|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 2 ΑΑΔ 195
12 Μαΐου, 2006
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ANΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΑ,
Εφεσείων,
ν
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 306/2005)
Τροχαία αδικήματα ― Προσπέρασμα άλλου οχήματος ενώ ο δρόμος χωριζόταν με συνεχή άσπρη γραμμή ― Στοιχειοθέτηση αδικήματος και στην περίπτωση που ο κατηγορούμενος υπερέβη την άσπρη γραμμή όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με παρενόχληση από τον τρόπο οδήγησης του οδηγού του οχήματος το οποίο προσπέρασε.
Ο εφεσείων κατηγορήθηκε για προσπέρασμα άλλου οχήματος ενώ ο δρόμος χωριζόταν με συνεχή άσπρη γραμμή. Υποστήριξε πως δεν στοιχειοθετείτο η κατηγορία ενόψει των ιδιαίτερων περιστατικών της υπόθεσης. Κατά την ένορκή του μαρτυρία, το όχημα που προσπέρασε οδηγείτο από το μάρτυρα κατηγορίας, ο οποίος αφού τον παρενοχλούσε ελαττώνοντας ταχύτητα ή αλλάζοντας πορεία κατ' επανάληψη με προφανή τρόπο να τον παρεμποδίσει, στο τέλος σταμάτησε στο αριστερό μέρος του δρόμου. Εκείνη τη στιγμή επιχείρησε να τον προσπεράσει, ο μάρτυρας κατηγορίας κινήθηκε απότομα προς τα δεξιά υποχρεώνοντάς τον να οδηγήσει και εκείνος δεξιότερα με αποτέλεσμα να υπερβεί την άσπρη γραμμή και να καταλήξει στο τέλος στο κράσπεδο του δρόμου στα δεξιά.
Κατά την εκδοχή του μάρτυρα κατηγορίας, όπως την δέκτηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο, δεν είχε σταματήσει, αλλά ο εφεσείων τον προσπέρασε ενόσω εκινείτο, έστω με απαράδεκτο τρόπο, μέσα στην άσφαλτο. Επομένως, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι, ανεξάρτητα από την πρόκληση που ο εφεσείων αντιμετώπισε, ενσυνείδητα τον προσπέρασε κατά παράβαση του σήματος της τροχαίας.
Με την έφεση ο εφεσείων παραπονείται κατ' αρχάς για την εκτίμηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου σε σχέση με την αξιοπιστία, προβάλλει δε ως εναλλακτική εισήγηση πως και στη βάση της μαρτυρίας του μάρτυρα κατηγορίας θα έπρεπε να είχε αθωωθεί αφού με την απαράδεκτη συμπεριφορά του, του δημιουργούσε κίνδυνο τον οποίο έπρεπε με κάποιο τρόπο να αντιμετωπίσει.
Αποφασίστηκε ότι:
Η πρωτόδικη απόφαση σε σχέση με την αξιοπιστία είναι ορθή. Ο εφεσείων δεν βρέθηκε αντιμέτωπος με απρόοπτο κίνδυνο ο οποίος θα επέβαλλε αντίδραση όπως αυτήν του εφεσείοντος. Η απαγόρευση υπέρβασης της συνεχούς άσπρης γραμμής τέθηκε για την αποφυγή δυστυχημάτων με οχήματα που έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση και η απόφαση του εφεσείοντος να αντιμετωπίσει την παρενόχληση υπερβαίνοντας την άσπρη γραμμή, πράγματι στοιχειοθετούσε το αδίκημα.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθεση Αρ. 3641/04), ημερομηνίας 25/10/05 και 24/11/05.
Γ. Μυλωνάς, για τον Εφεσείοντα.
Φ. Τιμοθέου, για τον Εφεσίβλητο.
Ex-tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Δ.: Ο εφεσείων κατηγορήθηκε για προσπέρασμα άλλου οχήματος ενώ ο δρόμος χωριζόταν με συνεχή άσπρη γραμμή. Ότι αυτό πράγματι έγινε, δεν αμφισβητήθηκε. Η θέση του εφεσείοντα ήταν πως δεν στοιχειοθετείτο η κατηγορία ενόψει των ιδιαίτερων περιστατικών της περίπτωσης. Κατά την ένορκή του μαρτυρία, ο μάρτυρας κατηγορίας, το αυτοκίνητο του οποίου προσπέρασε, αφού τον παρενοχλούσε ελαττώνοντας ταχύτητα ή αλλάζοντας την πορεία του μέσα στο δρόμο κατ' επανάληψη με προφανή σκοπό να τον παρεμποδίσει, στο τέλος σταμάτησε στο αριστερό μέρος του δρόμου. Εκείνη τη στιγμή επιχείρησε να τον προσπεράσει αλλά η απότομη κίνηση του μάρτυρα κατηγορίας προς τα δεξιά τον υποχρέωσε να οδηγήσει και εκείνος δεξιότερα με αποτέλεσμα να υπερβεί την άσπρη γραμμή και να καταλήξει, στο τέλος, στο κράσπεδο του δρόμου στα δεξιά.
Το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε αυτή την εκδοχή του εφεσείοντα ως αναξιόπιστη. Θα ήταν αφύσικο για το μάρτυρα κατηγορίας που τον παρενοχλούσε να είχε σταματήσει, εν τέλει, στο αριστερό μέρος του δρόμου. Περαιτέρω, την εκδοχή που πρόβαλε με την ένορκη μαρτυρία του ο εφεσείοντας δεν την υπέβαλε στο μάρτυρα κατηγορίας όταν εκείνος κατέθετε. Το πρωτόδικο δικαστήριο δέχτηκε συναφώς τη μαρτυρία του μάρτυρα κατηγορίας σύμφωνα με την οποία πρώτα ο εφεσείων τον παρεμπόδισε, με αποτέλεσμα, όταν κατάφερε να τον προσπεράσει, να θελήσει να του το ανταποδώσει. Ο μάρτυρας κατηγορίας, χωρίς περιστροφές, παραδέχτηκε πως ήταν ο ίδιος ένοχος απαράδεκτης συμπεριφοράς μέσα στο δρόμο και σημειώνουμε πως είχε ήδη παραδεχτεί ενοχή σε άλλη ποινική υπόθεση και τιμωρήθηκε. Ήταν δε και αυτό μέσα σε όσα το πρωτόδικο δικαστήριο συνυπολόγισε κατά την κρίση του σε σχέση με την αξιοπιστία. Κατά την εκδοχή του μάρτυρα κατηγορίας, όπως τη δέχτηκε το πρωτόδικο δικαστήριο, δεν είχε σταματήσει, αλλά ο κατηγορούμενος τον προσπέρασε ενόσω εκινείτο, έστω με απαράδεκτο τρόπο, μέσα στην άσφαλτο. Επομένως, το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι, ανεξάρτητα από την πρόκληση που ο κατηγορούμενος αντιμετώπισε, ενσυνείδητα τον προσπέρασε κατά παράβαση του σήματος της τροχαίας.
Με την έφεση αμφισβητείται κατ' αρχάς η ορθότητα της εκτίμησης του πρωτόδικου δικαστηρίου σε σχέση με την αξιοπιστία. Υποστηρίχτηκε πως στην πραγματικότητα ο εφεσείων είχε υποβάλει στο μάρτυρα κατηγορίας την εκδοχή του αλλά από τα αποσπάσματα της μαρτυρίας στην οποία μας παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Ήταν ορθή επί του προκειμένου η πρωτόδικη απόφαση όπως ορθές ήταν και οι γενικότερες παρατηρήσεις του σε σχέση με όσα έκρινε ότι αντανακλούσαν στην αξιοπιστία των δυο. Η εναλλακτική εισήγηση του εφεσείοντα ήταν πως και στη βάση της μαρτυρίας του μάρτυρα κατηγορίας θα έπρεπε να είχε αθωωθεί αφού με την απαράδεκτη συμπεριφορά του τού δημιουργούσε κίνδυνο τον οποίο έπρεπε με κάποιο τρόπο να αντιμετωπίσει. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Δεν επρόκειτο για απρόοπτο κίνδυνο ο οποίος θα επέβαλλε αντίδραση προς αντιμετώπισή του που είναι η ουσία της νομολογίας στην οποία μας παρέπεμψε. Η απαγόρευση υπέρβασης της συνεχούς άσπρης γραμμής τέθηκε για την αποφυγή δυστυχημάτων με οχήματα που έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση και η απόφαση του εφεσείοντα να αντιμετωπίσει την παρενόχληση υπερβαίνοντας την άσπρη γραμμή, πράγματι στοιχειοθετούσε το αδίκημα.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η�έφεση απορρίπτεται.