|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 2 ΑΑΔ 389
17 Ιουνίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7825)
Ποινή ― Εγκατάλειψη του τόπου ατυχήματος χωρίς την παροχή βοήθειας, κατά παράβαση του Άρθρου 235Α(2) και (3) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 ― Εφεσείων ηλικίας 42 χρόνων, είναι πατέρας τριών ανήλικων παιδιών και η άδεια οδηγήσεως του είναι αναγκαία στην εργασία του ― Επιβολή ποινής προστίμου £600 και αποστέρηση του δικαιώματος κατοχής και/ή απόκτησης άδειας οδήγησης για 12 μήνες ― Μείωση της περιόδου αποστέρησης της άδειας οδήγησης σε 6 μήνες κατ' έφεση.
Ποινή ― Αμελής οδήγηση κατά παράβαση των Άρθρων 8, 19 και 20Α του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κίνησης Νόμου 86/72 ― Επιβολή προστίμου £180 και 3 βαθμούς ποινής ― Επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Ποινή ― Παράλειψη αναφοράς ατυχήματος κατά παράβαση του Άρθρου 61(1) και 72 των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κίνησης Κανονισμών, Κ.Δ.Π. 66/84 ― Επιβολή προστίμου £100 ― Επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Γύρω στις 1.30 το πρωΐ της 28.11.2003, ο εφεσείων, ο οποίος κατευθυνόταν με το αυτοκίνητό του από τον κυκλικό κόμβο που βρίσκεται κοντά στην υπεραγορά ΜΕΤΡΟ προς τη Λεωφόρο Τσερίου, ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα με μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο παραπονούμενος ακολουθώντας το όχημα του εφεσείοντος. Η σύγκρουση έγινε στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας στην οποία εισήλθε το όχημα του εφεσείοντος ανακόπτοντας την πορεία της μοτοσικλέτας. Ο παραπονούμενος, αν και προσπάθησε να αποφύγει τη σύγκρουση δεν τα κατάφερε, με αποτέλεσμα να υποστεί ο ίδιος τραύματα και η μοτοσικλέτα του ζημιές. Ο εφεσείων εγκατέλειψε τη σκηνή της σύγκρουσης και τον παραπονούμενο αβοήθητο.
Ο εφεσείων αντιμετώπισε τις πιο κάτω κατηγορίες και κατόπιν παραδοχής το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας του επέβαλε τις πιο κάτω ποινές:
1) Κατηγορία της αμελούς οδήγησης. Επιβολή προστίμου £180 και 3 βαθμούς ποινής.
2) Κατηγορία της εγκατάλειψης του τόπου ατυχήματος χωρίς την παροχή βοήθειας. Επιβολή προστίμου £600 και αποστέρηση του δικαιώματος κατοχής και/ή απόκτησης άδειας οδήγησης για 12 μήνες.
3) Κατηγορία της παράλειψης αναφοράς ατυχήματος. Επιβολή προστίμου £100.
Ο εφεσείων προσβάλλει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης για τους πιο κάτω λόγους:
1) Η συνολική ποινή είναι εσφαλμένη γιατί το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη στοιχεία άλλου αδικήματος αντί εκείνα της αμελούς οδήγησης και επιπρόσθετα δεν έλαβε υπόψη τις μη σοβαρές συνέπειες της συμπεριφοράς του εφεσείοντος προς τον παραπονούμενο.
2) Η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι λέξεις τις οποίες το πρωτόδικο Δικαστήριο χρησιμοποίησε, που καθορίζουν τα στοιχεία της διάπραξης του αδικήματος της πρόκλησης θανάτου σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 210 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, δεν αλλοίωσαν τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η πρωτόδικη απόφαση. Η εγκατάλειψη από τον εφεσείοντα του παραπονούμενου μετά τον τραυματισμό του, που ήταν αποτέλεσμα της αμέλειας του πρώτου χωρίς την προσφορά σ' αυτόν οποιασδήποτε βοήθειας, είναι κατακριτέα και το γεγονός ότι ο παραπονούμενος δεν υπέστη σοβαρότερα τραύματα δεν μπορεί να επενεργεί ως ελαφρυντικό στοιχείο.
2. Ενόψει των προσωπικών και οικογενειακών συνθηκών του εφεσείοντος, η αποστέρηση του δικαιώματος κατοχής και/ή απόκτησης άδειας οδήγησης για 12 μήνες είναι υπερβολική, γι' αυτό και μειώνεται σε 6 μήνες.
Η έφεση επιτράπηκε μερικώς.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθεση Αρ. 12685/04) ημερ. 17/9/04, με την οποία κρίθηκε ένοχος, κατόπιν παραδοχής, σε διάφορες κατηγορίες και του επιβλήθηκαν ποινές, για την κατηγορία της αμελούς οδήγησης (κατά παράβαση των Άρθρων 8, 19 και 20Α του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κίνησης Νόμου 86/72) £180 πρόστιμο και 3 βαθμούς ποινής, για την κατηγορία της εγκατάλειψης του τόπου ατυχήματος χωρίς την παροχή βοήθειας (κατά παράβαση του Άρθρου 235Α (2) και (3) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154) £600 πρόστιμο και αποστέρηση του δικαιώματος κατοχής και/ή απόκτησης άδειας οδήγησης για 12 μήνες και για την κατηγορία της παράλειψης αναφοράς ατυχήματος (κατά παράβαση του Άρθρου 61(1) και 72 των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κίνησης Κανονισμών, Κ.Δ.Π. 66/84) £100 πρόστιμο, ως ποινών εσφαλμένων και έκδηλα υπερβολικών.
Δ. Καλλής, για τον Εφεσείοντα.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Τ. Ηλιάδης.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.:
(α) Τα γεγονότα και η πρωτόδικη απόφαση.
Γύρω στις 1.30 το πρωί της 28/11/2003 ο εφεσείων οδηγούσε το υπ' αρ. EHA 771 όχημα του στην αριστερή λωρίδα της Λεωφ. Σπύρου Κυπριανού στο Στρόβολο, κατευθυνόμενος από τον κυκλικό κόμβο που βρίσκεται κοντά στην υπεραγορά ΜΕΤΡΟ προς τη Λεωφ. Τσερίου. Σε κάποιο σημείο της Λεωφόρου το όχημα του εφεσείοντος ακολούθησε μια πορεία προς τα δεξιά και εισήλθε στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας σε σχέση με την πορεία του, με αποτέλεσμα να αποκόψει την πορεία της υπ' αρ. εγγραφής ΗΝΗ 279 μοτοσικλέτας που οδηγούσε ο παραπονούμενος ακολουθώντας το όχημα του εφεσείοντος. Ο παραπονούμενος προσπάθησε να αποφύγει τη σύγκρουση αλλά συγκρούστηκε με το όχημα του εφεσείοντος σε ένα σημείο μέσα στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας σε σχέση με την πορεία των δύο οχημάτων, με αποτέλεσμα να υποστεί ο ίδιος τραύματα και η μοτοσικλέτα του ζημιές. Ο εφεσείων αντί να βοηθήσει τον παραπονούμενο και να ειδοποιήσει την Αστυνομία, οδήγησε το όχημα του πάνω από τη διαχωριστική νησίδα και αφού πέρασε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας εγκατέλειψε τη σκηνή της σύγκρουσης. Ο εφεσείων εντοπίστηκε αργότερα από τα στοιχεία που είχε δώσει ο παραπονούμενος στην Αστυνομία. Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω προσάφθηκαν εναντίον του εφεσείοντος διάφορες κατηγορίες και κατόπιν παραδοχής του το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας του επέβαλε τις πιο κάτω ποινές:
(1) Στην κατηγορία της αμελούς οδήγησης (κατά παράβαση των άρθρων 8, 19 και 20Α του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κίνησης Νόμου 86/72) £180 πρόστιμο και 3 βαθμούς ποινής,
(2) Στην κατηγορία της εγκατάλειψης του τόπου ατυχήματος χωρίς την παροχή βοήθειας (κατά παράβαση του άρθρου 235Α (2) και (3) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154) £600 πρόστιμο και αποστέρηση του δικαιώματος κατοχής και/ή απόκτησης άδειας οδήγησης για 12 μήνες,
(3) Στην κατηγορία της παράλειψης αναφοράς ατυχήματος (κατά παράβαση του άρθρου 61(Ι) και 72 των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κίνησης Κανονισμών, Κ.Δ.Π. 66/84) £100 πρόστιμο.
(α) Η έφεση.
Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων προσβάλλει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης για τους πιο κάτω συγκεκριμένους λόγους:
(1) Η συνολική ποινή είναι εσφαλμένη γιατί το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη τα στοιχεία άλλου αδικήματος αντί εκείνα της αμελούς οδήγησης και επιπρόσθετα δεν έλαβε υπόψη τις μη σοβαρές συνέπειες της συμπεριφοράς του εφεσείοντος προς τον παραπονούμενο.
(2) Η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική γιατί το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη και/ή δεν προσέδωσε τη δέουσα σημασία στους ελαφρυντικούς παράγοντες, που ήταν η παραδοχή του εφεσείοντος, η έλλειψη προηγούμενων καταδικών, οι συνθήκες διάπραξης του αδικήματος και η έμπρακτη του μεταμέλεια και ότι η αποστέρηση του δικαιώματος κατοχής και/ή απόκτησης άδειας οδήγησης είναι υπερβολική και εσφαλμένη.
Έχει υποβληθεί εκ μέρους του εφεσείοντος ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη στοιχεία άλλου αδικήματος αντί τα στοιχεία του αδικήματος της αμελούς οδήγησης. Πιο συγκεκριμένα υποβλήθηκε ότι τα όσα αναφέρονται στην πρωτόδικη απόφαση για επικίνδυνη και απερίσκεπτη οδήγηση συνιστούν ουσιαστικά τα στοιχεία του αδικήματος της πρόκλησης θανάτου σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 210 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Σύμφωνα με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, ο εφεσείων είχε αποκοιμηθεί ενώ οδηγούσε και αντελήφθη ότι είχε επέλθει σύγκρουση από το θόρυβο του κτυπήματος της μοτοσικλέτας του παραπονουμένου πάνω στο όχημα του. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού παρατήρησε ότι ο τραυματισμός του θύματος δεν ήταν το αποτέλεσμα στιγμιαίας αδιαφορίας, αλλά το επακόλουθο της επικίνδυνης και απερίσκεπτης οδήγησης του εφεσείοντος ο οποίος και εγκατέλειψε τη σκηνή της σύγκρουσης, κατέληξε στην επιβολή της ποινής του προστίμου των £600 και της αποστέρησης του δικαιώματος κατοχής και/ή απόκτησης άδειας οδήγησης για 12 μήνες. Είναι ορθό ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο χρησιμοποίησε λέξεις που καθορίζουν τα στοιχεία της διάπραξης του αδικήματος της πρόκλησης θανάτου σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 210 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Μια προσεκτική εξέταση της αιτιολόγησης της ποινής δείχνει ότι οι λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν δεν αλλοίωσαν τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η πρωτόδικη απόφαση. Όμως η πρωτόδικη προσέγγιση ότι η οδήγηση δεν ήταν το αποτέλεσμα στιγμιαίας αβλεψίας ή απροσεξίας αλλά επικίνδυνη και απερίσκεπτη, δεν ανταποκρίνεται προς τα γεγονότα όπως είχαν τεθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Αντίθετα τα γεγονότα που οδήγησαν στη σύγκρουση δείχνουν ότι η οδήγηση του εφεσείοντος ήταν το αποτέλεσμα μιας στιγμιαίας αβλεψίας. Αναμφιβόλως η απόδραση του εφεσείοντος από τη σκηνή του ατυχήματος, χωρίς να παραμείνει για να προσφέρει τη βοήθεια του στον παραπονούμενο που τραυματίστηκε ως αποτέλεσμα της δικής του αμέλειας είναι κατακριτέα και το γεγονός ότι ο παραπονούμενος δεν υπέστη σοβαρότερα τραύματα δεν μπορεί να επενεργεί ως ελαφρυντικό στοιχείο.
Αναφορικά με την εισήγηση ότι η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική φαίνεται από τα στοιχεία που έχουν παρουσιασθεί ότι ο εφεσείων είναι ηλικίας 42 χρόνων, πατέρας τριών ανήλικων παιδιών και εργάζεται ως οδηγός μεταφοράς διαφόρων προϊόντων σε υπεραγορά και η άδεια οδήγησής του είναι αναγκαία. Κατά τις νυκτερινές ώρες εργάζεται ως σιδηρουργός για να ικανοποιήσει τις οικονομικές ανάγκες της οικογένειας του, αφού η σύζυγος του δεν εργάζεται. Ο λόγος της εγκατάλειψης της σκηνής του ατυχήματος οφειλόταν στο ότι είχε πανικοβληθεί. Ο εφεσείων δεν βαρύνεται με προηγούμενες καταδίκες.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω με ιδιαίτερη αναφορά στις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του εφεσείοντος, κρίνουμε ότι η αποστέρηση του δικαιώματος κατοχής και/ή απόκτησης άδειας οδήγησης για 12 μήνες ήταν κάτω από τις περιστάσεις υπερβολική.
Οι ποινές οι οποίες έχουν επιβληθεί παραμένουν, με τη διαφοροποίηση ότι η αποστέρηση του δικαιώματος κατοχής και/ή απόκτησης άδειας οδήγησης μειώνεται από 12 σε 6 μήνες.
Η έφεση επιτυγχάνει μερικώς.