|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 471
30 Οκτωβρίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΑΡΕΣΤΗΣ Δ/στές]
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΙΧΑHΛΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ (ΑΡ. 2),
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7526)
Διάταγμα προσωποκράτησης ― Διάταγμα προσωποκράτησης υπόπτου προς διευκόλυνση ανακρίσεων σε σχέση με διερευνόμενα αδικήματα ― Προϋποθέσεις έκδοσής του είναι το εύλογο της υπόνοιας για ανάμειξη του υπόπτου στο έγκλημα καθώς επίσης και η γνησιότητα του αιτήματος της αστυνομίας, ότι δηλαδή αυτό αποβλέπει στην επίτευξη των σκοπών του Άρθρου 11 του Συντάγματος, ειδικότερα της παραγράφου 6 αυτού.
Το διάταγμα προφυλάκισης του εφεσείοντος για 8 ημέρες, εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στις 23.10.03, μετά από αίτημα της αστυνομίας προς διευκόλυνση των ερευνών σε σχέση με τη διάπραξη διαφόρων κακουργημάτων δηλαδή κλοπή, πλαστογραφία, κυκλοφορία πλαστών εγγράφων, απόσπαση περιουσίας με ψευδείς παραστάσεις και παράνομη κατοχή περιουσίας. Ο δικηγόρος του εφεσείοντος ζήτησε την ακύρωση του διατάγματος υποστηρίζοντας ότι:
α) Η μαρτυρία του αστυφύλακα διερευνητή της υπόθεσης ήταν εξ ακοής και γι' αυτό η διαδικασία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν εξ υπαρχής άκυρη, και
β) Η φύση των ερευνών είναι τέτοια που ο εφεσείων δεν μπορεί να επέμβει σ' αυτές, ώστε να εμποδιστεί το έργο της αστυνομίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στις προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιηθούν για να εκδοθεί το διάταγμα προσωποκράτησης υπόπτου, που αναφέρονται στις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις, αποφάνθηκε ότι:
1. Από τη μαρτυρία που προσκομίστηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου και το είδος της διερεύνησης που πρέπει να γίνει από την Αστυνομία, καταδεικνύεται πως ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε το διάταγμα κράτησης.
2. Το Δικαστήριο εξέδωσε το διάταγμα για 8 ημέρες, έχοντας υπόψη το εύρος των ερευνών που θα χρειαζόντουσαν για την εξιχνίαση των πολλών κακουργημάτων που διαπράχθηκαν και τους εμπλεκόμενους σ' αυτά. Δεν δικαιολογείται επέμβαση του Εφετείου στη διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Διατάγματος Kράτησης.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Yπόθ. Aρ. 315/2003), ημερ. 23/10/2003, με την οποία εκδόθηκε διάταγμα προφυλάκισης του για 8 ημέρες, μετά από αίτημα της αστυνομίας, για να διευκολυνθούν οι έρευνές της για την πιθανή διάπραξη από αυτόν διαφόρων κακουργημάτων, δηλαδή κλοπή, πλαστογραφία, κυκλοφορία πλαστών εγγράφων, απόσπαση περιουσίας με ψευδείς παραστάσεις και παράνομη κατοχή περιουσίας.
Μ. Γεωργίου, για τον Εφεσείοντα.
Φ. Τιμοθέου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Εφεσείων παρών.
Ex Tempore
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων παραπονείται για το διάταγμα προφυλάκισης του για 8 ημέρες, που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στις 23.10.03, μετά από αίτημα της αστυνομίας για να διευκολυνθούν οι έρευνες της για τη διάπραξη διαφόρων κακουργημάτων δηλαδή κλοπή, πλαστογραφία, κυκλοφορία πλαστών εγγράφων, απόσπαση περιουσίας με ψευδείς παραστάσεις και παράνομη κατοχή περιουσίας.
Η έφεση παρουσιάστηκε ενώπιον μας από το Πρωτοκολλητείο μόλις χθες το μεσημέρι και ορίστηκε σήμερα το πρωϊ.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα στήριξε την επιχειρηματολογία του για την ακύρωση του διατάγματος σε δύο εισηγήσεις. Διατείνεται πως η διαδικασία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, κατά την οποία έδωσε μαρτυρία μόνο ο αστυφύλακας διερευνητής της υπόθεσης ήταν εξ υπ' αρχής άκυρη, γιατί η μαρτυρία αυτή ήταν αποκλειστικά εξ ακοής, ενώ, κατά το συνήγορο, θα έπρεπε να καταθέσει στο Δικαστήριο ο παραπονούμενος την υπόθεση ο οποίος και θα έδιδε πρωτογενή μαρτυρία.
Κρίνουμε πως η εισήγηση δεν ευσταθεί. Στη διαδικασία, που εξετάζουμε, αντικείμενο της διερεύνησης από το Δικαστήριο είναι κατά πόσο τα στοιχεία που τίθενται ενώπιον του δημιουργούν, εξ αντικειμένου, εύλογη υποψία πως ο ύποπτος ενέχεται σε αδίκημα που διαπράχθηκε και, βεβαίως, αν η προσωποκράτηση του είναι αναγκαία για τη διευκόλυνση των ερευνών. Απαραίτητη επίσης προϋπόθεση, για να εκδοθεί τέτοιο διάταγμα, είναι και η γνησιότητα του αιτήματος της αστυνομίας, ότι δηλαδή αυτό αποβλέπει στην επίτευξη των σκοπών που θέτει το άρθρο 11 του Συντάγματος, ειδικότερα η παράγραφος 6 του άρθρου.
Στην υπόθεση που εξετάζουμε το πρωτόδικο Δικαστήριο παραθέτει με λεπτομέρεια τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν του, στη βάση των οποίων κρίθηκε πως η κράτηση του εφεσείοντα είναι αναγκαία για την περαιτέρω διερεύνηση των κακουργημάτων που διαπράχθηκαν. Σε σχέση δε με την πιθανή εμπλοκή του σ' αυτά να αναφέρουμε μόνο πως ο παραπονούμενος αναγνώρισε τον εφεσείοντα ως το πρόσωπο που ενέχεται στα πιο πάνω αδικήματα, και μάλιστα μαζί με άλλα πρόσωπα, που ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί.
Η δεύτερη εισήγηση του δικηγόρου ήταν πως η φύση των ερευνών είναι τέτοια που ο εφεσείων δεν μποεί να επέμβει σ' αυτές, ώστε να εμποδιστεί το έργο της αστυνομίας.
Έχουμε τη γνώμη πως από τη μαρτυρία που προσκομίστηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου και το είδος της διερεύνησης που πρέπει να γίνει από την Αστυνομία, καταδεικνύεται πως ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε το διάταγμα κράτησης. Να παρατηρήσουμε και κάτι. που υποδείξαμε σήμερα στο δικηγόρο του, ότι δηλαδή κατά την αντεξέταση του μάρτυρα ενώπιον του Δικαστηρίου, ο δικηγόρος, που τότε εμφανιζόταν για τον εφεσείοντα, είχε προφανώς δεχθεί το εύλογο του αιτήματος της αστυνομίας, εισηγήθηκε όμως πως 3-4 ημέρες θα ήταν αρκετές για την κράτηση του. Το Δικαστήριο εξέδωσε το διάταγμα για 8 ημέρες, έχοντας υπόψη το εύρος των ερευνών που θα χρειαζόντουσαν για την εξιχνίαση των πολλών κακουργημάτων που διαπράχθηκαν, και τους εμπλεκόμενους σ' αυτά. Δεν βλέπουμε κανένα λόγο επέμβασής μας στη διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Η έφεση απορρίπτεται.
H έφεση απορρίπτεται.