|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 2 ΑΑΔ 478
27 Iουλίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
HUSEYIN TOPALOGLULARI,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 187/2005)
Ποινή ― Οδήγηση αυτοκινήτου χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη, χωρίς άδεια οδήγησης και χωρίς ασφάλεια έναντι τρίτου ― Οδήγηση αυτοκινήτου με υπερβολική ταχύτητα ― Παράλειψη συμμόρφωσης με σήμα αστυνομικού εν στολή ― Παραδοχή και άμεση συγγνώμη ― Λευκό ποινικό μητρώο ― Προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές συνθήκες ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης 20 ημερών στις κατηγορίες 1, 2 και 3, 10 ημερών στην 4η κατηγορία, 30 ημερών στην 5η κατηγορία και 15 ημερών στην 6η κατηγορία, με ημερομηνία έναρξης της περιόδου έκτισής τους την ημερομηνία κατά την οποία ο κατηγορούμενος τέθηκε υπό κράτηση ― Επιπροσθέτως, διαταγή για στέρηση του δικαιώματος απόκτησης άδειας οδηγού για 6 μήνες στην 2η κατηγορία ― Οι ποινές, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν ως μάλλον επιεικείς, επικυρώθηκαν κατ' έφεση.
Ποινή ― Τροχαία αδικήματα ― Η διάπραξη σωρευτικών τροχαίων αδικημάτων δεν αποκλείει την επιβολή ποινής φυλάκισης, όπου αυτή δικαιολογείται από τα γεγονότα της υπόθεσης.
Ο εφεσείων καταδικάστηκε στις 19.7.2005 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου μετά από δική του παραδοχή σε 6 κατηγορίες, που προέκυψαν από σειρά παραβάσεων του νόμου για την τροχαία κίνηση.
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, ο εφεσείων οδήγησε αυτοκίνητο χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη, χωρίς άδεια οδήγησης και κατά συνέπεια χωρίς ασφάλεια έναντι τρίτου, οδηγούσε με υπερβολική ταχύτητα και παρέλειψε να συμμορφωθεί σε σήμα αστυνομικού εν στολή για να σταματήσει, με αποτέλεσμα όταν καταδιώχθηκε από τον αστυνομικό σε μια προσπάθεια να τον σταματήσει για να τον καταγγείλει, να κτυπήσει πάνω σε προστατευτικό κιγκλίδωμα του δρόμου και να ακινητοποιηθεί.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο του επέβαλε τις ποινές φυλάκισης που αναφέρονται στο πιο πάνω εισαγωγικό σημείωμα.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντος υποστήριξε ενώπιον του Εφετείου πως, από τη δική του πείρα, τα Δικαστήρια δεν επιβάλλουν ποινές φυλάκισης για τέτοιου είδους τροχαία αδικήματα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
Ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε σοβαρά τα περιστατικά της υπόθεσης. Η επιμέτρηση της ποινής, που αποτελεί έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου, όχι μόνο δεν εξήλθε από τις καθορισμένες νομολογιακές αρχές, δεν είναι δηλαδή έκδηλα υπερβολική, αλλά είναι μάλλον επιεικής στο σύνολό της.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Υπόθεση Αρ. 1416/05) ημερομηνίας 19/7/05, με την οποία βρέθηκε ένοχος κατόπιν παραδοχής, σε παραβάσεις του νόμου για την τροχαία κίνηση, δηλαδή, ότι οδηγούσε αυτοκίνητο χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη, δεν είχε άδεια οδήγησης, και κατά συνέπεια ασφάλεια έναντι τρίτου, οδηγούσε με υπερβολική ταχύτητα και παρέλειψε να συμμορφωθεί, καθώς όφειλε, σε σήμα αστυνομικού εν στολή για να σταματήσει το όχημά του, όταν είχε διαπιστωθεί ότι οδηγούσε με υπερβολική ταχύτητα και καταδικάστηκε στις 21/7/05 σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 20 ημερών στις κατηγορίες 1,2, και 3, 10 ημερών στην 4η κατηγορία, 30 ημερών στην 5η κατηγορία και 15 ημερών στην 6η κατηγορία και επιπρόσθετα διατάχθηκε η στέρηση του δικαιώματός του για απόκτηση άδειας οδηγού για έξι μήνες στη 2η κατηγορία, ως ποινών έκδηλα υπερβολικών, υπό τις περιστάσεις.
Αλ. Αλεξάνδρου, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Παντελή, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Εx tempore
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Ο εφεσείων καταδικάστηκε στις 19.7.2005 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου μετά τη δική του παραδοχή σε 6 κατηγορίες, που προέκυψαν από σειρά παραβάσεων του νόμου για την τροχαία κίνηση. Συγκεκριμένα, ο εφεσείων οδήγησε αυτοκίνητο χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη, δεν είχε άδεια οδήγησης, και κατά συνέπεια χωρίς ασφάλεια έναντι τρίτου. Οδηγούσε επίσης με υπερβολική ταχύτητα και παρέλειψε να συμμορφωθεί, καθώς όφειλε, σε σήμα αστυνομικού εν στολή για να σταματήσει το όχημα του, όταν είχε διαπιστωθεί από το όργανο της τάξης πως οδηγούσε με υπερβολική ταχύτητα. Όταν ο αστυνομικός έκανε σήμα στον εφεσείοντα να σταματήσει, αυτός αρχικά ελάττωσε ταχύτητα, αφήνοντας να νοηθεί πως θα συμμορφωνόταν με το σήμα, αμέσως όμως μετά ανέπτυξε ταχύτητα. Ο αστυνομικός κατεδίωξε τον εφεσείοντα σε μια προσπάθεια να τον σταματήσει για να τον καταγγείλει. Ο εφεσείων όμως, οδηγώντας όπως ήδη είπαμε, κτύπησε με το αυτοκίνητο πάνω στο προστατευτικό κιγκλίδωμα του δρόμου, όπου και ακινητοποιήθηκε.
Ο πρωτόδικος Δικαστής, στη λεπτομερή και εμπεριστατωμένη απόφαση του, αφού αναφέρθηκε στα γεγονότα της υπόθεσης, όπως τα εκθέσαμε συνοπτικά πιο πάνω, στις προσωπικές περιστάσεις του εφεσείοντα, για τις οποίες έκανε αναφορά ο δικηγόρος του, έκρινε πως η αρμόζουσα ποινή, υπό τις περιστάσεις, ήταν φυλάκιση 20 ημερών στις κατηγορίες 1, 2 και 3, 10 ημερών στην 4η κατηγορία, 30 ημερών στην 5η κατηγορία και 15 ημερών στην 6η κατηγορία. Διέταξε όπως οι πιο πάνω ποινές φυλάκισης να συντρέχουν, με ημερομηνία έναρξης της περιόδου έκτισης την 19η.7.2005, ημερομηνία κατά την οποία ο κατηγορούμενος τέθηκε υπό κράτηση.
Πρόσθετα το Δικαστήριο διέταξε όπως ο εφεσείων στη 2η κατηγορία στερηθεί του δικαιώματος απόκτησης άδειας οδηγού για 6 μήνες. Η 5η κατηγορία αφορούσε το αδίκημα της μη συμμόρφωσης σε σήμα αστυνομικού εν στολή.
Ο Δικαστής, ο οποίος είχε ενώπιον του και έκθεση κοινωνικής έρευνας του τμήματος κοινωνικής ευημερίας, απαριθμεί στην απόφαση του τους μετριαστικούς παράγοντες που έλαβε υπόψη του όπως, την άμεση συγνώμη του εφεσείοντα, το λευκό ποινικό μητρώο και τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές συνθήκες, ιδιαίτερα την καλή σχέση με τη σύζυγο του και το ανήλικο παιδί της.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα υποστήριξε ενώπιον μας πως από τη δική του πείρα, τα δικαστήρια δεν επιβάλλουν ποινές φυλάκισης για τέτοιου είδους τροχαία αδικήματα. Είπε πως, για ένα κατηγορούμενο που πρωτοπαρουσιάζεται στο δικαστήριο, χωρίς προηγούμενα, υπάρχουν και άλλοι τρόποι αντιμετώπισης του, όπως π.χ. η επιβολή προστίμου, στέρηση της άδειας οδήγησης, αλλά σίγουρα όχι ποινή φυλάκισης. Επανέλαβε και εδώ ό,τι ελέχθη υπέρ του εφεσείοντα και στο πρωτόδικο Δικαστήριο, για τον μετριασμό της ποινής.
Δεν συμφωνούμε με τη γενική τοποθέτηση του δικηγόρου του εφεσείοντα, πως τα δικαστήρια, κατά κανόνα, αντιμετωπίζουν αυτού του είδους τις υποθέσεις αποκλείοντας την ποινή φυλάκισης, όπου αυτή δικαιολογείται από τα γεγονότα της υπόθεσης. Θεωρούμε πολύ σοβαρές τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες διαπράχθηκαν σωρευτικά τα αδικήματα, στα οποία αφορά η υπό συζήτηση έφεση. Οδηγούσε χωρίς να έχει άδεια, δεν καλυπτόταν από ασφάλεια έναντι τρίτου, υπερέβη κατά 35 χιλιόμετρα το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας και, όταν αντιλήφθηκε το σήμα του αστυνομικού για να σταματήσει αντί να συμμορφωθεί προσπάθησε να διαφύγει. Σ΄αυτή του την προσπάθεια είναι που ενεπλάκη στο δυστύχημα.
Οι σοβαρές τροχαίες παραβάσεις έχουν ενίοτε δυσάρεστα αποτελέσματα, δηλαδή σοβαρά δυστυχήματα που σημειώνονται στον τόπο μας καθημερινά. Το πρόβλημα δικαιολογημένα ανησυχεί την πολιτεία και το κοινό. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί, σε ό,τι αφορά τον ανθρώπινο παράγοντα είναι η πλήρης και αυστηρή συμμόρφωση με το νόμο και τους κανονισμούς της τροχαίας.
Ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε σοβαρά τα περιστατικά της υπόθεσης. Κρίνουμε, πως η επιμέτρηση της ποινής που όπως ελέχθη πολλές φορές είναι έργο του πρωτόδικου δικαστηρίου, όχι μόνο δεν εξήλθε από τις καθορισμένες νομολογιακές αρχές, δεν είναι δηλαδή έκδηλα υπερβολική, αλλά κατά την άποψη μας μάλλον επιεικής στο σύνολο της. Η έφεση απορρίπτεται.
Η�έφεση απορρίπτεται.