|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 2 ΑΑΔ 341
1 Ιουνίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ Δ/στές]
(Ποινική Έφεση Αρ. 134/05)
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 140/05)
ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΛΗ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 134/05, 140/05)
Ποινική Δικονομία ― Διαταγή για κράτηση κατηγορουμένων μέχρι τη δίκη τους ― Εφέσεις εναντίον σχετικής διαταγής ― Πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη σε αξιολόγηση όλων των λόγων που τέθηκαν ενώπιόν του και άσκησε ορθά τη διακριτική του ευχέρεια.
Οι εφεσείοντες άσκησαν τις παρούσες εφέσεις εναντίον της διαταγής του πρωτόδικου Δικαστηρίου για κράτησή τους μέχρι τη δίκη τους, υποστηρίζοντας ότι:
1) Δεν εδικαιολογείτο η πιθανολόγηση καταδίκης τους ενόψει του μαρτυρικού υλικού που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου και
2) Δεν υπήρχε οποιοδήποτε στοιχείο στο οποίο να βασίζεται η κρίση του Δικαστηρίου πως αν αφεθούν ελεύθεροι, είναι ενδεχόμενο, να διαπράξουν οποιοδήποτε αδίκημα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε τις εφέσεις και αποφάνθηκε ότι:
1. Η κρίση για κράτηση υποδίκου μέχρι τη δίκη του επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου και η κάθε υπόθεση εξετάζεται με βάση τα δικά της περιστατικά.
2. Το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε ορθά τη διακριτική του ευχέρεια στην παρούσα υπόθεση.
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν.
Εφέσεις εναντίον Διαταγμάτων Κράτησης.
Εφέσεις από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λεμεσού (Υπόθεση Αρ. 6449/05) ημερ. 20/4/05 με την οποία διατάχθηκε η κράτησή τους μέχρι τη δίκη τους στις 12/7/05.
Χρ. Χατζηλοΐζου, για τους Εφεσείοντες.
Φ. Τιμοθέου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Εx tempore
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Κατά τη διάρκεια της διακοπής συζητήσαμε την υπόθεση, η οποία μας απασχόλησε. Λάβαμε σοβαρά υπόψη την αγόρευση του δικηγόρου των εφεσειόντων καθώς και αυτά που μας είπε ο δικηγόρος της Δημοκρατίας. Το βασικό στοιχείο που έθεσε ενώπιόν μας ο δικηγόρος των εφεσειόντων ήταν πως η πιθανολόγηση της καταδίκης τους από το πρωτόδικο δικαστήριο δεν εδικαιολογείτο, ενόψει του μαρτυρικού υλικού που τέθηκε ενώπιόν του. Εισηγήθηκε επίσης πως δεν υπήρχε οποιοδήποτε στοιχείο στο οποίο να βασίζεται η κρίση του δικαστηρίου πως οι εφεσείοντες είναι ενδεχόμενο, αν αφεθούν ελεύθεροι, να διαπράξουν οποιοδήποτε αδίκημα.
Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι πλούσια και ευθυγραμμισμένη στο θέμα που μας απασχολεί. Βέβαια η κάθε υπόθεση αντιμετωπίζεται ανάλογα με τα περιστατικά της τα οποία βέβαια οδηγούν και την κρίση του δικαστηρίου. Αυτή η κρίση ανήκει στο πρωτόδικο δικαστήριο το οποίο έχει διακριτική ευχέρεια επί του ζητήματος. Το Ανώτατο Δικαστήριο επεμβαίνει εφόσον διαπιστώσει πως η κρίση του δικαστηρίου εκφεύγει από τα νόμιμα πλαίσια.
Στην υπόθεση που εξετάζουμε, το πρωτόδικο δικαστήριο αναλύει με λεπτομέρεια τους λόγους για τους οποίους έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως επιβάλλεται η κράτηση των εφεσειόντων μέχρι την ημέρα της δίκης τους. Εχει αξιολογήσει το κάθε στοιχείο, για το οποίο έχει δώσει πλήρεις εξηγήσεις, προτού καταλήξει στην πιο πάνω κρίση του. Ενδεχομένως ένα άλλο δικαστήριο και το Ανώτατο Δικαστήριο, με βάση το ίδιο υλικό, να κατέληγε σε άλλη απόφαση. Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο. Οπως είπαμε πιο πριν, εάν γινόταν κάτι τέτοιο, θα σήμαινε πως αφαιρείται από το πρωτόδικο δικαστήριο η δικαιοδοσία που δίδει σ' αυτό ο νόμος. Δεν έχουμε πεισθεί σε αυτή την υπόθεση πως επιβάλλεται η παρέμβασή μας, και ως εκ τούτου οι εφέσεις απορρίπτονται.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.