|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 2 ΑΑΔ 411
21 Ιουνίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7555)
Απόδειξη ― Αντιφατική μαρτυρία ― Ετυμηγορία ενοχής κατηγορουμένου στη βάση αλληλοσυγκρουόμενης μαρτυρίας μαρτύρων που είχαν κριθεί αξιόπιστοι ― Ακυρώθηκε κατ' έφεση.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού βρήκε ένοχο τον εφεσείοντα σε κατηγορίες κατά παράβαση του περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου του 1974, (Ν.38/74), και του περί Προστασίας και Αναπτύξεως Θηραμάτων και Αγρίων Πτηνών Νόμου του 1974, (Ν.39/74).
Με την παρούσα έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της ετυμηγορίας της ενοχής, για το λόγο ότι αυτή στηρίχτηκε σε αλληλοσυγκρούμενη μαρτυρία, την οποία το Δικαστήριο αποδέχτηκε ως αξιόπιστη.
Αποφασίστηκε ότι:
Η μαρτυρία του Στ. Χαραλάμπους (Μ.Υ.1) ο οποίος ανέφερε ότι δεν είδε όπλο στο αυτοκίνητο του εφεσείοντος κατά τον ουσιώδη χρόνο και ότι θα το έβλεπε αν υπήρχε, ήταν αντίθετη προς εκείνη του Στ. Γεωργίου (Μ.Κ.3), ο οποίος ανέφερε πως είδε το όπλο συναρμολογημένο στο αυτοκίνητο του εφεσείοντος, ως προς το κρίσιμο σημείο της ύπαρξης του όπλου στο αυτοκίνητο του εφεσείοντος.
Η αναφορά του Στ. Χαραλάμπους, ο οποίος κρίθηκε αξιόπιστος, δεν αντιμετωπίστηκε ορθά από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Αποτελούσε μαρτυρία σε ουσιώδες σημείο, εντελώς αντίθετη με τη μαρτυρία του Στ. Γεωργίου, η οποία, επίσης, έγινε δεκτή. Υπήρχε αλληλοσυγκρουόμενη αξιόπιστη μαρτυρία, η οποία, δεδομένου ότι δεν υπήρξε σαφές κριτήριο που να φανερώνει ποια από τις δύο ήταν ακριβής, δεν παρείχε ασφαλές έδαφος για ετυμηγορία ενοχής σε ποινική υπόθεση.
Η έφεση επιτράπηκε και η καταδικαστική απόφαση ακυρώθηκε.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Υπόθεση Αρ. 2247/02) ημερ. 10/11/03, με την οποία βρέθηκε ένοχος σε κατηγορίες για παράβαση του περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου του 1974, (Ν. 38/74) και του περί Προστασίας και Αναπτύξεως Θηραμάτων και Αγρίων Πτηνών Νόμου του 1974, (Ν. 39/74) και συγκεκριμένα, σε κατηγορία μεταφοράς κυνηγετικού όπλου κατά τη διάρκεια κλειστής περιόδου για το κυνήγι χωρίς ειδική άδεια - (Άρθρο 7(1)(α)(α)(ι)(6)(α) του Ν. 38/74) - και κατηγορία μεταφοράς κυνηγετικού όπλου εντός αυτοκινήτου, χωρίς τούτο να είναι αποσυναρμολογημένο - (Άρθρο 17(1)(α)(2) του Ν. 39/74).
Χρ. Χατζηλοΐζου, για τον Εφεσείοντα.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, με τη Δ. Παπαστεφάνου, Ασκούμενη Δικηγόρο, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Παπαδοπούλου.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων βρέθηκε, με απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ένοχος σε κατηγορίες κατά παράβαση του περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου του 1974, (Ν. 38/74), και του περί Προστασίας και Αναπτύξεως Θηραμάτων και Αγρίων Πτηνών Νόμου του 1974, (Ν. 39/74). Συγκεκριμένα, βρέθηκε ένοχος σε κατηγορία μεταφοράς κυνηγετικού όπλου κατά τη διάρκεια κλειστής περιόδου για το κυνήγι χωρίς ειδική άδεια - (Άρθρο 7(1)(α)(α)(ι)(6)(α) του Ν. 38/74) - και κατηγορία μεταφοράς κυνηγετικού όπλου εντός αυτοκινήτου, χωρίς τούτο να είναι αποσυναρμολογημένο - (Άρθρο 17(1)(α)(2) του Ν. 39/74).
Με την παρούσα έφεση, αμφισβητείται η ορθότητα της ετυμηγορίας της ενοχής, για το λόγο ότι αυτή στηρίχτηκε σε αλληλοσυγκρουόμενη μαρτυρία, την οποία το Δικαστήριο αποδέχτηκε ως αξιόπιστη.
Οι περιστάσεις, όπως προέκυψαν από τη μαρτυρία που παρουσιάστηκε, συνοψίζονται ως ακολούθως:-
Ο Γεώργιος Ονησιφόρου Κολιός (Μ.Κ.2) κατάγεται και κατοικεί στο χωριό Άγιος Αμβρόσιος. Είναι συγχωριανός του εφεσείοντα και παππούς του Στέλιου Γεωργίου (Μ.Κ.3). Το πρωί της 26/2/2001 ο Ονησιφόρου οδηγούσε το αυτοκίνητό του σε περιοχή όπου θα περνούσε την ημέρα με την οικογένειά του. Στην περιοχή, με το αυτοκίνητό του, ήταν και ο εφεσείων. Όταν τα δύο αυτοκίνητα πλησίασαν το ένα το άλλο, ο εφεσείων τον απείλησε με λόγια και με νεύματα. Για το περιστατικό αυτό δεν υπήρξε κατηγορία. Το απόγευμα όμως της ίδιας ημέρας, έξω από το καφενείο του χωριού τους, έλαβαν χώραν τα γεγονότα που οδήγησαν στις κατηγορίες που αντιμετώπισε ο εφεσείων. Γι' αυτά κατέθεσαν ο εφεσείων, ο Στέλιος Γεωργίου και ο Στέλιος Χαραλάμπους (Μ.Υ.1). Οι δύο μάρτυρες βρίσκονταν στο καφενείο, ο πρώτος μέσα και ο δεύτερος έξω, όταν ο εφεσείων στάθμευσε το αυτοκίνητό του έξω από το καφενείο και φώναξε στο Στέλιο Χαραλάμπους να ρωτήσει εάν ήταν εκεί ο Στέλιος Γεωργίου. Ο Στέλιος Χαραλάμπους πλησίασε το αυτοκίνητο του εφεσείοντα από την πλευρά του συνοδηγού και συνομίλησε μ' αυτόν. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους, δεν είδε να υπάρχει μέσα στο αυτοκίνητο όπλο. Εάν υπήρχε, θα το έβλεπε είπε. Ο Στέλιος Γεωργίου, ο οποίος, στη συνέχεια, φωνάχθηκε, πλησίασε το αυτοκίνητο από την πλευρά του οδηγού και συνομίλησε με τον εφεσείοντα, είδε, όπως είπε, το όπλο συναρμολογημένο. Κατά τη συνομιλία με τον εφεσείοντα, αυτός του ζήτησε να πει στον παππού του τα εξής: «... να πεις του Κολιού εν να πιω το γαίμα του με το κουταλούι».
Ακολούθησε το ίδιο βράδυ, με δικαστικό ένταλμα, η σύλληψη του εφεσείοντα, ο οποίος αρνήθηκε ότι είχε το όπλο στο αυτοκίνητό του. Σε έρευνα, που έγινε, βρέθηκαν το όπλο στο σπίτι του και στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του μία ζώνη φυσιγγίων κυνηγετικού όπλου με 19 φυσίγγια.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τη μαρτυρία του εφεσείοντα, η οποία ουσιαστικά ήταν επανάληψη της άρνησής του για μεταφορά του όπλου, αποδέχθηκε, όμως, τη μαρτυρία του Στέλιου Χαραλάμπους ως αξιόπιστη, όπως αποδέχθηκε ως αξιόπιστη και τη μαρτυρία των μαρτύρων κατηγορίας.
Η αντίθεση μεταξύ της μαρτυρίας του Στέλιου Γεωργίου και εκείνης του Στέλιου Χαραλάμπους, ως προς το κρίσιμο σημείο της ύπαρξης του όπλου στο αυτοκίνητο, αντιμετωπίστηκε στην πρωτόδικη απόφαση ως εξής:-
«Ο Μ.Υ.1 σε γενικές γραμμές μου προξένησε καλή εντύπωση. Δεν θεωρώ ότι ήρθε στο Δικαστήριο για να παραπλανήσει ή να πει ψέματα, αντιθέτως. Εξάλλου αν και φαινόταν κάπως αγχωμένος οι απαντήσεις του ήταν πηγαίες και αυθόρμητες. Τούτου λεχθέντος η θέση ότι δεν είδε κυνηγετικό όπλο στο όχημα του κατηγορουμένου και η πεποίθηση ότι θα το έβλεπε αν υπήρχε, σε καμία περίπτωση δεν αποκλείει το ενδεχόμενο. Ήδη έχω αποδεχθεί τη μαρτυρία του Μ.Κ.3 επ' αυτού και δεν έχω αμφιβολία για την ορθότητα της κατάληξης. Εκείνο το οποίο εξέφραζε ο Μ.Υ.1 ήταν απλά την υποκειμενική, δική του θεώρηση των πραγμάτων. Υπογραμμίζω ότι ο μάρτυρας αυτός είπε ότι δεν είδε τίποτε στο αυτοκίνητο, αλλά υπάρχει το αδιαμφισβήτητο δεδομένο ότι μέσα στο αυτοκίνητο υπήρχε η ζώνη και τα φυσίγγια. Άρα με τον ίδιο τρόπο που δεν πρόσεξε αυτά τα αντικείμενα θα μπορούσε να μην πρόσεχε και το κυνηγετικό όπλο. Εξάλλου ο σκοπός και η χρονική διάρκεια που πλησίασε το όχημα του κατηγορουμένου ήταν περιορισμένη.»
Συμφωνούμε με το συνήγορο του εφεσείοντα ότι η ετυμηγορία ενοχής πρέπει να ακυρωθεί. Το βάθρο της ενοχής δεν είναι ασφαλές. Αξιόπιστος μάρτυρας, ο Στέλιος Χαραλάμπους, ανέφερε ότι δεν είδε όπλο και ότι, εάν υπήρχε, θα το έβλεπε. Η αναφορά αυτή του μάρτυρα δεν αντιμετωπίστηκε ορθά από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Αποτελούσε μαρτυρία σε ουσιώδες σημείο, εντελώς αντίθετη με τη μαρτυρία του Στέλιου Γεωργίου, η οποία, επίσης, έγινε δεκτή. Υπήρχε αλληλοσυγκρουόμενη αξιόπιστη μαρτυρία, η οποία, δεδομένου ότι δεν υπήρξε σαφές κριτήριο που να φανερώνει ποια από τις δύο ήταν ακριβής, δεν παρείχε ασφαλές έδαφος για ετυμηγορία ενοχής σε ποινική υπόθεση.
Με τον αποκλεισμό του μέρους της μαρτυρίας του Στέλιου Χαραλάμπους, σε σχέση με την ύπαρξη του όπλου στο αυτοκίνητο, δεν απορρίφθηκε η εκδοχή του, όπως εισηγήθηκε ο συνήγορος της εφεσίβλητης. Επρόκειτο για δύο μάρτυρες που κρίθηκαν αξιόπιστοι, στο ουσιώδες, όμως, η μαρτυρία τους ήταν εντελώς αντίθετη.
Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση επιτυγχάνει και η καταδικαστική απόφαση ακυρώνεται.
Η�έφεση επιτυγχάνει και η καταδικαστική απόφαση ακυρώνεται.