ταυτότητάς του. Επειδή ο εφεσείων δεν του έδωσε οποιαδήποτε στοιχεία, τον συνέλαβε. Πρόσεξε ότι ο εφεσείων είχε κοψίματα από αιχμηρό αντικείμενο και αιμορραγούσε. Ακολούθως, μετέφερε τον εφεσείοντα στον Αστυνομικό Σταθμό Αγίας Νάπας απ' όπου, λόγω της κατάστασής του, τον παρέλαβε ασθενοφόρο για να τον μεταφέρει στο Νοσοκομείο Παραλιμνίου.
Ο ιατρός Νίκος Μιχαηλίδης εξέτασε τον εφεσείοντα, περί τις 6.30π.μ. της 29.8.2005. Σύμφωνα με το κοινά αποδεκτό περιεχόμενο της κατάθεσής του, ο εφεσείων βρισκόταν σε "οξεία μέθη" και ήταν επιθετικός έναντι του προσωπικού του Νοσοκομείου Παραλιμνίου.
Ο Λοχίας 921 Π. Παρασκευά (ΜΚ6) κατέθεσε ότι επισκέφθηκε το Τμήμα Πρώτων Βοηθειών του Νοσοκομείου Παραλιμνίου στις 6.35π.μ. της 29.8.2005. Ο εφεσείων νοσηλευόταν σε κρεβάτι δίπλα από τον παραπονούμενο. Τα δύο κρεβάτια χωρίζονταν μεταξύ τους με ένα κινητό διαχωριστικό (παραβάν). Ο παραπονούμενος του εξήγησε τι είχε συμβεί και του υπέδειξε τον εφεσείοντα ως το πρόσωπο που του προκάλεσε τα τραύματα με μαχαίρι. Αμέσως μετά πλησίασε τον εφεσείοντα, του υπέδειξε την αστυνομική του ταυτότητα, τον πληροφόρησε για τις εναντίον του υπόνοιες, ότι δηλαδή ενεχόταν στον τραυματισμό του παραπονουμένου, και του ζήτησε να του αποκαλύψει το όνομά του. Αυτός, όμως, αρνήθηκε. Από την όλη συμπεριφορά του εφεσείοντος αντιλήφθηκε ότι ήταν μεθυσμένος. Ήταν πολύ ανήσυχος, φώναζε, ήθελε να κτυπήσει τους γιατρούς και τους νοσηλευτές.
Ο αστυφύλακας 2686 Γ. Καούλας (ΜΚ4) κατέθεσε ότι στις 10.10π.μ. της 29.8.2005 παρέλαβε ένα κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε από την εσωτερική αυλή των διαμερισμάτων "ΜΑΡΟ", η οποία φρουρείτο από την Αστυνομία από τις 5.45π.μ. της ίδιας ημέρας. Κατέθεσε, επίσης, ότι στο σημείο 1 στη φωτογραφία 2 - Τεκμ. 21 υπάρχει ικανοποιητικός οδικός φωτισμός από κολώνες της ΑΗΚ.
Σύμφωνα με το κοινά αποδεκτό περιεχόμενο της κατάθεσης της Ακτινολόγου Ε. Σολωμού, ο παραπονούμενος υπέστη κάταγμα δεξιού πισσοειδούς οστού, αριστερού αγκιστρωτού οστού και πέμπτου μετακαρπίου. Τα εν λόγω κατάγματα αποκαταστάθηκαν, κατόπιν χειρουργικής επέμβασης, από τον Ορθοπεδικό Χειρούργο Ι. Καλούδη. Σύμφωνα με την κοινά αποδεκτή διαπίστωση του εν λόγω ιατρού, ο παραπονούμενος υπέστη βαθύ θλαστικό τραύμα καρπού και στα δύο του χέρια, με συνέπεια έλλειψη κίνησης των δακτύλων των χεριών του. Σύμφωνα, επίσης, με την κοινά αποδεκτή διαπίστωση του ιατρού Κ. Κυριακίδη, το μήκος του τραύματος στο αριστερό χέρι του παραπονουμένου ήταν 10εκ., ενώ στο δεξί του χέρι 5εκ. Σύμφωνα με τον ίδιο ιατρό, ο παραπονούμενος έφερε ένα τραύμα στο αριστερό άνω μέρος του τριχωτού της κεφαλής, μήκους 3εκ.
Αποτέλεσε κοινό έδαφος ότι τα τραύματα στους καρπούς των χεριών του παραπονουμένου προκλήθηκαν από τέμνον όργανο, όπως το κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε, το οποίο, σύμφωνα με την κατηγορούσα αρχή, χρησιμοποίησε ο εφεσείων. Κοινό έδαφος αποτέλεσε, επίσης, ότι η επιστημονική εξέταση από το Δρα Καριόλου, σε πέντε σημεία, του κουζινομάχαιρου - Τεκμ. 10Ε, δεν αποκάλυψε οποιοδήποτε γενετικό υλικό το οποίο να ταυτίζεται με το γενετικό προφίλ DNA του παραπονουμένου. Και στα πέντε σημεία εντοπίστηκε γενετικό υλικό το οποίο ταυτίζεται με το γενετικό προφίλ DNA του εφεσείοντος.
Μετά που κλήθηκε να προβάλει την υπεράσπισή του, ο εφεσείων προέβη σε δήλωση χωρίς όρκο. Η θέση του ήταν ότι, ενώ βρισκόταν στο Νοσοκομείο, κανένας, είτε από τους ιατρούς είτε από τους αστυνομικούς, του είπε ότι είχε πληγώσει κάποιο πρόσωπο αφού του είχε δείξει κάποιο πρόσωπο. Δεν θυμόταν να είδε ή να συνάντησε ποτέ και να πλήγωσε τον παραπονούμενο.
Ο Ιατροδικαστής Π. Σταυριανός (ΜΥ1) κατέθεσε ότι, στις 5.10.2005, επιθεώρησε στην αίθουσα του Δικαστηρίου το κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε. Την ίδια μέρα προέβη σε αυτοψία, στην Πλατεία Σεφέρη, στην Αγία Νάπα, και σε δρόμο πάνω από την Πλατεία Σεφέρη. Τα συμπεράσματά του ήταν ότι, (α) το κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε δεν μπορούσε να είναι το όργανο το οποίο χρησιμοποίησε ο δράστης για να τραυματίσει τον παραπονούμενο· και τούτο διότι, η φύση των τραυμάτων τα οποία υπέστη ο παραπονούμενος, ειδικότερα τα κατάγματα των οστών, έπρεπε οπωσδήποτε να άφηναν στο κουζινομάχαιρο, στην κοπτική τουλάχιστον επιφάνειά του, στοιχεία από τον παραπονούμενο όπως αίμα, μαλακά μόρια, έστω και ρινίσματα οστών από την περιοχή των τραυμάτων, (β) ο παραπονούμενος ήταν αδύνατο να τραυματίστηκε στο σημείο της Πλατείας Σεφέρη που περιέγραψε στη μαρτυρία του· και τούτο διότι η μόνη κηλίδα αίματος που βρέθηκε στην πλατεία ανήκε στον εφεσείοντα, ενώ, από την πλατεία μέχρι το ξύλινο παγκάκι όπου βρέθηκε το αίμα του παραπονουμένου, δεν υπήρχε καμιά ένδειξη για ύπαρξη κηλίδας αίματος, (γ) το τραύμα στο κεφάλι του παραπονουμένου δεν μπορούσε να είχε προκληθεί από τέμνων όργανο, όπως το κουζινομάχαιρο -Τεκμ. 10Ε, αλλά από θλων όργανο, δηλαδή από όργανο με όγκο, και (δ) τα τραύματα στα χέρια του παραπονουμένου δεν μπορούσαν να είχαν προκληθεί με ένα μόνο κτύπημα από τέμνων όργανο, αλλά με δύο, το καθένα με διαφορετική φορά.
Ο Rune Holtei (ΜΥ2), φίλος του εφεσείοντος, κατέθεσε ότι ήλθαν μαζί στην Κύπρο για διακοπές στις 22.8.2005. Έμεναν μαζί στο ίδιο δωμάτιο του ξενοδοχείου Καλυψώ. Περί τις 4.30π.μ. με 5.00π.μ., στις 29.8.2005, ενώ κοιμόταν, κτύπησε η πόρτα του δωματίου. Ήταν ο εφεσείων με δύο αστυνομικούς. Ο εφεσείων μαζί με ένα από τους αστυνομικούς κατευθύνθηκε προς το μπαλκόνι και είπε κάτι στον αστυνομικό. Ακολούθως, ο εφεσείων πήδηξε από το μπαλκόνι και έτρεξε μακριά. Οι αστυνομικοί είπαν στο μάρτυρα ότι θα επέστρεφαν "αύριο" και να ενημερώσει σχετικά τον εφεσείοντα. Στις 11.00π.μ. της ίδιας μέρας έφυγε για την πατρίδα του.
Αξιολογώντας τη μαρτυρία του παραπονουμένου, αναφορικά με την αναγνώριση του εφεσείοντος ως του προσώπου που του επετέθη και τον τραυμάτισε τις πρωινές ώρες της 29.8.2005, το πρωτόδικο Δικαστήριο είπε τα ακόλουθα:
"Ο παραπονούμενος (Μ.Κ.2) άφησε πολύ καλή εντύπωση από το εδώλιο του μάρτυρα. Απαντούσε με ευθύτητα, αμεσότητα, σταθερότητα, χωρίς υπεκφυγές και αμφιταλαντεύσεις. Πέραν όμως της συμπεριφοράς του στο εδώλιο του μάρτυρα η εκδοχή την οποία παρουσίασε στο Δικαστήριο ήταν ένα συμπαγές σύνολο χωρίς ρωγμές και ουσιώδεις αποκλίσεις. Αποδέχομαι χωρίς κανένα δισταγμό τη θέση του ότι ο κατηγορούμενος ήταν το πρόσωπο το οποίο του επιτέθηκε με μαχαίρι στο σημείο υπ΄ αριθμό 1, το οποίο απεικονίζεται στη φωτογραφία υπ΄ αριθμό 2 της δέσμης φωτογραφιών - Τεκμήριο 21. Όπως επεξήγησε στη μαρτυρία του όταν ο κατηγορούμενος προσπάθησε να του κόψει το λαιμό τον πλησίασε από πολύ κοντινή απόφαση έτσι ώστε το πρόσωπο του κατηγορουμένου βρέθηκε πολύ κοντά στο δικό του πρόσωπο. Αποδέχομαι επίσης χωρίς κανένα δισταγμό τη θέση του ότι στο μέρος όπου έλαβε χώρα η επίθεση υπήρχε ικανοποιητικός φωτισμός ο οποίος του επέτρεπε να αναγνωρίσει τον κατηγορούμενο. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρω ότι η θέση του ότι υπήρχε φωτισμός στον τόπο που δέχθηκε την επίθεση υποστηρίζεται από την αδιαμφισβήτητη μαρτυρία του Αστ. 2686 Γιώργου Καούλα (Μ.Κ.4) σύμφωνα με την οποία στο σημείο όπου έλαβε χώρα η επίθεση υπάρχει οδικός φωτισμός, προς τούτο δε υπάρχουν κολώνες της Α.Η.Κ. Οι κολώνες αυτές (στύλλοι) απεικονίζονται στη φωτογραφία υπ' αριθμό 2 του Τεκμηρίου 21 στα δεξιά και αριστερά της πλατείας. Πέραν των όσων αναφέρω πιο πάνω θα πρέπει να τονίσω ότι ο παραπονούμενος είχε δει τον κατηγορούμενο, μετά που κάθισε στο παγκάκι να περνά από μπροστά του κρατώντας το μαχαίρι. Τον αναγνώρισε επίσης στο νοσοκομείο Παραλιμνίου, όπου ο κατηγορούμενος νοσηλεύετο σε διπλανό του κρεβάτι. Η θέση του ότι είχε αναγνωρίσει τον κατηγορούμενο στο νοσοκομείο ως το πρόσωπο που του είχε επιτεθεί με μαχαίρι υποστηρίζεται από την καθ' όλα αξιόπιστη μαρτυρία του Λοχία 921 Πάρη Παρασκευά (Μ.Κ.6) σύμφωνα με την οποία ο παραπονούμενος του είχε υποδείξει τον κατηγορούμενο ως το πρόσωπο που του προκάλεσε τα τραύματα του. Η θέση της υπεράσπισης, η οποία υπεβλήθη στον παραπονούμενο κατά την αντεξέταση του σύμφωνα με την οποία ο κατηγορούμενος είπε "sorry" στον παραπονούμενο μετά που ο αστυνομικός είπε στον κατηγορούμενο ότι είναι εκείνος που προκάλεσε τα τραύματα στον παραπονούμενο δεν βρίσκει έρεισμα στην προσαχθείσα μαρτυρία, αντίθετα παρέμεινε στο επίπεδο της απλής υποβολής. Από την μαρτυρία την οποία περιγράφω πιο πάνω φαίνεται ότι ο παραπονούμενος είχε δει και αναγνωρίσει τον κατηγορούμενο σε σύντομα μεταξύ τους χρονικά διαστήματα από τη στιγμή του τραυματισμού του. Η φυσιογνωμία δηλαδή του κατηγορουμένου ήταν νωπή στο μυαλό του παραπονούμενου χωρίς να προλάβει να αλλοιωθεί από την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος."
Αξιολογώντας τη μαρτυρία του παραπονουμένου αναφορικά με την εκ μέρους του αναγνώριση του κουζινομάχαιρου - Τεκμ. 10Ε ως του οργάνου το οποίο προκάλεσε τα τραύματά του, το πρωτόδικο Δικαστήριο είπε τα ακόλουθα:
"Το Δικαστήριο αποδέχεται χωρίς καμμιά επιφύλαξη τη θέση του παραπονούμενου ότι ο κατηγορούμενος του προκάλεσε τα τραύματα του με τη χρήση μαχαιριού. Το ζήτημα το οποίο καλείται να αποφασίσει το Δικαστήριο είναι κατά πόσο το μαχαίρι που προκάλεσε τα τραύματα του παραπονούμενου είναι το μαχαίρι που κατετέθη στο Δικαστήριο - Τεκμήριο 10 Ε. Πιστεύω ότι η ποιότητα του μέρους της μαρτυρίας του παραπονούμενου που σχετίζεται με την αναγνώριση του μαχαιριού δε μου παρέχει τη σιγουριά και την ασφάλεια για να καταλήξω σε εύρημα ότι το μαχαίρι, Τεκμήριο 10 Ε είναι αυτό που τραυμάτισε τον παραπονούμενο. Ενώ στην κατάθεση του στην αστυνομία (Τεκμήριο 17) αναφέρει ότι το μαχαίρι που τον τραυμάτισε ήταν άσπρου χρώματος, κατά την αντεξέταση του, ερωτώμενος σχετικά είπε ότι δεν ανάφερε (στην κατάθεση του) ακριβώς ότι ήταν άσπρο. Για πρώτη φορά, όπως δέχθηκε, είδε τη λαβή του μαχαιριού στο Δικαστήριο. Όπως επίσης δέχθηκε, όταν του υπεδείχθη το μαχαίρι από τον Μ.Κ.1 (Αστ. Σ. Κωνσταντίνου), καθ' ον χρόνο νοσηλεύετο στην κλινική αυτό βρισκόταν μέσα στο χάρτινο φάκελο και είδε μόνο την λεπίδα και τα "δοντάκια" του μαχαιριού μέσω της διάφανης λωρίδας του φακέλλου. Θα πρέπει όμως να σημειώσω ότι δεν θα ήταν λογικό κατά την άποψη μου ότι ο παραπονούμενος, κάτω από τον κίνδυνο στον οποίο είχε βρεθεί από τη μία στιγμή στην άλλη και την αγωνία του να προστατέψει τη ζωή του, θα θυμόταν με ακρίβεια το μαχαίρι το οποίο τον τραυμάτισε, έτσι ώστε να ήταν σε θέση να το αναγνωρίσει με βεβαιότητα μετέπειτα. Πιστεύω ότι το μαχαίρι ως αντικείμενο δεν θα μπορούσε να αποτυπωθεί τόσο πιστά στη μνήμη του παραπονούμενου, όσο το πρόσωπο του κατηγορούμενου. Αναμφίβολα ως θέμα κοινής λογικής τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός προσώπου, που το κάνουν να ξεχωρίζει από ένα άλλο πρόσωπο είναι κατά πολύ περισσότερα από τα γνωρίσματα ενός μαχαιριού."
Αξιολογώντας τη μαρτυρία του παραπονουμένου, αναφορικά με το σημείο όπου δέχθηκε την επίθεση, ήτοι το σημείο 1 στη φωτογραφία 2 - Τεκμ. 21, όπως και τη διαδρομή που ακολούθησε μέχρι να φθάσει στο παγκάκι, όπου κάθισε, (φωτογραφίες 5 και 6 - Τεκμ. 21), κατ' αντιπαραβολή με τη μαρτυρία του Π. Σταυριανού (ΜΥ1), σύμφωνα με την οποία ο παραπονούμενος ήταν αδύνατο να τραυματίστηκε στο σημείο 1 και, στη συνέχεια, να κατευθύνθηκε και κάθισε στο παγκάκι, διότι η μόνη κηλίδα αίματος που βρέθηκε στο σημείο 1 ανήκε στον εφεσείοντα, ενώ, από την πλατεία μέχρι το ξύλινο παγκάκι, όπου βρέθηκε δικό του αίμα, δεν υπήρχε οποιαδήποτε ένδειξη για ύπαρξη κηλίδας αίματος (απόσταση 60-70 μέτρων), το πρωτόδικο Δικαστήριο είπε τα ακόλουθα:
"Όπως υπήρξε αδιαμφισβήτητο ο Αστ. 2686 Γιώργος Καούλας (Μ.Κ.4) από το σημείο όπου δέχθηκε την επίθεση ο παραπονούμενος πήρε δείγμα αίματος από μία μόνο κηλίδα, από τις πολλές που υπήρχαν στο σημείο αυτό. Η κηλίδα αυτή απεικονίζεται στη φωτογραφία 4 του τεκμηρίου 21. Η φωτογραφία αυτή, όπως και η φωτογραφία υπ' αριθμό 3 επιμαρτυρούν ότι στο σημείο 1 υπήρχαν πολλές κηλίδες αίματος, γεγονός το οποίο υπήρξε αδιαμφισβήτητο. Είμαι της γνώμης ότι θα ήταν ορθότερο αν ελαμβάνετο δείγμα αίματος από περισσότερες κηλίδες και όχι μόνο από μία. Το Δικαστήριο έχοντας κατά νου την αποδεκτή μαρτυρία του παραπονούμενου ότι στο σημείο που δέχθηκε την επίθεση άρχισε να αιμορραγεί δεν μπορεί να αποκλείσει ότι από τις κηλίδες αίματος που υπάρχουν στο σημείο που δέχθηκε την επίθεση τουλάχιστον ένα μέρος από αυτές ανήκει στον παραπονούμενο. Παρά το ότι δεν έγινε δειγματοληψία και επιστημονική εξέταση και άλλων κηλίδων που υπήρχαν στο σημείο αυτό (βλέπε σημείο 1 επί των φωτογραφιών υπ' αριθμό 3 και 4 του τεκμηρίου 21) εντούτοις η ενώπιον μου αποδεκτή μαρτυρία του παραπονούμενου μου παρέχει το απαιτούμενο υπόβαθρο για να καταλήξω σε ασφαλές εύρημα ότι μέρος των κηλίδων αίματος που ανεβρέθηκαν στο σημείο της επίθεσης ανήκουν στον παραπονούμενο.
Όμως ούτε και η θέση του κ. Σταυριανού ότι μεταξύ του σημείου που δέχθηκε την επίθεση ο παραπονούμενος μέχρι το σημείο που βρίσκεται το παγκάκι στο οποίο κατέληξε δεν υπήρχε καμιά ένδειξη για ύπαρξη κηλίδων αίματος θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από το Δικαστήριο. Ήταν η θέση του παραπονούμενου ότι προχωρώντας προς τα πάνω, μέχρι να φθάσει στο παγκάκι το αίμα από τις πληγές του έρεε στο έδαφος. Η θέση αυτή του παραπονούμενου υποστηρίζεται από την αδιαμφισβήτητη μαρτυρία του Αστ. 2923 Παναγιώτη Θεοδοσίου (Μ.Κ.7) σύμφωνα με την οποία όταν εντόπισε τις κηλίδες αίματος στο σημείο 1 ακολούθησε την ανιούσα πορεία τους και ανεβαίνοντας προς το πάνω μέρος της πλατείας εντόπισε τη μεγάλη κηλίδα, κοντά στο παγκάκι. Η πορεία των κηλίδων αίματος, όπως την περιέγραψε ο Μ.Κ.7 αποτελεί κατά την άποψη μου ασφαλές υπόβαθρο για να καταλήξω σε εύρημα ότι ο παραπονούμενος μετά τον τραυματισμό του στο σημείο 1 ανέβηκε προς το πάνω μέρος της πλατείας Σεφέρη και κατέληξε στο παγκάκι το οποίο απεικονίζεται στις φωτογραφίες υπ' αριθμό 5 και 6 του Τεκμηρίου 21. Το εύρημα μου ότι ο παραπονούμενος κατέληξε στο εν λόγω παγκάκι υποστηρίζεται και από το κοινά αποδεκτό περιεχόμενο της έκθεσης του Δρος Καριόλου (Τεκμήριο 34) συμφώνως του οποίου το δείγμα αίματος το οποίο λήφθηκε από τη μεγάλη κηλίδα κοντά στο παγκάκι (βλέπε σημείο 2 στις φωτογραφίες υπ΄ αριθμό 6 και 7 του τεκμηρίου 21) ταυτίστηκε με το γενετικό προφίλ του D.N.A. που απομονώθηκε από το παρειακό επίχρισμα που λήφθηκε από τον παραπονούμενο. Ας σημειωθεί ότι ο μάρτυρας Παναγιώτης Θεοδοσίου (Μ.Κ.7) επισκέφθηκε τη σκηνή της υπό εξέταση εγκληματικής ενέργειας αμέσως μετά τον τραυματισμό του παραπονούμενου και τη μεταφορά του από το ασθενοφόρο. Σε αντίθεση με τον Μ.Κ.7 ο Δρ Σταυριανός έκαμε αυτοψία της σκηνής της υπό εξέταση εγκληματικής ενέργειας μόλις στις 5.10.05. Είναι κατά την άποψη μου φυσικό η πάροδος των 38 ημερών από τον τραυματισμό του παραπονούμενου μέχρι την επίσκεψή του κου Σταυριανού να είχε αλλοιώσει ή και εξαφανίσει αρκετά από τα σημάδια τα οποία άφησε επιτόπου η υπό εξέταση εγκληματική ενέργεια."
Όσον αφορά τις αντιφάσεις του παραπονουμένου, τις οποίες υπέδειξε ο δικηγόρος του εφεσείοντος κατά το στάδιο των τελικών αγορεύσεων, αντιφάσεις οι οποίες, κατά την άποψή του, ήταν ουσιώδεις, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι αυτές, "ήταν επουσιώδεις και με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσαν να θίξουν το βασικό κορμό της εκδοχής του". Αντίθετα, αποκάλυπταν "το γνήσιο της εκδοχής του και την έλλειψη οποιασδήποτε «προμελέτης» της μαρτυρίας του.".
Την υπόλοιπη μαρτυρία της κατηγορούσας αρχής, το πρωτόδικο Δικαστήριο την αποδέχτηκε στο σύνολό της.
Ερχόμενο στην υπεράσπιση, το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έδωσε οποιαδήποτε βαρύτητα στην χωρίς όρκο δήλωση του εφεσείοντος. Σημείωσε, μάλιστα, ότι αυτή αντικρουόταν από τη μαρτυρία που αποδέχτηκε, συγκεκριμένα από τη μαρτυρία του Λοχία Π. Παρασκευά (ΜΚ6) ότι πληροφόρησε τον εφεσείοντα, στα Αγγλικά, στο Νοσοκομείο, για τις εναντίον του υπόνοιες, ότι δηλαδή ενεχόταν στον τραυματισμό του παραπονουμένου. Απέρριψε, επίσης, ως αναξιόπιστη, τη μαρτυρία του ΜΥ2 Rune Holtei. Όσον αφορά τα συμπεράσματα του Ιατροδικαστή Π. Σταυριανού (ΜΥ1), για τους λόγους που εξήγησε, και στους οποίους θα αναφερθούμε αμέσως πιο κάτω, είτε τα απέρριψε είτε δεν τους έδωσε οποιαδήποτε βαρύτητα.
Απορρίπτοντας το συμπέρασμα του Π. Σταυριανού (ΜΥ1) ότι το κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε δεν μπορούσε να είναι το όργανο το οποίο χρησιμοποίησε ο δράστης για να τραυματίσει τον παραπονούμενο, εφόσον δεν εντοπίστηκαν σ' αυτό στοιχεία από τον παραπονούμενο, το πρωτόδικο Δικαστήριο είπε τα ακόλουθα:
"Όπως έχω αναφέρει όμως επί του επίδικου κουζινομάχαιρου - Τεκμήριο 10 Ε εντοπίστηκε γενετικό υλικό, το οποίο ταυτίστηκε με το γενετικό προφίλ D.N.A. που απομονώθηκε από το δείγμα αίματος που λήφθηκε από τον κατηγορούμενο. Πιστεύω ότι η σιγουριά της ως άνω επιστημονικής μαρτυρίας σε συνδυασμό με την κοινά αποδεκτή θέση του ιατροδικαστή Σταυριανού (Μ.Υ.1) ότι τα τραύματα του παραπονούμενου θα μπορούσαν να είχαν προκληθεί με όργανο, όπως το υπό αναφορά κουζινομάχαιρο - Τεκμήριο 10 Ε, μου παρέχουν το αναγκαίο υπόβαθρο για να καταλήξω σε ασφαλές εύρημα ότι το επίδικο μαχαίρι - Τεκμήριο 10 Ε βρισκόταν στα χέρια του κατηγορούμενου καθ' ον χρόνο είχε επιτεθεί στον παραπονούμενο και επίσης ότι ήταν το όργανο το οποίο χρησιμοποίησε ο κατηγορούμενος για να τραυματίσει τον παραπονούμενο. Το γεγονός δε ότι στο επίδικο μαχαίρι - Τεκμήριο 10 Ε δεν ανευρέθη γενετικό υλικό το οποίο να ανήκει στον παραπονούμενο κατά την άποψη μου δεν αναιρεί το ως άνω εύρημα μου. Κατ' αρχάς τονίζω ότι δεν εξετάστηκε ολόκληρο το μαχαίρι από το Δρα Καριόλου αλλά μόνο πέντε σημεία του. Από δε τη λεπίδα του μαχαιριού, η οποία κατά την άποψη μου ήταν το μέρος του μαχαιριού που ήρθε σε επαφή με τον παραπονούμενο εξετάστηκαν τρία σημεία της. Συνεπώς δεν θα μπορούσα να αποκλείσω ότι σε άλλα σημεία της λεπίδας του επίδικου μαχαιριού αφέθηκε γενετικό υλικό προερχόμενο από την επαφή του επίδικου μαχαιριού με τον παραπονούμενο. Θα μπορούσε δε τα σημεία τα οποία εξέτασε ο Δρ Καριόλου να μην είχε έρθει καθόλου σε επαφή με τον παραπονούμενο. Σημειώνω επίσης ότι από το «οδοντωτό» μέρος της λεπίδας, το οποίο αδιαμφισβήτητα είχε προκαλέσει τους τραυματισμούς του παραπονούμενου δεν έγινε οποιαδήποτε δειγματοληψία. Εξάλλου σε καμία περίπτωση δεν είχε υποστηριχθεί από τον κ. Σταυριανό ότι ήταν απαραίτητο να αφηνόταν γενετικό υλικό του παραπονούμενου καθ' όλη την επιφάνεια των δύο πλευρών της λεπίδας. Επιπρόσθετα θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι το επίδικο μαχαίρι δεν ανευρέθη αμέσως μετά την τέλεση της εγκληματικής πράξης. Παρήλθε κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να εντοπιστεί και να τεθεί υπό φρούρηση. Ο Αστ. 2774 Γ. Ιωάννου (Μ.Κ.3) ανέφερε στη μαρτυρία του ότι το έθεσε υπό φρούρηση η ώρα 5:45π.μ. της 29ης .08.05. Αξίζει επίσης να αναφέρει ότι δεν ανευρέθη στη σκηνή του εγκλήματος, αλλά στην αυλή κάποιων διαμερισμάτων με την επωνυμία «ΜΑΡΟ». Δεν μπορώ να γνωρίζω ούτε την απόσταση των εν λόγω διαμερισμάτων από το σημείο που δέχθηκε την επίθεση ο παραπονούμενος, ούτε τι μεσολάβησε μέχρι την ανεύρεση του επίδικου μαχαιριού. Ούτε μπορώ να είμαι βέβαιος ότι δεν υπήρξε οποιαδήποτε αλλοίωση της κατάστασης του από τη στιγμή του τραυματισμού του παραπονούμενου μέχρι να εντοπιστεί από την Αστυνομία. Θα μπορούσαν να είχαν μεσολαβήσει κάποια γεγονότα, όπως προσεκτικό ξέπλυμα ή σκούπισμα του, τα οποία να είχαν σαν αποτέλεσμα την αφαίρεση μέρους των στοιχείων τα οποία άφησε στο μαχαίρι η επίδικη εγκληματική ενέργεια. Θα μπορούσε επίσης κάποια στοιχεία που αφέθηκαν στο μαχαίρι από τον τραυματισμό του παραπονούμενου να είχαν πέσει στο έδαφος καθ' ον χρόνο μεταφέρετο από τον κατηγορούμενο, μετά που τραυμάτισε τον παραπονούμενο. Δεν θα συμφωνούσα με την θέση του Δρα Σταυριανού ότι το υπό αναφορά μαχαίρι ήταν καταματωμένο, γεγονός το οποίο κατά την άποψη του υποδηλώνει ότι το μαχαίρι δεν είχε πλυθεί ή σκουπιστεί. Αυτό το οποίο έχω διαπιστώσει μετά από μία προσεκτική εξέταση και των 2 επιφανειών του είναι ότι υπάρχουν μεν σημάδια αίματος επ' αυτού, χωρίς όμως να καλύπτουν πλήρως τις 2 επιφάνειες της λεπίδας. Υπάρχουν σημάδια αίματος σε ορισμένα σημεία των επιφανειών της λεπίδας."
Αξιολογώντας το συμπέρασμα του Π. Σταυριανού (ΜΥ1) ότι το τραύμα στο κεφάλι του παραπονουμένου δεν μπορούσε να είχε προκληθεί από τέμνων όργανο, όπως το κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε, αλλά από θλων όργανο, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι δεν μπορούσε να του δώσει βαρύτητα, αφενός για το λόγο ότι το υπόβαθρο επί του οποίου στηρίχθηκε ο Π. Σταυριανός, ήτοι η φωτογραφία 2 στο Τεκμ. 16, δεν απεικονίζει με καθαρότητα το τραύμα στην κεφαλή του παραπονουμένου, αντίθετα παρουσιάζει μια θαμπάδα, αφετέρου δε, για το λόγο ότι "η υπεράσπιση σε καμιά περίπτωση δεν αμφισβήτησε ούτε και υπέβαλε στον παραπονούμενο ότι το τραύμα στο κεφάλι δεν προκλήθηκε από μαχαίρι όπως το επίδικο, έτσι ώστε να του δοθεί η δυνατότητα να την σχολιάσει και να πάρει θέση".
Αξιολογώντας, τέλος, το συμπέρασμα του Π. Σταυριανού (ΜΥ1) ότι τα τραύματα στα χέρια του παραπονουμένου δεν μπορούσαν να είχαν προκληθεί με ένα μόνο κτύπημα από τέμνων όργανο, αλλά με δύο, έκρινε ότι ούτε σ' αυτό το συμπέρασμα μπορούσε να δώσει βαρύτητα, αφενός για το λόγο ότι η θέση του παραπονουμένου ότι τα τραύματά του προκλήθηκαν με ένα μόνο κτύπημα δεν αμφισβητήθηκε κατά την αντεξέτασή του, ώστε να μπορεί να πάρει θέση και σχολιάσει την εισήγηση ότι τα τραύματά του προκλήθηκαν με δύο κτυπήματα, αφετέρου δε για το λόγο ότι, ακόμα και αν γινόταν αποδεκτή η θέση του Π. Σταυριανού, δεν θα ήταν παράλογο να θεωρηθεί ότι ο παραπονούμενος, λόγω της σύγχυσης και της αγωνίας των στιγμών, εξέλαβε ότι κτυπήθηκε μία αντί δύο φορές.
Τελικά, το πρωτόδικο Δικαστήριο, στηριζόμενο στην ενώπιόν του μαρτυρία, όπως την αποδέχθηκε, βρήκε τον εφεσείοντα ένοχο της κατηγορίας και του επέβαλε ποινή φυλάκισης δώδεκα μηνών. Τον βρήκε, επίσης, ένοχο σε άλλες τρεις κατηγορίες, στηριζόμενες στα άρθρα 82(1), 280 και 324(1) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, στις οποίες και του επέβαλε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης τριάντα ημερών στην πρώτη και τριών μηνών στην τρίτη, ενώ στη δεύτερη δεν του επέβαλε ποινή επειδή τα γεγονότα της εμπεριέχονταν στην τρίτη.
Με την ενώπιόν μας έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης μόνον αναφορικά με την ενοχή του εφεσείοντος στην κατηγορία για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης στον παραπονούμενο Takkur Singh, κατά παράβαση του άρθρου 231 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Ο κύριος λόγος έφεσης είναι ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία του παραπονουμένου γιατί "ήταν ένα συμπαγές σύνολο χωρίς ρωγμές και ουσιώδεις αποκλείσεις", οι δε αντιφάσεις του "με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσαν να πλήξουν το βασικό κορμό της εκδοχής του". Και τούτο διότι η μαρτυρία του παραπονουμένου ήταν αφ΄ εαυτής αναξιόπιστη ενώ, ταυτόχρονα, δεν υποστηριζόταν ούτε από την κατάθεσή του στην αστυνομία ούτε από την πραγματική (real) μαρτυρία ούτε από την επιστημονική (scientific) μαρτυρία. Προς υποστήριξη της εισήγησής του ότι η μαρτυρία του παραπονουμένου ήταν αφ' εαυτής αναξιόπιστη, ο δικηγόρος του εφεσείοντος μας παρέπεμψε σε αριθμό αντιφάσεων, στις οποίες ο παραπονούμενος περιέπεσε κατά τη μαρτυρία του, χαρακτηρίζοντας τις ως ουσιώδεις, ενώ, ταυτόχρονα, μας παρέπεμψε και σε αριθμό αντιφάσεων μεταξύ της κατάθεσής του στην αστυνομία (Τεκμ. 17) και της μαρτυρίας του, χαρακτηρίζοντας, και πάλι, τις αντιφάσεις αυτές ως ουσιώδεις. Πρόσθετα, προς υποστήριξη της εισήγησής του ότι η μαρτυρία του παραπονουμένου δεν υποστηριζόταν ούτε από την πραγματική ούτε από την επιστημονική μαρτυρία, μας παρέπεμψε στη μαρτυρία σύμφωνα με την οποία, στο σημείο 1 στις φωτογραφίες 2-4 - Τεκμ. 21, εντοπίστηκε αίμα του εφεσείοντος, όχι όμως και του παραπονουμένου, στο δε μαχαίρι - Τεκμ. 10Ε εντοπίστηκε αίμα του εφεσείοντος, όχι όμως, και πάλι, αίμα ή άλλα στοιχεία του παραπονουμένου, σε συνάρτηση, πάντοτε, με την επιστημονική μαρτυρία του Δρα Καριόλου και, κυρίως, του ΜΥ1 Π. Σταυριανού. Καταληκτικά, ο δικηγόρος του εφεσείοντος, αφού προέβαλε τη θέση ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν καταλόγισε προς όφελος του εφεσείοντος "τις ελλείψεις ή τις παραλείψεις των αστυνομικών οργάνων", εισηγήθηκε ότι η κατηγορούσα αρχή απέτυχε να αποδείξει την ενοχή του εφεσείοντος πέραν πάσης ευλόγου αμφιβολίας και, ως εκ τούτου, αυτός δεν έπρεπε να βρεθεί ένοχος της κατηγορίας. Αντίθετη, επί του προκειμένου, ήταν η εισήγηση του εκπροσώπου της κατηγορούσας αρχής. Υποστήριξε την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης στο σύνολό της.
Από τα αποσπάσματα της πρωτόδικης απόφασης που παραθέσαμε, προκύπτει ότι ο πρωτόδικος Δικαστής προσήγγισε την ενώπιόν του μαρτυρία ως εξής:
(1) Αξιολόγησε πρώτα τη μαρτυρία του παραπονουμένου και, για τους λόγους που εξήγησε, την αποδέχθηκε ως αληθινή αναφορικά με το ότι (α) ο εφεσείων ήταν το πρόσωπο που του επιτέθηκε, (β) η επίθεση έγινε με τη χρήση μαχαιριού, (γ) η επίθεση έγινε στο σημείο 1 στη φωτογραφία 2 - Τεκμ. 21, και (δ) μετά την επίθεση ο παραπονούμενος κατευθύνθηκε, αιμορραγώντας, προς τα πάνω μέχρι που έφθασε στο παγκάκι (φωτογραφίες 5 και 6 - Τεκμ. 21), όπου και κάθισε. Δεν αποδέχθηκε τη μαρτυρία του παραπονουμένου, για τους λόγους που και πάλι εξήγησε, αναφορικά μόνο με το κατά πόσο το μαχαίρι με το οποίο τον τραυμάτισε ο εφεσείων ήταν το κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε.
(2) Ακολούθως, έστρεψε την προσοχή του στις κηλίδες αίματος που εντοπίστηκαν στο σημείο 1 της φωτογραφίας 2 - Τεκμ. 21 και, "έχοντας κατά νου την αποδεκτή μαρτυρία του παραπονούμενου", όπως είπε, ότι δέχθηκε την επίθεση στο σημείο 1 στη φωτογραφία 2 - Τεκμ. 21, αμέσως δε άρχισε να αιμορραγεί, και έχοντας, επίσης, κατά νου, ότι η αστυνομία πήρε δείγμα αίματος από μία μόνο κηλίδα, από τις πολλές που υπήρχαν στο σημείο 1, επειδή δεν μπορούσε να αποκλείσει, όπως είπε, ότι μέρος από τις πολλές αυτές κηλίδες αίματος ανήκε στον παραπονούμενο, στηριζόμενο στη μαρτυρία του, που ήδη αποδέχθηκε, κατέληξε στο "ασφαλές", όπως το χαρακτήρισε, εύρημα ότι μέρος των κηλίδων αίματος που εντοπίστηκαν στο σημείο 1 ανήκε στον παραπονούμενο.
(3) Ερχόμενος, στη συνέχεια, στο κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε, ο πρωτόδικος Δικαστής κατέληξε στο "ασφαλές", όπως και πάλι το χαρακτήρισε, εύρημα ότι, εφόσον σε αυτό εντοπίστηκε αίμα του εφεσείοντος και εφόσον, σύμφωνα με την επιστημονική μαρτυρία, τα τραύματα του παραπονουμένου μπορούσαν να είχαν προκληθεί με τέτοιο όργανο, το συγκεκριμένο αυτό κουζινομάχαιρο ήταν το όργανο το οποίο χρησιμοποίησε ο εφεσείων για να τραυματίσει τον παραπονούμενο. Το γεγονός ότι στο κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε δεν εντοπίστηκε γενετικό υλικό, το οποίο να ανήκει στον παραπονούμενο, δεν αναιρούσε, κατά την άποψή του, αυτό του το εύρημα· και τούτο διότι, για τους λόγους που εξήγησε, δεν μπορούσε να αποκλείσει την ύπαρξη γενετικού υλικού του παραπονουμένου στο κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε.
Ο πιο πάνω τρόπος με τον οποίο ο πρωτόδικος Δικαστής προσήγγισε την ενώπιόν του μαρτυρία δεν ήταν ορθός· και τούτο διότι εκείνο το οποίο έπραξε ήταν ότι, αφού πρώτα αξιολόγησε και αποδέχθηκε τη μαρτυρία του παραπονουμένου, στα σημεία που αναφέραμε, ως αληθινή, στη συνέχεια την προσήρμοσε με τη μαρτυρία αναφορικά με τα ευρήματα στο σημείο 1 της φωτογραφίας 2 - Τεκμ. 21 και στο κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε, πάνω στη βάση, και αυτό ήταν το σφάλμα, ότι η μαρτυρία αυτή (α) δεν απέκλειε το ενδεχόμενο στο σημείο 1, εκτός από τη μία κηλίδα αίματος που ανήκε στον εφεσείοντα, μέρος από τις πολλές άλλες κηλίδες αίματος, που δεν εξετάστηκε, να ανήκε, όπως θα έπρεπε, στον παραπονούμενο, και (β) δεν απέκλειε το ενδεχόμενο το κουζινομάχαιρο, εκτός από τα σημεία που εξετάστηκαν και είχαν γενετικό υλικό του εφεσείοντος, σε άλλα σημεία, που δεν εξετάστηκαν, να είχε, όπως και πάλι θα έπρεπε, εκτός αν το κουζινομάχαιρο ξεπλύθηκε ή σκουπίστηκε κλπ, γενετικό υλικό του παραπονουμένου.
Ο πρωτόδικος Δικαστής έπρεπε να προσεγγίσει την ενώπιόν του μαρτυρία με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Όντως, η ενώπιόν του μαρτυρία δε απέκλειε το ενδεχόμενο, μέρος από τις πολλές κηλίδες αίματος στο σημείο 1, που δεν εξετάστηκαν, να ανήκε στον παραπονούμενο. Ούτε απέκλειε το ενδεχόμενο, σε άλλα σημεία του κουζινομάχαιρου, που δεν εξετάστηκαν, να υπήρχε γενετικό υλικό του παραπονουμένου ή, ακόμη να είχε αφαιρεθεί ή χαθεί γενετικό υλικό του παραπονουμένου πριν την επιστημονική εξέταση. Η ίδια όμως μαρτυρία δεν απέκλειε ούτε το ενδεχόμενο να μην υπήρχε καμιά κηλίδα αίματος του παραπονουμένου στο σημείο 1· και, μάλιστα, να ανήκαν όλες οι κηλίδες στον εφεσείοντα, όπως η μία που εξετάστηκε. Το ίδιο ισχύει και για το κουζινομάχαιρο. Η μαρτυρία δεν απέκλειε ούτε το ενδεχόμενο, και σε άλλα σημεία του κουζινομάχαιρου, που δεν εξετάστηκαν, να μην υπήρχε γενετικό υλικό του παραπονουμένου· και, μάλιστα, να υπήρχε γενετικό υλικό του εφεσείοντος μόνο, όπως και στα σημεία που εξετάστηκαν. Η ίδια μαρτυρία δεν απέκλειε ακόμη το ενδεχόμενο να μην είχε αφαιρεθεί ή χαθεί από το κουζινομάχαιρο γενετικό υλικό του παραπονουμένου πριν την εξέταση. Τα δύο αυτά κενά στην υπόθεση της κατηγορούσας αρχής ο πρωτόδικος Δικαστής έπρεπε να τα προσεγγίσει στη βάση της πλέον ευνοϊκής για τον εφεσείοντα εκδοχής και, ακολούθως, να προσεγγίσει και αξιολογήσει τη μαρτυρία του παραπονουμένου υπό το πρίσμα αυτής της εκδοχής. Εκδοχής η οποία, αν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, θα είχε σημασία για την καθόλου αξιοπιστία του, αφού θα διέψευδε τη δική του εκδοχή, είτε ως ψευδή, είτε, τουλάχιστον, ως εσφαλμένη, ότι η εναντίον του επίθεση έγινε στο σημείο 1, και ότι απ' εκεί κατευθύνθηκε, αιμορραγώντας, μέχρι το παγκάκι, όπου και κάθισε, ενώ, ταυτόχρονα, θα ανέτρεπε την εκδοχή της κατηγορούσας αρχής ότι το όργανο της επίθεσης εναντίον του παραπονουμένου ήταν το κουζινομάχαιρο - Τεκμ. 10Ε.
Ενόψει των πιο πάνω, κρίνουμε ότι η ετυμηγορία του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ως προς την ενοχή του εφεσείοντος για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης στον παραπονούμενο, είναι ακροσφαλής. Τούτου δοθέντος, δεν θεωρούμε χρήσιμο να επεκταθούμε στους άλλους λόγους έφεσης που προβάλλονται.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται.
Ο εφεσείων αθωώνεται και απαλλάττεται.
Η έφεση επιτρέπεται. Η πρωτόδικη απόφαση, παραμερίζεται. Ο εφεσείων αθωώνεται και απαλλάττεται.