|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 2 ΑΑΔ 199
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 7477, 7478)
26 Μαρτίου, 2004
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στες]
(Ποινική ΄Εφεση Αρ. 7477)
EXPORAMA TRADING LTD,
Εφεσείοντες,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_________
(Ποινική ΄Εφεση Αρ. 7478)
ΝΙΚΟΛΑΣ ΓΙΩΡΓΑΛΛΙΔΗ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_________
Μιχ. Μιχαηλίδης,
για τους Εφεσείοντες και στις δύο εφέσεις.Δ.Θεοδώρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη και στις δύο εφέσεις.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ.: O εφεσείων στην Ποιν. Εφ. 7478 είναι μέτοχος και διευθυντής της εταιρείας-εφεσείουσας στην Ποιν. Εφ. 7477. Αμφότεροι βρέθηκαν ένοχοι για προσφορά προς πώληση αισχρών θεμάτων.
Το δικαστήριο δέκτηκε ότι οι εφεσείοντες στις 26.9.1999 πρόσφεραν προς πώληση στο κατάστημά τους στη Λευκωσία, διάφορα αντικείμενα αισχρού περιεχομένου, κυρίως ομοιώματα ανδρικών και γυναικείων γεννητικών οργάνων και φουσκωτές κούκλες. Κατά τη στιγμή της επίσκεψης της αστυνομίας, η πόρτα του καταστήματος ήταν ανοικτή και τα αντικείμενα εκτεθημένα σε ράφια σε κοινή θέα.
Το πρωτόδικο δικαστήριο οδηγήθηκε, λόγω της ελεύθερης εισόδου των αστυνομικών στο κατάστημα, στο συμπέρασμα ότι και άλλα πρόσωπα πιθανόν να εισέρχονταν και να έβλεπαν τα αντικείμενα. ΄Εκρινε, ότι κάτω από τις περιστάσεις τα μέλη της αστυνομικής δύναμης που επισκέφθηκαν το κατάστημα των εφεσειόντων, ήταν δυνατόν να υποστούν διαφθορά ή εξαχρείωση.
Η κατηγορία βασίζεται στο άρθρο 3(1) του περί Δημοσιεύσεως Αισχρών Θεμάτων Νόμου του 1963, Ν.35/63, όπως τροποποιήθηκε από τους Νόμους 53/76, 166/87, 13/91 και 95(Ι)/99, το οποίο απαγορεύει τη δημοσίευση, είτε με σκοπό το κέρδος είτε όχι, οποιουδήποτε αισχρού θέματος.
Θέμα θεωρείται αισχρό (άρθρο 2), αν η επίδρασή του τείνει στην εξαχρείωση και διαφθορά των προσώπων, τα οποία, λαμβανομένων υπ΄ όψιν όλων των περιστάσεων, είναι πιθανόν ότι θα χρησιμοποιήσουν, χειριστούν, διαβάσουν, δουν ή ακούσουν το θέμα αυτό καθ΄εαυτό ή το σε αυτό διαλαμβανόμενο ή ενσωματούμενο περιεχόμενο.
Η νομοθεσία μας, με ελάχιστες επουσιώδεις διαφορές, είναι ουσιαστικά αντιγραφή του αγγλικού The Obscene Publications Act του 1959. Σύμφωνα με την αγγλική νομολογία (Attorney General΄s Reference (No. 2 of 1975) (1976) 1 W.R.L. 710) το ερώτημα της αισχρότητας, για τους σκοπούς του σχετικού αδικήματος, θα πρέπει να αποφασιστεί με αναφορά στα πρόσωπα τα οποία μπορούν να περιγραφούν ως δέκτες ή αναμενόμενοι δέκτες της δημοσίευσης. Ανάλογη πρόνοια βρίσκεται και στο δικό μας νόμο ο οποίος θεωρεί ένα αντικείμενο αισχρό, αν τείνει στην εξαχρείωση και διαφθορά των προσώπων που είναι πιθανόν να το χρησιμοποιήσουν.
Το θέμα είναι θέμα πραγματικό και θα πρέπει να προσεγγίζεται από τη σκοπιά του μέσου εύλογου πολίτη, παραμερίζοντας, όσο είναι δυνατόν, οποιεσδήποτε πιθανές προκαταλήψεις που δυνατόν να υπάρχουν (
R. v. Quinn (1961) 3 All E.R. 88). Ακόμα θα πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ του αισχρού από τη μια και του αποκρουστικού, βρώμικου, αηδιαστικού ή λάγνου (Smith K. Hogan, Criminal Law, 3η έκδοση, σελ. 562).«Εξαχρείωση» σημαίνει διαφθορά, εξαθλίωση. «Διαφθορά» είναι η φθορά των ηθών, η ανηθικότητα ή η κατάσταση κατά την οποία δεν τηρούνται οι ηθικοί κανόνες της σεξουαλικής συμπεριφοράς (βλέπε Μπαμπινιώτης, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, πρώτη έκδοση) ή κατά διαφορετική απόδοση
(Κριαράς, Νέον Ελληνικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών) η μεταβολή των στοιχείων του χαρακτήρα κάποιου προς το κακό.Στην παρούσα υπόθεση κρίνουμε ότι τα συγκεκριμένα αντικείμενα δεν είχαν σκοπό την ανηθικότητα ή τη διαφθορά με την πιο πάνω έννοια της μεταβολής των στοιχείων του χαρακτήρα κάποιου προς το κακό. Αποτελούν ερωτικά ή σεξουαλικά βοηθήματα των οποίων η δημοσίευση δεν εξαχρειώνει.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο χώρος στον οποίο προσφέρονταν για πώληση δεν ήταν ισόγειο κατάστημα. Βρισκόταν στον πρώτο όροφο κτιριακού συγκροτήματος. Η βιτρίνα ήταν καλυμμένη, ούτως ώστε το εσωτερικό της μέρος και το περιεχόμενο του καταστήματος να μην είναι ορατό από έξω.
Τα πιο πάνω μας ωθούν να καταλήξουμε και σε κάποια άλλη σκέψη. Το κατάστημα των εφεσειόντων είναι εξειδικευμένο και ασφαλώς οι επισκέπτες του γνωρίζουν το περιεχόμενό του, αφού σκοπό έχουν ακριβώς να αγοράσουν και χρησιμοποιήσουν τα εμπορεύματα που διατίθενται. Δεν νομίζουμε ότι κάτω από τις περιστάσεις τα πρόσωπα αυτά θα εξαχρειωθούν αν δουν εκτεθημένα προς πώληση τα συγκεκριμένα εμπορεύματα.
Η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται από την υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Ιορδάνους (1993) 2 Α.Α.Δ. 137, στην οποία στηρίχτηκε το πρωτόδικο δικαστήριο, γιατί στην περίπτωση εκείνη που επρόκειτο για εισαγωγή πεντακόσιων περιοδικών, αισχρού όπως κρίθηκε περιεχομένου, το δικαστήριο κατέληξε ότι ο αριθμός των περιοδικών, ο τρόπος διανομής τους στα διάφορα σημεία πώλησης, σε συσχετισμό με τον μικρό γεωγραφικό χώρο και πληθυσμό της χώρας μας, αποδείκνυαν το στοιχείο της πιθανότητας τα αισχρά θέματα να φτάσουν στα χέρια προσώπων που δυνατόν να διαφθαρούν και εξαχρειωθούν.
Τελειώνοντας θα πρέπει να επισημάνουμε ότι θα ήταν κοινωνική υποκρισία να θεωρηθούν αυτά τα ερωτικά βοηθήματα που πωλούνται με διακριτικότητα στο κατάστημα των εφεσειόντων ως τείνοντα να διαφθείρουν και εξαχρειώσουν, όταν την ίδια στιγμή από τηλεοράσεως, έστω και συνδρομητικού κυκλώματος, ο οιοσδήποτε τηλεθεατής, μη αποκλειομένων και ανηλίκων, μπορεί να παρακολουθήσει αποκαλυπτικές πράγματι ερωτικές ταινίες.
Οι εφέσεις επιτυγχάνουν και οι εφεσείοντες αθωώνονται και απαλλάσσονται των εναντίον τους κατηγοριών. Τα τεκμήρια να τους επιστραφούν.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
Τ. Ηλιάδης, Δ.
Ρ. Γαβριηλίδης, Δ.